Dimensional Sovereign - Bölüm 12: Yeni Başlangıç (4)

---

 

Çeviri: Renholm Düzenleme: Otakunovelreader

 

O anda.

 

Hwaaack!

 

Parlak bir ışık, kitaptan Kang-jun’un kafasına doğru geçti.

 

Pasususu–

 

Aynı anda kitap toza dönüp dağıldı.

 

[‘Müşterileri Çek’ insanların ilgisini çeken bir yetenektir.Bu yetenek müşterilere sunulan hizmetlere veya ürünleri çekmekte kullanışlıdır.]

 

Bir sürü bilgi çok hızlı bir şekilde aklına girdi.

 

[Yönetim yeteneği ‘Müşterileri Çek’ öğrenildi.]

 

‘Ohh! Bir yetenek!’

 

Kang-jun keyifliydi.

 

Kitabı hiç düşünmeden açmıştı ve bir yetenek elde edeceği hiç aklından geçmemişti ve öğrendiği yetenek aynı zamanda bir yönetim yeteneğiydi.

 

‘Bu yetenek müşterileri mi çekebiliyor?’

 

O zaman para kazanırken çok büyük yardımı dokunurdu.

 

Başka bir mesaj görüşünde belirdi.

 

[Üs yapımı: 100%]

 

[Oda 406 Tamamlandı.]

 

‘Sonunda!’

 

Üssü tamamlanmıştı.

 

Kang-jun oda 406’ya doğru yürüdü. Odadan göz kamaştırıcı bir ışık saçılıyordu.

 

[Görev 2 Tamamlandı.]

 

[Ödül olarak, seviyenizi yükseltmeye yetecek kadar deneyim verilecek…]

 

Son mesajdan sonra,Kang-jun’un etrafı bulanıklaştı.

 

“Um!”

 

Görüşü karardı ve sonra tamamen farklı bir yerde uzanıyordu.

 

“B-bu?”

 

Eski tek kişilik bir yatak.

 

Kang-jun ayağa kalktı.

 

Oda 406.Bir Goshiwon odası.

 

Elinde tuttuğu Ratian sopası yok olmuştu.Uyurken giydiği kıyafetleri giyiyordu.

 

“Ne? Bir rüya mıydı?”

 

Gerçekten de bir rüyaymış gibi hissetti. Ratian’larla azılı savaşlara girmek ve üs kurmak Kang-jun’a bir rüya gibi gelmişti.

 

Tabii ki,bu sadece bir histi. O aslında bu rüyanın Hwanmong’un dünyası olduğunu biliyordu ve şimdi gerçekliğe dönmüştü.

 

Saate baktı ve 12.30 olduğunu gördü. Saat 5.00’te uyumuştu yani uyuyalı 7 buçuk saat olmuştu.

 

Ratian’lar ile savaşarak geçirdiği zaman gerçeklikte de geçmişti.

 

“Hap! İyi uyudum.”

 

Hwanmong’a gitmek bir yana, vücudu yeterli uykuyu almıştı bu yüzden çok dinç hissediyordu.

 

[Hwanmong’a kapı 3 gün sonra açılacak.]

 

[100 Kara büyü enerjisi tüketilecek bu yüzden lütfen önceden doldurun.]

 

[Kara Büyü Enerjisi 0/180]

 

‘3 gün sonra mı?’

 

Günlük değildi. Bir yandan iyi bir haberdi.

 

Seviye atlama avantajından vazgeçmişti, ama her gece savaş hakkında rüya görmek çok kötü bir şeydi. Gelecekte değişebilirdi ama azılı bir savaştan sonra üç gün dinlenmek için yeterli bir süreydi.

 

   

 

----------------------------------------

 

Lee Kang-jun

 

Seviye.3(Deneyim 00.00%)

 

[Yönetim]Acemi

 

Can:130/130

 

Kara Büyü Enerjisi:0/180

 

Güç:6

 

Çeviklik:7

 

Zeka:4

 

Şans:6

 

Karizma:8

 

   

 

----------------------------------------

 

Statü ekranı bir tarafta gözüktü ama görüşünü engellemedi veya herhangi bir karışıklığa neden olmadı.Normal hissettirdi.

 

Görevin ödülü olarak seviye 3’e ulaşmıştı.

 

[Yetenek]

 

-Müşterileri Çek (Düşük Seviye): 10 Kara büyü enerjisi tüketir.

 

Ek olarak,müşterileri çek yeteneği vardı.

 

’10 Kara büyü enerjisi gerekiyor.’

 

Ama şu an, başka bir şey Kang-jun için daha önemliydi.

 

İki bacağı da sağlamdı! Yeniden yapılandırılmış vücudu ve iyileşmiş ayağı gerçeklikte de aynı şekilde kalmıştı.

 

Hala bir rüya değil miydi? Hayır, bu kesinlikle bir rüya değildi. Doğru olduğunu biliyordu ama hala inanması çok zordu.

 

Kang-jun amaçsızca iki bacağını amaçsızca hareket ettirdi.

 

“Hahahah! İyileşti! Gerçekten iyileşti!”

 

Manyak gibi bağırdığı sırada Kang-jun’un gözlerinden yaşlar aktı.

 

Vur-kaç kazası yüzünden bir ayağı sakatlanan ayağı iyileşmişti.

 

Ayağı yüzünden çok üzülmüştü. Günlerini keder içinde geçirdi. Ama artık farklıydı.

 

İki ayağı da sağlamdı bu yüzden mutluydu. Ama daha fazlası da vardı.

 

Kang-jun aynada kafasına baktı.

 

“Ah…!”

 

İnanılmaz! Böyle bir ifade ağzından kaçtı.

 

Vur-kaç kazasından sonra saç kaybı başlamıştı.Son yıllarda artmıştı ve şimdi neredeyse keldi.Arkasından bakan herkes onu yaşlı bir insan sanırdı.

 

Kafasından tekrar saç çıkıyordu.Gizemli gümüş renkli saç!

 

“Gümüş renkli saç mı…?”

 

Yakından bakınca,gümüş renkli saçın içinde biraz mavi(gök mavisi) vardı. Mücevher üzerine saçılmış un gibi gözüküyordu. (Nasıl bir benzetme ise artık.)

 

“Haha…”

 

Kang-jun gülmeyi kesemiyordu.

 

Ne olmuştu?

 

Bu gerçek miydi?

 

‘Kang-jun oppa! Sana şapkanı çıkarmamanı söylemiştim.’

 

‘Oppa uzun ve yakışıklı bir yüzün var ama kafan biraz… Neden bir peruk giymiyorsun?’

 

‘Peruklar bugünlerde gerçekten iyi yapılıyor. Eğer takarsan kadınlar Oppa’yı sevecek. Seni birkaç arkadaşımla tanıştıracağım.’

 

‘Sadece bir peruk giy.’

 

Birçok kadın ona bunun gibi şeyler söylemişti. Kadınlar ona yardım etmeye çalışıyordu ama Kang-jun bunu hiçte rahatlatıcı bulmadı. Aslında, daha büyük bir yaraya neden oldu. Ama artık bunu duyarak acı çekmesine gerek yoktu.

 

Hayır, artık bunun gibi şeyleri duymak için bir neden yoktu. Daha önce hiç böyle gizemli gümüş renkli saçlı biri görmemişti.

 

‘Çok göze batmaz mı?’

 

Gümüş renkli saç doğal olarak dikkat çekerdi. Saçına baktıkça bir ünlü gibi hissetti.

 

Geçen insanlar ona bakacaktı.

 

‘Lanet olsun! Tekrar şapka giymem gerek.’

 

Kang-jun’un yüzünde acı bir gülümseme vardı.

 

Aslında,insanların dikkatini çekmek güzel bir şey değildi. İnsanların gözlerinde kıskançlık, nefret, hayranlık hatta tiksinme olurdu.

 

Yine de, Kang-jun şapka giymemeyi seçti. Bir suçlu gibi şapka giyerek yaşamıştı bu yüzden daha fazla şapka giymek istemedi.