Beni kucağına alan kadına iki tokat yapıştırıp beni bırakmasını söylemek istiyordum fakat ne kollarımı kontrol edebiliyordum ne de konuşabiliyordum. Tek yapabildiğim zırıl zırıl ağlamaktı.

Kadın sepetimi de eline aldı ve geldiği yöne doğru ilerledi. Kısıtlı görüş alanımdan orada başka insanların da bulunduğunu görebiliyordum. 

"Hey! Bakın bir bebek daha buraya bırakılıp terk edilmiş."

"Bu yıl kaçıncı oldu? Bu sıralar çok sık bebek buluyoruz."

Bir başka kadın bıkmış yüz ifadesiyle yanımıza geldi. Hemen ardından beyaz sakallı yaşlı bir adam daha geldi.

"Bir yetimhane bahçesinde terk edilmiş çocuklar dışında başka bir şey beklemek garip olurdu."

Adam sepetimi eline aldı ve sepette duran bir kağıt parçasına uzandı.

"Kağıtta Rona Glavom yazıyor. Onu buraya bırakanların verdiği isim olmalı."

Hayır benim adım Nourjin, Ejderhalar Kralı Nourjin diye bağırmak istiyordum ama tek çıkartabildiğim ses agu buguydu.

Ayrıca beni kucağında tutan kadının beni sağa sola sallıyor oluşundan oldukça rahatsız oluyordum. 

Bırak beni artık be kadın!

Başka çocukların sesleri git gide yaklaşıyordu.

"AH! Orada bir şey var."

"Mei abla? Yoksa kucağındaki yeni bir bebek mi?"

"Müdür Welborne bu bebek yetimhanedeki yeni kardeşimiz mi? Adı ne?"

Bir anda bir sürü çocuk etrafımızı sarmıştı ve soru yağmuruna tutuyorlardı. 

Yaşlı adam bunalmış bir şekilde derin bir nefes aldı.

"Çocuklar sakin olun ve oyun oynamaya devam edin. Daha sonra sizlerle konuşacağız. Mei ve Anna artık içeri geçelim."

Yetimhanenin içerisine girdik ve beni bir yatağın üstüne koydular. Hareket edemiyor olmak bir yana konuşamıyor oluşum beni fazlasıyla zora sokuyordu.

Ayrıca bu pozisyon gerçekten çok rahatsız ediciydi.

"Bu bebek de nereden çıktı şimdi? Zaten çok kalabalığız. Hem eskisi kadar bağış toplayamıyoruz sıkıntıdayız."

Adının Mei olduğunu düşündüğüm kadın benim varlığımdan baya rahatsız gibi duruyordu.

"Sakin ol Mei. Bir bebeği sokakta bırakacak değiliz ya. Hem biz yetimhaneyiz unuttun mu? Görevimiz bu."

Beni koruduğunuz için teşekkürler adının Anna olduğunu düşündüğüm hanımefendi. 

"Anna doğru söylüyor Mei. Bu bebek içinde bir yer ayarlamalıyız. Treves köy meydanından hala dönmedi mi? Zaten az kişiyiz bir de o ortadan kaybolunca başa çıkamıyoruz."

Çocukların Müdür Welborne dediği yaşlı adam telaşlı görünüyordu. Herhalde benim gibi bir bebeği nereye koyacağından emin değildi.

"Diğer bulduğumuz üç bebeği yakın köydeki yetimhaneye yolladığımız gibi bu bebeği de yollasak olmaz mı?"

Mei kesinlikle varlığımdan nefret ediyor.

Müdür Welborne solgun yüzünü iki yana salladı.

"Ne yazık ki olmaz. Zaten üç tane yolladık mecburen buna biz bakmalıyız."

Benim bir adım var müdür bey.

Anna beni tekrardan kucağına aldı ve küçük bir bebek yatağına yatırdı. Açıkcası bu yatak öncekine göre fazlasıyla rahattı.

Anna'nın bakışları adeta bir anne sıcaklığındaydı.

"Baksanıza bu küçücük şeyi ulu orta bir yerde bırakmaya vicdanınız el verir mi? Tabi ki ona biz bakacağız. Burada görevimiz bu değil mi?"

Bu kadını sevmeye başladım.

"Peki nasıl besleyeceğiz? Köyden bir süt annesi çağırmamız lazım."

Mei, müdürü onaylarcasına başını salladı. Gerçekten de bir an önce karnımı doyurmam gerekiyordu. Acaba insan memesinden gelen sütün tadı nasıldır?

"Peki ben gidip birini bulacağım. Önceden buraya gelen bir kadın vardı adı Zoey'di onu görürsem ondan yardım isteyebilirim."

Mei önlüğünü çıkardı ve köy meydanına doğru yola çıktı.

Bu sırada diğer çocuklarda yetimhanenin içine girmişlerdi. Hepsinin etrafıma toplanması biraz bunaltıcıydı fakat herkesi süzmek için bir fırsatım olmuştu.

Üç erkek iki kız bulunuyordu. Erkeklerin birisi beş diğer ikisi üç yaşlarında gözüküyordu. Kızlar ise yeni üç yaşına girmiş gibilerdi. Küçük bir yetimhaneye göre çok kalabalık sayılmazdık.

Aslında bundan daha çok merak ettiğim şeyler vardı. Tam olarak neredeydim? Hangi kıta? Hangi ülke veya krallık? Ayrıca neden insan bedeninde doğduğumu da anlayamamıştım.

Yüz yıllarca bir ejderha olarak yaşayıp ırkıma önderlik ettikten sonra bir insan olarak her şeye sıfırdan başlamak biraz sıkıntı yaratacak gibi duruyordu. 

Aslında bir gariplik daha vardı. 

Yüz yıllardır ejderha olduğumu biliyordum ama anılarım net değildi. Tek düzgün hatırladığım anım ölmeden önce yaptığımız savaştı. Geriye kalan anılarımın hepsi kesik kesik ve bulanıktı. 

Belki de yeniden doğmanın bir yan etkisi olabilirdi. Ruhumun da şekil değiştirdiğini hissediyordum. Yoksa ben gelmeden önce bu bedendeki ruhu mu özümsemiştim? Çünkü kesinlikle ruhumda bir farklılık hissediyordum. Bunun dışında hala mana oranım ejderha olduğum zamanki gibi fazlaydı fakat yeniden doğmak enerjimin çoğunu tüketmişti ve yeniden dolması zaman alacak gibi duruyordu. Hem bu narin insan bedenindeyken kendi büyülerimi kullanmak bedenin yani yeni bedenimin parçalanmasına neden olurdu.

Bir süre sonra Mei yanında bir kadın ve bir erkekle geri döndü.

"Zoey'i getirdim. Bebeği emzirmeyi kabul etti."

Arkalarından gelen kişi de Treves dedikleri adam olmalıydı. Zoey tatlı bir kadına benziyordu. 

Anna, Zoey ve ben dışındaki herkes odadan çıktı. Zoey hızlı bir hamleyle göğüslerini açtı ve emzirmek için beni aldı.

En başlarda emmek gayet güzeldi ta ki sütün tadını alana kadar.

ÖGHK!

Kesinlikle tercih etmek istemeyeceğim bir tadı vardı fakat içtikçe alışıyordum. Ayrıca dediğim gibi emmek gayet güzeldi.

Zort!

Bu sesin benden geldiğini kabullenmek istemedim. Göt deliğime bile hakim olamıyor değilimdir diye umdum fakat umduğum gibi değildi. 

Altıma sıçmıştım.

Bu lanet olasıca insan bedeni hiçbir boka yaramıyor mu? Daha götüme bile hakim olamıyordum.

Sesi çıkardığım sırada Zoey'in yüzü domatese benziyordu. Kucağında tuttuğu bebeğin altına sıçması tabi ki hoş bir durum değildi. Anna ise kahkahalara gömülmüştü.

Bu aciz bedende daha ne kadar çile çekmek zorundayım? Ne günah işledim de bu duruma düştüm. Koskoca Ejderhaların kralı göt deliğine bile hakim olamıyordu ne utanç verici.