İyi bir dinlenmeden sonra, bu dünyada ilk kez kendi kapalı alanımda dolu bir mideyle olmanın iddialı ve mutlu duygusuyla dolup, yenilenmiş ve bir sonraki mücadeleme (ihtiyatlı bir şekilde) yaklaşmaya hazır olarak uyanıyorum.

Mağarayı daha fazla keşfetmem, durumum hakkında daha fazla bilgi toplamam ve bir sonraki avımı belirlemeye çalışmam gerekiyor. Ancak ondan önce, denemek istediğim başka bir şey daha var. Yemekten sonra Gandalf, Spineta Lacertos'un temel bir profilini açtığımı söyledi. Henüz bu profile erişmeyi denemedim, denemenin ve bir şeyler öğrenip öğrenemeyeceğimi görmenin zamanı geldi.

Kilidini aç!

Profile erişin!

Susam aç!

….

Spineta Lacertos!

[Spineta Lacertos: Diken Kertenkele, dikenler keskindir ve mutasyona uğramış zehir içerir.]

Vay! Buyrun! Yani Spineta Lacertos, Diken Kertenkele'ye çevrilir ve bu bilgilerin geri kalanı nedir. Omurgalar keskin mi?! Zehir içeriyor mu?! Berbat şeye ilk baktığında bu çok açık değil mi?

Sonuçta bu sadece temel profil. Belki daha fazlasını avlayabilir ve tüketebilirsem, daha faydalı bilgiler içeren daha ayrıntılı bir profile erişebileceğim.

Bunun dışında bir sonraki görevi takip etmenin zamanı geldi.

Yuvamdan çıkıp çatıdan kaya havuzuna kadar mayıs yapıyorum. Artık tanıdık bir sahne gözlerimi karşılıyor, daha önce gördüğüm canavarlar topluluğu, suların kenarında aylak aylak aylak aylak aylak aylak aylak aylak aylak aylak aylak aylak aylak aylak aylak aylak aylak aylak havuzdan içerken.

Aslında, yeni geliştirilmiş +2 görme yeteneğim ile havuz geçmişte olduğundan biraz daha parlak görünüyor.

Bu durumla ilgili ilginç olan şey, tüm bu canavarların burada içmeleri, ancak ben bu canavar karınca vücudunda bulunduğum birkaç gün içinde susamış hissetmedim. Ben de bir canavar olduğum için, tıpkı bu yaratıklar gibi, onları havuzdan su içmeye mecbur eden ne var ki ben buna mecbur hissetmiyorum? Onlarda mı yoksa bende mi farklı bir şey var?

Bugünkü bir sonraki görev araştırmak. Bu gizemi biraz olsun aydınlatmak için cesur, cesur, muhtemelen aptalca intihara meyilli bir adım atacağım. Neredeyse her zamanki yavaş yöntemimde hareket etmeye devam ederek, tavandan en yakın duvara doğru sürünerek aşağı inip mağara zeminine iniyorum. Sonra, başta yavaşça, ama her adım beni ileri iterken artan bir güvenle havuza yaklaşıyorum.

Beni ilk fark eden bir kertenkele tazı, uzun sürüngen kuyruklu kurt görünümlü yaratık, burada gerçekten kertenkele benzeri yaratıkların büyük bir kısmı var, devasa iki ayaklı Crocadilic canavarı ve daha önce avladığım çivili kertenkelenin bir şekli var. sürüngen özellikleri. Bu bir çeşit desen mi?

Tazı beni gördüğünde hemen hırlamaya başlar, beni hafifçe şok eder, ama sonra garip bir şey olur, ben yaklaşmaya devam ederken tazı yavaşça geri çekilmeye başlar ve sanki korkmuşlar gibi bana yer açmaya başlar.

Kurdu dikkatle izliyorum ve havuza yaklaşmaya devam ediyorum, havuzdan yayılan ışığa doğru adım adım ilerlediğimde, bir başka çıyan kütlesi varlığımın farkına varıyor, tepkileri çok farklı!

Beni görür görmez, sürünen, tıkırdayan arapsaçı yaratıklar hiddetle tıslamaya ve daha da hızlı bir şekilde birbirlerinin üzerine kıvranmaya başlarlar. Yaratıklardan biri düğümden çıkıyor ve cılız bacakları üzerinde birkaç metre bana doğru kayıyor. Daha sonra keskin görünümlü çeneleri ve pençeleri ile tıslamaya ve tıslamaya başlar.

Ancak, yaklaşmaz veya saldırmaz.

Vay! Tırmanmaya başladıklarında korktum. Orada altı ya da yedi korkunç şey yığılmış olmalı, saldırmaya çalışırlarsa tüm gücümle kaçmak zorunda kalırdım.

Neyse ki, su kaynağının huzuru tuttu. Hayatta kalma düşüncesinin burada açığa çıkma riskini almasının tek bir nedeni var, beni bu kadar çabuk öldürebilecek tüm bu yaratıkların önünde kendimi göstermemin tek bir nedeni var: Bir kez bile yaklaşan bir yaratık görmedim, havuzdan içmek veya çıkmak saldırıya uğrayabilir.

Bir kere bile değil.

Zırhlı kertenkeleyi gözlemleyerek geçirdiğim iki gün boyunca pek çok çatışma gördüm ve duydum ama burada hiç çatışma görmedim. Bu su kaynağıyla ilgili önemli bir şey var ve bunun hidrasyonla ilgisi olduğunu düşünmüyorum. Sonuçta hala içme ihtiyacı hissetmiyorum. Bu dünyadaki canavar fizyolojisi basit görünmüyor.

Havuzun kenarına ulaşana kadar yaklaşmaya devam ediyorum. Buranın parıltısı yakından o kadar parlak ki +2 gözle bile suyun içini görmek zor. Mağaranın tabanındaki darbeli çizgiler, havuzun hemen altındaki su kaynağının merkezine doğru birleşiyor gibi görünüyor ve en yoğun ışık bu bağlantı noktasından geliyor.

Herhangi bir akıntı veya itiş gücü olmamasına rağmen, suyun kendisi tuhaf, eşmerkezli daireler çizerek akıyor ve hareket ediyor gibiydi. Neredeyse bir lav lambası gibi, havuzun kendine ait bir hareketi ve girdabı varmış gibi görünüyordu.

Aptal kırkayakların devam eden tıslamalarını ve duruşlarını görmezden gelerek ağzımı suya indiriyorum ve tadı…

Yanıyor!

Yanan kutsal moly! Nedir bu, hidroklorik asit mi?!

Ateşli bir his ağzıma giriyor ve doğrudan üç vücut bölümümden mideme doğru akıyor, oradan ısı kan dolaşımıma nüfuz etmeye başlıyor, ta ki kabuğumun kendisi yanıyormuş gibi hissedene kadar.

Evet!

Siz yaratıklar buraya bunun için mi geldiniz? Bu acı verici, yakıcı ölüm suyu mu?! Hepinizin nesi var? Burası mazoşistlerin mağarası mı?!

Yanma hissi yavaş yavaş azalıyor ve havuzun etrafındaki diğer yaratıklara inanamayarak bakmadan edemiyorum. Hepiniz burada ne yapıyorsunuz? Birçok çift göz bana bakıyor, şimdi kendimi bilinçli hissediyorum…

Önümde yavaşça çalkalanan suyu bir kez daha inceliyorum, sanki denizanası kıvrımları gibi içeride asılı duran yoğun ışık, içeriyi görüyor ama göremiyor.

Duraksayarak kendi durumumu dikkatle analiz ediyorum. Hiçbir şekilde daha kötü hissetmiyorum. Aceleyle durumumu açıp sağlığımı kontrol ediyorum, değişiklik yok.

Yabancı.

Bu ciddi anlamda garip. Bu canavarların bu aptal havuza duydukları çekicilik nedir? Önemli olmalı, yoksa bu yerde neden konuşulmayan bir ateşkes olsun ki?

Cevap gelmeyecek gibi görünüyor.

Havuzdaki arkadaşlarımın konuşkan bir havası yok!

Suyun tadına bakmadan öncekinden daha şaşkın hissederek ayrılmaya hazırlanıyorum.

Ama ondan önce bir yudum daha dayanamıyorum.

Ah! Yanıyor!

P-ooey! Hayır! Pff! Pff!

Ah. Berbat.

Merak, dedikleri gibi kediyi öldürdü.

Önce havuzdan yavaşça uzaklaşarak, diğer içicilerden gelecek tepkileri izleyerek ayrılacağım. Çoğu yaratık benim gittiğimi görünce biraz rahatlamış görünüyor, terk ettiğim yeri almak için hareket ediyor ve içmeye geri dönüyor. Aptal kırkayak ben çıkarken hâlâ bana kıvranıyor ve poz veriyor. Mağaraya sürtünerek ve üzerime hücum ediyormuş gibi yaparken neredeyse bana hakaretler savurduğunu duyabiliyorum.

Sana geri dön, aptal kırkayak.

Gölgelerin rahatlığına ulaşır ulaşmaz, mağara çatısının dış kenarları boyunca derin gölgelerde gizlenerek en güvenli konumumu elde edene kadar yavaşlamadan dönüp duvara koştum.

Ahhh, ev.

Yakında bir daha ayrılmayacağım, umarım!

Şimdi (biraz) su havuzunun gizemini araştırdığıma göre, bu mağarayı daha fazla keşfetmenin ve yeni Tünel Duyumumu kullanarak bu mağara ağını haritalamaya başlamanın zamanı geldi!

Mağaranın kenarlarındaki gölgelerde hareket etmeye devam ediyorum, daha yoğun ışık damarları alanlarından kaçınarak, zeminden tavana uzanan koyu renkli taş sütunlar arasında dokunarak, sanki mızraklar yeri delip geçmiş ya da aşağı dalmış gibi. üstünde.

Bu kalıbı takip ederek havuzdan ve kendi yuvamdan daha önce olduğundan daha uzağa hareket ediyorum. Mağaranın kenarlarında ara sıra karanlığa açılan tüneller görebiliyorum, bazıları büyük, bazıları küçük. Birkaçına yaklaşıyorum ve garip bir havanın süzüldüğünü hissediyorum. Bu tuhaf tünellerde neler gizlendiğini kim bilebilir?

Yavaş ama istikrarlı bir ilerleme kaydederek on dakika daha ilerliyorum. Mağaranın daha da genişlemeye başladığını görebiliyorum, böylece artık iki tarafı da aynı anda göremiyorum. Yoluma devam ederken her iki tarafı da kontrol etmek için merkezden temkinli geçişler yapmaya başladım.

Vay!

Önümde devasa bir tünel girişi beliriyor. Havuzdan belki otuz dakika uzaklıkta olan bu giriş devasadır, mağaranın neredeyse tabanından tavanına kadar uzanır ve bir o kadar geniştir. Açıkça aşağı doğru eğilir, dünyanın daha derinlerine doğru ilerler.

Ama buradaki taşın şekillenmesinde garip bir şey var gibi görünüyor…

Merdiven mi?!