Bu yer insana sadece tuhaf ve ürpertici bir his veriyor diye düşündü Ayaz. Yaklaşık bir haftadır adını bile bilmediği bu antik kentte tüm şeytan heykellerini teker teker gezdi. Hangisine diz çökmesi gerektiğine karar vermesi gerekiyordu ama içten içe diz çökmeye niyeti yoktu. 

[Art kentinde bulunan Asil 72 Şeytanın her birinin heykelini gördün.] 

[Nadir bir başarı tamamlandı.]

[Negatif tohum kazandınız.] 

Nadir başarı? Negatif tohum? Bilgisizliğinin acısını çeken Ayaz, kulenin kendisine ne söylemeye çalıştığını anlayamıyordu. 

O farkında değildi kalbine dikilen ufak tohumun...

"Dönüp dolaşıp aynı yere geldim." Valac heykelini tekrar gören Ayaz, bir sigara yaktı. Bir haftalık emeğinin sonucunda pek bir şey kazanamamıştı. Ne yapması gerektiğini de bilmiyordu, ikinci kattan ayrılıp üçüncü kata gidebilmesinin tek yolu şeytanlardan birine diz çökmekti. 

Sadece iç çekip, yapması gerekiyordu. Gözlerini yummak ve dişini sıkmak ardından her şey daha güzel olacaktı.

Olmayacaktı...

Kimi kandırıyordu ki ? Kabullendiği için şu an bu kule de değil miydi? 

Bir daha asla ona dayatılanları kabul etmeyeceğine dair ant içmemiş miydi?

Gözleri Valac heykelinin yakınında bulunan iki metre boyutundaki kayaya takıldı.

Kuyruklarıyla köşe kapmaca oynayan Kül'ü kucakladı Ayaz. 

"Evreka!" Diye bağırdı. Kül'e dönüp "Sen de benim düşündüğümü düşünüyorsun değil mi?" 

Masum çift kuyruklu tilki saf gözleriyle sahibine bakıyordu...