(Bölüm Müziği : youtube.com )

Ares, Garethy'den gelen bir elektrik büyüsünden dolayı yere yığıldı. Ağzından ve burnundan kanlar akmaya başladı. Hafifçe dizlerinin üstüne kalktı. Yere doğru odaklandı. Etrafında tekrardan o alevleri hissetmeye çalıştı. Kalan son gücüyle ayaklarının altından bir alev fırtınası daha çıkarmayı denedi. Ayak uçlarından yükselen kıvılcımlar, Ares'i kaplayacak bir alev kasırgasına dönüştü. Garethy hafifçe gülümsedi ve "ohoooyyy" diye normal bir ses tonuyla söylendi. Ares'in tüm bedeni yanmaya, Ares ise acıdan bağırmaya başladı. Gözleri alev bürüdü. Elini kaldırıp Garethy'i işaret etti ve kasırgasını ona doğru savurdu. Garethy ise, hiçbir şey yapmadı. Kasırganın ona doğru gelişini izledi. Avcunu kasırgaya doğru açtı. Zavallı Ares, tüm gücüyle yaptığı kasırgasının, Garethy tarafından yavaşça eline çekilmesini izledi. Kasırganın tamamını elinin içine çektiğindeyse Garethy, gözlerini açtı. Dişlerini gösterecek kadar gülümsedi ve o vahşi gözlerle Ares'e baktı. Ares, yere yığıldı. Soluk soluğa, yüzü kan içerisinde, kıyafetlerinin çoğu ateşten yanmış ve umudunu yitirmiş halde Garethy'e doğru zar zor baktı. Elinden bir şey gelmeyen Ares, af dilercesine bir sesle :
-Neden? diyebildi.
-Az önceki havalı çocuğa n'oldu öyle? Hadi, o ruhun gücüyle bir fırtına daha yollasana.

Ares, ellerine baktı. Simsiyahtılar, tüm vücudu gibi. Bağırarak ayağa kalktı ve iki elini birleştirdi. Ellerinin ortasında küçük bir alev topu oluşturdu. Kan içerisindeki yüzünde göz yaşları oluşurken var gücüyle topu Garethy'e doğru gönderdi. Garethy tekrardan dişlerini göstererek gülümsedi. Havadaki topu hızlıca altı ve Ares'in kafasına geçirdi. Ares, çarpışmanın etkisiyle yere yığıldı. Ne büyü yapmaya ne de doğrulmaya takati kalmadı. Garethy, Ares'in karnına, ayağıyla bastırdı. Ares'in ağzından fazlasıyla kan çıktı. Bunca karmaşadan sonra artık pes eden Ares, gözlerini yavaşça kapadı. Geride bıraktıklarını düşündü. Annesi, acaba iyi miydi? O öldükten sonra takımına ne olacaktı? Bu adam, ondan ne istiyordu. Garethy yüksek bir sesle :
-Hey! Hadi bir hareket daha yap! Nasıl olsa, tüm gün buradayım ve sana yardım edebilecek herhangi bir şey de kalmadı seni anomali..

"Anomali... mi?" diye geçirdi aklından Ares. "Anomali...". Bunun anlamı neydi? Ne olursa olsun. Artık bir önemi kalmamıştı. Garethy daha yüksek bir ses tonuyla :
-Yaşadığın sürece, tekrardan bozamayacaksın değil mi? Bunu bildiğimizi bilmiyorsun, değil mi?

"Tekrardan bozmak... Neyi biliyorsunuz?" diye tekrardan geçirdi Ares içinden.

Seninle uğraştığım yetti. Zaman ve Mekan'ın koruyucusu olarak ben Garethy, seni ve takımını Katan evrenine hapsediyorum. Yaptığın şeylerin ve işlediğin günahların bedelini orada ödeyeceksin! diye bağırdı Garethy. Ayağıyla son kez Ares'in suratına vurdu. Ares, yavaş yavaş bilincini kaybetmeye başladı. Uyku, ne kadar da tatlı geliyordu. Yaşadıklarını son kez aklından geçirmeye çalıştı. Her yerde bulanık yüzler, garip sesler... hatırlayamadığı kokular... hiç gitmediği yerler...
...
...
...
...
...
...
Ares...
...
...Yavaşça arkada bıraktığı takımına baktı. Bedeni, artık bu laneti kaldıramıyordu. Famael, Gallon ve Sayce'nin yüzlerini gördü. son sözlerinde ise sadece "özür dilerim" diyebildi. Sonrasında ise..
...
...
...Gözlerini kapadı. Son duyduğu şey ise, Garethy'nin gülüşüydü.




(Bölüm Müziği : youtube.com )


  Ares, gözlerini yavaşça açtı. Tepesinde yıldızlar, sağında yıldızlar, solunda yıldızlar, kendisi ise boşlukta süzülüyordu. Elini başının üstüne koyduğunda, Garethy'le olan mücadelesi aklına geldi. "Aaah.. doğru ya. Ben öldüm.." diye geçirdi içinden. "Aslında tam olarak öyle değil." diye bir ses geldi Ares'in solundan. Ares, yüzünü bile çevirmeden :
-Sen ölüm meleğisin, değil mi?
-Maalesef, o kadar asil bir şeyi ben yapamam.
-O zaman sen kimsin? dedi ve yüzünü ona doğru çevirdi. Yanında oturan kişi ; pembe ve beyaz saçlı, gözleri mavi ve hafifçe gülümseyen bir kızdı. Kız, dizlerinin üstüne oturmuş şekilde Ares'in yanında bekliyordu. Ares yavaşça doğruldu ve kızın karşısında dizlerini büküp oturdu. Ares :
-Kimsin sen?
-Ben bir ruhum.
-Öldüğüme göre, ben de bir ruh sayılıyorum sanırım. dedi. Gözlerini, birleştirmiş olduğu dizlerinin üstündeki ellerine dikti ve ekledi :
-Acaba, onlar da öldüler mi?
-Ölüm görecelidir Ares.
-Evet evet, birinin kalbindeysen ölmedin falan. Geç onları. dedi. Ellerini sıktı ve devam etti :
-Sanırım gerçekten ölen birkaç kişiden biriyim, dedi titrek bir sesle. Bir süre başı eğik şekilde bekledi. Tam kız konuşmaya başlayacakken Ares, öne atladı :
-Günahlarımı ya da yaptığım diğer şeyleri kabul ediyorum. Sadece bana, onların iyi olup olmadığını söyle. dedi fısıldar bir şekilde.
-Merak etme, onlar iyiler. dedi kız. Ares, hafifçe gülümsedi :
-Sevindim, en azından değer verdiğim birkaç kişinin iyi olması, üzerimden bir yük aldı gibi. Şimdi, ne olacak?
-Birilerini umursamana sevindim. Bu, pek çok kişinin yapabileceği bir şey değil. Peki sen, neye yenildin?

"Ben.... neye yenildim?"