Çevirmen : Clumsy-nim

Kış yaklaşıyor ve Kore Üniversitesi yarıyılı sona eriyordu.

“Ey fani öğrenim harcı… İşte böylece yitip gitmene tamamen izin veriyorum.”

Profesörlerin heyecanı arttıkça öğrencilerin teslim etmesi gereken daha çok rapor oluyordu.

Birinci yıl daha çok sanal gerçeklik teorileriyle ilişkiliyken ikinci yıla başlamalarının ardından sanal gerçeklik ekipmanlarını deneyimleme şansları olacaktı.

‘Dersler ne kadar zorlaşırsa okulda harcamam gereken zaman da o kadar artacak.’

Lee Hyun, araya giren dersler yüzünden para biriktirme hedefine ulaşamıyordu.

“Haaahh...”

O iç çekip gerinirken hemen yanında oturan Seoyoon derin düşüncelere dalmış durumdaydı.

‘Yaklaşık iki hafta sonra kış tatili başlayacak...’

Tatilde, şu anda olduğu gibi haftanın her günü Lee Hyun’la buluşamayacaktı.

Weed’in Ulu Debkart Dağına gidişiyle Kraliyet Yolunda da yolları ayrılmıştı.

Seoyoon, uzun süreler boyunca tek kelime etmiyor olsa da Lee Hyun’la daha çok vakit geçirmek istiyordu.

Bu yüzden cesaretini toplayarak bir kağıt parçasına bir şeyler karaladı.

-Benimle sahile gelmek ister misin?

İçinde bulunduğu durumu göz önüne alıp birlikte seyahat etmeyi önererek gerçek bir cesaret örneği sergilemişti.

Karşısında başka bir adam olsaydı mutlu bir dansa başlar ve hayal mi görüyorum diye şüpheye düşerdi ancak Lee Hyun tepkisizdi.

Yaz ortasında bile sahile gitmeye anlam veremezken kışın gitmesine imkan yoktu.

“Hava soğuk, yani evde kalmak sahile gitmekten daha konforlu olmaz mı? Soğuk algınlığı endişesi de yok, sağlık sigortası endişesi de.”

"......"

İşte romantizmden hiç anlamayan bir adamın tavrı böyle olurdu!

“Seyahate çok para gidiyor zaten, pahalı bir yere gitmenin ne kadar zor olduğu hakkında bir fikrin var mı senin?”

Para. Para. Para. Para.

Seyahat etmek daha çok para harcamasına sebep olurdu.

Yaz olsun olmasın, sahile gitmek her halükarda para harcatırdı.

Fakat Seoyoon’un babası, onun tek başına seyahat etmesine izin vermiyordu.

Seoyoon bir not daha yazdı.

-Seyahat masraflarını ben ödeyeceğim.

Lee Hyun kafasını salladı.

“O parayı kendin mi kazandın?”

Seoyoon bir öğrenciydi ve Lee Hyun’un bildiği kadarıyla hayatı boyunca hiç çalışmamıştı.

-Hayır.

"Bu dünyada para denen şey tüyler ürperticidir. Sinema biletleri her yıl zamlanıyor, toplu taşımaysa daha da korkutucu."

"......"

"Daha önce hiç kendi paranı kazanmadıysan değeri hakkında hiçbir fikrin olamaz. Öyle düşüncesizce para teklif etme."

Lee Hyun hiç dile getirmemiş olsa da onları kıskanıyordu.

Yani zengin kolej bebelerini!

Onlar kıskandığı ailelerdi.

Lee Hyun çocukluğunu gazete dağıtmak, süt teslim etmek gibi zengin çocukların asla deneyimlemediği yarı zamanlı işlerle geçirmişti.

-Anne, lütfen bana biraz harçlık ver, geçen ay sadece 50 milyon won vermiştin.

-Yakın zamanda bir yurtdışı gezisi ayarlıyorum.

-Anne, unuttun mu, ben Fransa’ya gitmek istiyorum. Sekreterine söyle, 100 milyon won yapsın. Sonuçta sadece paketli gıda tüketmek istemeyiz.

Lee Hyun’un kafasındaki zengin sohbetleri bu şekildeydi.

Onlar ya büyük bir şirketin varisi olur ya da zengin bir ailenin mirasına konarlardı ve işin zorluğunu asla bilmezlerdi.

Elbette onlar da insandı ve başlarından bir iki sıkıntı geçmiş olmalıydı.

Kötü aile ilişkileri veya gerçek olmayacak bir iki dilek gibi farklı derecelerde acılar çekebilirlerdi.

Ama bu acılar olmasaydı dünyada pek az kişi kalırdı.

Tıpkı iyi bir drama dizisindeki ani ters köşe gibi, bu tarz şeyler halk tarafından iyi karşılanırdı.

En nihayetinde zengin ailelerin kız ve oğullarından asla nefret edilmezdi.

Halkı öfkelendirir ve onlara küfrederlerse tek yapmaları gereken para vermek olur, böylece affedilirlerdi.

Lee Hyun nutkunun sonuna ulaştığında Seoyoon, yeniden derin düşüncelere dalmıştı.

‘Anlaşılan gerçekten de paranın değerini bilmiyorum.’

Lee Hyun özenerek yaşarken Seoyoon, bu konuda hiç ciddi ciddi düşünmemişti.

Tam da Lee Hyun’un hayal ettiği gibi Seoyoon’un bir sürü mülkü, vakıf fonu, banka hesabı ve daha nice varlığı vardı, dolayısıyla söz konusu para olunca önünde asla bir engel olmazdı.

Seoyoon, eylemleri üzerine düşünürken bu düşünceleri kağıda döktü.

-Çalışacak ve para kazanacağım, o zaman benimle seyahat edecek misin?

Lee Hyun bu tepkiyi beklemiyordu.

‘Kış tatili gelmek üzere.’

Sömestr sonuna üç haftadan az kalmıştı.

“Ne kadar kazanabileceksin ki?”

-Hiç denemediğim için bilmiyorum ama... Ne kadar toplamalıyım sence?

Lee Hyun’un yanıt vermesini bekleyen Seoyoon’un gözleri ışıl ışıl parlıyordu.

Toplumu anlamadığı ve dünyaya yabancı olduğu için dünyanın acılığının tadına bakacaktı.

Lee Hyun, sıradan bir seyahati kafasında tartarak yanıtını verdi.

“Denizden bahsediyorsak kesinlikle Güneyde veya Jeju Adasında olacaktır. Bu durumda ulaşım en az 450000 won tutarken yiyecekler 800000 won kadar tutacak olmalı. Peki orada mı kalacağız?”

Seoyoon başıyla onay veriyor olsa da her öğünde sashimi yeseler bile 800000 won’a mal olması pek olası değildi. Sonuçta zamanlarını sadece oraya buraya giderek geçiremezlerdi. Seoyoon geceyi şarap içip konuşarak geçirmek istiyordu.

“Otel odası bize 50000000 won’a patlayacaktır, malum iki oda tutmamız gerekecek. Ayrıca trende Sprite içip yumurta yiyecek ve biraz hediyelik alacaksak ona da en az 5000000 veya 6000000 won lazım.”

Lee Hyun kesinlikle altından kalkılamayacak bir meblağdan bahsediyordu.

‘Kış tatilinde gireceği yarı zamanlı bir işten bu parayı hayatta kazanamaz.’

Bahsi geçen miktar saçmalık olsa da Seoyoon kafa sallayarak onayladı.

Ve Lee Hyun, söz vermek adına, “Tüm parayı çalışıp çabalayıp kendin kazanacaksın, aksi takdirde sayılmaz.” dedi.

-Tamamdır.

***

Weed son 20 gününü Debkart Dağlarında doğa heykelleri yaparak geçirmişti.

“Sadece oymacılığa odaklanarak çok uzun vakit geçirdim.”

Görevi avlanmasına müsaade etmemiş, yalnızca heykel yapabilmişti ve artık vakti tükeniyordu.

Bu ortamda tek başına pek çok başarılı heykel yapabilirdi ama zaman ayırmadan ve rahat bir tempoyla çalışmadan bir klasik veya başyapıt yaratamazdı.

“Çiyden bir heykel!”

Weed sabahın erken saatlerinde heykel yapıyor, elementsel heykeli için gerekli temel materyalleri topluyordu.

Yere çömelip üzerlerindeki çiyleri biriktirmek için otları koparttı.

Doğayla aşinalığı anbean arttıkça doğa temelli heykellerindeki seçkisi daha da genişliyordu.

Bu sefer de bir su elementi heykelini tamamladı, bu onun doğa oymacılığıyla yarattığı ilk başyapıttı.

-Başyapıt! Çiyle yapılmış bir su elementi heykeli.

Yaradılış ve doğa, heykel seviyesini yükseltmenin bir yoluydu, bu yüzden yalnızca taze çiyleri toplamıştı.

Ağaçlarda ve yerdeki çiçek kokuları arasında suyla yaratım yapmanın farklı yöntemleri üzerinde aktif olarak oynuyordu. Hayat dolu bir tasvir şekliydi ve takdire şayandı.

Versailles Kıtası sınırlarındaki heykellerin pek azı doğayı tasvir ederdi!

Bununla birlikte Weed ölümsüz bir oymacı olduğu için eserleri kötü etkileniyor ve kafayı yiyordu.

****

Sanatsal Değer: 898

Özel Seçenekler: Çiyden yapılı su heykelini görenlerin sağlık ve mana yenilenme hızları bir günlüğüne %12 artar.

-Su elementsellerini çağırmak için gerekli mana ihtiyacını düşürür.

-Susuzluğu uzun bir süreliğine yatıştırır.

Diğer heykellerin etkileriyle birleşmez.

Tamamlanan Başyapıt Sayısı: 89

-Oymacılık yetkinliği gelişti.

-El Becerisi yetkinliği gelişti.

-Doğa Oymacılığı yetkinliği gelişti.

-Saygınlık 263 yükseldi.

-Canlılık 1 yükseldi.

-Zeka 1 yükseldi.

-Sanat 8 yükseldi.

-Bir başyapıt yaratmak doğayla aşinalığınızı 9 arttırdı. Doğayla aşinalığın artması, yapılabilecek doğa heykellerinin kapsamını genişletir.

Saf bir heykel yaratılmasına bağlı olarak ölümsüz gücü arındı ve 6 azaldı.

****

Weed kendini heykelleri üzerinde çalışmaya adamıştı.

Hayvanlar ve bilhassa bitkilerle yetkinlik kazanıyordu.

Ölümsüz formundayken sıkı çalışıyordu. Bir ölümsüz olmanın yan etkisi sayesinde dinlenmeden devam edebiliyordu.

Ama bu ne kadar iyi olursa olsun, doğa heykellerinin arındırıcı etkileri bulunuyordu.  

“İlahi güç, ölümsüz gücünü düşürüyor.”

İşin iyi yanı, Freya Dini Papa Adayı Alveron’a bir sürü para bayılmasına gerek kalmayacaktı.

“Ne yazık ki bu heykel bir başyapıt.”

Bir su heykeli yapmak için çiy toplamıştı.

Yansıyan güneş ışıklarının doğal ısısı gereği pek yakında bozulacak ve yok olacaktı.

Ama olduğu yerde, Debkart’taki Daesan’da bırakmak da büyük bir israf olurdu.

Ham materyal maliyeti olmasa da çok zorlu bir işti, çiyleri toplamak da çok zaman alıyordu.

“İlk kez bir doğal başyapıt yaratmışken bırakıp gidemem.”

Beleş heykel!

Weed su elementi heykelinin üzerine yazmaya karar verdi.

Elementi serbest bırakıp bu yolla tekrar çağırabilir, doğayla olan yakınlık derecesinde de bir artış olurdu.

Elementseller gelişime fayda sağlardı, şu anda işe yaramasalar da bir müddet sonra birkaçını idare ederek yiyecek bir şeyler çıkartabilirdi.

Weed, heykel üzerinde yeteneğini kullandı.

“Elementsel Yaratımı!”

*Ting!*

****

-Yeni elementsel yaratıldı. 160 sanat istatistiği tüketildi.

-Oymacılık yetkinliği gelişti.

-Elementsel yaratım Başlangıç Düzeyi 6. Seviyeye ulaştı.

-Elementsel yaratım oymacılığı, yeni ve mevcut elementsel kabiliyetleri geliştirir.

-Doğayla aşinalık 75 yükseldi.

-Saygınlık 440 yükseldi.

-Çekicilik 74 yükseldi.

****

Tatlı görünümlü su elementseli, “Sen beni yapan oymacısın! Ne cüretle beni böyle tuhaf yaparsın, ölmeye hazır mısın?!” diye bağırdı.

Weed’in o güne dek yaptığı en şımarık heykeldi.

Küçük bir çocuk, yerinde duramayan bir ana okullu gibiydi.

“Tanımla!”

-Henüz isim bahşedilmedi.

Su Elementseli.

Bir doğa heykeli olarak doğdu.

Kötü bir tavırla yaratıldı. Su elementselinin sabrı sıfır.

Ona tepeden tırnağa bakan Weed, hiç anlamıyordu.

-Gücünün %71ini Elementsel düzlemden alabilir.

Daha iyi bir elementsele dönüşmesi mümkündür.

Elementsel Şamanın çağrıları ve dünyevi faaliyetleri aracılığıyla daha çok elementsel çağrılır, uygulanan güç artar.

Özellikler: Su kalkanı, arıtılmış su sağlama, olağanüstü bir zeka.

Elementseli yaratma süreci başarılıydı ve Weed, kişiliğinin büyük bir mesele olmadığını düşünüyordu.

Yeni doğan elementsellerin ilk etapta pek çok şey öğrenmesi gerekirdi, onu yalnızca ‘konuşarak’ kazanabilirdi.

“Sanırım biraz konuşmalıyız.”

Elementsel onu tamamen duymazdan geliyordu!

Weed usulca Aziz Asasını çıkarttı.

Peobeobeobeobeok!

Acılı, hızlı ve etkili.

Defalarca vurup pataklıyor, merhametten tamamen yoksun şekilde aynı ağrılı noktaya vurmaya devam ediyordu.

“Seni yapan insana teşekkür etmen gerekir.”

Pak peok peok!

“Hemen özür dile......”

Pak peok peok!

“EY ASİL EFENDİM!”

Su elementselinin tavrında böyle ani bir değişiklik gerçekleşti.

Ve Weed, Aziz Asasını çantasına kaldırdı.

“Öğretmenin ben olacağım, o yüzden iyi bir eğitim alacaksın.”

Kendisinin iyi bir öğretmen olduğunu düşünüyordu!

Su elementseli, Weed’in Elementsel Okulunun bahtsız öğrencisi olmuştu.

“Senin adın Damlacık.”

Elementsele Damlacık adını vermesinin sebebi çiyden oluşmasıydı.

“İsmim için teşekkür ederim, asil efendim.”

Narin ve tatlı su elementseli, Weed tarafından çağrılmış ve bir demircinin yapacağı gibi kor ateşte dövülmüştü adeta.

“Geumini’ye de yeniden hayat bahşetmem gerekecek.”

Ona hayat bahşetmeyi başarabileceğinden emin değildi.

Ne olursa olsun ertelemeye devam etmek, yalnızca yaşanacak şeyi ertelemek olacaktı. Ve bir gün mutlaka denemek zorunda kalacaktı.

Daisan’daki Debkart’ta pek çok heykel yaratmıştı. Şu anki haliyle, suyun oymacılık duyularına sağladığı yeni boyutla da kararını verdi.  

“Hadi şimdi deneyelim gitsin.”

DayCram doğa heykelleri yapmak için bir yerlere gitmişti.

Weed de ocağın içerisinde ateş başlatmak için dal parçaları toplamaya başladı.

Başyapıt Heykel Geumini, erimiş altından yaratılmıştı.

“Yapmak ve şekil vermek için...”

Geumini'nin vücut kalıbı, toprağın bir araya getirilmesiyle oluştuğu için basitti.

Rhodium şehrinde keşfedilen sanat eserlerinden geriye detaylı hatıralar kalırken Geumini’nin uzuun bir süre devam edecek bir hatırası vardı.

Kalıba altın döken ve yeterince soğumasını bekleyen Weed, başka heykeller yapmak için sabırsızlanıyordu!

Geumini’nin işletim tasarımını düşündükçe de sıklıkla endişeye kapılıyordu.

“Geumini pek söz dinlemezdi ve o kadar da hoş biri değildi. Onca iş güç arasında onunla nasıl baş edeceğim...”

Altının kalıba dökülmesini beklemek çok vakit alıyordu.

“Tamamdır.”

Kalıbın yerinden sökülerek çıkartılışıyla Geumini’nin görüntüsü bir kez daha gözler önüne serildi.

Weed’in hafızası fazlasıyla başarılıydı. Eskisine kıyasla biraz çatlak ve kısa gibi gelse de bu detaylar haricinde eskisinden farksızdı.

‘Neyse ki Geumini altın kullanarak yapılmıştı. Taşa veya oduna hayat bahşetmiş olsaydım fiziksel materyalleri toplamak gerekecek ve orijinal bedenin etkisi çok güçsüz olacaktı.’

Onarım yeteneğinin kullanılışı sonrası Weed’in gözleri, burnu ve ağzı titizlikle çalışıyordu.

“Heykele hayat bahşetme!”

-İstatistikler düşürüldü, 2 seviye kaybedildi ve 6 sanat istatistiği tüketildi.

Hayat bahşedilen heykel, bedeninin kullanım hakkını elde etti. Elde edilen ve var olan su nitelikleri gereği yeni bir can kazanıldı.

Heykel Hatıraları yeteneği devreye girdi.

Heykel, hayatına dair hatıraları geri kazanacak ancak kafası karışacak.

Bu noktada Sanat istatistiğindeki artış ve heykel etkileri geçerli olmamış, heykelde öncekine kıyasla %5 seviye düşüşü gerçekleşmişti.

Hayat bahşedilmiş heykeller ağır ağır uyanırdı ancak onların aksine Geumini’nin gözleri anında açılmıştı.

Weed kendisine baktığındaysa kafasını sallayarak konuşmaya başladı.

“Bana bir isim verin lütfen.”

Kuru ve katı bir ses tonuydu!

“Demek ki hatıralarını geri kazanmamışsın.”

Geliştirdikleri arkadaşlık sonlanmış, Geumini ebediyen veda etmişti.

“Rover çok üzülecek. Seoyoon da öyle.”

Rover Geumini’yi bir aile ferdi gibi görüyordu. Seoyoon da üzülecek ve bol bol gözyaşı dökecekti.

Hwaryeong ve diğer dostları da Geumini’nin ölümünden acı duyacaktı.

“Senin adın Geumini!”

“Peki, efendim.”

“Rahat uyu.”

“Peki.”

Böylece Weed, bir kez daha doğa heykeli yapmaya koyuldu.

Üzerlerindeki ağaçta Wah-il, Wah-thul ve Wah-sam oturmaktaydı.

Geumini büyük bir özenle hepsiyle el sıkışmaya çalışıyordu. Onlar da kahkahalara boğuluyordu.

“Golgolgol!”

Weed, “Sen Geumini’sin, değil mi?” diye sordu.

Geumini el sıkışarak saygıyla eğildi.

“Bir müddet önce bana verilen isim buydu, efendim.”

“Bu biraz tuhaf oldu.”

Weed, Geumini’nin yanında kendini bir tuhaf hissediyordu.

#Ben de bu bölümü okurken kendimi bir tuhaf hissettim. Cümleler arasında bile daldan dala atladık çok şükür. Geumini’yle kavuşmayı da dört gözle bekliyordum ama hafızasına kavuşamamış ve tüm olay öyle hop diye yaşandı bitti, ilginçti. Ayrıca Rover kim ya? Kaynak olarak aldığım sitede sürekli çevirmen değiştiği için bazı isimleri bile değiştiriyorlar. Size yansıtmamak adına ben hep alışkın olduğumuz şekilde kullanıyorum ama bu sefer kimden bahsettiğini anlamadım.

Bu arada seriyi devralacak kişi belli oldu arkadaşlar. On-on beş güne başlayacak gibi duruyor, o başlayana kadar ben çevirmeye devam edeceğim. Kelime ve anlatım farkı çok olmasın diye ona yardımcı olmaya da çalışacağım. Sizleri mağdur etmeden sorunsuz bir geçiş sağlayacağız umarım :)

Hadi bir sonraki bölümde görüşmek üzere!