Çevirmen: Lodos 

Ölümsüzlerin zekâsı çok düşük olmasına rağmen onun bu tür savaşları yönettiğini görmek inanılmazdı.

 “Ah!”

“İnanılmaz!”

“Nasıl bu kadar güçlü olabilir? Başından beri mi bir Ölüm Şövalyesi’ydi o?”

“Ölümsüzler yerine insanları komuta etseydi on binlerce askeri kontrol edebileceğine hiç şüphe yok. Onun gibi birinin bir kuşatma başlatması cidden görülmesi gereken bir manzara olurdu.”

Ölümsüzler ruh çağıranları oldukça iyi dinliyorlardı.

Ruh çağıranların liderlikleri veya karizmaları düşük olsa bile çağrılan Ölümsüzler onları dinlemek zorundaydı.

Ama yine de savaş düzenleri gibi karmaşık talimatları anlamıyorlardı.

Buna karşılık Weed, Ölümsüzlerin donukluğunu bile hesaba katarak savaşıyordu.

Ölüm Şövalyeleri, iskelet okçuları ve iskelet büyücülerinden oluşan birleşik bir güçtü bu…

Onları bireysel güçleri doğrultusunda kullanıyor ve düşman hattının derinliklerine götürüyordu Weed. Resmen büyü yapmaları ya da ok atmaları için keçiymişlercesine kullanıyordu onları.

Geri çekilen Baritlerin peşinden koşturuyor ve onlara korku salıyordu.

Saldırıya odaklanıp düşmanları tuzağa düşürmelerini ve sonra da önlerine gelen her şeyi yıkmalarını sağlıyordu. Her şey çok hızlı ilerlemişti.

Birçok büyük çaplı savaş deneyimledikten sonra olağan taktikleri saldırılarıyla bir bütün olmuştu.

“O gerçekten harika.”

“Böyle biriyken görevde ne kadar ileri gidebilir acaba?”

Ruh çağıranlar hem biraz kıskançlardı hem de merak ediyorlardı.

Ölümsüz Lejyonu’nun görevlerinin ne zaman biteceğini kimse bilmiyordu.

Bilinen tek şey, daha fazla görevin tamamlanmasıyla Ölümsüz rütbesinin yükseldiğiydi.

Geriye dönüp bakınca yavaş yavaş daha önemli görevlerin verildiğini görüyorlardı. Nereye kadar devam edecekti bu?

Bu ruh çağıran oyuncuların henüz ustalaşamadığı çok sayıda Ölümsüz çağrısı ve Ölümsüzlerle ilgili beceriler vardı.

Ruh çağıranlar bir günah olarak görülüyorlardı ve tüm lonca okulları onları devirmek için çağrılıyordu. Öğrenilebilecek tek sihirler, uzun zaman önce kitaplarda kayıtlı olanlardı.

Ancak Ölümsüz Lejyonu’nda olmalarından dolayı başarılarına bağlı olarak bazen Balkan’dan, Ölümsüzlerle alakalı büyüler içeren hediyeler alıyorlardı.

Ne de olsa Ölümsüzler ile ilgili her büyüde ustalaşan, Balkan Demoph idi.

Oyuncular efsanevi Liç ile tanışmak istiyorlardı.

Bu nedenle ruh çağıranlar arasında büyük bir rekabet olsa da; en büyük başarılara Ölüm Şövalyesi Weed ulaşıyordu.

“Yavaş yavaş bu adamdan nefret etmeye başlıyorum...”

Gruzed, Weed'in kanyonda savaştığı yerin yakınında büyü yapıyordu.

“Ceset Patlaması!”

Yakın mesafeden yapılan Ceset Patlaması, cesetlerin sağlık değerinin birkaç katı hasar verebilirdi.

Büyüyü bilerek yapıp Weed'in ne kadar güçlü olduğunu görünce büyünün onu öldürmeyeceğinden emin olmuştu.

“Şunu bir tat bakalım…”

Weed'e büyük bir hasar vermek için bilerek yapılmış bir büyüydü bu.

Ama sanki Weed bunu zaten biliyormuş gibiydi. Baritlerin arasına saklanmış ve patlamanın tüm hasarından korunmuştu.

Cesetler patlarken bile Weed cesurca avlanabiliyordu ve bu muhteşemdi!

Weed, ruh çağıran oyuncular arasındaki avlanma yöntemlerinin farkındaydı.

Azalan insan gücünü desteklemek adına artan sayıdaki cesetlerin de katkısıyla durmaksızın Ölümsüz çağırmaları gerekiyordu.

Ancak etrafında yığılan cesetlerden ve bir daha Ölümsüz olarak yetiştirilememesinden dolayı temkinliydi ve büyü etkinleştirildiğinde hemen canavarların arasına saklanmıştı.

Üstünlüğü nedeniyle bir süredir hoş karşılanmayan Weed için bu bariz bir durumdu.

__________________________________________

Killizar kanyonunu sürekli savunurken, Weed'in görevi de değişmişti.

----------------------------------------

Ölüm Şövalyesi’nin Liderliğinin Yükselişi

         Savaş yoluyla yükseltmeniz gerekenler:

    30 Elit İskelet Okçusu

    5 Büyük Dullahan

    15 Kraliyet Ölüm Şövalyesi koruması.

         Bu görevi tamamlayarak Ölümsüz Lejyonu ile kurulacak daha derin bir güven kazanacaksınız.

         Ödül: Ölümsüzlerin sadakati.

         Ölümsüz Lejyonu hiyerarşisinde bir sonraki rütbe için yeterlilik.

         Kısıtlama: Yalnızca Ölüm Şövalyesi

----------------------------------------

“Bebek bakıcılığı asla bitmiyor!”

Bir son tarihi olmadığı için Ölümsüzleri umursamıyordu Weed.

“Saldırın, hücum!”

Emir verdikten sonra bir Ölüm Şövalyesi ve Dullahan birliği ile aktif olarak Baritlere saldırdı.

Etrafındaki Ölümsüzler çökmüştü ama onlar için hiçbir şey hissetmiyordu.

“Nasıl olsa her zaman yeniden canlandırılabilirler.”

Ruh çağıran oyuncular çöken Ölümsüzleri yeniden çağırdığında onlar da yeniden canlandırılabiliyorlardı.

Eğer bu olursa da onlar artık Weed'in astları olmuyorlardı. Ama onlara karşı zerre kadar sempati duymuyordu.

Burası zaten Ölümsüzlerle doluyken kimin umurundaydı?

“Sizin emirlerinizi takip etmek istiyorum komutanım.”

“Ününüzü duydum ve Ölümsüzler Ordusu'ndan geldim. Ben, Ölüm Şövalyesi Tedra, sizinle birlikte savaşmak istiyorum.”

Gelen her Ölümsüzü kabul ediyordu Weed.

----------------------------------------

           - Bir İskelet Okçu, elit olarak terfi oldu.

 Ek beceriler ‘delici ok’, ‘zehirli ok’, ‘yüksekten uçan ok’ eklendi.

 İskeletin çevikliği %15 arttırıldı.

----------------------------------------

Her savaşla birlikte Weed'in Ölümsüz astları elit olarak terfi alıyorlardı ve Weed de bir görevi tamamlıyordu.

“Şimdi komutanın emirlerini anlıyorum.”

“Savaşırken öfkeden kendimi kaybettim ama bundan sonra komutanın emirlerine öncelik vereceğim.”

----------------------------------------

          - Ölüm Şövalyesi’nin bilgeliği ve zekâsı  % 2 arttı.

      Dullahan'ın görüş alanı genişledi.

      Genel savaş yetenekleri arttı.

----------------------------------------

Weed'in ordusu 142 İskelet Okçu, 57 Elit İskelet Okçu, 11 Dullahan, 29 Büyük Dullahan, 9 Ölüm Şövalyesi ve 24 Seçkin Ölüm Şövalyesi korumasından oluşuyordu.

Balkan'ın Ölümsüz kutsama büyülerinin ve Ölüm Aurası'nın neden olduğu geliştirme düşünüldüğünde bu, dikkate alınması gereken önemli bir güçtü.

Kanonlarda da durum aynıydı. Zaman geçtikçe daha fazla oyuncu ortaya çıkıyor ve çağırılan Ölümsüz sayısı artıyordu.

Baritler zorlu canavarlardı ancak tek kişilik ordu gibi olan ruh çağıranların sayısı arttıkça avlanma oranları da bir hayli artmıştı.

Versay Kıtası’ndaki yeni ruh çağırana dönüşen oyuncular dışında uzun zamandır tüm ruh çağıranlar burada toplanıyordu.

DING!

----------------------------------------

· Ölümsüz’ün Furgol Seferi

Ø Ölümsüz Ordusu’ndaki cadılar, Furgol'un istilalarından rahatsız oluyorlar.

Ø Furgol habitatına doğru ilerleyin. Görev ancak hepsi öldürülüp Ölümsüze dönüştürüldüğünde sona erecek.

Ø Ancak; bu cadıların edindiği bilgilere göre Furgol savaşçıları, Ölümsüzlerin şüpheli davranışlarını fark ettiler ve ancak bir hafta sonra gelecekler.

Zorluk: A

Ödül: Ya cadılardan bir büyü ya da bir sonraki rütbeye terfi.

Kısıtlama: Yalnızca Ölümsüz

----------------------------------------

Kanyondaki oyuncular için bir grup göreviydi bu!

Weed ve diğer oyuncular, Ölümsüz Lejyonu’ndan gelen bu zincirleme görevlerin ne kadar ileri gideceğini merak ediyorlardı.

'İnanılmaz ödüller getirmez mi?'

'Belki Balkan'ın bizzat kendisinden yasaklanmış Ölümsüz çağırma büyülerini veya kara büyüleri öğrenebilirim...'

‘Ölümsüz Lejyonu’ndan eşsiz bir Ölümsüz alabilseydim ne güzel olurdu!'

Ruh çağıranlar yüksek seviyeli Ölümsüz çağırma büyüleri veya Van Hawk gibi herhangi bir zamanda çağrılabilecek benzersiz bir Ölümsüz istiyorlardı.

“Görevin zorluğu çok yüksek olduğundan dolayı herkesin şimdiden takım kurmasını öneriyorum.”

Toplanan ruh çağıranlar, Jeanne'i sefer için liderleri ve kaptanları olarak seçmişlerdi.

“Bu zor görevin sorumluluğunu bana verdiniz, ben de elimden gelenin en iyisini yapacağım.”

“Sorumlu Jeanne-nim varken rahatlamış hissediyorum.”

“Her şeyden önce; bence hep birlikte zamana karar vermeliyiz.”

Dokuz gün sonra, çoğu ruh çağıran bağlanabildiğinde göreve başlamaya karar vermişlerdi.

Ayrıca Kapua'da kalan oyuncularla da konuşmuşlar ve 9 gün sonrasında onlara katılacaklarından emin olmuşlardı.

Görev için kararlaştırılan zamana kadar da boş boş bekleyerek vakit kaybetmemişlerdi. Jeanne, Otem, Harien, Goshu ve bazı oyuncular Furgol'un habitatını keşfetmek için önden gitmişlerdi.

Planları, Furgol'un habitatını mümkün olduğunca çok insan ve Ölümsüz ile birlikte hedef almaktı!

Nispeten basit bir hamleydi ama daha fazla bir şey de yapılamazdı.

Weed bunu sonradan duymuştu ama planda bir kusur bulamamıştı.

‘Üst düzey oyuncular başlarının çaresine nasıl bakacaklarını gerçekten biliyorlar.’

O zamana kadar onun tek yapması gereken ise avlanmakla meşgul olmaktı.

‘Bu kadar çok kişinin keşfe gitmesiyle benim payım daha da büyüdü!’

__________________________________________________________

Kaaaa-ak!

Kerururararara!

Morata'dan bir hayli uzaktaki dağlar ve ormanlar canavarlarla doluydu.

Morata'dan bazı oyuncular bir grup şeklinde avlanmaya gelmişlerdi ama kimse daha derine inmeye cesaret edemiyordu. Üst düzey maceracılar da yalnızca hazinelerle ya da şöhret ve deneyim getiren zindan keşifleriyle ilgilendikleri için buna izin veriyorlardı.

Dağlarda veya ormanlarda çoğalan canavarlar köye iniyor, etrafı yağmalıyor ve kamu düzenini bozuyorlardı.

Ama bir gün canavarlar birdenbire vurulmuşlardı.

Bingryong, Wyvern ve Phoenix gibi birkaç canlı heykel, ava başlamışlardı.

“Nefisler.”

“Çok para da veriyorlar.”

Paranın cazibesine kimse karşı koyamazdı.

“Hayatta kalmalıyız.”

Güvenliklerine özellikle önem veriyorlardı.

Geçmişte, Arpen İmparatorluğu hala varken; kıtanın etrafında birçok Heykel Yaşam Formu vardı.

Zaman geçtikçe kökenlerini kaybetmişler ve ya canavar olmuşlar ya da yeni bir kültüre sahip yeni bir ırk olarak yerleşmişlerdi.

Bazıları ise gelişmemişti ve hep birlikte ortadan kaybolmuşlardı.

Arkalarında böyle bir tarih olan bu Heykel Yaşam Formları, kendilerini kurtarmak için her şeyi gelişmek için kullanırlardı.

“Gol, gol! Ben geldim!”

Sarı Oğlan’a binen Altın Adam, Bingryong, Phoenix ve Wyvern'in olduğu yere geldi.

“Altın Adam!”

Önce Wy-3 geldi ve yüzüne sürtünerek karşıladı onu.

Wy-3, yeniden doğduktan sonra hafızasını kaybettiğini düşünüyordu ama Altın Adam, Wyvernleri sevinçle kucaklamıştı.

“Siz Wyvern'leri tekrar görmek güzel, gol gol gol…”

Aslında bu; Weed'i, hafızasını kaybettiğine dair kandırmak için yapılmış bir hareketti.

Bu Heykel Yaşam Formları dokunaklı bir şekilde bir araya gelirken, Wyvern'in keskin gözleri Altın Adam'ın görünümündeki değişikliği fark etmişti.

“Altın Adam'ın gözleri değişmiş.”

Eskisinden daha büyüktü gözleri. Hatta çift göz kapağı vardı.

Weed’den gelen özel bir ödüldü bu. Çünkü Altın Adam onu kurtarmak için vücudunu öne atmıştı.

____________________________________________________________

Furgol’un habitatını araştıran ruh çağıranlar geri dönmüştü.

“Bu kolay bir görev olmayacak. Orası bir habitat değil, bir krallık.”

Oranın savaşçılar, muhafızlar, büyücüler ve şamanların yanı sıra büyük Furgol kralı tarafından da korunan bir kale olduğundan bahsettiler.

“Bir uçurumun üzerine inşa edilmiş halde. Ölümsüzlerin en yukarı kadar tırmanmaları imkânsız.”

Ölümsüzler açısından iyi olan bir durum ise; cesetler olduğu sürece onların sayılarının sonsuz olabilmesiydi.

Ancak uçurumdan düşen tamamen parçalanmış haldeki Ölümsüzleri diriltmek sadece zor olmakla kalmıyordu, aynı zamanda en baştan geri tırmanmak zorunda da kalacaklardı.

Ruh çağıranların bir kuşatma savaşı başlatmaları ve kaleyi almaları gerekiyordu bu görevde!

“Şimdilik başka bir yöntem bulmamız imkânsız.”

Jeanne ve ruh çağıranlar ciddi bir tartışma içindelerdi.

Böyle bir zamanda Weed her zamanki gibi izliyordu.

‘Yeteri kadar hareket et, sadece diğerlerinin yaptıklarını takip et!’

Eğer büyük yetenekler gösterirse yorucu bir role atanırdı.

“Ben sadece şanslıydım.”

“Ölümsüzleri kontrol etme gücüm var. Ama tüm bu Ölümsüzler zekâdan yoksun. Yani herkes bu kadarını yapabilir.”

“Ben mi? Ön saflarda savaşmak mı? Hiç de bile. Ben sadece bir sürü Ölümsüz’ün yanında durarak destek veriyorum. Binicilik becerim ve saldırı gücüm kuvvetli görünse bile birleşik bir Ölümsüz’ün gücüyle boy ölçüşemez.”

Kendi gözleriyle görmelerine rağmen sürekli aşağılayıcı sözleri ve zayıflığını tekrarladığı için; onu ciddiye almak zordu.

Dürüst olmak gerekirse bu ruh çağıranlar, Weed'in harika bir Ölüm şövalyesi olduğunu düşünüyorlardı. Ama bunu ancak kendilerinin çağırdıkları Ölümsüzler sayesinde başarabileceğini de düşünüyorlardı.

Weed, zorlu görevlerden kaçınmak için akıllıca bir tevazu gösterme yoluna gitmişti!

Tartışmaları devam etti.

“Bir büyü ile kaleyi tamamen yıkamaz mıyız?”

“Ben sadece Ölümsüz çağırma büyüleri, Ceset Patlaması ve lanet büyüleri geliştirdim…”

“Burada yüksek seviyeli saldırı büyüsü veya kara büyüsü olan var mı?”

“Bir kaleyi yıkabilecek veya duvarları yok edebilecek kadar güçlü bir büyüm yok...”

Ruh çağıranlar kara büyü öğrenebiliyorlardı.

Ama öğrendikleri an birçok ceza da geliyordu.

Bu cezaların arasında yüksek nam vardı ve inanç sıfıra ulaşıyordu.

İtibar ve ahlak olumsuza gidiyordu ve bilgelik ile zekâyı kısmen kaybetmek de mümkündü.

Diğer büyülere kıyasla; kara büyüde ustalaşmak çok başkaydı.

Kara büyüde yeterlilik arttırmak için adak olarak canlı hayvanlar kullanılıyordu. Ve kara büyü seviyesi arttıkça kötü şöhret artarken; diğer istatistikler de azalıyordu.

Ruh çağıranlar sadece Ölümsüz çağrıları yaptıkları için bile zaten birkaç yan etkiye sahiplerdi. Yani kara büyüye sahip bir ruh çağıran oyuncu bulmak çok nadirdi.

“2. seviyeye kadar kara büyü öğrendim...”

“Büyük ölçekli bir savaşta bunun hiçbir yardımı olmaz. Daha güçlü kara büyüye sahip kimse yok mu?”

43 ruh çağırandan sadece 12’si kara büyü biliyordu.

Basit bir kara büyü de Ölümsüz çağrılarını geliştirmek için yeterliydi. Bu yüzden öğrenmişlerdi.

Ancak aralarında kara büyüyü doğrudan savaşta kullanabilen ve bir miktar hasar verebilen sadece iki oyuncu vardı.

“Sanırım tüm Ölümsüzlerimizi getirip savaşmaktan başka seçeneğimiz yok.”

“Birisi oraya ulaşır ve onları yemlerse belki o Furgol’lar da kapıyı açıp dışarı çıkarlar.”

“Bu, işleri çok daha kolaylaştırır… Önce bir zaman ayarlayalım. Çoğu ruh çağıran toplandığında hep birlikte gideriz.”

Hiç kimse herhangi bir rol dağıtımında bulunmuyordu. Weed de öylece durup izliyordu.

Kuşatma silahları yaparak demirci becerisini yükseltebilirdi ama bu noktada pek de kullanışlı olmazdı.

Onu inşa etmek için gerekli tüm malzemeyi buralardan toplayabilirdi ama birinin kuşatma silahını çalıştırması gerecekti.

Ölümsüzlerine kuşatma silahlarını kullandırabilecek olan çok az ruh çağıran vardı.

İskeletlerin zekâları düşüktü ve sadece içgüdülerine göre hareket ediyorlardı. Savaşların dışında tamamen işe yaramazlardı.

Dullahanların da kafaları doğru yerde değildi. Kafaları ellerinde hareket ediyorlardı, bu yüzden onları hedef almak imkânsızdı.

Göreceli olarak konuşursak, yüksek zekâya sahip Ölüm Şövalyeleri yararlı olabilirdi. Ancak zaten diğer Ölümsüzleri savaşa sokmakla yeterince meşgullerdi.

Üstüne üstlük kuşatma silahları yapıldıktan sonra lojistikle ilgili bir sorun da vardı.

Ruh çağıranların kritik zayıflıkları, yeterli bir kalkan büyülerinin olmamasıydı. Bu yüzden bu kuşatma silahları düşman büyü ateşlerine karşı savunmasız kalırlardı.

Onu kullanacak veya koruyacak kimse yoksa da kuşatma silahları tamamen işe yaramazdı.

Genel olarak bir kuşatma savaşı, saldıran tarafın üç kat dezavantajlı olduğu bir savaştı.

...

Takipte kalın! Yorumlarınızı bizimle paylaşmayı ve serimizi beğenmeyi de unutmayın lütfen! Görüşmek üzere!