Çevirmen : Clumsy-nim

Weed’le ilgili haberler Bard Ray, Kraliyet Muhafızları ve savaş timinin kulağına da ulaşmıştı.

‘Bu gerçekten iyi bir fırsat. Nihayet canımızı sıkan o herifin paçasına yapışıp cezasını verebileceğiz.’

‘Gökler Hermes Loncasından yana. Bugün onu mağlup edebilirsek...’

Suikastçılar Melbourne Madeninin 1. 2. ve 3. katlarını güvence altına almışlardı. Maden Hermes Loncasının gücünü barındırırken Bard Ray’in sınıf görevi biter bitmez Weed’i teslim edebilirlerdi.

‘İşler ilginç bir hal aldı.’

Bard Ray de Weed’in düşüncesiyle keyiflenmişti. İntikamını alabilmek için Kraliyet Yolunda bir kez daha Weed’in karşısına çıkabilmek istiyordu. Ama maalesef şu anda Woomba Belkain’in inindeydi ve öncelikle Kara Aslan Loncasının icabına bakmak zorundaydı. Ardından Weed’e güçleri arasındaki muazzam uçurumu gösterecek ve ona dersini verecekti. Kara Aslan Loncası madene geliyor olsa da bu zindan Hermes Loncasının kontrolü altındaydı.

“Canavarlar toplanmaya devam ediyorlar!”

“Arka taraftaki üç geçidi mühürledim. Oralarda da canavarlar var.”

Woomba Belkain’in ini, pek çok geçidin bağlandığı kocaman bir mağaraydı.

-Kiiek!

-Anneme saldırmaya cüret eden insanları mideme indireceğim.

Melbourne Madeninden kaçan oyuncular, bir patron canavarın inine dalıp onun canını sıktıklarıyla kalmışlardı. Bir de kendilerini öldürecek canavarları sürükleyip işleri Kraliyet Muhafızları ve savaş timi için zorlaştırmışlardı.

“Burada kalın. Hiç sağlığınız kalmasa bile direnin, buradan ayrılmayın.”

Kraliyet Muhafızları ve savaş timine ait Rahiplerin işi çoğalmıştı. Woomba Belkain’den yedikleri tek bir tekme ya da boynuzlarının tek bir dürtüşü onlar için ölüm demekti. Belkain’in çocukları ve vahşi cehennem köpekleri de zorlu rakiplerdi. Çelik kadar sert tenleri ve 400’ü aşkın seviyeleriyle doğru düzgün hasar da almıyorlardı.

“Yaralılara Şifa!”

Bu, mutlak iyileşme için kullanan 4. seviye bir büyüydü. Gelen Rahiplerin seviyesi sıradan düzeyde olmadığı için anında ölmedikleri sürece sağlıkları yarıya dek onarılıyordu. Bard Ray ise Woomba Belkain’in yan tarafına doğru ilerliyordu. Attığı her adımda bacakları yere batıyordu. Kuvvet ve canlılığını arttırdığı tekniğin yoğunluğu yüzünden zemin bir bataklığa dönüşmüştü.  

“Şok Dalgası!”

“Gök Gürültüsü Oku!”

Büyücü ve Okçular ayrım gözetmeksizin Woomba Belkain’e saldırıyordu. Dış görünümünde hiçbir değişiklik olmasa da canı düzenli bir şekilde azalıyordu. Bu esnada boynuzları ve pençeleriyle oyunculara saldırmayı sürdürüyordu. Etraftaki taşlar insanlara fırladığı için sivil zayiat da fazlaydı.

“Ağır Tatmin Darbesi!”

Bard Ray, Woomba Belkain’in yanına ulaşarak peşi sıra birkaç saldırı gerçekleştirdi. Defansı düşük, savunmasız bölgelere başarıyla saldırıldığında Sersemletme ya da Felç semptomları ortaya çıkardı. Woomba Belkain bu etkileri hissedecek kadar güçsüz olmasa da sağlığı hatırı sayılır ölçüde azalmıştı. Bard Ray, kılıç tekniklerini kullanarak darbe üstüne darbe indiriyordu. Yine de Belkain, orta ebatta bir canavar olduğu için bu yoğun saldırılarla geriye püskürtülemiyordu.  

-Buradaki en güçlü insan senmişsin.

Woomba Belkain, Bard Ray’e azılı bir düşmanlık sergiliyordu. Ondan diğer Hermes Loncası üyelerine kıyasla çok daha fazla darbe aldığı için bu düşmanlık çok doğaldı.

-Woomba Belkain, Mücadele Ruhunu açığa çıkarttı.

Yüksek Şerefiniz sayesinde üstesinden geldiniz.

Bard Ray, Belkain’in karşısında dimdik duruyordu. Bu esnada etrafta taşlar, oklar, büyüler ve hatta baltalar uçuşuyordu.

-Kueeeeek

Woomba Belkain, dört bir yanından gelen saldırılar yüzünden sendeliyordu. Ama patron sınıfı bir canavar olarak kendini doğrultup yere yıkılmamayı da biliyordu.  

“Sanırım bunu kullanmam gerekecek. Kahramanın Kılıcı!”

Bard Ray’in kılıcından soluk bir ışık yayıldı. Bu da başka bir kılıç tekniğiydi! Kullanıcı yüksek şöhretli bir kahraman, rakibi de efsanevi bir canavarken işe yarayacak bir şeydi. Bu yeteneği kullanışıyla Bard Ray’in kılıcı tamiri mümkün olmayacak şekilde kırıldı. Tabii Hermes Loncasının elinde daha nice harika büyülü kılıç varken bu kılıcı yitirdiği için pişmanlık duymasına gerek yoktu.

-Kuaah!

Woomba Belkain zıplayarak ön patisini büktü. Bard Ray de o patiye doğru kılıcını savurdu.

Pvaaaaang!

Ve muazzam bir ses eşliğinde bir patlama gerçekleşti.

Yaşanan şey güçlerin savaşıydı.

Bard Ray canavarla doğrudan yüzleşirken Kraliyet Muhafızları da büyüler ve oklarla sağlığını düşürmeye devam ediyordu. Woomba Belkain’in pençe ve boynuzlarıyla 14’ten fazla Hermes Loncası üyesi feda edilmişti. Ölümleri üzücü olsa da altında Bard Ray’in komuta yeteneği yatıyordu.

Kara Şövalyelerin liderlik ettikleri süreçte astlarının savaş gücünü arttırmalarını sağlayan ‘Cesur Şef’ adlı bir yeteneği olurdu. Ve bu yetenek neticesinde Haven Krallığına bağlı tüm Hermes Loncası üyelerinin doğrudan Woomba Belkain’le çarpışması gerekiyordu.

***

Weed tuzağa düştüğü anda alevler yükselmiş, dört bir yandan ok yağmaya başlamıştı.

“Şimdi.”

Suikastçılar fırsatı kaçırmadan saldırıya geçmişti. Hegel, Alice ve Dine üçlüsü de arkada olsa da onları umursadıkları yoktu.

‘Onların icabına sonra bakarız.’

‘Onlarla uğraşmaya değmez.’

Suikastçıların hedefi Weed’di! Onu öldürme amacıyla saldırılarını tamamıyla Weed’e odaklamışlardı. Weed de yüksek direnci ve kaçınma yeteneğine rağmen tuzağa düştüğü esnada sağlığının %30’unu yitirmişti. Önceden de yaralanmış ve kendisini bandajlamış olmasının canlılığı üzerinde negatif bir etkisi olmuştu. Weed, gözlerini kapattı. Ve savunmasını arttıran Gözlerini Sımsıkı Kapat yeteneğine başvurdu!

“Van Hawk, ileri.”

“Anlaşıldı Efendim!”

Ölü Şövalye Van Hawk, riskli bir hamle yaparak Weed’le birlikte hücuma geçti. Weed, gözleri kapalı olduğu için Van Hawk’a güvenmek zorundaydı. Bir yandan da arttırılmış çevikliğini ve Rüzgar Koşusu yeteneğini kullanıyordu! Tuzaktan çıkan ok ve mızraklardan ustalıkla kaçınıyordu. Bir kısmı ona ulaşsa da direnci ve sabrıyla dişini sıkabiliyordu. Bu esnada Van Hawk, Suikastçılara ulaştı. Ve Weed, panikletici bir hızla uçarak tam önlerinde gözlerini açtı.

“Heriam Eskrimi!”

Suikastçılar tamamen güçsüz durumdaydı. Onların sırrı, maksimum hasarı verecekleri ana dek karanlıkta gizlenmekti. Weed ise tuzaklarına düşmüş ve saldırıya geçme vaktinin geldiğinde karar kılmıştı. Artık onlarla doğrudan bir yüzleşme gerçekleştireceği için başarılı olma ihtimali yüksekti.

Tabii ki etrafı sarılıp hassas noktalarına darbe yerse işler tehlikeli bir hal alabilirdi. Suikastçılarla savaşacağı yer ve zamanı seçtiğinde, bunun bir hız savaşı olmasını arzulamıştı. En öndeki iki Suikastçı savunma yapmaya çalışsa da Weed’in saldırıları çılgınca bedenlerine iniyordu ve 6 kez kullanılan Heriam Eskrimi iyice güçlenmişti!

“Hala şansımız var.”

“Gücü azaldı, onu öldürebiliriz.”

Tuzakları fos çıkan Suikastçılar, Weed’in peşine düşmekte kararlıydı. Weed ise onlara çok daha güçlü bir Heriam Eskrimiyle saldırmaktaydı.

-7. ardışık saldırı başarılı.

Çeviklik %30 arttı.

Kuvvet %20 arttı.

Hayati darbelerin yıkıcı gücü çoğaldı.

-8. ardışık saldırı başarılı.

Çeviklik %15 arttı.

Düşman püskürtülecek.

-9. ardışık saldırı başarılı.

Kuvvet %25 arttı.

Düşmanlar sersemletildi.

Hayati bir darbe indirildi.

Ardışık saldırılar sonunda tam 16’yı buldu! Ortada düşmanın durduramayacağı yüksek seviye bir kılıç tekniği vardı. Weed, kılıç ustalığıyla Suikastçıları bastırıp etkisiz hale getirme fırsatını değerlendirdi. Arttırdığı çevikliği ve azalttığı yetenek aktivasyon süresiyle başından sonuna dek Heriam Eskrimiyle ilerledi. Ayakları, sırtı, omuzları ve elleriyle yeteneğini sergileyen bir aksiyon figürünün mükemmel postürüne sahipti.

-Heriam Eskrimi yeteneği yetkinliği %0.1 arttı.

-Kılıç Ustalığı yeteneği yetkinliği gelişti.

-Şiddetli hamleler neticesinde İblis Kılıcının dayanıklılığı azaldı.

Bu esnada Van Hawk ve Torido ikilisi de arka taraftan saldırıyordu. Tuzağın aktive oluşuyla başlayan savaş, yıldırım hızıyla ilerliyordu.

“Kuooh...”

“Çok güçlü.”

Heriam Eskrimine maruz kalan Suikastçılar ya ölüyor ya da sağlıkları hatırı sayılır düzeyde azalıyordu. Değerli bir eseri parçalayan Weed’in çevikliği de epey yüksekti ve hem saldırı hızı hem de defansıyla Suikastçıların sürpriz saldırısının üstesinden geliyordu.

“Weed, sen Hermes Loncasının canını sıktın, o yüzden bugün burada can vermekten kurtulamayacaksın.”

Diyen yaralı bir Suikastçı Weed tarafından öldürüldü ve ganimetleri çalındı. Böylece sis bombaları Weed’in eline geçti!

“Bugün Savaş Tanrısı Weed’le çarpışmaktan onur duydum. Büyük bir savaşta tekrar karşılaşırız umarım…”

“Weed’in canını almak için yeni birlikler gelecek ama ne kadar dayanabileceğini göremeyeceğim maalesef.”

Weed, hiçbir pişmanlık duymaksızın kılıcını savurarak diğer Suikastçıların da icabına bakıyordu. Tamamen ifşa olan Suikastçılar Weed’den yavaştı, haliyle kaçış yoktu. Zaten Torido ve Van Hawk da olası rotaları kapatıyordu. Son Suikastçı Weed’e yalvarmaya başladı.

“Bu seferlik canımı bağışla ne olur. Karım çaylakların avlanma sahasında oynuyor ve çocuklarım bir arpa ekmeği uğruna gözyaşı döküyor……”

Ama Weed kılıcını savurdu. Bu hayati önem taşıyan bir savaştı ve merhamet dilenmenin manası yoktu. Zaten adamdan elde edeceği tecrübe ve ganimetlerden de vazgeçemezdi.

“Bu bölge hemen hemen temizlendi gibi.”

Weed, 3. kattaki tüm Hermes Loncası Suikastçılarının icabına bakmıştı. Heykel Yıkımının yanı sıra Torido ve Van Hawk’un da yardımlarıyla galibiyet onun olmuştu. Ama Suikastçıların tuzağına düşmek bedenini bitap hale getirmişti.

Heriam Eskriminin de kılıcın hareketlerini engellememek adına düşman saldırılarından kaçınamama gibi büyük bir dezavantajı vardı. Bunun sonucunda saldırılar sonlanıncaya dek sağlığı %57’ye düşmüştü.

“Biraz zaman kazansam da yakında yine buraya üşüşürler.”

Weed kaçmayı düşünürken Kara Aslan Loncası Hegel’e yayından toplanan bilgileri iletmiş, Hegel de gelenlerin Hermes Loncası olduğuna dair bir iletişim kurmuştu.

Hermes Loncasından 300 kişi içeriye giriş yapmıştı. Suikastçılar 1. ve 2. katları da kuşattığı için Weed, bunu hesaba katmak durumundaydı. Tuzaklardan kurtulmak gibi bir yeteneği yoktu, dolayısıyla düzinelerce Suikastçıdan ve tuzaklarından sıyrılma ihtimali düşüktü. Bunun yanı sıra pusuda yatan Hermes Loncası askerleri de vardı.

“Suikastçılar bir baskın için tuzak hazırlıkları yaptıysa sıvışmamız mümkün değil demektir. Pervasızca davranıp paramı riske atamam.”

Sağlığı çok azalırsa Seo-yoon’un Berserker yeteneklerine başvurabilirdi. Ama çok sayıda tuzağa düşerse hayatta kalma ihtimali bir hayli azalırdı.

“Birileri giriş yaparsa diye Suikastçılar üst katlarda toplanmışlardır. Ama artık tekrar saklansam bile beni arayacakları için er ya da geç bulunurum.”

Weed, toplamış olduğu öğelere göz gezdirdi.

Suikastçıların kamuflaj kıyafetleri, hançerler, arbaletler, çizmeler, eldivenler, kemerler, maskeler derken epey sağlam ganimetler toplamıştı.

Katil damgaları nedeniyle Suikastçılardan normalden daha fazla öğe düşmüştü.

“Madem elimde bunlar var……”

Diyen Weed, Tarlock’un Zırhını, İblis Kılıcını ve diğer ekipmanlarını çıkarttı.

“Öyleyse hazırlanmalıyım.”

Ve Suikastçı ekipmanlarını kuşandı! Demircilik yeteneği olan oyuncular farklı mesleklere dair kıyafetler giyebilirlerdi. Weed’in Demircilikteki seviyesi de 409. seviyeye dek ekipman kuşanabilmesine imkan tanıyordu.

“Ehh, bu kadarı onlara benzememe yetmiştir herhalde.”

Yüzünü örten maskesi de eklenince onu Hermes Loncası suikastçılarından ayıran hiçbir şey kalmamıştı.

***

Dante, oyuna Morata’da yeni başlamış bir çaylaktı. Hem de çimen lapasıyla gelişen klasik bir çaylak. Ve bir sınıf seçmek zorundaydı.

“Weed-nim gibi bir Oymacı olmak isterdim… Onun eline su dökemem tabii.”

Weed’in Sanat Merkezindeki heykellerini görür görmez hayran olmuştu. Weed en ufak bir materyal ziyan etmemişti. Net bir şekilde ifade edilen, formları basit ve öz heykellerdi. Tamamen hatasızlardı. Weed, başarısızlık korkusu olmadan nice olasılığı test etmişti.

“Asıl mesele herkesin saygı duyduğu bir Oymacı olmakta.”

Weed’i düşünürken aklına gelen gerçek buydu. En kötü senaryoda insanları soyup soğana çevirecek özgüvene sahip olması gerekiyordu! Dante, neticede bir Oymacı olmamayı seçti. En iyisi olamayacaksa bu işi yapmak istemezdi.

“Bana uyan farklı bir iş bulmalıyım.”

Meydanda ticaret yapıp temel buz büyülerini de öğrenmişti. Bir zamanlar kuzey tamamen buzla kaplıydı. Buz büyücülerinin yüzdesi yüksekti, haliyle buzla ilişkili büyüler de epey gelişim göstermişti.

Dante, bilgi ve zekasını geliştirip sanat eserlerinin hakkını verebilmek için Morata kütüphanesindeki kitapları okurdu. Morata’nın bilgi, sanat ve inanç düzeyi diğer bölgelere kıyasla oldukça yüksekti.

“Yeterince paran yok. Yeterli parayı toplayıncaya dek bedavaya yemek yiyebilirsin.”

Dante, para kazanmak için inşaat işine de yönelmişti. Morata’da çok sayıda villa, konut ve ticari tesis inşaatı mevcuttu. An itibarıyla Araştırma Kulesi ve Hestia Demir Ocağının inşaatları da yapılmaktaydı. Çaylaklar taş ve kum taşıyarak para kazanabiliyordu. Oymacılar, Ressamlar, Mimarlar, Büyücüler ve Demircilerin de katılımıyla büyük mimari eserler sorunsuzca tamamlanabiliyordu.

“Bana bir iş lazım…”

Yakınlardaki bir bölgede avlanan Dante, köye dönmüş, maceralar içeren bir kitap okumaya başlamıştı. 47. seviyeyi geçmiş olmasına rağmen hala genel bir mesleğe sahipti. Zaten bazı çaylaklar ancak seviyeleri 60’ı aştıktan sonra doğru düzgün bir iş bulabilirlerdi. Derken Karen isimli bir Morata köylüsü, Dante’ye yanaştı.

“Ajusshi, selam.”

Dante, kızın selamını memnuniyetle karşıladı.

“Bir sorum olacak. Okuduğun kitaplardan çok şey öğrendin mi acaba?”

“Yok canım. Yine de sorunun cevabını biliyor olabilirim, o yüzden sor lütfen.”

Karen, vampirler tarafından heykele dönüştürüldükleri günden bu yana bir Morata köylüsüydü. Oyuncuların onlara olan ilgisi son zamanlarda iyice azalmıştı.

Bunun nedeni de yerlilerdense kuzeye göç edenlerden daha büyük ve ödülü daha iyi görevler alabilmeleriydi. Fakat Dante bunu umursamıyor, tüm oyuncular ve vatandaşlarla sohbet etmekten keyif alıyordu.

“Bir Zamanlar Morata’da… yani kuzeyde yalnızca kış yaşanırdı. Üşümüş ve acıkmış bir avcı da gördüğü buzdan bir heykelle ilgili bir hikaye anlattı.”

“Ah, öyle bir şey vardı değil mi?”

Diyen Dante bir kahkaha attı. Bu şehir Weed’in eseriydi. Haliyle heykelle ilgili hikaye de doğruydu. Vatandaşların sık sık bu tarz işe yaramaz hikayeler anlatması gereği bu sohbetler oyuncular için zaman kaybıydı.

“Yorulanlar o heykele ulaşıp dinlenebiliyormuş. Şaşırtıcı bir şekilde orada soğuğu hissetmiyorlarmış. Avcılar o heykele çok değer verirmiş.”

“Heykelde yoğunlaşan özel bir güç varmış demek ki.”

“Ben de aynı fikirdeyim. Sonuçta bizler heykellerle gurur duyan Morata köylüleriyiz. Devasa bir buzdan ejder varmış ve bir de...”

Derken Dante’nin kafasına bir şeyler dank etti.

‘Bir saniye! Bu hikaye yalnızca Bingryong’la ilgili değil mi yoksa?’

Weed’in emrindeki Bingryong çoktan ünlenmişti ve kuzeyde onu tanımayan tek bir kişi bile yoktu. Oyuncular Morata’da avlanırken Bingryong’ın peşine takılır, herkes onun canavarlar üzerinde Buz Nefesini kullanışını görmek isterdi. Bilhassa küçük çocuklar Bingryong’a bayılırdı.

“Buzdan ejderin yanı sıra bir de gizemli bir güzelin heykeli varmış.”

“Bir güzelin mi?”

“Heykeli gören tüm avcı ve gezginler ateşlenirmiş, o yüzden ne denli çekici bilemiyorum ama… Bu heykelle ilgili bir şeyler öğrenmen mümkün mü acaba?”

*Trriing*

-------------------------------------------------------------

-Morata için yapılan Buz Güzeli!

Usta Oymacı Weed, Morata için çok sayıda heykel yaptı. Ve bu heykellerden bir tanesi güzelliği yansıtışıyla övgü topladı!

Zorluk Düzeyi: D

Görev Kısıtlamaları: Morata köylüleriyle tanışılmalı, çeşitli bilgiler edinilmeli, civar bölgelerin çoğunda dolaşılmalı ve buz büyüsü edinilmeli.

-------------------------------------------------------------

“Araştıracağım.”

-Görevi kabul ettiniz.

Dante göreve gönüllü olmuştu. Weed’in henüz keşfedilmemiş bir heykelini bulma düşüncesi onu ister istemez heyecanlandırıyordu.

“Görev kısıtlamaları karmaşıkmış. Bu görevi yapabilecek tek kişi ben değil miyim? Ah, olamaz.”

Dante kalan parasının 14 gümüşünü bir bölge haritasına harcadı. Civarda pek çok çaylak ressam olduğu için onların ellerinden çıkma haritaları ucuza satın almak mümkündü. Dante, servetini harcadığı dağ haritasına göz gezdirdi.

“Nerede olabilir? Weed’in Bingryong’u bir kar fırtınasında yaptığını duymuştum.”

Weed’in heykellerinin ardındaki hikayeleri öğrendikçe ona gerçek bir hayranlık besliyordu. Doğru yolda yaşayanların yollarını bulabilecekleri söylenirdi. Oymacılar bütçe açıklarıyla boğuşur, paraları su gibi akardı. Weed de kar elde edebilmek için heykel yaparak son derece mütevazı bir hayat sürüyordu. Dante, haritaya bakarak mırıldandı.  

“Sırp Cadısının kuzeyi kapsayan laneti hakkında bilgi alabilsem iyi olurdu.”

O günlerde çevresel koşullar nedeniyle oyuncular nadiren bu bölgeye gelirlerdi. Görevlerin değeri düşük, başarısızlıkla sonuçlanma ihtimalleriyse yüksekti. Derken haritayı satan Ressam Aiels, Dante’ye bir soru yöneltti.

“Özellikle aradığın bir yer mi var?”

“Evet, Weed-nim’in Bingryong heykelini yaptığı yeri öğrenmek istiyordum.”

“Onu bilen pek fazla kişi yoktur. Ressam Tepesinin zirvesine çıkmalısın. Orada profesyonel Bingryong çizimleri yapan bir Ressam var.”

Morata’da Ressam Tepesi denen ayrı bir alan vardı. 1-2 ressamın gelişiyle başlayıp derme çatma evlerle dolu bir köye dönüşmüştü. Resim satın almak isteyenlerin de toplanmasıyla mekanın adı Ressam Tepesi olmuştu.

“İstediğiniz resmi çizerim. Az önce bir zindan avını tamamlamışsınız, bu ihtişamlı anınızı resmedebilirim.”

“Profesyonel portre çizilir! Canavar avlayışınızı da resmedebilirim. 1. seviye olsanız bile bir ejderhayı avlarken resminiz olabilir!”

“Satılık resimlerim var. Kullanıldıkça renkleri değişiyor.”

Dante tepeye tırmandı ve bir sürü Bingryong çizimiyle karşılaştı. Bingryong, Wyvernler, Sarı Oğlan, Altın Kuş ve Anka Kuşu. Bunlar popüler konulardı, dolayısıyla Ressam Tepesi bunlarla doluydu. Weed’in maceralarını sevenler bu yaratıkların ve Ork Karichwi’nin olduğu parçaları topluyordu. Tori, Van Hawk, Liç Shire ve Liç Balkan da aynı şekilde ilgi görüyordu. Morata’yı gezmeye gelenler genellikle hediyelik olarak bunları tercih ediyordu.

“Weed’in maceralarına dair içerikler gerçekten değer görüyor. Öyle çok yere gitti ki.”

Mesela Jigolathlardaki volkandan fışkıran lavlar da resmedilmişti. Kimi Ressamlar Weed’in maceralarına dair manzaraları profesyonel olarak resmederken Versailles Kıtasının farklı bölgelerinde de bu resimlere rastlamak mümkündü. Dante, Morata çizimleriyle dolu bir alana yöneldi.

İçlerinde Morata’nın karlarla kaplı olduğu bir resim vardı. Dağlar ve tepeler kar ve buzla örtülüydü ve şu ankine kıyasla bambaşka görünüyordu. Resmi incelerken otomatik olarak içi ürperen Dante, bir noktada Bingryong’un çizimine rastladı. Birkaç gün sonra da arkadaş olduğu üç madenciyle birlikte bir dağa tırmandı.

“Gerçekten burada mı yani? Morata’ya çok yakınmış.”

“Evet. O günlerde sürekli kar fırtınaları olurdu, o yüzden kar ve buzların köyü örtmesini engellemek için kazıp kürememiz gerekirdi.”

“Ehh, ne kadar inanmasak da… bir deneyelim bakalım.”

Madenciler bugünlerde epey iş görüyordu. Yakınlardaki madenlerden demir, bakır ve mücevher çıkartmanın yanı sıra Büyük Binaların yapımında da yer alıyorlardı. Mühim bir zaman diliminde olsalar da Dante’yle aralarındaki yakınlık yüzünden isteğini kabul etmişlerdi.

“Biraz saçma gelebilir. Ama Weed bu bölgede heykeller yapmış.”

“Yakında Kral olacak.”

“Kral olsa da küçücük bir toprak parçasını yönetecek.”

Morata ve Vargo Kalesi arasına yapılan yol, aynı anda dört vagonun geçebileceği genişlikteydi. Morata, yol yapımına epey para akıtmıştı. Yollar tamamlanınca tüccarların vagonları kolaylıkla ilerleyebilecek, bu da yolculukta yitirilen canlılığı azaltacaktı.

Karşılarına bir canavar çıktığı takdirde rahatça kaçabilecek olmaları da tüccarların çok işine yarayacaktı. Doğal olarak ticaret gelişecek, taze ürünler her yere ulaşabilecekti. Mal tedarik etme görevleri yaparak şöhret ve para kazanmak da mümkün hale gelecekti. Kuzeydeki yolların çoğu, uzun mesafedeki şehirleri birbirine bağlayacaktı. Bu süreç sessiz sedasız başlamıştı ama söz konusu Morata olduğu için bu gidişat uzun sürmeyecekti.

“Hızlıca kazalım hadi.”

Diyen madenciler dikkatlice yeri kazmaya başladılar. Ama bir süre boyunca hiçbir şey çıkmadı.

“Püff, tam da beklediğim gibi boşa çabalıyoruz. Burada bulamazsak görevden vazgeçmem gerekecek.”

Dante, madenci dostlarına acıklı bir sesle böyle söyledi. Morata hızla gelişen, oldukça geniş bir bölgeydi, dolayısıyla her seferinde yeni yerlere geçip duramazdı. Derken ansızın madencilerden biri bağırdı.

“Bir dakika, burada bir şey var!”

Etraftaki taş ve toprakların arasından bir buz parçası sıyrılıyordu. Erimekte olduğu için şeklini çıkartmak zordu. Dante hızlıca bir büyü yaptı.

“Soğuk Hava!”

Bu, soğukluk yaratan basit bir büyü olduğu için canavarlarla dövüşmeye uygun değildi. Yine de Dante, faydalı bularak öğrenmek istemişti.

“Oradan çıkartın lütfen.”

“Anlaşıldı. Bir heykel olabileceği için ekipmansız, elle kazmak durumundayız.”

Böylece madenciler toprağı elle kazarak koca bir buz öbeğini açığa çıkarttılar. Maalesef çıkan heykelin el ve ayakları zamanla erimişti.

“Ehh, eridiği için ne kadar değerli olur bilemiyorum.”

“Sen bunu bir görev için bulmak istememiş miydin?”

Madenciler kazmaya devam ederken nihayet heykelin yüzü de göründü.

“Güzel bir kızın heykeli……”

“Kuuuk! Bu yapayalnız geçirdiğim ömre değermiş. Heykelin yüzüne bakmak bile içimi rahatlatıyor.”

Weed’in eseri, Buz Güzeli denilmeye layıktı. Buzdan bir heykel olarak soğuk olması gerekirken yarattığı figür, sıcacık bir enerji yayıyordu. Ama Sırp Cadısının laneti ortadan kalkınca arazinin bu kısmı dibe çökmüş ve Buz Güzeli de kar ve buzlarla birlikte toprağa gömülerek varlığını korumuştu.

Bingryong da bir zamanlar birlikte doğduğu Buz Güzelini unutmamıştı. Neyse ki heykelin yüzü ve bedeni hala belirgindi. Bu, Weed’in Baran Köyündeki Freya heykelinden sonra yaptığı adamakıllı ikinci heykeldi.  

“Bu heykel yalnızca bize mahsus olmamalı… Artık diğer insanlar da onu görebilecek.”

Diyen Dante, böylece sınıfını seçmiş oldu. Artık asil bir meslek bulmayı beklemeyecekti. Bir sınıfın heyecanını iliklerinde hissedebiliyordu.

“Bir Maceraperest olacağım. Versailles Kıtasında keşfedilmesi bir ömür sürecek daha nice macera ve efsane var.”

Bir Savaşçı, Büyücü, hatta bir Tüccar bile rahatça tatil bölgelerinde kafa dinleyebilirken Maceraperestlerin görevleri ağır işler gerektirirdi ve dolayısıyla son derece rekabetçi bir alandı.

Keşif, kazı, arama ve sınırlı bölgelere ulaşma, başka bir işte bulunması zor şeylerdi.