Berke’nin bariyeri geri çekmesiyle beraber üzerimize sayısız bıçak yağmaya başladı. Berke demateryalize olurken bense hızla havaya fırladım.

Umarım OÇ abi kaçmayı başarmıştır...

Hemen yakındaki ormanlık bölgeye kendimi atıp hızlıca tapınağa doğru ilerlemeye başladım.

Kirei, yani Assassin’in efendisi, benim kadar hızlı değildi. Assassin ise ancak benim kadar hızlı koşabiliyordu.

Yaklaşık üç dakika koştuktan sonra tapınağın duvarının üzerinden atladım ve nazikçe yere indim. Hemen arkamda beliren Berke, Assassin’in tapınağın duvarlarının üzerinden içeri atlamasının ardından hızlıca kasesini çıkardı.

Öbür elinde beliren bir tahta kaşığı kasenin altına vurduktan sonra Berke gözünü göklere çevirdi. Bir anda tapınağın etrafında, altıgen bir şekilde dizilmiş, 6 adet devasa kaseler belirdi. Bu kaseler altın ışıklarla parıldayıp tapınağın etrafını erimiş tereyağı gibi gözüken altın duvarlarla kapladı.

Bu düzenek, Berke’yle beraber önceden hazırladığımız bir savunma sistemiydi. Diğer altı hizmetkar toplanıp bize saldırsa bile bir saatten kısa sürede bu duvarı indiremezdi.

Efendisinden ayrı kaldığını fark eden Assassin, endişeyle geriye bir adım attı. Ne yazık ki Assassin sınıfı, gizlenme yetenekleri denklemden çıkarılırsa zayıf dövüşme yeteneğine sahip bir sınıftı. Berke ve bana karşı en ufak bir şansı bile yoktu. Bir dakikadan kısa bir sürede tuz buz ettiğimiz Assassin, mana parçacıklarına dönüşüp yok oldu.

Bir efendi daha gitti...

Geriye bir tek Rin, Shirou ve Illya kaldı. Bir de o kişi...

Berke’nin bariyeri kapatmasıyla beraber garip bir enerji hissettim.

Bülent..?

“Burada ne yapıyorsun?”

“Geri geldim. Savaşın sonu yaklaşıyor,” dedi Bülent. Ben tek kaşımı kaldırdım. Ama irdelemek istemediğim için kafamla onayladım.

Bu sırada tapınağın ön kapısında dört adet farklı enerji kaynağı belirdi.

Bunlar, kısmi bir ateşkes içerisinde olduğum diğer efendilerdi.

“Biz geldik! Bir kargaşa var gibi duruyordu!” Diye bağırarak yanıma doğru yürüdü Rin. Benim iyi olduğumu görünce yavaşladı. “Ama siz çoktan halletmişsiniz sanırım...”

Kollarımı iki yana açıp çaresizce başımı salladım.

Tam ağzımı açıp konuşacaktım ki kaşlarımı çatıp kafamı ormana doğru çevirdim.

“Geliyorlar...”

“Hm?”

“Diğerleri,” dedim. Berke yanımda sessizce materyalize olup kasesini havada döndürmeye başladı. “Diğer iki efendi...”