Çeviri: Lelouch Düzenleme: Sajapyu

“Konuş o zaman, mesele nedir?” Yang Chen konuşurken bacaklarından birini deri koltuğun üzerine atıp, plastik terliklerini çıkardı ve bir eliyle ayağını kaşıdı. Sıcak havalarda kaşıntılı hissetmek çok kolaydı, Yang Chen kaşıntıyı geçirmek için merhem almanın zamanı gelip gelmediğini düşündü.

Bu sahneyi gördüğünde Lin Ruoxi söylemek üzere olduğu kelimeler ağzında dondu, refleks olarak sevimli küçük burnunu kapadı ve kaşlarını çatarak konuştu, “Böyle iğrenç hareketler yapamaz mısın?”

Yang Chen umursamamış bir şekilde güldü, “Hehe, bacağım kaşındığı için doğal olarak ben de kaşıdım, bunda iğrenç olan nedir? Neden buna katlanarak kendime işkence edeyim ki?”

Lin Ruoxi tüm hayatı boyunca bu kadar utanmaz bir insanı ilk defa gördüğüne dair yemin etti. Ön hazırlık yapmasına ve bu insanın çöp şiş satan sıradan bir seyyar satıcı olduğunu bilse de ne olmuştu ki? Bakireliğini bu adama kaybettiği gerçeğini değiştiremezdi ve bunun sonrasında gelecek şeyler için yaptığı hatadan sadece en az zararla çıkmaya çalışabilirdi……

“Yang Chen………..”

“Bekle!” Yang Chen bir kez daha Lin Ruoxi’nin konuşmasını durdurdu.

“Şimdi ne var?” Lin Ruoxi biraz öfkeliydi, buz gibi yüzünde hafif bir kızarıklık vardı.

Biraz mahcup bir şekilde Yang Chen konuştu, “Bayan Lin görüyorsunuz siz benim adımı ve hatta polis tarafından yakalandığımı bile biliyorsunuz, açıkçası beni araştırmışsınız. Ancak ben sizin adınızı bile bilmiyorum yine de siz benimle bir şeyleri konuşmak istediğinizi söylüyorsunuz, bu küçük bir şey değil………” Bunları demesiyle aç gözlü bir şekilde Lin Ruoxi’yi ölçüp biçti ve dudaklarını yaladı.

“Lin Ruoxi, Ruo ruruo (sanki-güya) dan geliyor, Xi xishui (yağmur akışı) den………Şimdi konuşabilir miyiz?” Lin Ruoxi birden verdiği karardan pişman olmuştu, gözlerinin önündeki kötü yüzlü bu adamın onun düşündüğü dürüst adamdan çok farklı olduğunu düşündü ancak aklına bir şey koyduğu zaman bundan asla vazgeçmezdi. Bu nedenle Lin Ruoxi kendini zorlayarak sonuna kadar devam etmeyi planladı.

“Lin, Ruo, Xi……” Yang Chen yumuşakça tekrarlarken sanki bir şeyler düşünüyormuş gibiydi ve sonra konuştu, “Kötü değil, bu isim size tam uymuş.”

“İsmimi veren büyükbabamdı ancak ana noktamız bu değil, senin benim için bir şey yapmana ihtiyacım var.” Lin Ruoxi, bu serseri tarafından ismi söylendiğinde isminin iğrenç olduğunu hissetti.

Yang Chen, Lin Ruoxi’ye bakarken gardını aldı, “Bu……. Bayan Lin, siz bana yardım ederek ödediğiniz kefalet ücretini geri ödememi istiyor olamazsınız, değil mi? Param yok, sadece çürük bir hayatım var.”

Lin Ruoxi Yang Chen’in ‘zavallıca’ bir görünüşe büründüğünü gördüğünde, bayağılık hissetti ve ona bir bakış atmak için tembeldi, kafasını çevirdi ve konuştu, “Evlen benimle.”

“Ne?!”

“Evlen benimle…………” Lin Ruoxi’nin pembe yüzü sanki akabilirmiş gibi görünüyordu, kendini tekrar ederkenki sesi bir sivrisinek gibi cılızdı.

Yang Chen hâlâ yanlış duyduğundan kuşkulanıyordu, çok dikkatli bir şekilde kulağını ona doğru çevirdi ve kısık bir sesle sordu, “Bayan Lin, açık bir şekilde konuşabilir misiniz, nedense işittiğim şeyler……….”

“Yanlış duymuyorsun.” Lin Ruoxi kararını vermiş gibi görünüyordu ve konuşurken soğuk ilgisizliğine geri döndü, “Dedim ki benimle evlenmeni istiyorum! Hemen evlenelim!”

Kelimeler kendi yollarını yaptı ve Yang Chen’in kulağına doğru yol aldı, Yang Chen’in artık duyduğu şeyleri kabul etmekten başka bir seçeneği yoktu ve acı bir şekilde gülümsedi ve konuştu, “Bayan Lin bu sizin için çok baştan savma değil mi? Sadece benimle yattın diye evlenmek istediğini söyleyemezsin, değil mi? Evlilik bir kişinin tüm hayatını ilgilendiren bir şey, dikkatli bir şekilde tekrar düşünmeniz gerektiğine inanıyorum, dürtü üzerine hareket etmeyin.”

Bu sefer Yang Chen onunla dalga geçmiyordu bunun yerine içtenlikle ve ciddiyetle Lin Ruoxi’ye konuştu, onun anlayabileceğini umuyordu.

Ancak Lin Ruoxi hemen başını iki yana salladı, “Ben çocuk değilim, yaptığım şey konusunda netim. Ayrıca genç de değilim, evlilik yaşım geldi ancak seçeceğim uygun biri yoktu………. Elbette uygun kişi olduğunu düşünme. Çeşitli nedenlerden dolayı dünkü şeyler oldu……..” Bu nokta da Lin Ruoxi’nin yüzü istemsiz bir şekilde kızardı, sonra hemen ardından konuşmaya devam etti, “Sana net bir şekilde söyleyebilirim ki ben oldukça muhafazakar bir kadınım. Tanımadığım ve nefret ettiğim bir erkekle evlenmek zorunda kalmak yerine, neden seni seçmeyeyim, en azından ilk seferimi sana verdim.”

Yang Chen bir an derinden mırıldandı, sonra soğuk bir gülümsemeyle konuştu, “Bayan Lin, ne demek istediğinizi anladım. Sadece göstermelik bir evlilik istiyorsunuz, erkek kahraman olarak size uyacak birine ihtiyacınız var. Diğer adaylarla karşılaştırılınca kontrol edilmesi kolay gözüküyorum değil mi?”

Söylemeyi planladığı şeyleri duyduğunda Lin Ruoxi ister istemez biraz tedirgin hisseti ama bunları reddetmedi ve başıyla onayladıktan sonra konuştu, “Yang Chen sana garanti verebilirim, eğer bana uyarsan 3 yıl sonra kariyerimi sabitlediğimde ayrılacağız. Herhangi bir yük ya da sorumluluk taşıman da gerekmiyor, dahası 10 hayat boyu çöp şiş satsan elde edemeyeceğin bir ödül vereceğim."

“Bayan Lin……..” Yang Chen’in yüzü soğuk görünüyordu şakacı bir şekilde konuşurken, “Bir şeyi tam olarak anlamıyor gibisiniz. Fakir bir çöp şiş satıcısı olmam para için duygusuz olacağım ve sahte bile olsa bir kadının kocası olacağımı göstermez. Beni ikiyüzlü veya aptal olarak çağırabilirsiniz ya da kendimi fazla büyük gördüğümü söyleyebilirsiniz ancak bir insan olarak kolay öfkelenmesem de dik başlı biriyimdir. Prensiplerim var ve benim sözlüğümde ‘sahte evlilik’ gibi bir şey yoktur.”

“Sen……” Lin Ruoxi bu sıradan bir sahte evlilik olsa da önemli olamayacak kadar pis bir adamın onun isteğini reddetmesini gerçekten beklemiyordu. Tüm Zhong Hai Şehrinde pek çok yakışıklı ve yetenekli erkeğin ona yaklaşmak istediğini ancak onun hepsini göz ardı ettiğini bilmiyor olabilir mi?

Ancak Yang Chen konuşmasını bitirmemişti ve konuşmaya devam etti, “Eğer gerçekten de muhafazakar bir kadınsanız iffetinizin elinizden alınmasını kabul edemezsiniz, size sempati duyuyorum, bu konuda üzgün ve suçlu hissediyorum. Eğer isterseniz, gerçekten benden hoşlanıncaya kadar ciddi bir şekilde sizi elde etmeye çalışacağım, bu şekilde evlenirsek bunu kabul edebilirim. Seni gerçekten sevip sevmeyeceğime gelince bunun hakkında hiç şüphen olmasın, hiçbir erkeğin senin çekiciliğini reddedemeyeceğine inanıyorum. Ancak……… Sadece senin kariyerin için bir kalkan olmamı ve kocan olarak 3 yıl boyunca rol yapmamı istiyorsan, ben Yang Chen bunu kabul edemem.”

“Hmph, bana kur yapmak……….Bana kur yapmak için neyine güveniyorsun? Çöp şişlerine mi?” Lin Ruoxi gerçekten öfkelenmişti, bu adamın kibrinin başını da sonunu da yakalayamıyordu. Çocukluğundan beri isteğini reddeden bir adam olmamıştı ancak bugün karınca gibi bir adam onunla evlenmeyi reddetmişti!

Yang Chen serseri tarzına geri dönmüş gibi görünüyordu, ‘hehe’ diye güldü ve konuştu, “Görüyorsun ben çok yakışıklıyım, çok erkeksiyim, ayrıca yaptığım çöp şişlerde çok lezzetli, geleneksel erdemli iyi bir adam gibi basit ve çetin bir hayat yaşıyorum. Daha da önemlisi kadınlara çok iyi davranırım, eğer eşim olsaydı ona çok daha iyi davranırdım…..”

“Yeter!” Lin Ruoxi eğer dinlemeye devam etseydi öfkeden dolayı çekip gideceğinden korktu, “400 milyon! 3 yılını alacağım!”

“Bu bir para meselesi değil…………..”

“2 yıl için 400 milyon!” Lin Ruoxi taleplerini azalttı ve öfkeli bir şekilde soluk soluğa konuştu.

Öncesindeki gibi Yang Chen kafasını iki yana salladı, “Eğer bu 40 milyar olsa bile olmaz, bu bir prensip meselesi.”

“Karakoldan çıkmanı sağladığım gibi tüm hayatını hapishanede geçirmeni de sağlayabileceğime inanabilirsin!” Lin Ruoxi’nin gözleri kızarmıştı, öfkeyle konuşurken kalbinde haksızlığa uğramış gibi hissediyordu.

Yang Chen yüksek sesle güldü, “Neye dayanarak? Bayan Lin polise anlatmak istiyor olabilir mi? Dün gece sizi bir şeye zorladım mı!? Bayan Lin’in birçok kez talep ettiğini net bir şekilde hatırlıyorum………”

“Sen……….Ben……….Ben…………Sen…………” Lin Ruoxi’nin lekesiz beyaz dişleri yumuşak ve narin dudağını ısırıyordu, haksızlığa uğramış hissederek aniden gözlerinden acılı bir şekilde gözyaşları taştı, “Yang Chen sen utanmazsın!”