Çeviri: Lelouch Düzenleme: Sajapyu

Eğer yarım yıl önce bir kadın Yang Chen’in önünde ağlasaydı, Yang Chen, bunun sebebinin düşmanın duman bombasının o kadının gözlerini tahriş etmesi veya bu Yang Chen’in gardını düşürmek için sergilenmiş bir performans olduğunu ya da büyük bir olasılıkla onu ikna etmek için güzel ve acınası görünerek yapılan bir rol olduğunu düşünürdü……..  Ancak bugün, önündeki onunla bağlantılı bu güzel kadın, onun sözlerinden dolayı ağlıyormuş gibiydi.

İstemsiz olarak Yang Chen kalbinde bir suçluluk duygusu hissetti, söylediklerinin yanlış olmadığını düşünse de yirmi yılı aşkındır saflığını koruyan bu modern kız için bu gerçekten biraz gaddarcaydı.

“Pekala ağlama…… Senden özür dileyeceğim, ağlamanı durdurmayacak mısın?” Yang Chen huzursuz hissetti ve gömleğinin cebine dokundu ancak cebine dokunduğunda cebi boştu işte o zaman son günlerde sigarayı bırakmaya çalıştığını ve yanında sigara olmadığını hatırladı.

Lin Ruoxi’nin ağlayan yüzü sınırsız bir sempati çekebilirdi ancak bu küçük kız  inatçı bir insandı, iki göz iki çeşme ağladıktan sonra bir kağıt mendil çıkardı ve gözyaşlarını sildi, sonra kendini zorlayarak buna dayandı. Bir çift kırmızı gözle Yang Chen’e baktı ve konuştu, “Sana bir kez daha soracağım, benimle evlenir misin?”

“Size söylüyorum Bayan Lin, neden bu devirde bir erkeğe kocası olması için ısrar eden güzel bir kadın var? Ben çok açık bir şekilde söyledim, 3 yıl boyunca bu tür sıkıcı bir oyunu oynamakta size yardımcı olmayacağım.” Yang Chen iç çekti ve ayrılma niyetiyle ayağa kalktı.

Bu sefer Lin Ruoxi daha fazla bir şey söylemedi, sadece gözlerinde acı izleri ortaya çıktı. Uyuşmuş bir ifadeyle ayağa kalktı ve direkt olarak kafe dükkanının ikinci katındaki balkona doğru yürüdü.

Kafe dükkanının balkonu oldukça genişti, oraya konulmuş masaların üstüne güneşten korunmak için yerleştirilmiş birkaç tane şemsiye vardı ve konulmuş çeşitli tür bonsai çiçekleri de taze ve temiz bir his veriyordu.

Yang Chen bu sahneyi gördüğünde gözbebekleri küçüldü, soğuk bir nefes aldı ve konuştu, “Bayan Lin sadece sizinle evlenmek istemiyorum diye balkondan aşağı atlayacak olamazsınız, değil mi?”

Lin Ruoxi sanki hiçbir şey duymamış gibiydi, tek bir kelime bile etmeden balkona doğru yürümeye devam etti. Böylece yavaşça balkonun kenarına ulaştı, rastgele bir sandalyeyi çekti ve onun üzerine basarak koruma tırabzanına yaklaştı.

Bu kez Yang Chen endişelendi, bu kızın böyle sert bir tavra sahip olması mümkün değil, değil mi? Eğer balkondan atlarsa sert zemine düştüğünde ölmese bile sakat kalacağını bilmesi gerek………..

Ancak Lin Ruoxi’nin eylemleri niyetinin ne kadar korkunç olduğunu anında Yang Chen’in anlamasına sağladı…………..

Duygusuz bir şekilde Lin Ruoxi kafasını Yang Chen’e bakmak için çevirdi, gözleri tamamıyla kararlılık, nefret, acı ve üzüntüyle doluydu sanki ruhu güzel vücudundan çıkamadığından dolayı işkence çekiyor gibiydi ve özgür kalmak için vücudunu parçalamayı denemek istiyordu………….

İkisinin gözleri birbirine kilitlendi. Yang Chen kalbinde bir seğirme hisseti, bu tür bir ifadeye çok aşınaydı, bu ifade aklındaki derin görüntüye çok benziyordu ve onu silmek için hiçbir yöntemi yoktu. Bu yarım yıl önce, 10 yılı aşkın süredir tutulduğu kanlı zincirlerden kurtulmasını ve doğduğu ülkeye geri dönmesini sağlayan görüntüydü……….

Ama bugün Lin Ruoxi’nin gözlerinde Yang Chen bir kez daha unutmaya çalıştığı ancak unutmayı başaramadığı birçok şeyi hatırladı. O anda Yang Chen kaybetmişti.

Lin Ruoxi dili tutulmuş bir şekilde ayakta duran Yang Chen’e baktı. Kalbindeki acıyı göstermek istemedi……aşağı atlasaydı bile bu adam ilgisiz kalmaya devam ederdi. Bir kez daha bekaretini ona kaybetme derdini, özel hayatındaki, iş hayatındaki ve ev hayatındaki baskıyı ve mücadeleyi düşündü. Lin Ruoxi gerçekten yıkılmak üzere olduğunu hissetti……….. Bu hayata devam etmenin ne anlamı vardı ki? Ölüm bütün sorunlarını sonlandırabilirdi…………..

O anda genç garson hazırlamış olduğu kahveleri tepside taşıyarak merdivenlerden çıkıyordu ve ilk gördüğü şey Lin Ruoxi’nin aşağı atlamak üzere olan görüntüsüydü.

“Lin……….Bayan Lin! Ne yapıyorsunuz! Bu tehlikeli!”

Erkek garson konuştuğu gibi, ardıl görüntülere sebep olan bir figür gözlerinden geçti, bu figür o kadar hızlıydı ki bir filmin özel efektleri gibiydi!

O anda Lin Ruoxi gözyaşlarını tuttu ve binadan aşağı atlamak üzereydi, bir çift güçlü ancak etkileyici el aniden ince beline sarıldı ve atlama hareketini durdurdu.

Bunların hepsi bir anda meydana geldi, merdivenlerin başında duran erkek garson gerçekte neler olduğunu açıkça görememişti, bütün gördüğü şey balkonda kötü bir şekilde giyinmiş bir adamın bir güzelliğin belini kucaklamasıydı. Bu ikili uzun bir süre sessizliklerini koruyarak balkonda hareketsizce kaldılar……..

Güneş ışığı bir insanı uyumlu hissettiren ve belirsiz fantezilere sahip olmasına neden olan bir şekilde balkondaki yeşil çiçeklere, genç adam ve kadına vurdu.

Aynı anda garson rahatlamayla bir iç çekti ve içten içe Bayan Lin gibi harika bir güzellikle böyle bir ilişkiye sahip olduğu için bu adamı kıskandı. Kahveleri sessizce bıraktıktan sonra merdivenlerden aşağı geri indi.

Lin Ruoxi bir anda cehennemden cennete gittiğini hissetti, Yang Chen’in nasıl bu kadar çabuk arkasına gelmeyi başardığını anlamadı ama böyle bir şeyi düşünecek bir ruh halinde de değildi. Sadece bir çift kavurucu sıcak kolun sıkıca belini sardığını hissedebildi, bu yüzden biraz acı hissediyordu, adamın ağır nefesi yavaşça onun hassas omuzlarına doğru esiyordu.

“Bırak beni, şu an beni durdurmuş olsan bile, daha sonra tekrar atlayacağım.” Lin Ruoxi’nin yüzü kızardı ancak hala inatla konuştu.

Yang Chen derin bir nefes aldı sanki Lin Ruoxi’nin vücut kokusundan keyif alıyor gibiydi. Kadının vücudu çok fazla yüksek kalitede parfümlerle arıtılmış biri gibi insanı kendinden geçiren bir yasemin kokusuna sahipti, Yang Chen bu vücut kokusunun her şeyi yendiğini hissetti.

“Lin Ruoxi, ben kaybettim, seninle evleneceğim.” Yang Chen hafifçe iç çekti ve konuştu.

Lin Ruoxi’nin narin vücudu sarsıldı daha sonra ise sessiz kaldı. Kazandım mı? Ama neden birazcık bile mutlu hissetmiyorum? O kalkan olarak kullanılacak sıradan bir adam, hatta şuurum yerinde değilken saflığımı bile ele geçirdi, ondan nefret ediyorum, onu sevmem nasıl mümkün olabilir? Eğer onu sevmiyorsam niçin onunla evleneceğimden dolayı mutlu olayım ki?

Aynı anda meydandan gelip geçen pek çok kişi balkondaki erkek ve kadını gördüklerinde ilgiyle onlara baktı.

“Kocacığım, onlar sence ne yapıyorlar?” Bir adamın koluna sarılmış bir kız sordu.

“Bu açık değil mi? Onlar Titanik’i kopyalıyorlar, bu gerçekten romantik görünüyor………”

Balkondaki Lin Ruoxi bu ateşli bakışlara dayanamadı ve sonunda ikisinin hareketlerinin aşırı derecede garip göründüğünü fark etti. Panikle sandalyeden aşağı zıpladı, Yang Chen’in kucaklamasından kurtuldu ve kahve dükkanını içine geri döndü.

İkisi de geri yerlerine oturduğunda, mesele bir sonuca varmıştı ancak kahvelerini içerek kendi işlerini düşünerek sessiz kaldılar.

Uzun bir süre sonra, Lin Ruoxi kahve bardağını masaya koyup küçük çantasından iki parça kağıt ve kalem çıkardı, sonra da onları Yang Chen’e doğru uzattı.

“Bu nedir?” Yang Chen derin düşüncelerden gerçekliğe geri döndü ve şaşkın bir şekilde sordu.

“Sözleşme, evlilik sözleşmesi.” Lin Ruoxi bir kez daha bakışlarını kaçırarak Yang Chen’e bakmayı reddetti ve ilk baştaki o soğuk yüzüne geri döndü.

Yang Chen gülümseyip dolma kalemi aldı ve sözleşmenin içeriğine bile bakmadan, imza kutucuğuna ismini yazarak imzasını attı.

“İmzalamadan önce içinde neler yazdığına bile bakmıyorsun.” Lin Ruoxi kaşlarını çattı ve konuştu.

Yang Chen kafasını iki yana sallayıp gülümsedi ve konuştu, “Bakmasam bile biliyorum, senin odana giremem, seni zorlayamam, birbirimizin özel hayatlarına karışmayacağız, dışarıdayken uygun bir şekilde dikkatli davranmalıyım ve 3 yıl sonra ödülümü alacağım, içinde bunlar yazıyor değil mi?”

Lin Ruoxi dudaklarını büktü ve mırıldandı, “Aşağı yukarı öyle, çoktan imzaladığın için gelecekte buna uymak zorundasın.”

“Hehe. Ancak küçük Rouxi , eğer siz o işi yapmak için inisiyatif alırsanız……..Ne yapmalıyım………” Yang Chen kibarca sordu.

“Sen………” Lin Ruoxi bütün vücudu kızardığı noktaya kadar sinirlendi, “Hmph! Bu olmayacak, Bir kişinin hayatında bu tür bir leke, bir kez yeterli…………”

Birinin hayatındaki leke mi? Tüm dünyadaki insanların yarısının her gün yaptığı şey bu kız için hayatında bir leke. Yang Chen cevap vermedi ama güldü, büyük bir yudum aldı ve bardaktaki kahveyi bitirdi, pantalonunu çırptı ve ayağa kalktı, “Pekala sonrası için akşam yemeğine arkadaşımın yerine gitmek zorundayım. Kayıt olma meselesine yarına bırakalım ve ayrılalım………..”

“Bekle, sana nasıl ulaşacağım, cep telefon numaran nedir?” Lin Ruoxi memnuniyetsiz bir şekilde konuştu.

Yang Chen başını kaşıdı ve utanarak cevap verdi, “Beni araştırmadın mı? Cep telefonum yok, eğer bir tane almış olsam hâlâ hat için para ödemek zorundayım ve bunun için param yok. Yarın beni bulmak için evime gelebilirsin, merdivenleri çıkmadan bana bağırırsın.” Bunları demesiyle birlikte Yang Chen ayrılmaya niyetlendi.

“Hey!”

“Bitmedi mi?” Yang Chen arkasına geri döndü.

“Sen……… Senin bana öyle seslenmene izin yok.” Lin Ruoxi onun hitap şeklini çok utandırıcı buldu, bu çok ahmakçaydı!

K.N: Küçük Rouxi'yi kast ediyor.

Yang Chen bir anda anladı ve konuştuğu gibi ciddi bir ifade takındı, “Benim lord eşim nasıl arzu ederse.”

Lin Ruoxi anında göğün döndüğünü ve yeryüzünün büküldüğünü hissetti………. Gelecekte bu serseriyle nasıl başa çıkacağım!?