Çeviri: Tayk0st Düzenleme: Fullbringer

“Oh, hanımım genelde bu arabaları kullanmaz. Bütün bunlar ona iş ortakları tarafından verildiler, hanımım bunlardan hiçbirini kullanmadı, Genç efendi eğer onlardan birini beğendiyseniz onu alıp gidebilirsiniz.” . Wang Ma mutlulukla konuştu.

Yang Chen karısının yaşamak için ne yaptığını merak etse de bu konuda utandığı için bunu Wang Ma’ya sormaktan kaçındı. Sonuç olarak böylece küçük bir bilgiyi bile bilmiyorsa bu evlilikte garip bir şeyler olduğu ortaya çıkmaz mıydı? Bu nedenle kendine zaman oluşturmayı ve Lin Rouxi’nin kendisine sormayı düşündü.

Garajın etrafına baktıktan sonra Yang Chen, diğerlerine göre normal sayılacak bir spor otomobili,  süt beyazı bir BMW M3’ü, gördü. Ancak aslında bu araba bile maksimum 300kph ile bu araba bile şehirdeki en iyi arabalardan biri sayılabilirdi.

Yine de Lin Ruoxi’nin garajında bu M3’den daha az dikkat çekecek başka bir araba yoktu.

“Bu arabayı alacağım.”. M3’ü işaret ederken Yang Chen konuştu.

Wang Ma biraz şüpheyle sordu: “Genç efendi, niye daha iyi bir araba seçmiyorsunuz? Bu araba buradaki arabalara arasında en ucuzu gibi duruyor.”.

1.2 Milyon Dolarlık araba en ucuzuydu, Yang Chen güldü ve açıklamaya başladı: “ Bu arabayı seçeceğim, göze fazla batacak bir araba iyi olmaz, zenginliğimizle gösteriş yapmadan düşük bir profil çizmek daha iyi olacaktır.”.

“Merak etmeyin hanımım genç efendiyle birlikte yerleşmek istiyor(ÇN: Burayı Türkçeye çevirince çok saçma bir anlam çıkardım: No wonder Miss is willing to settle with Young Master), Genç efendinin karekterikarakteri gerçekten nadir. Günümüzün gençleri sahip oldukları bütün serveti gösteriş yapmak için kullanıyor yine de genç efendi servetini saklamaya çalışıyor.”. Wang Ma kafasını salladıktan sonra M3 anahtarlarını almak için garajın köşesine gitti.

Yang Chen ustalıkla arabaya girdi ve otomatik garaj kapısı açıldı. Yang Chen Wang Ma’ya veda ettiği gibi araba bir ok misali garajdan fırladı.

Wang Ma sessizce Yang Chen’in arabayla gidişini izledi, ardından  iç çekti ve kendi kendine konuştu: “Bu günlerde gençleri anlamak gerçekten zor.”.

Yang Chen yarım yıldır araba sürmese de sürüş becerilerinin kötüleştiğini düşünmüyordu. Zhong Hai şehrinin otoyolunu bir serap gibi geçtiği sırada M3 mükemmel kalitesini gösterdi. Şehirde şok edici bir hız sayılabilecek olan 100kph’den fazla hızla sanki önünde hiçbir engel yokmuş gibi trafiği yardı. Arada sırada bazı polis memurları Yang Chen’in aşırı hızını fark etse de daha onlar tepki bile veremeden Yang Chen onları geçip gidiyordu.

Yarım saatten kısa bir süre içinde Yang Chen kendi apartman dairesine ulaştı. Evin katlarını sırasıyla çıktıktan sonra kendi dairesinin kapısını açık buldu ve kaşlarını çattı. İlk tepkisi birisinin içeri zorla girdiği oldu ama daireye bakarken içeride bulduğu insanın bir tanıdığı olan Li JingJing olduğunu fark etti.

Li JingJing çiçeklerle süslenmiş beyaz bir bluz ve açık yeşil kısa bir etek giymişti, koyu renkli saçları at kuyruğuatkuyruğu yapılmıştı ve içeri giren esintiyle beraber saçlarından birkaç tel havada süzülüyordu. O genç, zarif ve hoş gözüküyordu.

O anda kız ciddiyetle yerleri temizliyordu. Yang Chen’in dairesinde sadece birkaç eşya olmasına rağmen toz hiç eksik olmayan bir şeydi. Yang Chen’in evine geldiği gören Li JingJing’in yüzünde sevinç çizgileri ortaya çıktı ve yüzü kızardı.

“Büyük kardeş Yang, evdesin.”.

Yang Chen kalbinde bir sıcaklık hissetti.  Li JingJing iki ay önce üniversiteye gitmeden önce sık sık Yang Chen’in dairesini temizlemeye gelirdi. Şimdi artık bir iş sahibi olmasına rağmen, hala onun evini temizleyecek zamanı bulmuştu. Kıza acıyan ve ona karşı suçlulukla dolu bir kalple Yang Chen Li JingJing’in atkuyruğuna dokunmak için ilerledi ve söyledi, “JingJing, bu yeri temizlemek için daha fazla gelmene gerek yok, ben taşınıyorum.”.

“Taşınıyor musun?” Li JingJing aniden konuştu: “Büyük kardeş Yang, Zhong Hai’den ayrılıyor musun?”, kız paniklemiş bir şekilde sordu.

Yang Chen bir süre düşündü ve sonunda doğruları söylemeye karar verdi, “Hayır, bBen daha yeni evlendim ve karımın yanına taşınmak üzereyim. Ben hala Zhong Hai’nin içinde olacağım.”.

Aniden Li JingJing’in yüzü beyaza dönüştü ve güzel gözlerinin kenarlarında birkaç gözyaşı birikmeye başladı, ancak hemen gözlerindeki yaşları silmek için başını eğdi. Sadece titreyen omuzlarından bile herhangi biri sakinliğini kaybettiğini fark edebilirdi.

İkili derin bir sessizlikle biraz zaman harcadıktan sonra Li JingJing başını kırmızı gözlerle kaldırdı ve güçlü bir gülümsemeyle baktı “Tebrik ederim, büyük kardeş Yang …Yang… seninSenin eşin …eşin… gerçektenGerçekten çok güzel olmalı.”.

Yang Chen’in kalbi de biraz titredi ama kısa süreli acı uzun süreli acıya göre daya iyidir. Yang Chen Li JingJing’in eninde sonunda bununla yüzleşmek zorunda olduğu düşünüyordu, bu yüzden kalbini çeliğe çevirdi. Li JingJing’in sözlerini dinlerken, Lin Ruoxi’nin güzel yüzü bir anda zihninde belirdi ve Yang Chen bilinçsizce başını salladı.

Li JingJing’in gözlerinde bir umutsuzluk yanıp sönüyordu. Sonra Li JingJing acılı bişrbir şekilde gülümserken söylüyordu: “Büyük kardeş Yang, sen gerçekten korkunçsun, böylesine büyük bir meseleyi bilmememe izin vermedin. Ama ben …ben… Ben hala size ikinize kutsamalarımı sunarım..… ben Ben….… Ben şimdi gidiyorum…”.

Li JingJing’in merdivenlerden yaralanmış bir tavşan gibi indiğini gören Yang Chen kalbinde çok kötü hisseti ve aceleyle konuştu: JingJing, birkaç gün içinde Yi Zhong’a seni görmeye geleceğim, sıkı çalış.”.

(İngiliz Çevirmenin Notu: Yi Zhong, Li JingJing’in çalıştığı okulun adıdır ancak yazar lise ya da ortaokul olup olmadığını belirtmemiştir.)

Li JingJing adımlarını yavaşça durdurdu yumuşak bir şekilde razı oldu ve merdivenlerden aşağıya koştu.

Yang Chen, Li JingJing gittikten sonra bir süre daha bekledi, ardından cebinden bir sigara çıkarıp yaktı ve şiddetle birkaç nefes aldı. Gözlerindeki melankoli yavaş yavaş dağıldı ve yerini kararlılığa bıraktı.

Yang Chen hafızasına kesinlikle güveniyordu. Evden ayrıldığı zaman, kesinlikle kapıyı kilitlemişti. Li JingJing’in içeri girmesi demek, çoktan birinin kapıyı zorla açarak içeri girmesi demek olduğunu biliyordu.

Bununla birlikte birisi hangi nedenle onun evine girsin ki? Yang Chen iki olasılık düşündü: İlk olarak, Çin İstihbarat Ajansı onu araştırmaya başlamış olabilirdi. Ama bu mantıksız gözüküyordu çünkü gerçekten onunla uğraşmak isteselerdi onunla doğrudan uğraşmak daha etkili olurdu. İkinci olarak ise, içeri giren kişi iki gün önce rahatsız ettiği Chen Feng olabilirdi. Polis güçlerinin bile onu almadığını fark ettiğinden başka bir yol düşünmek kaçınılmaz olurdu. (ÇN: Chen Feng: Sokaktaki seyyar satıcılara sıkıntı yaratan adam.).

“Gerçekten, tabutu görene kadar gözyaşı dökmemek…” , diyen Yang Chen, ardından sigarayı fırlattı ve eşyalarını ayırmaya başladı. Evindeki büyük sandığı yeniden düzenledi, bazı giysilerini paçavralı geniş çantasına doldurdu, sonra tuvaletteki beyaz duvarlardan birine ilerledi. Yang Chen sert bir yumruk vurarak doğrudan duvarda bir delik açtı.

Yang Chen buradan yumruk büyüklüğünde olan siyah ahşap bir kutu aldı ve hemen giysileriyle beraber çantasının içine koydu.

Tekrar sürat yapan Yang Chen, Dragon Garden’daki villaya geri döndü. Arabayı park ettikten sonra Yang Chen villaya otomatik kapıyı kullanarak girdi. İçeri girdiği anda Yang Chen oturma odasındaki kanepe de yatan güzel bir figür gördü bu sırada büyük bir televizyonda yeni bir Kore draması oynuyordu.

Topuzla bağlanmış saçlarıyla ve kişiye bin birbin bir rüya yaşatan zarif yeşim beyazı boynuyla bu kişi yeni evlenmiş evlendiği Lin Ruoxi’den başka kim olabilirdi ki?

Yang Chen şakacı bir gülümseme ortaya çıkardı, buz gibi soğuk eşimin aslında romantik kore dramasını sevmesi beklenmedikti. Aynı zamanda bunu komik bulduğundan zapt edilmiş depresif hali daha iyi olur diye düşündü. Yürüdü ve şiddetle Lin Ruoxi’nin omuzlarını yakaladı “Benim iyi eşim, kocana büyük bir öpücük ver!”