Çevirmen: Ratel Editör: Yok

Ejder Bahçesindeki villalarına dönerken, Yang Chen Lin Ruoxi ile konuşmaya çalıştı, ancak o tüm dönüş yolunda soğuk ve değişmez bir suratla araba sürdü. Sanki o hiç yokmuşçasına Yang Chen’in dediği her şeyi basitçr görmezden geldi. 

Ling Ruoxi’nin soğuk tanrıça duruşuyla karşılaşınca, Yang Chen umutsuzca gözlerini kapattı ve biraz dinlenmeye çalıştı. Aslında Yang Chen Mavi Koy otelinde söylediklerinin hassas karısını çoktan huzursuz etmiş olduğunun farkındaydı. Ancak o anda, Xu Zhihong’u uzak tutması için, buna tahammül etmişti, ancak şimdi oynadıkları oyun bittiğinde, ona karşı duyduğu hoşnutsuzluk tekrar açığa çıkmıştı. 

Lin Ruoxi ancak villanın girişine geldiğinde soğukça konuşma zahmetine girdi, “Arabadan in.” 

“Sen gelmiyor musun?” Yang Chen merakla sordu. 

“Hala yapmam gereken şeyler var, hemen arabadan çık.”

“Oh…” Yang Chen Lin Ruoxi’ye derin bir gülümsemeyle baktı, “Yani büyük CEO Linimizin  gece hayatına ihtiyacı var, neden daha önce söylemedin? Haha, ben çok cömert bir erkeğimdir ve kıskançlık yapmam.”

Bu iğrenç zibidiye kendini açıklamak zorunda hissetmese de, Lin Ruoxi eğer bu ili onun geniş hayal gücüne bırakırsa bunun kendine yapılacak büyük bir haksızlık olacağını düşündü. Bu nedenle, kaşlarını çattı ve cevap verdi, “İlgilenmem gereken bir konu var, düşündüğün gibi değil.”

Yüzünde bilmiş bir ifadeyle, çok yavaş bir şekilde arabadan indi ve Lin Ruoxi’ye el salladı: “Umarım eğlenirsin.” 

Onunla baş etmek için çok tembel hisseden Lin Ruoxi arabasını çevirdi ve villadan ayrıldı. 

Hızla ayrılan arabaya bakarken Yang Chen derin düşüncelere dalmıştı. Doğal olarak Lin Ruoxi gibi bir kadının aceleyle gece klubüne gideceğine inanmıyordu. Onun barda Lin Ruoxi ile tanıştıkları zaman, muhtemelen karısının o tür bir mekanda ilk bulunuşuydu. Bu geç saatte nereye gidiyor olabilirdi?

Odasına geri dönerken, Wang Ma ona şefkatli bir şekilde bir tabak karpuz verdi. Bu “sahte” Genç Efendiye karşı, büyük bir özen ve sevgiyle muamele ediyordu.

Soğuk bir duş aldıktan sonra, Yang Chen uyumayı planladı, ama beklenmedik bir şekilde o anda telefonu çaldı.

Yang Chen çok fazla insan tanımıyordu. Lin Ruoxi ona bu telefonu verdikten sonra, Yang Chen’in numarasını Lin Ruoxi’den ve Wang Ma’dan başka bilen yegane kişiler Rose ve Li ailesiydi.

Telefon ekranındaki numara beklediği gibi bu kişilerden biri olan Li Jinjing’e aitti.

Onun nazik tutumunu sessizliğini ve utangaçlığını düşününce, Yang Chen’in kalbini bir sıcaklık kapladı. Aramayı açtı ve hafif bir sesle yanıtladı “Jingjing”.

“Büyük Kardeş Yang…” Li Jingjing’in telefondan gelen sesi konuşmak ona zor geliyormuşçasına bir parça titriyordu.

“Buradayım, Nasıl gidiyor?”

“Uyku… uykunu mu böldüm?” Li Jingjing endişeli bir şekilde sordu.

Yang Chen gülmesine engel olamadı, ardından yanıt verdi: “Evet, demin aramadan önce rüyamda senle beraberdim.”

Diğer tarafta bir anlık sessizlik oldu, sonunda, Lş Jingjing bir “Pu-Chi” kıkırdaması yaptı ve konuştu: “Büyük Kardeş Yang gerçekten nasıl şaka yapılacağını biliyor. Dikkatli ol yenge bunu duymasın.”

//Puçi ne ulan, amk uzak doğuluları...

Li Jingjing’n kalpten gülüşünü duyan Yang Chen’in üstünden bir öküz kalkmış gibi oldu. Li Jingjing’in onun evlilik haberi karşısında çok üzülüp depresyona girmesinden korkuyordu. Görünüşe göre biraz kırgın hissetse de, kendini güçlü tutmayı başarıyordu.

“Hehe, korkacak bir şey yok. Tabi senin beni bu geç saatte araman dışında, acil bir durum olmalı……”

Li Jingjing fısıldayarak cevap vermeden önce bir kez daha bir süreliğine sessizliğe gömüldü: “Büyük Kardeş Yang, ben… ben korkuyorum…”

“Korkuyor musun? Neden korkuyorsun?” Yang Chen şüpheyle sordu.

“Chen Feng’den. Bugün, o adam evimize geldi. Onun kız arkadaşı olmamı, yoksa babamın tezgâhını dağıtacağını söyledi.” Li Jingjing son kısmı hıçkırarak söylemişti. Onu aramadan önce ağladığı açıktı, işte bu yüzden konuşurken sesi hafifçe titriyordu.

//Çevirirken bir an acaba gözleriyle hamile mi bıraktı diye düşünmedim değil, Yang Chen bu yapar yapar hacı :D 

Yang Chen’in gözleri bir yarık gibi gözükecek kadar daraldı, sesi daha derin bir tona girmişti, “Jingjing, daha açık konuş, buna ne sebep oldu ve iş nasıl bu noktaya geldi?”

Yang Chen’in ciddi bir havaya girmesi, Li Jingjing’in sakinleşmesine neden oldu ve tüm hikayeyi aralıklı olarak ona anlattı.

Bu olayın sebebi dünden önceki sabahtı. O gün. Li Jingjing Yaşlı Li’ye tezgahını açarken ve sosis satarken eşlik etmişti. Geçmişte, o ya üniversitede okuyor ya da staj yapıyordu. Onun Zhong Hai’ye yeni dönmüş olduğu söylenebilirdi. Bu yüzden Li Jingjing pazar yerine gittiğinde onu, Yaşlı Li onu herkesle ilk defa tanıştırmıştı. Çoğu için bu Li Jingjing’i gördükleri ilk seferdi.

Tesadüfen, olmaması gereken bir şekilde, Chen Feng ve yancıları o anda pazar yerini teftiş ediyorlardı. Güzel ve saf Li Jingjing’i görmesi üzerine, Chen Feng onu tek bir bakışta tüm kalbiyle kız arkadaşı yapmak istemişti. İşlerini kirli yoldan yapmayı alışkanlık haline getirmiş olan Chen Feng direk Li Jingjing’le muhatap olmak yerine, eğer teklifini kabul etmezse yarın sabah Yaşlı Li’nin tezgahını açmasına gerek olmadığını söylemişti. Dahası tüm Li ailesi bundan sonra Batı Yakasında huzur içinde yaşayamamakla tehdit edilmişti.

Yaşlı Li gibi sıradan bir aile babası, Chen Feng’e nasıl karşı gelemeye cüret edebilirdi? Sonuçta onun babası, Chen Dehai hem temiz hem de pis yollarda yürüyen bir adamdı. Babası Batı Birliğinin yaşlılarından biriydi ve yer altı dünyasının büyük figürleri arasında gösteriliyordu.

Bu yüzden, Yaşlı Li geçen iki günde tezgahını açmamıştı. Hatta okulda ders verirken bile, Li Jingjing takip edildiğini hissetmişti. Eve döndüğünde, Chen Feng tekrar gelmiş ve onu bir tercih yapması için sıkıştırmıştı.

Tüm Li ailesi kış zamanında kar altında kalmış bir ağustos böceği gibiydi. Tek ve biricik çocuklarını kaplanın inine yani Chen ailesine göndermeleri açıkça ihtimal dışıydı. Ancak başlarının Batı Birliğinden Chen ailesiyle belada olduğunu duyan dostları ve akrabaları da yardım etmeye cüret edemiyorlardı. Polise gitmeyi de Li ailesinin maçası yemiyordu. Sonuçta polise gitmek de Chen ailesine karşı gelmek demek değil miydi?

Li Jingjing’in sözlerini duymak, Yang Chen’in içinde bastırılması zor bir alev yakmıştı. Aslında, Batı Yakasının yer altı dünyasıyla ilgilenmek, ardından Chen ailesini gömmek için bir süre daha beklemeyi planlıyordu, ama şimdi işler diğer türlü gidecek gibiydi. İlk önce Chen ailesinden kurtulacaktı.

“Ağlama Jingjing, her şey yoluna girecek. Büyük Kardeşin Yang’a güven.” dedi Yang Chen, onu teselli ederek.

Li Jingjing hala biraz hıçkırıyordu. Sıradan bir aileden gelen bir kızın başına böyle bir olay geldiğinde göz yaşı dökmekten başka elinden pek bir şey gelmezdi. Eğer ipinin sonuna gelmemiş olsa Li Jingjing, Yang Chen’i aramazdı. Çünkü Yang Chen’in oldukça kabiliyetli olduğunu bilse de onun bu çapta bir sorunu çözüp çözemeyeceğini bilmiyordu

“Büyük Kardeş Yang, aptalca bir şey yapmamalısın. Chen ailesinin çok sayıda silahlı adamının olduğunu duydum!” Li Jingjing aniden hatırladı ve gergin bir biçimde Yang Chen’i uyardı.

“Hehe, endişelenme, hala birkaç gün içerisinde seni Zhong Hai Yi Zhong’da ziyaret etmeyi planlıyorum. Geldiğim zaman eksik bir kolum ya da bacağım olup olmadığını kontrol edersin.” Yang Chen güldü, “Saat geç oldu, Jingjing, acele et ve uykunu al, anne-babana bundan bahsetmek zorunda bile değilsin. Yarına kadar her şey yoluna girecek.”

“Gerçekten mi?” Li Jingjing hem şaşkın hem de mutluydu.

“Büyük Kardeşin Yang sana hiç yalan söyledi mi?”

“O zaman… dikkatli ol Büyük Kardeş Yang.” Li Jingjing onun ne yapacağını bilmese de onu nazikçe uyardı.

Telefonu kapatınca, Yang Chen derin bir nefes verdi, ardından telefonuyla başka bir numarayı aradı.

Telefonun diğer tarafından tembel, şuh bir kadın sesi duyuldu, “Kocacım…… neden böyle bir zamanda beni arıyorsun…” Bu kadar baştan çıkartıcı bir şekilde kocacım diyebilecek yetenekteki tek kişi doğal olarak Rose’du.

Yang Chen soğuk havayı ciğerlerine çekti. Rose’un esnek, yumuşak ve güzel-kıvrımlı bedenini hatırlayınca, aniden her şeyden önce uçarak onun yatağına gitme fikri zihnine saldırdı. Ancak Li Jingjing’in içinde bulunduğu kötü durumu kendine hatırlatarak, bu kötü düşünceyi zihninden uzaklaştırmanın en iyisi olacağına karar verdi. Direk ve açık sözlü bir şekilde sordu, “Chen Dehai ile ilgili bilgiye ve adresine ihtiyacım var. Ne kadar detaylı o kadar iyi.”

Chen Dehai ile ilgilenirken, doğal olarak onunla ilgili bilgi sahibi olması en iyisiydi. Batı Birliği Topluluğunun yeminli düşmanı olan Kızıl Diken Topluluğunun lideri olan Rose, muhtemelen Chen Dehaş’yi  iyi bilen kişiler arasındaydı.

Rose erkekleri nasıl mutlu etmesi gerektiğini iyi bilen bir kadındı ve Yang Chen’in ses tonunu da duyunca, daha fazlasını sormadı. Bir süre sonra basitçe yanıt verdi, “Tamam, hemen mailine yolluyorum.”

Yang Chen tatmin olmuş bir şekilde güldü: “Tatlım Rose, sen çok sevecen bir kadınsın. İşimi bitirdiğim zaman gelip seni bulacağım.”

“Söz ağzından çıktı, artık yan çizemezsin.” Rose sevinçle güldü. Yang Chen’in akşındaki işin tehlikeli olup olmadığını sorma zahmetine bile girmemişti. Sanki demin baba ve oğul Chen’in ölüm fermanına imza atmış gibiydi!