Çevirmen: Sefix

Yang Chen, Liu Mingyu'nun ofisinden çıktıktan sonra rahatlamıştı.  İki kadının ne hakkında konuşacağını bilmese de, bu sefer tuhaf durumu çözerek ilişkilerinin kötüye gitmesini önlediği için şanslıydı.

Yang Chen daha önce oldukça sakin davranırken, kalbi huzurlu değildi.  Hepsi akıllı olduğu için, becerememesi imkansızdı.  Sadece düşüncelerini dile getirmişti ve neyse ki çok büyük bir soruna neden olmadı.

Yang Chen, binanın asansör girişine yürüdü ve aşağı düğmesine bastı.

Kapı açıldığında asansörde iki kadın durdu.

Yang Chen, sersemlemeden önce bakmak için başını kaldırdı.  Bunlar, koyu mavi, biraz eski bir elbise giymiş Lin Ruoxi ve yardımcısı Wu Yue idi.

Lin Ruoxi'nin rastgele bir katta çalışıp çalışmayacağı veya teftiş yaptırıp yaptırmayacağı bilinmiyordu ama asıl mesele şu anda asansörde olmasıydı.

“Geliyor musun, gelmiyor musun” Wu Yue, asansörün dışında şaşkına dönen Yang Chen'e bakarken sordu.

Yang Chen, çocukça davranışına tepki vermedi ve Lin Ruoxi'nin yanında durmadan önce sessizce asansöre yürüdü.

Asansör tamamen sessizdi.  Yang Chen, sessizce orada durursa kasıtlı olarak garip bir duruma neden olacağını düşündü. Bu yüzden sordu, “Patron Lin teftişe mi gidiyor?”

Wu Yue kaşlarını çattı ve cevapladı “CEO'nun programını neden merak ediyorsun?” 

Yang Chen soğukça gülümsedi. “Ben yan kuruluşun müdürüyken sen sadece bir asistansın.  Artık benim üstüm müsün?”  Buda'nın bile sınırları vardı.  Yang Chen uzun zamandan beri Wu Yue'yi sevmiyordu, sadece bir soru sorduğu için onu hor gördüğünden gerçekten aşırıya kaçtı.

Wu Yue öfkeyle kızardı ama öfkesini yuttu.

“Hayır, yeni bir başkan yardımcısını kabul edeceğim,” Lin Ruoxi herhangi bir duyguya kapılmadan söyledi.

Yeni bir başkan yardımcısı mı?  Yang Chen, neden yeni bir başkan yardımcısı geleceğini merak etti.  Lin Kun'un ölümünden beri tüm hisseler Lin Ruoxi'nin eline geçmişti.  Çokuluslu şirket Yu Lei International'ın sorumlusu temelde yalnızca Lin Ruoxi idi.  Şirketteki hissedar toplantıları esasen resmi amaçlarla yapılıyordu.  Bir başkan yardımcısının olup olmadığı nihayetinde Lin Ruoxi'nin ruh haline bağlıydı.

Bu kadın çoğu zaman bir işkolik ruhunu taşıdığından ve Yu Lei'nin halkla ilişkiler departmanı çok iyi performans gösterdiğinden, şirketin başkan yardımcısı pozisyonu gerçekten fazladan görünüyordu.

Lin Ruoxi o zaman hastalanıncaya kadar, şirketin belirli sorumluluklarını bir başkan yardımcısı olarak rahatça  Mo Qianni'ye devretti ancak bu bir unvandan başka bir şey değildi.  İşin çoğu tek başına Lin Ruoxi tarafından yapıldı.

Yang Chen, yeni bir başkan yardımcısının geldiğini duyduğunda doğal olarak tuhaf hissetti.  Sonunda fikrini mi değiştirdi?  İşini azaltmaya mı çalışıyor?

“Muyun Şirketi ile ortaklık için ihtiyaç duyulan yeni malzemenin ürün operasyonları için.  İletişim ve yönetim süreçlerini kolaylaştırmak için birbirimizin şirketine bir profesyonel gönderdik,” Lin Ruoxi kısaca açıkladı.

Yeni materyal başarıyla geliştirildiğinden ve pazarlama aşaması hemen takip edeceğinden, Yu Lei'nin pazar payı büyük ölçüde artacak ve iş yükü de aynı oranda artacaktı.  Birbirlerine güven vermek adına, Yu Lei ve Muyun, yeni malzemenin pazar yönetiminden sorumlu olmak için yüksek pozisyonda karşı şirkette çalışmak üzere bir yönetim dehası alışverişinde bulundular.

Yang Chen, cevabını aldıktan sonra daha fazla soru sormadı.  Altı ay sonra boşanınca aniden mevcut işinden istifa edip etmeyeceğini düşündü.  Ancak, onun etkisi ve bağlantısı altındaki ortaklık projeleri muhtemelen etkilenecekti. Lin Ruoxi ile bu konu hakkında konuşmak için zaman bulması gerektiğini hissetti.

Asansörden indikten sonra birinci kata gelen Lin Ruoxi, Wu Yue'yi tek kelime etmeden park alanına getirirken, Yang Chen karşı binadaki eğlence şirketine geri döndü.

Yu Lei Entertainment'a girdikten sonra Yang Chen, hemen Wang Jie'nin ofisine gitti.  O sırada bazı dosyalarla uğraşmakla meşguldü.  Yang Chen'in geldiğini görünce hemen ayağa kalktı ve gülümsemeyle karşıladı, “Direktör, tartışma nasıl gitti?  Direktör Huang güvenilir mi?”

Yang Chen, SD kartı cebinden çıkardı ve Wang Jie'nin önüne koydu.  İfadesiz biçimde cevap verdi, “Sonuç bu.  Ona dikkatlice bakabilirsin.  Video klasörünü tıkla.”

Wang Jie'nin kafası oldukça karıştı. Klasördeki videoyu açmadan önce SD kartı dizüstü bilgisayarına taktı.

Çok geçmeden Wang Jie videoyu endişeyle kapattı!

Yüzü kızarmış olan Wang Jie artık Yang Chen'e bakmaya cesaret edemiyordu.  “Direktör... bu... neden...”

Ah, aptal Huang'ın güvenilir olup olmadığını sormadın mı?  Kadının önündeki adam Yönetmen Huang, arkadaki ise yapımcı.  Ortadaki kanepede diz çöken kadın, yönetmenin karısı.  Beni performanslarını izlemeye zorladılar ve şovlarını yönetmemi istediler.  Neyse ki seslendirme yapmam istenmedi, gerçekten bir kadın gibi nasıl inleyeceğimi bilmiyorum,” Yang Chen endişeli görünerek söyledi.

Wang Jie yağmur yağıyormuşçasına terledi.  Gerçekten utanmış görünüyordu.  “Direktör, toplantı ayarlamadan önce diğer tarafı dikkatlice kontrol edeceğim.  Ben… Huang Hai'nin böyle bir yönetmen olmasını gerçekten beklemiyordum.”

Yang Chen rahatça gülümsedi ve dedi ki, “Wang Jie, buraya gelmeden önce eğlence sektöründeki insanlarla çok fazla etkileşime girmemiş olmalısın, değil mi?” 

“Evet, halkla ilişkiler alanında çalışıyordum.  ”Bu sektöre pek maruz kalmadım,” Wang Jie yanıtladı.

“Doğru, bir dahaki sefere dikkatli ol, benim için değil, kendin için.  Ben bir erkeğim, çok fazla kayıp yaşamam.  Kendi güvenliğine dikkat etmeli ve güvendiğin birkaç kişiyi müşteri toplantıları sırasında yanında götürmelisin, böylece bundan kaçınabilirsin,” tavsiyede bulundu Yang Chen.

Wang Jie başlangıçta azarlanacağını düşündü ve Yang Chen'in söylemek istediği şeyin bu olmasını beklemiyordu.  Minnettar hissetti ve Yang Chen'in tavsiyesini kabul etti.

“Direktör, teşekkür ederim.”

Yang Chen gülümseyerek, Wang Jie'nin dizüstü bilgisayarından SD kartını çıkardı, “Bunu almak istemez misin?” 

“Tabii ki hayır.” Wang Jie hızla ellerini salladı.  Kartın içerdiği şeyler çok utanç vericiydi.

Yang Chen, karı kırdı ve çöp kutusuna attı. Wang Jie'ye konuştu, “Bugün olanlar için sorumlu hissetme, özellikle de önümde, görevini ihmal ettiğini düşünmeyeceğim.  Bu dünyada anlaşılması en zor nesne insan kalbidir.  Şu andan itibaren, kendini çok fazla strese sokma, aksi takdirde iş yerinde bir cenazeye katılmaktan daha kötü hissedersin.”

Wang Jie güldü. “Direktör, konuyu abarttınız.”

Asistanının iyi olduğunu bilen Yang Chen, onunla alay etmeyi bıraktı ve ofisinden çıkarken işine devam etmesine izin verdi.  Bir kat alttaki müzik prodüksiyon odasına indi.

Yüksek bir başlangıç   sermayesi nedeniyle, Yu Lei Entertainment, bir kayıt stüdyosu ve farklı müzik prodüksiyon odası türleri dahil olmak üzere kendi ekipmanına sahipti.  Sözleşmeli sanatçılar ve müzisyenler oradaki tesisleri pratik yapmak ve müzik yapmak için kullanabilirlerdi.

Yang Chen, şirkette ilk günü olan Hui Lin için oldukça endişeliydi.  Ne de olsa hayatının çoğunu dağlarda geçirmiş genç bir kızdı, birdenbire bu kadar çok yabancının yanında olduğu için endişeli olmasını bekliyordu.

Yang Chen, kayıt stüdyosuna geldiğinde Zhao Teng ve diğer birkaç çalışanı gördü.  Müzisyenlerin hepsi bir arada dururken, bazı ses mühendislerinin kulaklıkları vardı.

Kayıt stüdyosunda, benzer şekilde kulaklık takan Hui Lin ceketini çıkarmış, geriye sadece pembe bir süveter kalmıştı.  Sevimli ve saf yüzünde ince terler vardı.  Gözlerini kapalı tutarak, şarkı söylerken bir tür duyguya kapılmış gibiydi.

Zhao Teng, Yang Chen'in gelişini fark ettiğinde meslektaşlarının omuzlarına dokunarak onları tanıtmaya başladı, “Bu Direktör Yang. Bazılarınız buraya sık gelmiyor, fırsatınız varken onu çabucak tanıyın.”

Yang Chen, yüzünde hafif bir gülümsemeyle birkaç tanesiyle el sıkıştı.  Zhao Teng ona bu insanların geçmişleri hakkında bilgi verdi, onlar temelde yapımcılar ve şirketle sözleşmeli müzisyenlerdi.  Bu genç adamın şirketteki en yüksek mevkiye sahip olduğunu öğrendiklerinde, şaşırmaktan başka bir şey yapamadılar ama onu küçümsemeye cesaret edemediler.  Yetki veya geçmişe bakılmaksızın, yaş kesinlikle hiçbir şeyi temsil edemezdi.

“Daha önce kendinizi çok kaptırdığınızı gördüm, kuzenim çok iyi şarkı mı söylüyor?”  Yang Chen sordu.

Bir müzisyen başını defalarca salladı.  “O gerçekten direktörün kuzeni mi?  Gerçekten de kardeş gibiler. Hayatım boyunca gördüğüm şarkıcılar arasında, Bayan Hui Lin'in sesi kolaylıkla ilk üçe girebilir.  Daha da önemlisi, sesinde bir tür öngörülemezlik ve esneklik var ki bu da bugünlerde kızlar arasında çok nadir görülüyor.  Bu kesinlikle onun aurasıyla ilgili.”

“Doğru, sesi olağanüstü.  Falsetosu ve tizi cilalandığı sürece, çok çeşitli şarkılar söylemeye uygun,” dedi başka bir müzisyen.

Yang Chen oldukça şaşırmıştı.  Bir çift kulaklık alıp takmadan önce kayıt stüdyosunda ciddi şekilde şarkı söyleyen Hui Lin'e baktı.

Kulaklıktan sansasyonel eski bir şarkı geldi.  Yang Chen, Çin müziği veya filmleri hakkında pek bir şey bilmediğinden, orijinal şarkıcının kim olduğunu anlayamadı.  Ancak, Hui Lin'in ferahlatıcı sesiyle söylendiğinde kulağa olağanüstü hoş geliyordu.

Yang Chen, kulaklıklarını çıkarıp konuştu, “Çoktan yorgun olduğunu söyleyebilirim.  Terliyor bile. Bir süre dinlenmesine izin vermenizi öneririm.  Şarkı söylemeye devam ederse sesi için kötü olur.”

Haha, Direktör, Bayan Hui Lin'in dinlenmesini engelleyen biz değiliz.  Bayan Hui Lin o kadar dalmış ki, onu bölmek konusunda isteksiziz,” birkaç yapımcı şaka yollu bir şekilde söyledi.

Bu sırada resepsiyon masasından bir çalışan geldi ve sordu, “Direktör Yang burada mı?” 

Yang Chen arkasını döndü, “Sorun nedir?”

Kadın çalışan saygıyla cevapladı, “Direktör, sizi tanıdığını iddia eden birisi sizi ve Hui Lin'i görmek için resepsiyon odasında bekliyor.”

Yang Chen'in yüz ifadesi değişti ve çalışandan geri dönmesini istedi.  Daha sonra kayıt stüdyosuna girdi ve Hui Lin'e yaklaştı.

Hui Lin, Yang Chen'in aniden içeri girdiğini fark ettiğinde, şarkı söylemeyi hemen bıraktı.  Yang Chen'in önünde şarkı söylediği için utanmış hissetti ve kızardı. “Kardeş Yang, neden içeri girdin?”

“Biri seni ve beni görmek istiyor,” Yang Chen yüzünde gülümsemeyle söyledi.

Hui Lin iri gözlerini kırpıştırdı.  Onu tanıyan pek fazla insan yoktu.  Sordu, “Kim? Büyük Kız Kardeş mi yoksa?”

Yang Chen omuz silkti.  “Tahminim doğruysa ya büyükannen ya da büyükbaban.”