Çevirmen: Sefix

Üst kata çıkmaya hazırlanan Lin Ruoxi arkasını döndü ve Yang Chen'e baktı.  Şaka yapmadığını fark etti.  Duygusuzca başını sallayarak yanıtladı, “Çalışma odamda konuşalım.”

Konuşmayı bitirir bitirmez tek başına yukarı çıktı.

Yang Chen, davranışlarına aldırmadı ve onu çalışma odasına kadar takip etti.

Oda hiç değişmemişti. Lin Ruoxi'ye özel koku ile doluydu ve Yang Chen'in açgözlülükle derin derin nefes almasına neden oluyordu.

Lin Ruoxi bunu fark etmedi.  Kalbinde oldukça bastırılmış hissetti.  Tavandan yere uzanan pencerelere doğru yürürken, sessiz ve karanlık odada ince iplik perdelerden dışarıya baktı.  Dalgın görünüyordu ama aynı zamanda Yang Chen'in bir şeyler söylemesini bekliyordu.

Yang Chen tartışmayı aceleye getirmek istemedi.  Muazzam kitap koleksiyonuna ve ofis masasındaki kalın klasör yığınlarına baktı.  Nostaljik hissederek konuştu, “Seninle kitap almaya gittiğimde gösterdiğin bakışı hala hatırlıyorum, kıyafet alan kadınlardan çok daha çılgındın.  O zamanlar, böyle bir kadının neden çok uluslu bir şirketi yönetebilen bir CEO olduğunu, bunun yerine inek gibi bir doktora öğrencisi ya da bir üniversitede öğretim görevlisi olmadığını merak ediyordum.  Sanırım şimdi biraz anlıyorum.  Bazen bir şey kafana düştüğünde, başlangıçta yapmak istemesen bile, yine de bir şekilde iyi sonuçlar gösterebiliyorsun. Bazı şeyler doğuştan gelirken, diğer bazı şeyler nasıl telafi etmeye çalışırsan çalış her zaman eksik kalacak.”

Lin Ruoxi düşünüyormuş gibi görünüyordu.  Önündeki cam pencereden adamın yansımasını görebiliyordu.  Orada yüzünde hafif bir gülümsemeyle duruyordu sanki bir hikaye anlatıyor gibiydi.

Yang Chen bir süre sessiz kaldı.  Sordu, “Daha önce satın aldığın kitapları okumayı bitirdin mi?”

“Evet,” Lin Ruoxi cevapladı.

Yang Chen iç çekmeden önce başını salladı. “Bir kadının karı koca arasındaki ilişkiye nasıl bakması gerektiğiyle ilgili kitaplar... sen de onları okumayı bitirdin mi?”

“Evet, ama okuduklarımı unuttum,” yanıtladı Lin Ruoxi.

“Hiç yararlı olmadıklarını fark ettiğin çin olabilir.  Bizimki gibi bir ilişkiye normal mantık nasıl uygulanabilir?”  Yang Chen, sanki kendisini küçümsüyormuş gibi konuştu.  “Çıkmaza girmeye mahkum olan bu evlilikte, mücadelelerimizin bir bataklıkta daha derinlere gitmekten başka bir etkisi yok. Ne kadar hareket edersek, o kadar batarız.”

Lin Ruoxi hafifçe omuzlarını sallandı.  Dudaklarını ısırarak sordu, “Sadece böyle saçma şeylerden mi konuşmak istiyorsun?” 

Yang Chen kafasını salladı. “Bu sadece can sıkıntısından küçük bir yakınma. Ciddi bir şey hakkında konuşmak istiyorum.  Beni kabul etmeye çalıştın ve evliliğimizin devam etmesine izin verdini, bana bir iş şansı verdin ve beni üst sınıftan bir ziyafete götürdün ve şimdi beni yeni şirketinin müdürü yaptın.  Çeşitli sorunlar çıkmasına rağmen, yaptığın her şeyin benim hatrıma olduğunu biliyorum.  Sana teşekkür etmek istiyorum.”

“Ah, yani nasıl teşekkür edeceğini de biliyorsun,” dedi Lin Ruoxi soğuk bir şekilde gülümserken.

“Biliyorum ama sürekli dile getirmem,” Yang Chen cevapladı.

Öyleyse şimdi bana teşekkür etmeyi ve borcumu ödemeyi mi düşünüyorsun?  Lin Ruoxi sordu.

Yang Chen bunca zamandır arkasını dönmemiş olan kadına baktı, “Bunu yapmak istesem de, incinmene izin vermemek için elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışmak dışında senin için yapabileceğim hiçbir şey olmadığını fark ettim, bu yüzden şirketinin büyümesini etkilememem gerektiğini düşünüyorum.. Artık Yu Lei Eğlence Şirketi'nin direktör pozisyonunda oturduğuma göre, yeni birkaç projeye başladım ve bazı temel işlerden de sorumluyum.  Altı ay sonra boşanırsak şirketten ayrılıp ayrılmamalı mıyım yoksa pozisyonda oturmaya devam mı etmem gerektiğini merak ediyordum.  Fikrini almalıyım.

”Eğer sorun olmadığını düşünürsen, o pozisyonda oturmaya devam edeceğim.  Çok para kazandırabileceğimi garanti edemesem de, şirketin normal bir şekilde gelişmesini sağlayacağım.  O sırada beni bir daha görmek istemezsen, görevlerimi uygun şekilde devredip istifa edeceğim.  Konuşmak istediğim konu buydu.”

Lin Ruoxi şiddetle arkasına döndü.  Yeşim taşı kadar soğuk olan yüzünde iki sıra gözyaşının aşağı aktığının farkında değildi.

“Çok çaba sarf ettiğimi bildiğine ve artık seni küçümsemediğime göre, telafim ve boşanmam için bana teşekkür etme yolun bu mu?”

Yang Chen, söylediklerinden sonra Lin Ruoxi'nin ağlamasını beklemiyordu.  Kalbi oldukça üzgündü ve ona nasıl cevap vereceğini bilmiyordu.

Derin bir nefes aldıktan sonra Yang Chen sonunda konuşmaya devam etti, “O gün Zeng Xinlin ve Xu Zhihong geldiğinde benim nasıl bir insan olduğumu gördün.  Xu Zhihong, suçlu olduğunu söylemesine rağmen, Xu ailesinin sonlarının gelmesinin ana sebebi benim.  Bağlı oldukları bir birlik olan Dongxing'i yok etmek için bir şey yaptım ve Xu Zhihong'un güvenecek hiçbir şeye sahip olmamasına neden oldum.  Sen ve Wang Ma'nın kaçırıldığı diğer zaman, sadece birlikte olduğumuz için oldu.

”Ülkeye döneli bir yıldan az zaman oldu ve sadece yarım yıldır yanındayım.  Ancak, zaten birden çok kez ölümle karşı karşıya kaldın. Bunun tekrar olmasını istemiyorum çünkü sana yaklaşırsam bu tür olaylardan dolayı acı çekeceksin.  Korkarım ki… seni kurtarmaya zamanında yetişemeyeceğim bir gün gelecek.”

“Sen gittikten sonra düşmanım olmayacak mı?!”  Lin Ruoxi küçümseyerek sordu.

“En azından, düşmanların başaa çıkabileceğin kişiler olacak fakat benim yüzümden sana yaklaşam insanlar canını alabilir” Yang Chen cevap verdi.

Güzel gözlerinde nefret ve öfke arttı.  Sonunda küçümseyerek homurdandı.  “Yang Chen, söylediğin her şey ve düşünme şeklin gerçekten çocukça!”

Yang Chen hiçbir şey söylemeden aniden ses tonunu değiştiren kadına sessizce baktı.

“Korktuğun için gerçeklerden kaçmaya çalışıyorsun ve sorumluluk almaya istekli değilsin, benden boşanmak için hiç yoktan sebep üretiyorsun!” Lin Ruoxi soğuk ifadeyle yanıtladı. Bana desen ki, Lin Ruoxi, senden hoşlanmıyorum, seninle hiç ilgilenmiyorum, o zaman sen boşanmadan bahsetmeden seni terk edeceğim ve bunun senin hatan olduğunu düşünmeyeceğim.  Ama, şimdi bana anlattığın her şey boşanmak istemediğini ima ediyor, neden bu kadar aptalca bir sebeple beni dolduruyorsun?  Verdiğim her şey bu değersiz ve haksız mı?! “

Yang Chen, acı içinde gözlerini kapattı.  ”Düşündüğün şey değil…”

Lin Ruoxi'nin gözleri hafifçe kızardı.  Soğuk bir sesle sordu, “O zaman ne?  Boşandıktan sonra etrafındaki diğer kadınları da benzer şekilde terk edeceğini söylemeye cesaretin var mı?  Kör olduğumu düşünme, kaç kadının olduğunu bilmiyorum ama Qianni kesinlikle tek değil.  Aptal değilim, bunun hakkında konuşmuyorum çünkü birbirimizin özel hayatına karışmayacağımızı söylemiştim.  Sana iyi davranmadığımı biliyorum, işlerin hakkında şikayet edecek nitelikte değilim.  Ama şimdi bana seninle birlikte olursam zarar görmemden korktuğun için ayrıldığını söylüyorsun.  Diğer tüm kadınlarını da bırakabilir misin?!”

Lin Ruoxi konuşurken son sorusunu bağırarak sordu.  Dalgalanan duyguları göğsünün defalarca yükselip alçalmasına neden oldu.  Ağlayan güzel yüzü tatminsizlik ve kızgınlıkla doluydu.

Yang Chen yavaşça başını kaldırdı ve Lin Ruoxi'nin gözlerine baktı, bakışlarından kaçacak gibi görünmüyordu.

Onları bırakmayacağım ama seni bırakacağım.  Çünkü onlardan farklısın,” dedi Yang Chen.

“Farklı.” Lin Ruoxi küçümseyerek homurdandı.  Çünkü onları seviyorsun ama benden nefret ediyorsun.  Söyleyeceğin bu mu?”

Yang Chen yumruklarını sıktı ama kısa süre sonra yavaşça bıraktı.  Üzülerek gülümsedi ve dedi ki, “Çünkü gözlerim yaşarır, kalbim ağrır ve incinirlerse sinirlenirim... Ama sen incinirsen böyle hissetmem... Anında kaybederim kendimi...”

Lin Ruoxi'nin son damla gözyaşı halının üstüne düştü.  Yang Chen'e baktığında yüzündeki ifade sertleşti.

“Seni bir kez kaybettim, ikinci kez kaybetmeyi göze alamam.  Sadece olasılık olsa bile, yine de olmasına izin vermeyeceğim...”

Yang Chen, konuşmayı bitirir bitirmez sessizce arkasına döndü.  Ağır adımlarla çalışma odasından çıktı.

Tekrar kaybetmek mi? Neden ‘tekrar'?

Lin Ruoxi kapının yavaşça kapanmasına bakarken dalgınlıkla pencerenin önünde durdu.  Ne yapacağını bilmiyordu.