Çevirmen: Sefix

Yang Chen duygularını topladı ve aşağı indi.  Yüzünde olağandışı hiçbir şey görünmüyordu.

Lin Ruoxi ile tekrar bir araya gelen Hui Lin, kanepede televizyon izliyordu.   Televizyonda, Yang Chen'in ekrandaki hiç kimseyi bilmediği bir müzik etkinliği vardı.  Hui Lin, konu müzik ve dans olduğunda oldukça ciddiydi.

“Geleceğin en ateşli şarkıcısı evimizden çıkacak gibi görünüyor,” Yang Chen gülümseyerek söyledi.

Hui Lin hafifçe kızardı.  “Bizim... evimizden mi?”

Yang Chen, Hui Lin'in utanmış haline bakmanın eğlenceli olduğunu düşündü.  “Sonuçta birlikte yaşıyorduk.  Şarkıcı olduktan sonra beni inkar etmeyeceksin, değil mi?”

“Bunu neden yapayım ..” Hui Lin, gerçekten utandı.

Yang Chen arkasına baktı ve Wang Ma'nın mutfakta meşgul olduğunu fark etti.  Bugün eve erken gelmiş gibiydi ve bu Wang Ma'nın aceleyle yemek hazırlığına başlamasına neden olmuştu.

Yang Chen hafifçe iç çekti.  Yakında, bu ev gerçekten sadece Wang Ma ve Ruoxi'nin birlikte yaşadığı günlere dönebilir.

Düşünürken mutfağa girdi ve Wang Ma'ya yaklaştı.  “Wang Ma, yardıma ihtiyacın var mı?”

Wang Ma gülümsedi. “Genç Efendi, Bayan Hui Lin ile birlikte televizyon seyredebilirsiniz.  Ben hallederim, yemek yarım saat içinde hazır olur.”

“Sana yardım etmek benim için daha iyi, bunu her zaman yapamıyorum,” dedi Yang Chen doğrama tahtasına doğru yürüdü ve derisi yüzülmüş bir patates ile bir bıçak aldı. “Patates çubuğu mi yapıyorsun?” sordu.

Wang Ma, Yang Chen'in çalışmaya başlamaya hazır olduğunu gördü, bu yüzden onu durdurmadı.  Başını salladı, “Onları basitçe kesmeniz gerek.  Biz bir aileyiz, şekline aldırmayız.”

Yang Chen onaylayarak mırıldandı ve yuvarlak patateslerin üzerine kesin yaylar çizmeden önce bıçağı kaldırdı.  Çıplak gözle fark edilemeyen bir hız kullanarak, bütün patatesi, göz açıp kapayıncaya kadar kızartılmaya hazır bir patates çubuğu yığınına çevirdi.

Wang Ma şaşkına döndü. Övgü sözleri söyledi,  “Bayanın bana Genç Efendinin dövüş sanatlarını öğrendiğini söylemesine şaşmamalı.  Bıçak becerileriniz, televizyonda gösterilen şefler gibi olağanüstü.”

“Tek bildiğim bu küçük numara” yanıtladı Yang Chen. Aslında küçük bir numaraydı.  Wang Ma'yı korkutmaktan kaçınmak için, böyle şeyleri akıl almaz bir hızda kesebilirdi.

Yang Chen, Wang Ma ile sohbet ederken diğer malzemeleri kesmeye devam etti.  Yang Chen'in bıçağı altında, çeşitli sebzeler ve etler itaat ediyordu.

Wang Ma onları derin yağda kızartmaya hazırlamak için bir tabak tavuk kanadını titizlikle marine ediyordu.

Yang Chen, Wang Maya dikkatle bakarken yüreğinde bir sıcaklık hissetti.  Bu evde neredeyse altı ay yaşamıştı ve Wang Ma'nın yaptığı sayısız yemeği yemişti.  Birkaç ay sonra aniden ayrılırsam alışmışımın dışına mı çıkmış olurum?

“Wang Ma, yaptığın yemekler gerçekten lezzetli” Yang Chen söyledi.

Wang Ma neşeyle gülümsedi.  Gözlerinin köşesinde kaz ayakları olmasına rağmen olağanüstü sevgi dolu görünüyordu.  “Yemek yapan herkes böyle şeyleri duymayı sever.”

Yang Chen onaylayarak başını salladı.  Yumuşak bir sesle mırıldandı, “Wang Ma, eğer bir gün artık bu evde olmazsam, umarım çok üzülmezsin.”

Wang Ma yaptığı şeyi bıraktı ve şaşkına döndü.  “Genç Efendi, neden birdenbire bunu söyledin?”

“Beni kimsenin bulamayacağı bir yere gitsem bu evin nasıl görüneceğini merak ediyorum.  Sanırım henüz burada olmadığım günler gibi görünür,” dedi Yang Chen.

“Eh, bu düşünmek için harika bir şey değil,” Wang Ma şikayet etti.

Yang Chen hafifçe gülümsedi. “Wang Ma, diyelim ki o gün geldi, gerçekten işten başka hiçbir şey bilmeyen aptal kadına bakmalısın.  İş nedeniyle gece geç saatlere kadar ayakta kalmasına veya akşam yemeğini atlamasına izin verme.  Ayrıca, kendini iyi hissetmiyorsa, derhal hastaneye götür. Bir önceki olayın tekrar olmasına izin verme. İnsan vücudu bu kadar strese dayanamaz.

Ah evet, eğer mutsuzsa ya da sinir krizi geçiriyorsa, First Wen Street'teki dükkandan yapışkan pirinç topları alabilirsin.  Pirinç topları Ruoxi'nin eline geçtiği sürece, her sorununu unutacak.  İlaç içmeyi sevmediği için de alabilirsin.

O bunu belli etmiyor ama aslında şişmanlamaktan korktuğu için kendi başına almaya cesaret edemiyor.  Wang Ma, onları olabildiğince sık al, iş yükünü göz önünde bulundurursak şişmanlamak onun için zor.

Ayrıca, gece eve gelmezse ofisinde ona sıcak bir öğle yemeği kutusu teslim et. Aslında her dışarıda yemek yediğini söylediğinde sana yalan söylüyor.  Eğer yemek istemiyorsa, onun önünde gözyaşı dök ve duygularını açığa vur, kesinlikle bu şekilde yiyecektir. Ruoxi aslında çok yumuşak kalpli, üzülen insanlara bakamıyor...”

Wang Ma'nın elleri, konuşamadığı için Yang Chen'e bakarken şaşkınlık ifadesine büründüler.

Yang Chen, çok tuhaf şeyler söylediğini fark etti.  Garip bir şekilde gülümseyerek devam etti, “Wang Ma, bu sadece sıradan bir sohbet, fazla ciddiye alma.”

“Oh ... oh, neyse ki ciddi değil.” Wang Ma sonunda rahatladı.  Nasıl tepki vereceğini bilmiyordu.  “Genç Efendi, söylediğiniz sözler kalbimi hamur tatlısı dolması gibi parçaladı.  Neden dizilerdeki insanlar gibi davranıyorsunuz?  Gözlerim bu kadar yaşa rağmen sulandı. Genç Efendi, bunun hakkında ancak bir ”eğer ‘’ olarak konuşabilirsiniz.  Gerçekten burada olmazsanız, ikimiz gerçekten hüzünlü bir hayat yaşarız.”

“Neden öyle olsun?  Artık burada olmazsam, Ruoxi'nin parası Çin Seddi'ni oluşturmak için istiflenebileceğinden sizler rahat bir şekilde yaşayabilirsiniz.” Yang Chen söyledi.

Wang Ma içini çekti.  “Para gibi şeyler sen doğduğunda seninle gelmez ve sen öldüğün zaman da seninle gitmezler.  Harcayacak kadar paraya sahip olmak harika.  Daha fazlasına sahip olmak sadece bir yük değil, aynı zamanda bir sorumluluktur.  Yoksullar mutsuz olmak zorunda değilken, zenginlerin hayatı ille de anlamlı değildir.  Günün sonunda barış içinde birlikte yaşayan bir aile en iyisidir.”

Wang Ma konuşmayı bitirdikten sonra tavaya yağ döktü ve pişirmeye devam etti.

Yang Chen, son yeşil biberi kesti ve mutfaktan sessizce çıkmadan önce farklı sebze türlerini düzenledi.

Kanepede oturan Hui Lin, Yang Chen'in dışarı çıktığını fark ettiğinde aceleyle başını öne çevirdi ve televizyon izliyormuş gibi davrandı.

Yang Chen gizlice gülümsedi. Hui Lin sonuçta Abbess Yun Miao tarafından büyütülmüştü, kesinlikle bir dereceye kadar içsel enerjisini geliştirebilirdi.  Mutfaktaki sohbeti duymuş olmalıydı.

Yang Chen açık vermedi. Başka bir kanepede oturarak gazete okumaya başladı.

Hui Lin, Yang Chen'in hiçbir şey söylemediğini gördü.  Sormadan duramadı, “Kardeş Yang ... gerçekten kız kardeşten boşanmak istiyor musun?”

Her şeyi duymadın mı?” Yang Chen sordu.

Hui Lin surat astı. “Bence… gerçekten boşanmak istemiyorsun, değil mi?”

Yang Chen gazeteyi bıraktı ve bir süre Hui Lin'e baktı.  Ciddiyetle sordu, “Hui Lin, bana bir söz verebilir misin?”

Hui Lin başını salladı. “Lütfen devam et, Kardeş Yang.”

“Bir gün bu evden ayrılırsam, hala kız kardeşinle birlikte yaşamaya devam edebilir misin?  En azından onu benim gibi bırakma, her zaman ona eşlik et,” Yang Chen ciddiyetle konuştu.

Hui Lin'in kafası karışmıştı.  Yang Chen'in ne demek istediğini bilmiyordu.

“Kız kardeşin ağırbaşlı görünse de kendisi bile çok acınası olduğunu bilmiyor.  Pek çok şey gördüklerinden çok daha acımasız.”  Yang Chen'in gözlerindeki melankoli görülebiliyordu.  Konuşmaya devam etti, “Kimliğinden gerçekten şüphelendiğini söyleyebilirim.  İkinizin öz kardeş olduğunuzu bilmelisin, aslında aranızda pek çok ortak nokta var.  Ancak bunu sorgulamadı, bunun yerine sana içtenlikle davranıyor. Bu, onun küçük kız kardeşini gerçekten sevdiğini kanıtlıyor.  Bu yüzden, umarım onunla daha fazla zaman geçirebilirsin.  Dövüş sanatları öğreniyorsun ve ona uyan bir kişiliğe sahipsin, sanırım senden daha iyi bir seçim yok. ”

Hui Lin, yüreğinde oldukça ekşi hissettiği için nabzı yavaşladı. “Kardeş Yang, eskiden iyi bir adama benzemediğini düşünürdüm, bu yüzden… bu yüzden senden oldukça korkuyordum.  Ama şimdi gerçekten çok iyi bir insan olduğunu hissediyorum.  Kız kardeşi terk edersen ben de üzülürüm.”

Aptal kız, burada olsam da olmasam da hayatın devam ediyor.  Dünya, kim giderse gitsin döner.  Ayrılsam bile kız kardeşin hala çok iyi yaşayabilir,” Yang Chen gülümseyerek söyledi.

Hui Lin başını salladı. “Anladım, söylediklerini unutmayacağım.”

Kısa bir süre sonra Wang Ma yemeği hazırlamayı bitirdi.  Yang Chen ve Hui Lin, tabakları taşımasına yardım ederken, Wang Ma Lin Ruoxi'yi çağırmak için yukarı çıktı.

Ancak bir süre sonra Wang Ma kendini oldukça çaresiz hissederek aşağı indi.  “Hanımın neyle meşgul olduğunu bilmiyorum.  Yemeği onun için yukarı göndermemi istedi.  O her zaman bu kadar endişe vericiydi.”

Yang Chen cevapladı, “Sorun değil, Wang Ma'nın biraz daha fazla uğraşması ve üst kata biraz yemek göndermesi gerekecek.”

“Ah.” Wang Ma bunu yapmaya çok alışmıştı.  Çabucak tabak hazırladı ve Lin Ruoxi için yukarı gönderdi.

Yemekten sonra Yang Chen bir palto giydi ve arabanın anahtarlarını aldı.  Hui Lin ve Wang Ma'ya konuştu, “Biriyle buluşmak için dışarı çıkacağım, bu gece biraz geç dönebileceğim için beni beklemenize gerek yok.”  Konuşmayı bitirir bitirmez dışarı çıktı ve geceye doğru yola çıkmadan önce arabasına girdi.