Çevirmen: Sefix

O anda, Lin Ruoxi'ye bakınca hala salyaları akmakta olan üç kişinin sabrı tükendi.

“Erkek kardeş, neden hala bu şımarık bayanla konuşuyorsun? Hiçbir şey bilmiyor. Onu kaçmadan önce hemen teslim etmemiz bizim için daha iyi. Artık bekleyemem!” Wang Ze kötü bir sırıtışla haykırdı.

Wu Liangzhu, köşeye geri çekilen Lin Ruoxi'ye baktı. Alaycı bir şekilde gülümseyerek söyledi, “Aptal, sence kaçabilir mi? İsterseniz gidin ve onu yapın, birlikte yapmak isterseniz de sorun değil. Bir kenarda duracağım ve neredeyse bir ülke kadar zengin olan bu güzel CEO'nun ifadesine tanık olacağım… Hahaha… Kalçalarının ne kadar sıkılaştığına bakın. Hala bakire olma ihtimali var.”

“Şanslıyız! Hayatımın on yılı için bu günü vermeye fazlasıyla istekli olacağım!”

Meng Fan ve Wang Ze adlı iki adamın ona yaklaştığını gören Lin Ruoxi başka bir şey düşünemedi. Kaçmanın bir yolunu bulmak için çevresine baktı. Pencereden aşağı atlamayı bile düşünüyordu… Ancak üçüncü katta olduğu için ölmese bile sakat kalacaktı!

Engelli olmak, bu pis insanlar tarafından kirletilmekten daha iyidir!

O anda Wu Liangzhu'nun arkasında bir ses yankılandı...

“Hey, siz. İsterseniz onunla işinizi bitirin ve yurt dışına basın gidin. Neden benim kadınım hakkında düşünceleriniz var? Beni uyurken rol yapmayı bırakmam için zorlamıyor musun?”

Daha önce dikkatlerini Lin Ruoxi'ye odaklamış olan dört kişi, sesi duyunca aniden döndüler.

Başlangıçta yerde yatan Yang Chen yavaşça ayağa kalktı. Yüzünde herhangi bir baş dönmesi veya anormallik bulunamadı, tamamen iyiymiş gibi görünüyordu. Şu anda çaresizce somurtuyordu.

“Sen... sen... sen neden...” Meng Fan parmağını Yang Chen'e doğrulturken kekeledi.

“Neden bu kadar çabuk uyandım, sormak istediğin bu mu?” Yang Chen kayıtsız bir şekilde gülümsedi. “Bunun başlıca nedeni, satın aldığınız ilaçların süresinin çoktan geçmiş olması, dolayısıyla oldukça etkisiz olmaları. Ayrıca, oyunculukta çok kötüsünüz. Sana nasıl bakarsam bakayım, hiçbiriniz menajer değil, gangster gibisiniz. Yüzleriniz o kadar bronz ki sokakta çalışanlara benziyor. Bütün gün ofiste oturan bir muhasebeci nasıl olunur?”

“Onu yakalayın!” Wu Liangzhu gergin bir şekilde üçüne Yang Chen'i yakalama emrini verdi.

Kapıyı koruyan Küçük Liu da dahil, hepsi Yang Chen'i yenmek için koşturdu.

Ancak bu insanlar doğal olarak Yang Chen'e bir şey yapamazlardı. Beklendiği gibi, hepsi yere düşmeden önce bir tokat yedi. Yang Chen daha sonra alnından soğuk terler akan Lin Ruoxi'ye doğru yavaşça yürüdü. Ellerini nazikçe tutarak konuştu, “Dehşete düşmüş olmalısın. Artık sorun yok. Hala buradayım.”

Lin Ruoxi sonunda farkındalığını geri kazandı. Yang Chen'in aniden nasıl kendine geldiğini merak etse de, durumu fark ettiğinde rahatladı, sanki cehennem kapısından çıkmış gibiydi.

“İyiyim.” Lin Ruoxi, ellerini Yang Chen'in elinden hemen çekti. Kuşkuyla ona baktı ve sordu, “Daha önce bayılmadın, değil mi? Kasıtlıydı, değil mi?”

Lin Ruoxi, Yang Chen'in alışılmadık bir geçmişe ve dövüşme yeteneğine sahip olduğunu bildiğinden, neden bu kadar kolay uyuşturulduğunu merak etmişti. Bunu düşündüğünde, yine kandırıldığı sonucuna vardı.

Yang Chen garip bir şekilde kafasının arkasını kaşıdı. “Sadece ne yaptıklarını görmek istedim. Ben bile özellikle acınası olduklarını düşündüm. Sadece onlardan parayı geri almak ve gitmelerini istedim. Ancak onları hapse atmanın daha pratik olduğunu düşünüyorum.”

Yang Chen konuşurken, Wu Liangzhu sessizce kapıya doğru yürüdü ve kaçmak istedi.

Ancak Yang Chen tabiki bunu başarmasına izin vermeyecekti. Wu Lİangzhu onu fark etmeden yanına gitti ve bacağına tekme atıp yere düşünce bir tekme daha savurdu. Tekmeleri çok zarar vermese de, Wu Liangzhu yine de bayıldı.

Lin Ruoxi, bu adamın korkunç gücüne bir kez daha tanık olduğunda eskisi kadar şaşırmamıştı. Bayılan dört adama bakarak içini çekti “Onları burada bırak. Onlarla ilgilenmesi için polisi arayacağım. Wu Yue ve Avukat Zhang mevzuyla ilgilenecek.”

Bir saat sonra, yerel memurlar polisleri arayarak morali bozuk dört kişiyi tutukladı. Wu Liangzhu'nun fonları zimmete geçirmesini araştırmak için üstleriyle bile temasa geçtiler.

Sonuçta Wu Liangzhu üst düzey bir suçlu değildi. Planı ortaya çıktı ve bu da oldukça gülünç oldu. Topladığı büyük miktarda parayı Yunnan Eyaletinden Myanmar'a getirmek istedi. Ordu tarafından kontrol edilen bir ülkede her şey parayla yapılabilirdi. Üstelik devlet memuru da değildi. Ülke onun ülkesine geri gönderilmesini müzakere etmeyecekti.

Lin Ruoxi bizzat polisi aradığından, Yuping Bölgesinden sorumlu kişiler endişelendi. Yu Lei Uluslararası Halka İlişkiler'in o yerde Yuping Giysisi dışında üç ila dört şirket kurmuştu. Yu Lei'den gelen ekonomik kar muazzamdı. Bu zenginlik tanrıçasını rahatsız etmeye cesaret edemezlerdi.

Gece saat sekiz civarında, Lin Ruoxi sonunda Yuping Giysisi'nin gerçek yöneticileriyle buluştu. Bu insanlar, Wu Liangzhu'nun planını sızdırmaları halinde güvenliklerini tehdit etme eyleminden rahatsız oldular. Lin Ruoxi'nin onları affedeceğini ve şirkette çalışmaya devam etmelerine izin vereceğini umuyorlardı.

Ancak, Lin Ruoxi onların isteklerini cömertçe kabul etmedi. Tereddüt etmeden yönetimdeki çekirdek insanları değiştirdi, yönetime içte ve dışta bir değişiklik getirdi.

Yang Chen onun niyetini anladı. Ne de olsa, bu insanların hiçbiri bu pis harekete gizlice tepki göstermedi. Yalnızca şiddet yoluyla tehdit edilmemelidirler. Başka bir nedeni olmalı. Paranın bir kısmını almış olmaları mümkündü. Sonuç olarak hepsini kovmak doğru bir hareketti.

Sorunlar halledildikten sonra saat neredeyse gece on olmuştu. Geriye kalan, fabrikanın düzeltilmesi, maaşların dağıtılması gibi işlemler bir günde çözülebilecek şeyler değildi.

Belli ki bitkin olan Lin Ruoxi, Yang Chen'in arabasına girdiğinde, vücudunu çevreleyen yoğun bir kara bulut tabakası olduğunu kolayca anlayabildi.

“Eve miz gidiyoruz?”

“Evet...” Lin Ruoxi yumuşak bir şekilde yanıtladı. O andan sonra hiçbir ses duyulmadı. Buzdan bir heykel gibi sessizce ön yolcu koltuğuna oturdu. O kadar üşümüştü ki nefes almıyor gibiydi.

Gece geç saat olduğu için trafik rahattı. Yang Chen'in inanılmaz hızlı sürmesine engel olan çok sayıda araç veya insan yoktu.

Ancak, öncekinden farklı olarak, Lin Ruoxi ondan yavaşlamasını istemedi, sessizce orada dalgın bir şekilde oturdu.

Yang Chen ona baktı ve dedi ki, “Hala Wu Liangzhu'nun söylediklerini düşünüyor musun?”

Lin Ruoxi'nin onu doğru duyup duymadığı bilinmiyordu. “Ah.” dedi. Aynı anda hem onay hem de soru gibiydi.

“Sana hakaret ettiklerini açıkça duyduğumda neden ayağa kalkıp onlara hemen vurmadığımı biliyor musun?” Yang Chen sordu.

“Onun için üzülmedin mi?” Lin Ruoxi sordu.

Yang Chen, sorusunu reddetmediği için hafifçe gülümsedi. Kendi kendine konuşuyormuş gibiydi, “Aslında, Wu Liangzhu'nun bakış açısından, kesinlikle senden nefret etmek için birçok nedeni vardı. Etnik ırkımız bu dünyada binlerce yıllık bir geçmişe sahiptir. Şanlı geleneğimiz olduğunu düşündüğümüz birçok şey yavaş yavaş atıldı ve terk edildi. Ancak, atalarımızın onuru ve köklerimiz gibi kökleşmiş doğamızın çoğu unutulmazdır.

”Birçok durumda, Amerika gibi kapitalist ülkelerin insanları buraya geldiklerinde bizim insanların fikirlerini benimserler. Bunun nedeni, örneğin aile üyelerimiz, atalarımızın evleri ve memleketimiz gibi önemsediğimiz şeylere sahip olmamızdır. Bütün bunlar genellikle gelişmiş ülkelerde göz ardı edilir. Wu Liangzhu'nun üç neslin üzerine inşa edilmiş fabrikası bir yana, birçok insan tüm yaşamları boyunca tek bir eve sahip olmayacaktı.

“Bu şeyler paradan daha değerli. O anda, onun tarafından azarlanmanın aslında önemli bir şey olmadığını hissettim. Tabii ki, sadece benim değerlerime göre ağırlık verildi.”

Lin Ruoxi sessizce Yang Chen'e bakmak için başını çevirdi. Loş ışıklı arabada, BMW'nin turuncu gösterge ışıkları, ona inanılmaz derecede tanıdık gelen adamın yüzünde parladı. Bu ortalama görünümlü yüz, görüşlerini sakince anlattığında aslında onu etkiledi.

Lin Ruoxi sormaktan kendini alamadı, “Peki ne söylemeye çalışıyorsun?”

“Aslında akıllara durgunluk verecek bir şey değil. Bunu unuttuğun için fazlasıyla moraliniz bozuk olabilir. ”

“Yaptığın şeyin gerçekten Wu Liangzhu'nun ailesine acı çektirdiğini hissettim. Aynı zamanda, sayısız aile de sana derinden minnettar. ”

“Bunu düşündün mü? Bunca yolu gelen bu işçiler pek bilgili değiller. Ayrıca çok fazla bağlantıları yok. Bu tuhaf şehirde, bu küçük banliyöde bile onlar azınlık. Burası onların memleketi değil. Burada aileleri yok ve evleri yok. Bazılarının yasal kimlikleri bile yok. ”

“Bu insanlar sadece geçinmeye, hatta bir aile kurmaya çalışıyorlar. Bunun için bir işe ihtiyaçları var. Wu ailesinin sahip olduğu orijinal fabrika kesinlikle aynı anda binlerce çalışanı istihdam edemiyor. Bu insanlar sadece fabrikayı satın aldığın ve gelişimini planladığın için istikrarlı bir iş buldu. ”

“Daha önce fabrikanın dışındaki durumu gördün. Bütün ailesini oraya sadece altı aylık ücret karşılığında getirdiler. Yol kenarında yemek için porselen kaseler tutmaları, hak ettikleri hayatta kalmak için sermayeyi elde etme umuduyla haysiyetlerinden tamamen vazgeçmeleri anlamına geliyordu. ”

“Onlara göre ülkenin sağladığı sosyal güvenlik yeterli değil. Yönetimde mükemmel olmadıkları için en iyi seçimleri, onlara istikrarlı işler verebilecek ve şirketi büyütmeye devam etmelerini sağlayacak bir kişiyi takip etmektir. Her ikisini de yapabilecek kişi sensin. Yani, yaptığın şey aslında birçok insana yardım etmek. Wu ailesi gerçekten kötü muamele görmüş olsa da, davranışın aslında çok daha fazla insana yardım etti.”

Lin Ruoxi'nin gözlerinde çeşitli karmaşık duygular belirdi. O aydınlanmış gibiydi. Nadir görülen hafif bir gülümsemeyle sordu, “Beni neşelendirmeye mi çalışıyorsun?”

Yang Chen omuzlarını silkti. “Ben sadece düşüncelerimi dile getiriyorum. Bütün insanların iyi ve kötü yanları vardır. Sadece birine odaklanamayız. Hiçbir şey mükemmel değil, değil mi…”

O konuşurken, Yang Chen fırsatı hemen kavradı. Yüksek beklentilerle, “Bebeğim Ruoxi, sence söylediklerimin bir anlamı var mı? Ben öyle düşünüyorum. Örneğin, senden daha erken ayrılmak istediğimi söylediğimde beynimde bir şeyler ters gitmiş olmalı. Tıpkı fabrikayı satın almak gibi, her şeyin artıları ve eksileri vardır ve hiçbir şey mutlak değildir. Hiç kimse her şeyi mükemmel yapamaz. Sadece söylediğim sözleri havaya dağılmış osuruk olarak kabul et. Barışalım, olur mu?”