Çeviri: SaintReaper Düzenleme: Dunklesplatsz

Gece, Zhong Hai de, Xu ailesinin parlakça aydınlatılmış devasa villasında; bahçeler ve sokaklar kalabalık tarafından çevrelenmesi ile güvenlik personelleri her yerdeydi.

Nispeten loş olan, şatafatlı bir odada, Xu Zhihong siyah pijama giymiş, bir bar tezgahında oturmuş ve kendi bardağına kırmızı şarap döküyordu. Bardağı kaldırdı ve birkaç kez salladı, bir yudum almadan önce, kapıdan gelen tıklama seslerini duydu.

‘’Gir.’’ Xu Zhihong kaşlarını çattı.

Renkleri solana dek yıkanmış bir tişört ve bir delikli pantolon giymiş kıllı kafa mutlu bir şekilde içeri yürüdü. Yüzündeki sakalını haftalardır kesmemiş gibiydi, vücudunun kokusu uzaktan bile algılanabilirdi.

‘’Kaç kere söyledim, kapı bir sanat eseri. Eğer girmek istiyorsan seslen.’’ Xu Zhihong bu astına karşı çaresiz hissediyordu.

Kıllı kafa güldü ve konuştu, “Çok heyecanlıydım ve bu maddeyi unuttum.’’

Kıllı kafanın ruh hali düştü ve  bilinçaltında yağlı kafasına kazıdı, “Genç efendi, bugün ne gördüğümü biliyor musun?’’

Xu Zhihon pencereye yürüdü ve soğukça konuştu,

“Boş konuşma.’’

‘’Sen çok ciddisin, soy adı Lin olan küçük kızı alamamana şaşmamalı…’’ kıllı kafa mırıldandı ve sonra, “Lin Kun ziyaret için geldi, o Yang Chen ile hesaplaşmak için yardım istedi durumdan faydalanmak istedim ve 5 emekli asker ödünç verdim. Beklenmedik bir şekilde bu 5 kişi sadece Yang Chen tarafından yere serilmiş. Lin Kun ise tekrar çöp kutusuna atılmış! Bunun eğlenceli olduğunu düşünmüyorsun değil mi genç usta?Haha! Bu senin kayın baban ve o iki kez çöp kutusuna atıldı!’’

Xu Zhihon elindeki şarap bardağını salladı, bir an için düşündü ve konuştu, “Yang Chen gerekten basit değil gibi görünüyor. Onun hakkında çok az bilgimiz olması kötü, onu anlamak çok zor.’’

Kıllı kafa alay edercesine konuştu, “Genç efendi korkmuş olamaz, değil mi?’’

‘’Korkmak?’’ Xu Zhihon soğukça gülümsedi,’’Onun bildiklerinin hepsi, nasıl yumruk ve tekme atılacağı ve düzenbazca konuşmak. Neden ondan korkmalıyım? Çömelen bir kaplan gizli bir ejderha ile anlaşamaz. O bir yıldan biraz önce deniz aşırı ülkelerden gelen küçük bir figür gökleri ters çevirebilmesi mümkün mü?’’

“O zaman onunla anlaşmaya ben gideceğim. Bazı yararsız yoldaşların onun çok hızlı hareket ettiğini söylediğini duydum, ellerim kaşınıyor.’’ kıllı kafa heyecanlıca konuştu.

Xu Zhihong başını salladı, “Gerekli değil. Bu konuya şu an karışamayız. Muhtemelen Lin Ruoxi'nin kendisi bile bilmiyor. Bu şehirdeki en akıllı ve yüksek profilli kadın olmayabilir ama kesinlikle en tehlikeli kadın. Onu köşeye sıkıştırmayın ya da işleri halletmek için güç kullanmayın.’’

“Genç efendi, sen her zaman bayan Lin’i böyle önemli gördün,  nasıl kabiliyetlere sahip ki?’’ kıllı kafa şaşkın bir şekilde sordu.

Xu Zhihong kırmızı şarabı biraz yudumladı, “Aslında tamamen emin değilim, fakat daha dikkatli olmak hiçbir zaman yanlış değildir. Yang Chen hakkında endişelenmene gerek yok. Bizim bir şey yapmamıza gerek yok. Beyinsiz Lin Kun kesinlikle bu konu hakkında hareketsiz kalmayacak.’’

‘’Genç usta bilge!’’

‘’Tükürdüğünü yalama! Odamdan çık ve cehenneme git ardından bir duş al!’’

“Aslında, ben daha geçen hafta yıkandım…"

“?”

Ertesi gün şafakta, Yang Chen arabasını yemek almak için kuzeye, yemek marketine doğru sürdü.
Beklendiği gibi yaşlı Li her zamanki yerinde mutlu bir yüz ile tezgahını kurmuştu. İyi bir ruh halinde gibi görünüyordu, Chen ailesinden baba ve oğlun başına gelenleri öğrenmiş gibiydi, kalbindeki yükler serbest kalmıştı. Yang Chen’in üzerine yürüyüşünü izlerken, mutlu bir şekilde karşıladı, “Küçük Yang sen geldin, diğerlerinden şirkette çalışmaya başladığını duydum. Bu iyi, bu daha çok bir gencin yapması gereken bir şey gibi görünüyor.’’

“İkimizin mesleği de iş, orası çok da farklı değil.’’ Yang Chen gülümsedi ve konuştu, ’’Gelecekte övünmek için tembel arkadaşlarımla sohbet edemeyecek olmam çok yazık, ofiste çalışmak gerçekten daha az konforlu.’’

Yaşlı Li yaramazca gülümsedi ve konuştu, “Küçük kız Jingjing dün gece çok neşeliydi. Ona bir şeyler mi söyledin?’’

Yang Chen bir an için düşündü ve konuştu, ’’Bugün onu okulda ziyaret edeceğime söz verdim.’’

Yaşlı Li’nin yüzü aniden aydınlandı, Yang Chen’in omuzlarını sıvazladı, “Genç insanlar beraber olmalı. Kızım Jingjing çok saf bir karaktere sahip, daha fazla acı çekmesine izin verme, aksi takdirde seni affetmeyeceğim!"

Yaşlı Li’yi izlerken ‘’biliyorum’’ der gibi bir ifade takındı, Yang Chen açıklamak istedi fakat bunu söylemek için kelimelerin boğazından çıkması çok zordu. Bu yüzden yalnızca onları yuttu ve beceriksizce başını salladı.

Bir kez daha ofise çeşitli çantalar getirirken, zaten PR bölümünden bir grup kadın arzuyla kafasını kaldırmıştı, sayısız kahvaltıyı izlerken bir kez daha Yang Chen’i övdüler.

Yang Chen sandalyesine oturduktan hemen sonra, bilgisayarını açma ve yeni bir profesyonel oyun kariyerine başlama dürtüsü hissetti fakat ofise girdiğinde Mo Qianni’nin yorgun ifadesini görmüştü.

Mo Qianni Yang Chen’e baktı, Yang Chen’in masasındaki büyük bir paket youtiao’dan kalanları gördü ve hemen öfkeye kapıldı.

Bu adam birinin kocası, yine de karısı hastanede olmasına rağmen ona eşlik etmiyor ve  bunun yerine ofisteki kadınlar için bir yığın kahvaltılık almış.

Çaresizdi fakat küçümseme ve alay ile ona baktı, “İş arkadaşların için çok düşüncelisin ve hatta kahvaltılık almak için en iyini yapmışsın. Fakat birine götürmeyi hatırlayıp, hatırlamadığını merak ediyorum.’’

‘’Bayan Mo biraz ister misin? Doğru, hala çok fazla kaldı.’’ Yang Chen elindeki köfteyi Mo Qianni’ye uzatmak için kaldırdı.

‘’Kimin hakkında konuştuğumu biliyorsun.’’ Mo Qianni hafifçe söyledi.

Yang Chen çaresizce gülümsedi, ’’Ruoxi hafif ve sağlıklı yiyecekler yemeli, doğal olarak Wang Ma pişirdikten sonra gönderir. İyileşmeye ihtiyacı olan bir hastaya, köfte ve youtiao getiremem değil mi?’’

‘’Kalpsiz. Bahane bulmaya ihtiyacın yok.’’

Bu açıklama oldukça makul olmasına rağmen, Mo Qianni kabul etmedi.

Bu kadının kendisine karşı son derece ön yargılı olduğunu zaten kabul etmişti, Yang Chen onu memnun etmek için çaba sarf etmeyi planlamıyordu. Omuzlarını silkti, köfteyi ağzına koydu ve ardından çiğnedi.

Mo Qianni bütün gece Ruoxi’ye eşlik etmiş ve acıkmıştı, ardından ofisteki aromayı koklayınca karnı açlık içinde guruldamıştı. Yang Chen’in köfteyi geri alışını izlerken açlığı daha da büyüdü ve Yang Chen’i aşağılık ve patavatsız olduğu için lanetledi. Sessizce uzandı ve masadan bir paket buğulanmış çörek aldı ardından hızla ofisine girdi.

‘’Acıkmış olsa bile hala kavga etmeye çalışıyor.’’ Yang Chen fısıldadı, gülümsüyor gibiydi.

Öğle yemeğinde, Yang Chen incelikle 3 kadının yemek davetini reddetti ve hastaneye sürdü.

Gün boyunca, Zhong Hai’nin bir numaralı hastanesi oldukça soğuktu, hepsinden sonra hastane çok genişti, yine de hastalar azdı, ancak bu hastaların iyileşmesi için mükemmel bir alandı.

Yang Chen Lin Ruoxi’nin odasına gitmek için yolu takip etti; kapı açıktı ve ses odanın dışından duyuluyordu. Yavaşça yürüdü ve dikkatlice bir bakış attı, içeride iki gün önceki iki ‘’tanıdık’’ vardı.

“Ruoxi bu hastahane’nin başkanları ile iyi ilişkiye sahibim, sana en iyi hemşireleri gönderteceğim, bunu benden küçük bir hediye gibi gör.’’

Lin Ruoxi saf beyaz yastığa yaslandı, buz dağı benzeri adil yüzü pencereden dışarıya, gökyüzüne baktı ve berrak bir şekilde konuştu, “Gerekli değil. Beni ziyaret ettiğin için teşekkürler.’’

“Ruoxi, bu kelimeler çok soğuk, son zamanlarda meşgul olmasam, sana hastanede daha fazla eşlik edebilirdim. Aslında bizim gibi insanlar için böyle huzurlu görüşmeler eksikliğimiz.’’ dedi Xu Zhihong, biraz pişmanlıkla.

Lin Ruoxi bu defa cevap vermedi, hiçbir şey duymamış gibiydi, pencereden dışarı boş boş bakıyordu.

Yan tarafta kahvaltı kaplarını temizleyen Wang Ma, odanın sessiz atmosferi çok garip olduğu için Lin Ruoxi yerine bir şeyler söylemek üzereyken, Yang Chen’in odanın girişinde durduğunu fark etti. Hemen rahatlamış bir gülümsemeyle “Genç efendi buradasın.’’ dedi.