Çeviri: SaintReaper Düzenleme: Dunklesplatsz

Yang Chen gülümsedi ve Wang Ma’ya doğru başını salladı, sonra Xu Zhihonla konuşmak için döndü, “Genç efendi Xu gerçekten gayretli, onun kocasından, benden bile erken gelmiş.’’

Xu Zhihon takılmamış gibi görünüyordu, cana yakın bir şekilde gülümsedi ve konuştu, “Bay Yang kesinlikle nasıl şaka yapılacağını biliyorsunuz. Benim ve Ruoxi arasındaki ilişki yıllara dayanıyor; hasta düştüğünü hemen duydum.’’

‘’Oh…’’Yang Chen’in ifadesi aydınlandı, sonra güçlü bir gülümseme ile ilerlerdi ve konuştu, “Genç Efendi ziyarete geldiğine göre bir ziyaret hediyesine benzer bir şey almış olmalısın. Değil mi?’’

Xu Zhihong içinden lanetledi, “Ben yalnızca bazı meyveler aldım.’’ masanın yanındaki meyve sepetini işaret etti, “Lin Ruoxi’nin savurganlığı sevmediğini biliyorum, o yüzden yürekten dileklerimi temsil etmesi için basit bir şey aldım.’’

Yang Chen sepete yürüdü ve kırmızı bir elma aldı. Elmayı elinde tarttı ve hayal kırıklığı ile konuştu, “Bu gerçek bir elma, huh.’’

Xu Zhihong şaşkınlıkla sordu, “Tabi ki gerçek bir elma. Bunun hakkında ne demeye çalışıyorsun, Bay Yang?’’

“Hehe.’’ Yang Chen üzgünce konuştu, “Ben genç efendi gibi zengin bir adamın, altından yapılmış elmalar göndereceğini düşünmüştüm. Kim bunun sadece anlamsız, sıradan bir elma olacağını bilebilirdi.’’

Xu Zhihong yalnızca akciğerinin genişlediğini hissetti. Bu adamın beyini nasıl çalışıyor? Altın elma?

Aşşağılık herif! Alçak adam! Düzenbaz!

‘’Bay Yang kesinlikle nasıl şaka yapılacağını biliyorsunuz. Haha.’’ Dedi Xu Zhihong. Zorla gülümsüyor gibiydi.

Lin Ruoxi yatakta otururken, iki adama bakmak için kafasını çevirmeyi reddetmişti, yine de o anda hafifçe bir göz attı. Xu Zhihong’un zorlama gülümseyişini izlerken, dudakları hafifçe hareket etti.

Eğer Xu ailesinin gücünü ve iş birliklerini göze almasa, Lin Ruoxi Xu Zhihong’un bu dünyadan yok olmasını isterdi. Her şeyden sonra eğer Lin Kun’u desteklemeseydi, Lin Kun böyle bir şey yapamazdı. Aslında yorgun olan kalbinin daha bitkin olmasına o sebep olmuştu, bu yüzden şimdi hastanede yatıyordu.

Ne yazık ki Xu Zhihong’a bir şey yapması imkansızdı. Bu yüzden bir yandan, Yang Chen’in hareketlerini izlemek istemişti.

Yang Chen bu konuyu kapatmak istemiyor gibiydi, elini salldı ve konuştu, “Genç efendi Xu’nun yeteneklerinin farkındayım, altın elma gibi bir şey kesinlikle zor olmamalı, bu sadece genç usta Xu’nun istekli olup, olmadığını anlamak içindi. Bir şey pahalı olmasına rağmen genç usta Xu için fazla olmamalı, sonuçta yakın olmadığın insanlara rastgele vermek iyi bir şey değil. Bu yüzden biz karı ve koca bunun için ısrar etmeyeceğiz, biz genç efendi Xu’ya bize normal elma getirdiği için derinden minnettarız.’’

Konuştuktan sonra, Yang Chen ince bir kağıt yakaladı, elindeki elmayı kaldırdı ve büyük bir ısırık aldı. Zevkli bir eda ile konuştu, “Kötü değil, çok hoş, genç usta Xu elma almakta bile iyi, eğer bir gün mesleğini meyve çiftçisi olarak değiştirirsen kötü bir seçim olmaz gibi görünüyor.’’

Xu Zhihon öfkeden neredeyse bayılacaktı, daha önce utanmaz kişiler görmüştü, fakat bu kadar utanmazını görmemişti! Bu düzenbaz ile konuşmuş ve birkaç kelimede, bir paragöz,bir cimri, bir bencil ve…hatta bir meyve çiftçisi bile olmuştu.

Dn: Kardeş bu diyarda adamı maymun eder oynatırlar ayıq ol

Ben hasta ziyaretine geldim! azarlanmak için değil!

Ayrıca senin tatlı elmanı sikeyim! Nasıl benim tarafımdan alınmış olabilir!

’’Elmayı benim için başka birisi aldı.” Tabi ki, Xu Zhihon bunları söyleyecek kadar aptal değildi, bu samimiyetsiz olduğunu göstermez miydi?

Kalmaya devam ederse delireceğini fark etti, Xu Zhihong derisiyle gülümsedi, fakat içten değildi, ’’Hala bu öğleden sonra görüşmem var, bu yüzden sizi rahatsız etmeyeyim, Ruoxi boş zamanımda tekrar geleceğim.’’ Konuşmayı bitirdikten sonra aceleyle odadan dışarıya yürüdü.

Uzun süre dayanmış olan Wang Ma sonunda dayanamadı ve bir “Puchi’’ ile gülümsedi, “Genç efendi konuşmakta gerçekten iyisin, Xu Ailesinin Gen efendisinin öfkesi büyük ihtimalle günlerce dinmeyecek.’’

Yang Chen elmadan sesli bir ısırık alırken konuştu, “Yapmaz, eğer böyle bir konuda bile uzun süre kızacak olsaydı, Ruoxi’nin peşini uzun zaman önce bırakırdı.’’

‘Off…’’ Wang Ma Lin Ruoxi’ye bakmak için döndü, Ruoxi çok sessizdi sanki odada yok gibiydi, “Bir süre için dışarıya gidiyorum, genç efendi bayanla konuşmalısın.’’

Sonra Wang Ma dikkatlice ayrıldı, Yang Chen elindeki elmayı kaldırdı ve Lin Ruoxi’nin yatağına yerleştirdi. Gülümsedi ve konuştu, “Benim güzeller güzeli karım, Ruoxi, bu elma gerçekten tatlı, senin için birini soymama ne dersin?’’

Lin Ruoxi pencereden dışarı boş, boş bakan ifadesini sürdürdü, hiçbir şey duymamış gibiydi.

Yang Chen memnuniyetle başını salladı, “Bu sefer sana böyle seslenmemi durdurmadın. Bu iyi bir gelişme. Ayrıca, sessizce elmayı yemeyi kabul ettin ve hatta şımarık bir çocuğun nasıl davranacağını bile biliyorsun, ödül olarak, senin için bizzat bir elma soyacağım.’’

Son birkaç günde zaten sözleşmeli kocası hakkında bilgi ve deneyim kazanmış olsada, Lin Ruoxi hala onu hafife aldığını fark etti.

Yarım cümle bile konuşmadım ve şımarık bir çocuk mu oldum!?

‘’Daha terbiyeli bir şekilde konuşamaz mısın?’’ Lin Ruoxi iç çekti, ve kafasını geriye çevirdi. Yang Chen ile doğru dürüst konuşmayı umuyordu.

‘’Terbiye? Ben her zaman terbiyeliyim. Karısı için elma soyan bir kocanın nesi terbiyesiz?’’ Yang  Chen bir meyve bıçağı aldığı gibi gülümsedi, elindeki parlak meyve bıçağı, sanki avucuna yapışmış gibi 360 derece güzel bir şekilde döndü.

Lin Ruoxi daha fazla konuşacak ruh halinde değildi, fakat Yang Chen’in ortaya çıkardığı yeteneğini görünce, çaresizdi fakat merakla, dikkatlice onu izledi.

Yang Chen dışarıdan bir elma kaptı ve diğer eliyle meyve bıçağını kavradı. Kısa bir süre durduktan sonra, meyve bıçağı hızla elmanın kabuğunu soydu.

Yang Chen’in eli çok hızlıydı, bu hız yüzünden Lin Ruoxi, neredeyse hareketleri açıkça göremiyordu. O yalnızca küçük meyve bıçağının sayısız ışıkla, kısa bir süre elmayı çevrelediğini ve etrafında döndüğünü görebilmişti.

Elma soymak bir kilin yontulması yada tahta oyulması gibi bir sanat eseri haline gelmiş gibiydi, son ana kadar, sonucun ne olacağını bilemezdin.

30 saniye geçtikten sonra, Yang Chen el hareketlerini durdurdu ve elmayı Lin Ruoxi’ye uzattı, “İşte, kocandan karısına bir ödül.’’

Lin Ruoxi gözlerinin önündeki soyulmuş elmaya baktı, Bir an için boş boş baktı ve hemen kalbinde tarifsiz bir his oluştu. Bilinçsizce, aptala dönmüştü…

O sırada, aslında elma pembe kabuğunu kaybetmişti fakat soyulmuş elmanın üzerinde, bazı ince kabuklar kalmıştı, güzel kırmızı kelimeler halinde.---  “eşime iyi sağlıklar diliyorum’’

Lin Ruoxi gözlerinin nemlendiğini fark etti ve hemen duygularını kontrol etti. “Sen sadece böyle gereksiz ve anlamsız işlerin nasıl yapılacağını biliyorsun, bu elmayı bile çok ahmakça soydun.’’

‘’Hehe.’’Yang Chen’in kalın derisi  kızardı, “Aslında bende ahmak gibi hissettim, o yüzden bunu sessizce yemen daha iyi, benim güzeller güzeli karım, senin için yedirmemi ister misin?’’ Dedikten sonra, elmayı Lin Ruoxi’nin porselen benzeri pürüzsüz dudaklarına doğru hareket ettirdi.

“Kendim yiyeceğim.’’ Lin Ruoxi sessice Yang Chen’in elindeki elmayı kaptı, fakat elma gözlerinin önüne gelince, elmada ki parlak kırmızı kelimeleri gördü ve tereddüt etti. Ağzını açmakta biraz zorlandı.

Yang Chen konuştu, “Böyle güzel görünen bir elmayı ısırmak zor mu? Doğru, ailemin Ruoxi’si için her zaman bir diğerini soyabilirim, fakat üzerine ne yazmalıyım…’’

‘’Hayallerinin vahşileşmesine izin verme.’’ Lin Ruoxi hemen cevap verdi, “Ben sadece ellerini yıkayıp, yıkamadığını merak ediyorum.’’

Lin Ruoxi’nin soyduğu elmayı kemirmeye başladığını görünce, Yang Chen onunla alay etmeye devam etmedi ve yalnızca bu buzdağı benzeri kadının, bir çift eliyle elmayı tutup, ısırmasının çok sevimli göründüğünü düşünüyordu.

‘’Teşekkür ederim.’’ Lin Ruoxi aniden hafifçe konuştu.

Yang Chen yanlış duyduğundan şüphelendi, “Ne?’’

“Teşekkür ederim dedim, benim için yaptığın her şey için teşekkürler.’’ Lin Ruoxi berrak sonbahar benzeri gözleri ile başını kaldırdı, “Senden daha önce de nefret etmediğimi fark ettim.’’

Yang Chen acı, acı gülümsedi, “Bana teşekkür etmene gerek yok, eğer bir gün benden hoşlanırsan ve beni geçici değil kalıcı kocan olarak görürsen, ben göklere teşekkür edeceğim.’’

Lin Ruoxi bu kelimelere kızmadı,bunun yerine bir an için düşündü ve ciddi bir şekilde cevapladı, “Bu çok zor olurdu.’’

‘’…….’’