Çeviri: Lelouch Düzenleme: Asile

Ertesi gün, Yang Chen ofise kahvaltı çantalarını taşıyordu, ofisteki bayanlar her zamankinden daha fazla sohbet ediyorlardı.

Onlar zarif ve hoş giyiniyorlardı ve ofisteki birçok bayanın hoş kokusu hep birlikte hücum edip burnunu doldurdu. Onlar bir şeyleri mutlu bir şekilde tartışırken ofisin duyuru panosuna yeni ilanlara bakmak için toplanmışlardı.

Bu sefer Yang Chen kahvaltı getirdiği için herhangi bir selamlama almadığından, biraz canını sıkmıştı. Merakla bir göz atmak için yürüdü. Takım tatiliyle ilgili beklenmedik bir duyuru vardı.

Birçok kişi Yu Lei İnternational tarafından sağlanan mükemmel refahı bilir. Her yıl şirket çalışanları için bir tatil organize ederdi. Bunun yapılmasının iki nedeni var. İlk olarak herkesin rahatlamasını sağlar. İkincisi, ekip uyumunu daha iyi hale getirmek.

Zhag Cai yürürken Yang Chen’i fark ettiğinde yüzü heyecan doluydu, Yang Chen’in göğsünü okşadı, “Yang Chen bak, bizim tatil için seçebileceğimiz birçok yer var, şu anda hangisini seçeceğimi bile bilmiyorum!”

Yang Chen duyuru panosundaki seçeneklere dikkatlice baktı, gerçekten de boldu. Sadece yurt içi yerler yoktu; Yunanistan, Kuzeybatı Çin ve Pearl River Delta(İnci Irmağı Deltası) gibi biraz uzaktaki yerlerde vardı, ayrıca denizaşırı ülkeler olan Singapur, Malezya, Tayland, Japonya ve Güney Kore vardı. Fakat elbette, farklı yerlere gitmek için farklı miktarda para gerekiyordu ve bu yüzden çalışanlar farklı gruplara ayrılacaktı. Onların finansmanı da buna göre ayarlanacak ve onlar için olan paranın kalanı da, bonus olarak onlara verilecekti.

“Sizler nereyi seçtiniz?” Yang Chen sordu.

“Elbette Japonya! Kış karın tadını çıkarmak için Hokkaido’ya gitmenin mükemmel zamanı, orası çok romantik olur.” Aşk dolu genç bir bayan yanıtladı.

“Ben Güney Kore’ye gitmek istiyorum, belki bazı yakışıklı ünlülere bile çarpabilirim.”

“Bence sen oraya estetik ameliyat için gidiyorsun! Haha…”

“Sen ölmek istiyorsun…”

Bir grup neşeli bayan gürültüyle güldüler.

Liu Mingyu gülümserken merakla sordu, “Yang Chen nereye gitmek istiyorsun? Gitmeyi reddedemezsin, bu bir ekip etkinliği, katılmamak herkesin küçümsemesiyle sonuçlanacak.”

“Bu…” Yang Chen gitmeyi gerçekten planlamamıştı. Ne de olsa, bu küçük ülkeye yarım yıldan biraz uzun süre önce dönmüştü, dürüst bir şekilde tekrar denizaşırı ülkelere seyahat etme havasında değildi. Fakat bunun, güzelliklerin öfkesine neden olacağını bildiğinden sakarca gülümsedi ve konuştu, “Sizin gittiğiniz her yere giderim. Dürüst olmak gerekirse ülkedeki manzaralı yerlere gitmenin yeterli olacağını düşünüyorum, gerçekten çok uzaklara gitmeye gerek yok, nasıl diğer ülkelerin manzaraları bizim ülkemiz Huaxia ile karşılaştırılabilir?”

“Hmph.” Zhao Hongyan burnunu buruşturdu, “Elbette sen böyle söylersin, yurtdışından döndün. Biz yurtdışına nadiren gidiyoruz ve nadiren bir uçağa biniyoruz.”

“Aynen öyle. Zamanı geldiğinde, bizi takip ediyorsun ve çantalarımızı taşımamıza yardımcı oluyorsun.” Zhang Cai mutlulukla el çırptı ve kahvaltısını almaya yürüdü.

Herkesin hararetlice tartıştığı anda, Mo Qianni ofisin kapısından girdi. Giydiği açık  gri takım, eteğinin altında nefis bacak hatlarını gösteren beyaz çoraplarla eşleşmişti, olgunlaşmış göğüsleri ve poposu ile baştan çıkarıcı görünüyordu. Elinde beyaz bir Ladies çanta taşıyordu, gümüş çerçeveli bir gözlük takıyordu ve güzel yüzündeki soğuk ifadeyle orada duruyordu. Başarılı kariyeri olan bir kadın havası yayıyordu.

Bir anda ofis sessizleşti ve bayanlar amirlerine sessizce bakarak ürke ürke koltuklarına geri döndüler. Ses çıkarmaya cesaret edemediler.

Mo Qianni yüksek topuklu ayakkabılarıyla *tap* *tap* sesleri çıkararak yürüdü ve yavaşça konuştu, “Tatil kışın ve verilip verilmemesi sizin performansınıza bağlı olacak, sizlere hatırlatmadım diye beni suçlamayın…”

Fakat Mo Qianni ofise girdiğinde bayanlar birbirleriyle fısıldaşmaya başladılar.

“Bizim bölüm şefi bugünlerde kötü bir ruh halinde görünüyor.”

“Belki işten dolayı çok streslidir, CEO yardımcısı olabildi ama bu kolay bir iş gibi görünmüyor.”

“Menopoza erkenden girdi mi?”

“Şşş… dikkatli ol duyabilir!”

Yang Chen biraz şaşırmıştı, Mo Qianni son birkaç gündür Lin Ruoxi’yi daha az ziyaret etmiş gibi görünüyor ve bugün onun masasından kahvaltısını bile almadı, aklında çok şey varmış gibi görünüyordu.

Akşam işten ayrılma vakti geldiğinde Yang Chen, yaşlı Li’nin ailesini ziyaret edip etmeme konusunda tereddüt yaşıyordu. Bir süredir onunla iletişim kurmamıştı ve ayrıca Li Jingjing'i de özlemişti.  Ayrıca Jiang Shuo yüzünden taciz edilip edilmediğini merak ediyordu ama Yang Chen arama yapmadan önce, Wang Ma tarafından arandı.

“Genç efendi, sizi görmek için gelen bir misafir var.” Wang Ma telefondan konuştu.

“Misafir? Kim ki?” Yang Chen nerede yaşadığını bilen kimseyi hatırlamıyordu.

Wang Ma bir an düşündü, “Ben de bilmiyorum fakat kötü biri gibi görünmüyorlar, onlar oldukça dürüst görünüyorlar ama çok kaba konuşuyorlar.”

“Onlar? Birden fazla olduklarını mı söylüyorsun?” Yang Chen daha da şaşırdı.

“Genç efendi acele bir şekilde gelip göz atmanız sizin için daha iyi olur.” Wang Ma açıkça neler olup bittiğini bilmiyordu.

Yang Chen arabayla eve vardıktan sonra, arabadan indiğinde iki Passat villanın önüne park etmişti ama dikkate değer şeyler plakalardı, aslında aşırı bir kırmızı yazıyla 0007 ve 0008  göze çarpıyordu. Yang Chen ülkedeki devletin bölümlerine çok aşina olmamasına rağmen, yine de bunun gibi araçların kesinlikle devlete ait olduğunu biliyordu.

Yang Chen’in villaya girmesini beklemeden, siyah takım elbiseli birkaç adam villadan dışarıya doğru yürüyordu. Her biri ciddi ifadeler takınmıştı, kibirli bir hava yayıyorlardı ve şişirilmiş göğüsleri onları çok güçlü gösteriyordu.

“Siz Bay Yang olmalısınız.” Uzun bir adam hemen sordu, “Lütfen bizimle gelin.”

Üstünlük taslayan bir tonla bu kelimeleri söylemişti, bu yüzden Yang Chen doğal olarak onlara kibar davranmazdı. Emir mi veriyor bana? On yıl önce olsa, dünyada bunu yapacak insan yoktu.

“Sizler kimsiniz ve sizi nereye takip etmeliyim? Üç yaşındaki bir çocuk değilim, sizler beni kaçırıp satmazsınız değil mi?” Yang Chen kibar bir gülümseme gösterdi.

Uzun boylu adam gaddarca cevapladı, “Böyle sorular sormanıza gerek yok,  yapman gereken şey bizim söylediklerimize göre davranmak, sizin soru sormaya yetkiniz yok.”  

“Huaxia ne zamandan beri köle sahibi olan feodal bir topluma dönüştü? Kişisel özgürlük haklarının açık olduğundan emin olmalıyız, sizler maviden çıktınız ve sizi takip etmemi isterken cevap vermeyi reddediyorsunuz, bunun adam kaçırmaktan nesi farklı?”

Uzun boylu adam küçümseyerek, “Yang Chen, sana bir kez daha soracağım, geliyor musun yoksa gelmiyor musun tüm bu saçmalıklarının üzerimizde etkisi yok!”

Bu arada, Wang Ma evden dışarı çıkıp bu sahneye baktı ve bağırdı, “Nasıl böyle bir insan olabilirsin! Ailemin Genç Efendisi bir suçlu değil! Sırf sen söyledin diye seni takip etmesi mi gerekiyor!?”

Wang Ma’nın kalbinde Yang Chen’in bu ailenin efendisi olduğu artık bilinmelidir. Lin Ruoxi’nin kendisi için bel kemiğiydi. Lin Rouxi böyle düşünmese de, Wang Ma uzun zamandır Yang Chen’i aileden görüyordu, bir grup insanın aniden Yang Chen’i böylesine korkunç bir tavırla alıp götürmesine Wang Ma’nın izin vermeyeceği ortaydı.

Uzun boylu adam biraz bıkmış görünüyordu ve bir el hareketiyle arkasındaki takım elbise giymiş adam Wang Ma’nın kollarını kilitledi. Wang Ma’nın bağırışlarını ve direnme çabalarını göz ardı ederek onu eve sürükledi.

Yang Chen bu sahneyi gördüğünde hemen gözlerini kıstı. Daha fazla bu grubun nereden geldiğini ve Huaxia’daki gizli bir gücü tetikleyip tetiklemeyeceğini önemsemedi. Bu mesele birçok sorun getirebilir ama bu andan itibaren bütün bunların güçsüz bir kadın olan Wang Ma’nın onlar tarafından zorbalığa uğramasını izlemekle karşılaştırılamayacağını biliyordu.

“Sizlerin bugün dönmesine gerek yok.” Yang Chen, BMW arabasının anahtarını cebine koydu ve soğukça söyledi.

Uzun boylu adam açıkça Yang Chen’in neyi ima ettiğini anladı ve kendine engel olamadan çılgınca güldü, “Yang Chen ‘Lütfen.’ dememiz için bizi fazlasıyla düşünüyor. Sizinle tanışmak istemesinin nedeni önceki yaşamınızda oluşturduğunuz servet. Dürüst olmak gerekirse yapmayı tercih ettiğimiz şey sana doğrudan bir suç örgütünün şüphelisi gibi muamele edip tutuklamak, bu meseleleri basitleştirir. Fakat bu kişi bağışlayıcı ve ilk olarak seninle tanışmak istiyor. Lütfen reddetmeyi seçmeyin ve biraz kung fu bildiğiniz için üstün olduğunuz düşünmeyin. Bizim gözümüzde osuruk bile değilsiniz!”

“Saçmalıklarla dolusun.” Yang Chen sabırsızca uzun adama doğru yürüdü.

Uzun adamın gözlerinden kötü bir bakış fırladı ve “Yakalayın!” diye bağırdı.

Birkaç uzun ve güçlü siyah takım giymiş adam Yang Chen’e hızlıca odaklandı, demir kıskaç gibi olan kollarıyla Yang Chen’in kollarını yakalamaya çalıştılar.

Yang Chen, işlerin istedikleri gibi gitmesine izin vermezdi. Onların kolları onunla temas etmeden önce ellerini kanca gibi şekillendirdi ve iki adamın bileğini önemsemeden tutacak gibi göründü!

“Ow!”

İki güçlü insan basitçe tepki verememişti, tüm hissettikleri bileklerindeki kemiklerin kırılmasına eş değer acıydı.

Ancak güçlü adamların bir sonraki hamlelerini yapmalarını beklemeden Yang Chen kollarını açıp iki adamın boynuna geçirdi ve şiddetli bir şekilde birbirlerine doğru çekti!

*Bang!*

İki adamın kafası birbiriyle çarpıştı ve baygın şekilde doğrudan yere düştüler!

“Sizler hep birlikte gelmelisiniz, sizleri tek tek yakalamak için çok üşengecim.” Yang Chen, uzun adama doğru yürümeye devam etti, yüzündeki o soğuk ifadesinin ortasında tarifsiz bir delilik vardı.

Bu insanlar onu gerçekten kızdırmıştı, kanının kaynamasını sağlıyorlardı ki bu uzun zamandan beri gerçekleşmemiş bir şeydi.

Uzun adam sonunda bu sorunun basit olmadığının farkına vardı, ifadesi değişti vakur ve ciddiydi, vücudundaki tüm kasları kasıldı aynı zamanda gözleriyle diğer altı adama işaret etti. Birlikte Yang Chen’in etrafını sardılar.

Bu insanlar açık bir şekilde çevreleme taktiğini uyguluyorlardı dahası askeriye içindeki özel kuvvetler tarafından dövüş sanatlarında eğitilmişlerdi, bu yüzden hareketleri çevikken güçleri acımasızdı. Buna ek olarak savaş pozisyonuna girdiklerinde son derece kararlı ve odaklanmış bir hale gelmişlerdi.

İnsanlar  genellikle sayıların güçlü olduğunu ve ateşin herkesin ona odun eklediğinde yüksek yandığını söyler ama mutlak güç karşısında her şey soluk ve güçsüz kalır!

Bu insanların tamamen çevresini sarmalarını ve saldırı yağmuruna tutulmayı beklemeden, Yang Chen doğrudan elini uzun boylu adamın boynuna doğru uzattı!

“Sen çok basit fikirlisin!” Uzun adam, doğrudan üzerine böyle bir saldırı yapan Yang Chen’in onu küçümsediğini hisseti. Bu yüzden sinirli bir şekilde vücudunu döndürdü ve Yang Chen’in koluna döner tekme attı.

Yang Chen bu olanı görmemiş gibiydi, alayla gülümsendi ve eli hiçbir şekilde yolundan sapmadı. Bununla birlikte uzun boylu adamı yakalamak üzereyken deri ayakkabı tarafından doğrudan vuruldu ancak en ufak bir etkisi olmadı. Önceki gibi uzun boylu adamın boynuna doğru bir değişiklik olmadan gitti.

Uzun boylu adamın kalbine bir korku patlaması girmişti, tekmenin ne kadarlık bir güç içerdiği açıktı, mermer bir blok bile olsa tekmesi tarafından kırılmıştı!

Bu adam! Çelikten mı yapılmış!?

Yang Chen, ona hiç düşünme şansı vermedi, yıldırım gibi ileri atıldı ve direk uzun boylu adamın boynunu yakaladı, kuvvetli bir şekilde kavradı, adamın boynunu kırma dürtüsüne dayandı ve sıradan bir şekilde adamı zeminden yukarı kaldırdı! Küçük bir kuşu kaldırıyormuş gibi onu rahat bir ifadeyle yukarı kaldırdı.

Bu olanı gördüklerinde etrafını kuşatıp saldırmak isteyen astlar şoktan suskunlaştılar. Başlangıçta onun için neyin iyi olduğunu bilmeyen bu herifin tekme tarafından kırılacağını düşünmüştüler ancak liderin döner tekmesinin en ufak bir etkisi olmayacağını kim bilirdi.

Uzun boylu adam bulunduğu yerden havalanmıştı, çaput bir bebek gibi güçsüz ve hafif görünüyordu. Durmaksızın kollarını ve bacaklarını salladı ve Yang Chen’i tekmelemeye çalıştı ama Yang Chen kavrayışını biraz sıktığında zorlukla nefes alabilmişti. Yüzü soluktu ve soğuk terler döküyordu, basitçe direnecek gücü yoktu.

“Daha önce kullandığın ifadeyi, sana geri döndüreceğim. Gözlerimde osuruk bile değilsiniz…”

K.N: Pazartesi sendromu kalmamıştır sanırsam :D