Çevirmen : Clumsy 

Minerva yutkundu ve mavi gözlerini kıstı.

[Minerva: Eğer Volcanica ve Flugel bir pakt mühürlemeseydi, Reid tek başına onu durduramayabilirdi…… ve dünya yutulmuş olurdu.]

[Echidna: Eğer yutulmuş olsaydı ne olurdu acaba? Dünyada yalnızca Kıskançlık Cadısı kalırdı herhalde. Belki de bu senaryonun var olduğu bir Paralel Evren mevcuttur. Ve eğer mevcutsa, bunu çok ilgi çekici bulmaz mıydın?]

[Minerva: Ondan bahsettiğinde gözlerin çok iğrenç bir hal alıyor, Echidna. ――Ben gerçekten ona o kadar kızgın değilim. Bu konuda öfkeni paylaşamıyorum.]

[Echidna: Ehh, bu da bir yaklaşım şekli sanırım. ――Senin öfken hoş cinsten. Seni tüm Cadılar arasında en sevilesi kılan da buydu.]

Echidna geçmiş zamanla konuşmuş, Minerva ise hafifçe homurdanarak kollarını önünde bağlamış ve dolgun göğüslerini iyice belirgin kılmıştı.

[Minerva: Ben sevilme peşinde değilim. Tek istediğim şey dünyadaki çatışmaları, çileleri, kederi, sızıyı ve acı çığlıklarını yumruklarımla temizlemek. Başka bir yola ihtiyacım yok. Öfkem, sinirim ve iyileştirici yumruklarım――bunlar benim her şeyim.]

Minerva yaşama amacını en ufak bir şüpheye mahal vermeden açıklamıştı. Bu konuda yoluna çıkabilecek hiçbir şey olmadığı belliydi.

Bu gerçekten de Öfkeydi―― bu kızın varlığıyla köklenen ve doğruca dünyanın kendisine yönelen, bitmek tükenmek bilmez bir öfke.

[???: Ehh, istediğini söylemekte özgürsün tabii~. Ama insanlar seni övünce kocaman sırıtmadan edemiyorsun~. Bu da seni çok tatlı kılıyor Neru-Neru~]

Cümlelerinin sonlarını uzatan, oldukça uyuşuk bir ses daha konuşmaya dahil olmuştu.

Sesin sahibi Sekhmet’in karşısında ve Minerva’nın solundaydı.

[???: Neru-Neru~, konu hislerin hakkında dürüst olmaya gelince sahiden de Cadılaşıyorsun~. Senin bu yönünü öyle seviyorum ki onu yemek istiyorum~]

[Minerva: Kapa çeneni, Daphne. Şu ana dek uyuyordun, ne oldu da uyandın birden?]

[Daphne: Neru-Neru bir kargaşa çıkarıp iç çamaşırını sergilemeye başladığından beri uyanığım. Her hareketinde uçuşan minicik bir etek giyiyorsun ama buna rağmen altında janjanlı çamaşırlar var~, tsk tsk~, Neru-Neru~]

[Minerva: K-konuşana bak! Sen benden daha gençsin ama senin kılığın resmen müstehcen! O ne öyle! İç çamaşırı değil o resmen tanga, mankafa! Nesin sen, mankafa mı!? Aptal mankafa! Cidden ümitsiz mankafanın tekisin, biliyor musun? Mankafa mankafa!]

Yüzü kıpkırmızı kesilen ve gözleri yaşlanan Minerva cıyaklıyor―― Oburluk Cadısı Daphne ise onu mutlu mesut bir şekilde yok sayıyordu.

Daphne’nin bedeni garip, siyah bir tabutun içerisinde tamamen bağlanmış haldeydi ve gözleri de çapraz şekilde kapatılmıştı. Bu halde masada gayet normalmiş gibi takılıyor olsa da bir gözlemci için bu çay partisi oldukça gerçek dışı görünüyor olmalıydı.

Daphne’ye hakaretler edip duran (ne kadar peş peşe “Mankafa” deyip dursa da), Minerva sandalyesine çökmüş ve yüzünü avuçlarının arasına gömerek masaya doğru eğilmişti.

[Minerva: Nebunebunebunebunebunebu! Bunun benim suçum olması falan mı gerekiyor yani? Bunları övgü almak için yapıyor değilim ama tabii ki biri beni övünce mutlu oluyorum. Biri “Teşekkür ederim” dediğinde tabii ki “İyi ki bunu yapmışım” dersiniz. Bu o kadar yanlış mı? Hatalı mıyım? Herkesi iyileştirmek istiyorum ama iyileştirilmek de istiyorum……]

[Echidna: Bu konuda patlayıp kendini ihmal etmemen de cazibenin bir parçası bence. ――Şimdi-]

Sohbetten ayrılarak kendi kendine konuşmaya dalmış olan Minerva’yı bir kenara bırakan Echidna, ilgisini Daphne’ye çevirdi.

İki gözü de kapalı olan Daphne, Echidna’nın bakışlarını algılayamıyor olmalıydı. Ama küçük burnunu sevimli bir şekilde birkaç kez kıpırdatmıştı.

[Daphne: Dona-Dona, Daphne’ye neden bakıyorsun~? Neru-Neru ve Met-Met’in aksine Daphne seninle uzun bir konuşma yapmaya dayanamaz, bilesin~. Ayrıca……haa.. haaa~…… Kalorilerim tükenmek üzere~]

[Echidna: Bir Cadıyla işbirliği yapmaya çalışmak kadar aptalca bir şey olmadığını biliyorum… Bunu hayattayken çok iyi öğrendim…… Ama bu konuşmanın böyle kötü ilerleyebileceğini hiç düşünmemiştim. Hepiniz kendinizi aştınız, sizi neredeyse tebrik etmek isteyeceğim.]

Bu şekilde mırıldanan Echidna, sağ elini kaldırdı ve parmaklarını şaklattı.

O anda Daphne’nin önünde dumanı tüten bir fincan çay ve bir tabak dolusu kurabiye belirdi. Bağlı gözleri büyüyen Daphne, yemeğin varlığıyla heyecanlanmıştı.

[Echidna: Tabii ki seni bekletmek istemem, eğer önce yemek iste……]

[Daphne: Gafugafu~ Omuomu~ Muchumuchu~]

[Echidna: Hiçbir şey söylemedim farz et… gerçi sofra adabını biraz öğrenmeni ümit ederdim.]

Echidna omuz silkerken Daphne’nin üst bedeni masaya fırlamış, yemeğe girişmişti.――Bu işe gerçekten de tam anlamıyla bedeniyle girişmişti.

Ne kadar ağzından yemek yeme sesleri çıkartsa da çay ve kurabiyeler doğruca teni aracılığıyla emiliyordu. Sunulan çay, kurabiyeler ve hatta çaydanlık bile Daphne’nin içerisine taşınmış, Oburluğun besini olmuştu.

[Daphne: Aaa~, çok lezzetli~, çok tatlı~. ……Oh~, pardon~. Biraz abartıp masayı da yalayıp yutmuşum~]

[Echidna: Endişelenmene gerek yok…… bu kadar ileri gidebileceğini tahmin etmesem de seni davet ettiğim andan itibaren böyle bir şey yaşanabileceğini aşağı yukarı biliyordum. Birazcık ölçülü olmandan başka bir talebim yok.]

[Daphne: Dona-Dona~, kuşlara uçmamalarını veya balıklara yüzmemelerini söyleyebilir misin~?]

Daphne’nin dolambaçlı yanıtını alan Echidna iç çekti ve ikramını tüketmiş olan Daphne, bedenini sallayarak devam etti: [Tamamdır~],

[Daphne: Karnıma yemek girdi~, yani Dona-Dona’ya biraz daha eşlik edebilirim~. ――Paralel Evrenler hakkında bir şeyler söylüyordun~?]

[Echidna: Doğru. Daphne, bu konuda bir fikrin var mı?]

 #Cadıların iletişimi çok tatlı ya. Böyle bir sürü bölüm yazsalar ben okurum yani 
Hem aralarındaki etkileşimin yanı sıra araya sıkıştırılan isimleri de görüyoruz. Bakalım bir sonraki bölümde ilginç bir bilgi alacak mıyız! Okumaya devam!