Re:Zero Kara Hajimeru Isekai Seikatsu - Cilt 4 Bölüm 104 [ Theta Kısım 2 ] (1/2)

---

Çevirmen : Clumsy 

 

[Theta: İşte Mezarda gördüğüm parçalar bunlardan ibaret.]

 

Hikâyesini bu noktada sonlandıran Theta, çoktan soğumuş olan çayını dudaklarına götürerek bir yudum aldı.

 

Süklüm püklüm oturarak bu hikâyeyi dinlemekte olan Subaru ise sona erdiğini işiterek nefesini tuttu. Ardından derin, uzunca bir iç çekerek içinde biriken ne var ne yoksa dışa vurdu.

 

Ciğerlerini limiti elverdiğince zorladı ve göğsündeki tarifsiz duyguları çıkarttığı havaya yükleyerek başını kaldırdı.

 

[Subaru: Yani… Sığınağın gerçek temeli ve Lewes Meyer’in anıları bu şekilde.]

 

[Theta: Eminim kristal tarafından yutulduktan sonra Lewes’e ne olduğunu biliyorsundur. Hala tam olarak aynı noktada, Cadının araştırma tesisinin derinliklerinde muhafaza ediliyor.]

 

[Subaru: Ama bu kristalin amacıyla ilgili bildiklerimle hiç örtüşmüyor. Echidna kristaldeki Lewes Meyer’in Bariyerle bağlantılı olduğundan bahsetmemiş, başka bir şey için olduğunu söylemişti……]

 

Rüya Kalesindeki Echidna’ya göre Lewes Meyer’in kristale mühürlenme sebebi Echidna’nın ölümsüzlük deneyleriydi.

 

Onu kristale mühürleyip klonlayarak ve kendi anılarıyla doldurarak bir çeşit sahte ölümsüzlük yaratmak istemişti. Ama Echidna’nın ölümü veya bir tür teknik hata neticesinde deney meyve verememiş, mekanizma ise zaman içerisinde otomatik olarak yeni Lewes taklitleri yaratmayı sürdürmüştü.

 

Theta’nın anlattığı hikâye bu ölümsüzlük arayışına hiç değinmiyordu.

 

Subaru, zihninden kayıp gitmesine izin veremeyeceği parça parça bilgiler edinmişti.

 

[Subaru: O zaman Echidna’nın Sığınağı yaratmasının esas sebebi…… uzak tutmaya çalıştığı o çocuk… kim ki o?]

 

[Lewes: …………]

 

[Subaru: Hikâyede Roswaal ona “Melankoli” demiş ama ben daha önce öyle birini ne gördüm ne de işittim. Şu ana dek öyle birinin var olduğundan bile haberdar değildim. Bunca zaman Echidna’yı kovalayan kişinin Kıskançlık Cadısı olduğunu düşünmüştüm.]

 

Kıskançlık Cadısı, yani altı Günah Cadısını yok eden kişi…

 

Subaru, Echidna’yı köşeye sıkıştıranın rüyalarda tanıştığı o kişi olduğunu varsaymıştı. Ama hikâyedeki kişi şu ana dek hiçbir şekilde namını işitmediği bambaşka biri çıkmıştı.

 

Kafasının karışması çok normaldi.

 

Ancak ona “Melankoli” denilmesi Subaru’da gerçek olmamasını dilediği bazı fikirler doğurmaktaydı.

 

[Subaru: Yedi Ölümcül Günah Gurur, Kıskançlık, Öfke, Tembellik, Açgözlülük, Oburluk ve Şehvet…… Ama duyduğum kadarıyla eskiden farklıymış, birkaç günah daha mevcutmuş.]

 

Subaru gibi biri için “Yedi Ölümcül Günah” evine yakın bir tabirdi. Bu yüzden biraz düşünüp anılarına daldığında aradığı şeyi bulmuştu.

 

[Subaru: Doğru hatırlıyorsam…… “Melankoli” ve “Kibir” de Ölümcül Günahlar arasında sayılıyormuş.]

 

Önceleri Ölümcül Günahlar sayılan Melankoli ve Kibir diğer yedili tarafından dışlanmıştı. Ve Melankolinin var oluşu bir şekilde ortaya çıktığına göre Kibrin de var olması pek garip olmazdı.

 

Eğer tüm dünyaca tanınan Cadıların ait oldukları dışında Günahlar da varsa o zaman,

 

[Theta: Bu anılardan özgürce bahsedememe sebebimi anladıysan bana çok yardımı dokunur.]

 

[Subaru: Neden özgürce bahsedemiyorsun ki……?]

 

Subaru kaşlarını çatarken Theta’nın yüzüne kendisine yakışmayan kurnaz bir sırıtış yerleşmişti.

 

[Theta: Senin de söylediğin gibi, Su-bo. Ben de bu anılar dışında “Melankoli” denilen birini hiç duymamıştım. Kime sorsan aynı cevabı verir. Dünya Günah Cadılarının isimlerini unutmuş olabilir ama varlıkları hala efsanelere konu oluyor. Hiç kimsenin var olduğunu dahi bilmediği böylesine güçlü biriyse……. gerçekten dehşete düşürücü.]

 

[Subaru: ――――]

 

Theta’nın indirdiği bakışları tedirginliğinin izlerini taşıyordu.
Evet, tüm bunlarda bir gariplik vardı.

 

Kıskançlık Cadısı bir öfke ve nefret sembolü olarak nesillerce aktarılmıştı. Diğer Cadıların hatıralarıysa Kıskançlık Cadısı tarafından tüketilmişti ama buna rağmen varlıkları tarihteki yerini almıştı.

 

Ancak Melankolinin varlığına dair tek bir iz dahi yoktu. Bu konunun Subaru veya Theta’nın karşısına hiç çıkmaması bir tesadüften mi ibaretti?

 

――Cadıların çay partisine katılıp hepsiyle tanışan Subaru’nun o kişinin varlığıyla ilgili en ufak bir ima bile almaması mümkün müydü?

 

[Subaru: …… O ilk jenerasyon Roswaal… öldü mü? Öldüyse şu anki Roswaal ve diğer nesli nasıl oldu? Roswaal ailenin başka bir dalından falan mı geliyor?]

 

[Theta: Savaşta ölmedi. Hiç değilse benim duyduğum kadarıyla. Gördüklerime bakılırsa ölüm döşeğindeydi ama bir şekilde hayata tutunmayı başardı. Ama normal bir hayat sürebilecek kadar iyileşemediğini düşünüyorum.…… Gizli Sanatların zirvesine ulaşmış olan ilk jenerasyon Roswaal, olanlardan sonra kötü büyülerin derinliklerine dalmaya başlamış.]

 

Theta gerçekleri öğrenmek için her şeyi yapmış olmalıydı. Sonuçta “Melankoli” hakkındaki anıların gerçekliğini teyit etmek için en çok sebebi olan kişi kendisiydi.

 

Ama yanıtının belirsizliği bu çabalarının başarıya ulaşmadığını gösteriyordu.

 

[Subaru: Eğer Sığınağın ana amacı Melankoliyi Echidna’dan uzak tutmaksa ve Lewes Meyer Echidna’nın planına dahil olup Sığınağı korumak için kendisini feda ettiyse…… o zaman kristalin taklitler yaratması daha sonra gerçekleşmiş olmalı herhalde……?]

 

[Theta: Taklit yaratma kabiliyeti tek amacı Bariyer oluşturmak olan bir sistem için gereksiz. Muhtemelen haklısın. Esas soru, sonrasında taklit yaratabilmek için ekstra bir fonksiyon eklemenin ardındaki amacın ne olduğu.]

 

[Subaru: Eğer bunun arkasındaki kişi Echidna’ysa…… amaç ölümsüzlük olmalı. Ama öyleyse bile…… bu fikre erişirken ne düşünüyordu hiç bilmiyorum.]

 

Echidna Lewes Meyer’i kristalde uyurken görünce ne hissetmişti acaba?

 

“Melankoliden” haberi vardı. Theta’nın anılarına bakılırsa bu kadarı kesindi. Ama bu durumda Subaru ile yaptığı konuşmalardaki tavrıyla ilgili korkunç bir problem söz konusu demekti.

 

――Yeni ortaya çıkan bu çarpıklığın yanıtı ne olabilirdi?

 

[Subaru: Neyi atlıyorum…?]

 

Dişlerini sıkan Subaru, resmi görmesini engelleyen eksik parçayı sorguluyordu.

 

En sonunda bu cevap arayışını ertelemeye karar vererek başını kaşıdı. Ve Lewes’in hikâyesinde atlayamayacağı son kısma geçti.

 

[Subaru: ――Beatrice en sonunda dostunu yitirdi.]

 

[Theta: …… Evet.]

 

Lewes Meyer utangaç ve çıtkırıldımdı. Beatrice ise gururlu ve inatçı.

 

Lewes Meyer ve Beatrice birlikte geçirdikleri son ana dek dostluklarını dile getirmemiş olmalıydı.

 

Peki Lewes Meyer kristalle kaynaşırken gerçekleşen o son, lanetvari sevgi gösterisi Beatrice’in kalbini ne kadar yaralamıştı?

 

Beatrice’in dört yüz yıl boyunca herkesi reddetme sebebi bu veda mıydı?

 

[Subaru: Birini acılı bir şekilde yitirdi ve tekrar umut beslemekten çok korkuyor……… Bu anlayamadığım bir his değil.]

 

Beatrice’in elini tutmayı reddedip ölmek için yalvardığı o anı hala zihnindeydi.

 

Başkalarına umut bağlamaya olan gönülsüzlüğü dört yüz yıllık yalnızlığının, Lewes’le olan ve kendisini ıssızlığa iten o vedanın, neticede kalbinde kalan derin yaranın eseri miydi?

 

Subaru en sonunda Beatrice’in neden Echidna’dan aldığı “O Kişiyi” bekle talebine böylesine bağlandığını ve geçen zamanın kalbini nasıl etkilediğini anlayabiliyordu.

 

Tek dostunu yitirmek Beatrice’in kalbinde iyileşmeyen bir yara açmıştı. Eğer eninde sonunda Echidna’nın bahsettiği “O Kişi” ile karşılaşabilirse belki kalbindeki yara iyileşirdi. Ama geçen absürt zaman dilimi yarasının iltihaplanmasına, patlama raddesine gelene dek büyümesine yol açmıştı.

 

Ve o kız, artık sona yaklaştığını hissetmekteydi.

 

[Subaru: ……Lewes-san, içinizden biri Beatrice ile tanıştı mı?]

 

[Theta: Hayır, asla. İlk Lewes doğduğunda Beatrice-sama Sığınağa gelmeyi kesmişti, bir daha da hiç gelmedi. Zaten diğer hiçbir taklit bu anıları bilmiyor, o yüzden onunla tanışmasak daha iyi.]

 

[Subaru: ――――]

 

Subaru da Theta’yla aynı fikirdeydi.
Gerçek Lewes Meyer kristalde uyuyordu. Theta ona tıpatıp benziyor olabilirdi ama Beatrice ile geçirdiği zamanlara ait gerçek anılara sahip değildi.

 

Theta veya diğer taklitlerle tanışmaksa Beatrice’in yaralarını iyice kanatır, ona acıdan başka bir şey vermezdi.
Ama――

 

[Subaru: Sizinle mutlaka tanışması gerekiyor.]

 

Sığınağın yaratılışına ve Lewes Meyer’in arzusuna şahit olan bu kızın yeniden yürümeye başlayabilmesi için bunu mutlaka yapması gerekiyordu.

 

[Subaru: Peki saklanmanı ve geçmişini gizlemeye çalışmanı tamamen bu sebeplere bağlayabilir miyim?]

 

[Theta: …… Evet. Hepsi bu kadar. “Melankoli” denilen Büyücü Lewes Meyer’in hatıraları dışında hiçbir yerde yer almamış gibi görünüyor… gerçekten var olup olmadığını düşünmekse fazlasıyla garip.]

 

[Subaru: Katılıyorum. Bu durum ve Echidna’nın tavrına bakılırsa arkasında başka şeyler de olmalı.]

 

[Theta: Aslında…… bir şey daha var.]

 

Subaru bakışlarını eğip müdahale eden Theta karşısında kaşlarını çattı. Theta ise gözlerini ondan ayırmış bir şekilde devam etti.

 

[Theta: Eğer bu Sığınak Lewes Meyer sayesinde…… atamızın arzusuyla bugünlere geldiyse…… uğruna canını verdiği Bariyeri nasıl aşabiliriz ki? Buna cesaretim yok.]

 

[Subaru: ――――]

 

[Theta: Devir değişti. Lewes Meyer’in çağını aşalı yüz yıllar oldu. Yarım-kanların gördüğü muamele, Kıskançlık Cadısı dehşetinden kalma dışlanma ve zulüm bir şekilde değişmiş olmalı.…… İnsanların neden dışarıyı görebilmek adına burayı özgürleştirmek istediğini de anlayabiliyorum…]

 

[Subaru: …… Her şeyin mükemmel olduğunu söyleyemem. Ayrımcılık hala her yerde mevcut. Ve ayrıldığınız takdirde pek çok nahoş şeyle karşılaşacağınıza da eminim. Ama…]

 

Subaru’nun düşünceleri Kraliyet Sarayındaki sahneye kaymıştı.
Gördüğü kötü muameleye direnerek Kraliyet Sarayı Salonunda düşüncelerini ve ideallerini kelimelere döken Emilia’ya…

 

Emilia’nın ideallerinin gerçekleşeceği bir dünyada Sığınak insanlarının güvende olacağı ve Lewes Meyer’in arzusunun yerine geleceği kesindi.

 

[Subaru: Emilia’nın hayali gerçek olduğunda sonu gelen bu Sığınak yeniden doğacak. Çünkü o hayaller gerçek olduğunda… herkes bu dünyaya Sığınağım diyebilecek.]

 

 #Böylece iki yeni günaha da kenarından köşesinden merhaba dedik. İleride onlarla ilgili yeni bilgiler edinir miyiz bilemiyorum. 
Ve Theta'nın anılarının da sonuna geldik. Eski günleri okumayı sevmiştim doğrusu, biraz üzüldüm. 
O zaman Subaru'nun bahsettiği o geleceğin umutlarıyla ve sohbetin nasıl devam edeceğini görmek için bir sonraki bölümde görüşmek üzere!