Çevirmen : Clumsy 

Subaru Sığınağa gitmek için ayrılalı 4 gün olmuştu. Bu kısacık süreçte topladığı bilgiler şok ediciydi ve Subaru’nun sorusu, Frederica’nın gözlerini iyice büyütmüştü.

[Frederica: Hayır, detayları bilmiyorum. Yalnızca Sığınağın bir çeşit deney için Açgözlülük Cadısı tarafından yaratıldığını biliyorum ama……]

[Subaru: Bilmiyor musun? Gerçekten mi? Cevabını değiştirmek istemediğine emin misin?]

[Frederica: Benim hakkımda nasıl şüphelerin olduğunu bilmiyorum ama cevabım değişmeyecek. Sığınak, Cadının deney sahası olarak yaratıldı ve Cadı tarafından çizilen sınır hala duruyor, Yargılamalar tamamlanana kadar da kalkmayacak. Bildiklerim bunlardan ibaret.]

Açıklamasını bitiren Frederica, yavaşça başını salladı. Subaru, onun doğru söyleyip söylemediğini kanıtlayamazdı ama yalan söylüyor gibi de görünmüyordu.

Başka bir deyişle, Frederica ölümsüzlük deneylerinden habersiz gibi görünüyordu. O zaman bu deneylerin sonuçlarından da habersiz olmalıydı.

[Subaru: Bekle. O zaman, Frederica…… taklitleri kontrol etmek için kullanılan komuta yetkisi hakkında bilgin yok mu?]

[Frederica: Tak……litler mi? Yo, daha önce böyle bir şey duymadım.]

Reddedişi az öncekiyle aynı tavırda olmuştu.

Bu yanıtı alan Subaru, ne diyeceğini bilemeyerek ağırlığını koltuğa bıraktı.

[Frederica: Özür dilerim. Yanıtım beklentilerini karşılamadı galiba.]

[Subaru: Yo, yo, sorun değil. Senin hatan değil sonuçta…… Frederica, Sığınaktan kaç yıl önce ayrıldın? Sormamda sakınca var mı?]

[Frederica: Yaklaşık 7 yıl önce Sığınaktan ayrılarak Köşke hizmet etmeye başladım. Ram da benden bir süre sonra geldi, yani buradaki en eski hizmetli olduğum söylenebilir.]

Rem’in ismi Frederica’nın hafızasında yer almıyordu, aynı şekilde bu döngüde Sığınakla ilgili bilgilerinde de değişen bir şey olmamış gibi görünüyordu.  

İç çeken Subaru, Frederica’dan işe yarar bir bilgi alma olasılığının sıfıra yakın olduğunu fark etti. Tavrını değiştirmiş olmasına rağmen yanıtlar aynı kalmıştı. Bu da Frederica’nın sözlerinin doğru olduğunu gösteriyordu.

Frederica ölümsüzlük deneylerinden de Lewes taklitlerinden de habersizdi. Yani ya Lewesler günlük değişimlerinde profesyoneldi ya da Frederica çocukken şimdiki kadar titiz ve dikkatli değildi.

[Subaru: Peki ama ya Garfiel? O herif ne zaman Sığınakla ilgili gerçeği öğrendi……?]

Garfiel komuta yetkisine sahipse tesis hakkında da bilgili olmalıydı. Bu doğru olmasa bile tesisi yıkma ihtimali en yüksek kişi oydu.

Garfiel’in Lewes Meyer deneylerinden haberdar olduğuna ise hiç şüphe yoktu. Eğer o biliyor ama ablası bilmiyorsa, bunu ablası Sığınaktan ayrıldıktan sonra öğrenmiş olabilirdi. Belki de bunu bildiği için geride kalmıştı?

[Subaru: ――Ah]

Bu düşünceye varan Subaru, göz ardı ettiği hayati parçayı fark etmişti. Ve bunu fark ettiği an, kendi aptallığına inanamadı.

[Subaru: O herif taklitlerin komuta yetkisini elinde tutuyorsa benimle aynı şartlarda olması gerekmez mi? Yani o da Açgözlülüğün Havarisi, değil mi……]

Yani Garfiel, Açgözlülük Cadısı Echidna’yla tanışmıştı.

Subaru daha önce fark etmediği bu gerçeği irdelerken kollarıyla kafasını sardı. Garfiel Echidna’yla tanışmış ve bu sayede komuta yetkisini almıştı. Yargılamalara olan önyargısı ve Emilia’nın başarısızlıklarına empatili yaklaşımı da tek bir sonuca çıkıyordu.

[Subaru: Frederica. ――Garfiel daha önce Yargılamalara girdi, değil mi?]

[Frederica: ――! Nasıl bi-]

[Subaru: Çünkü tüm kanıtlar buna işaret ediyordu. Gerçi başarısız olduğunu tahmin ediyorum…… tam olarak neler oldu?]

Frederica’dan gelen onay, Subaru’nun yapbozun merkez parçasını koyduğunu anlatıyordu.

Subaru’nun heyecanlı tavrı karşısında iç çeken Frederica, gözlerini kapatarak anılarının derinliklerine daldı.

[Frederica: ……Sığınağın özgür kalmasını dileyen tek kişi ben değilim. Küçük kardeşim bir zamanlar ninenin ve diğerlerinin dışarıyı görebilmesi için mücadele ediyordu. O zamanlar çok gençti ve sinsice Mezara girerek Yargılamalara katılmıştı. Ve onun bu pervasızlığını ne kadar kıskandığımı hala hatırlıyorum.]

[Subaru: Frederica… peki ya sen hiç denedin mi?]

[Frederica: Ben bu cesarete erişemedim. Yargılamaları geçmenin Sığınağı özgürleştirmek demek olduğunu bilsem de kendime içeri giremeyeceğimi söyleyip durdum. Bu yüzden kardeşimin öylece içeri koşuşunu çok kıskanmıştım.]

Subaru bunu hayal edebiliyordu.

Şimdikinden daha da pervasız ve genç olan Garfiel, sevdiği insanları dışarı çıkartabilme umuduyla, özgüven dolu bir halde Mezara dalmıştı.

Ama-

[Frederica: Kardeşim bir süre dışarı çıkmayınca onu durdurmadığım için çok pişman oldum ve nineyi aramaya gittim…… ve ninem de bir anlık tereddütten sonra onu bulmak için içeri girdi. Orada oturup dua etmeye başladım ve nine, bir süre sonra kardeşimle birlikte geri döndü. Ama…]

――Mezara bir daha girme. Bugün gördüğün her şeyi unut ve hiç kimseye anlatma.

Lewes’in isteği bu olmalıydı.

Bu hikayeyi dinleyen Subaru, Lewes’in önceki çelişkilerini anımsadı. Mezara girdiğini iddia eden bir Lewes vardı. Ve bir de asla girmediğini iddia eden.

Yalan söyleyemeyen Lewes’in bu çelişkisi, ancak birden fazla Lewes olduğunu öğrenince anlam kazanmıştı.

Ve Subaru, bugünkü konuşma esnasında da yeni çıkarımlarda bulunmuştu.

[Subaru: Garfiel Yargılamalara girdi. Ve orada Açgözlülük Cadısıyla tanıştı. İşler sonunda anlam kazanmaya başlıyor…]

Garfiel’in Yargılamalara olan bakışı ve komuta yetkisini elinde tutuşu bu şekilde açıklanıyordu.

Şimdiki sorularsa şunlardı: Garfiel ‘’Geçmişinde’’ ne görmüştü, neden Subaru’nun Sığınağı özgürleştirmesini engelliyordu ve Echidna neden Subaru’ya Garfiel’den bahsetmemişti. Hepsinin cevapları da Mezarda yatıyordu.

[Subaru: Echidna’yı bir kez daha görmem gerekiyor…]

Ve her şeyi bilen Cadının saklamaya çalıştığı şeyleri açığa çıkarması da gerekiyordu. Sessizce bu karara varan Subaru, Frederica’nın kendisini izlemekte olduğunu fark etti ve yanağını kaşıyarak [Pardon] diye mırıldandı.

[Subaru: Tavırlarım için özür dilerim. Ve sorulmasını istemediğin soruları sorduğum için de.]

[Frederica: Sorun değil. Mecbur olduğunu biliyorum. Efendimden de bazı emirler almıştım. Eğer sana bunları anlatmam……  Emilia-sama’nın Sığınağı özgürleştirmesine yardımcı olacaksa, benim için hiç sorun yok demektir.]

[Subaru: Sığınak kesinlikle özgürleştirilecek. Bundan emin olmamın bir sebebi var ve bunun için ne gerekirse yapacağım. Ama benim planımın Garfiel’inkiyle ne derece uyuştuğu başka bir mesele.]

[Frederica: …………]

[Subaru: Garfiel’in ne düşündüğü hakkında hiçbir fikrim yok. En kötü ihtimalle, her fırsatta bana karşı çıkacaktır ama hiçbir taviz vermeyeceğim. Özür dilerim ama herkesin iyiliği için böyle olmak zorunda.]

Subaru, Köşke ve Sığınağa yaklaşan felaketleri önlemek için, önüne çıkan engelleri bir kenara atmak zorundaydı.

Subaru’nun yanıtını dinleyen Frederica ise gözlerini sımsıkı kapattı.

[Frederica: Lütfen küçük kardeşime iyi bak.]

――Ve bu cümlenin sonunda başını eğdi.

#Subaru güzel sorular sorsa da yanıtları güzel olamadı. Gerçekten de Frederica'nın bilgisi yok gibi görünüyor. 
Ama Garfiel ve Yargılama çıkarımı güzeldi. Şahsen ben Garfiel'in komuta yetkisini nasıl aldığını hiç sorgulamamıştım. 
Frederica sohbeti bitiyorsa, sıra Beatrice'e geliyor olmalı. Umarım ondan bir şeyler kapabiliriz.
Bir sonraki bölümde görüşmek üzere!