Çevirmen: Solevra

Düzenleyen: Gandalf

Uzun ve dolambaçlı bir yol olmasına rağmen, Su Jian sonunda An Yize’nin sabrı sayesinde kabul edilebilir bir şekilde dans etti.

Bir kez daha pratik yaptıktan sonra, gözlerini kaldırdı ve An Yize’ye baktı. “Nasıldı?”

An Yize başını salladı, “Fena değil.”

Su Jian kendinden emin bir şekilde, “Gerçekten dans etmek konusunda doğuştan gelen bir yeteneğim var!” dedi.

An Yize: “……”

Yatmadan önce, Su Jian’ın aklına birden bir sorun geldi.

“Konusu açılmışken, 30. yaş günün için hediye hazırlamalı mıyım?”

An Yize ona bir bakış attı. “Ne düşünüyorsun?”

Su Jian biraz kötü hissetmişti. “Sana ne almalıyım bilmiyorum.”

An Yize’nin surat ifadesi daha sıcak bir hal aldı. “İyi niyetini gösterdiği sürece sorun yok.”

Su Jian biraz düşündü, sonra, “Ya diğerleri sana ne alacaklar? Ailen ya da diğerleri?”

An Yize biraz düşündü. “Annem ve babam ev almışlardı.”

(DN: Hediyeye bak la.)

Su Jian: “……”

Su Jian’ın uzun süre sessiz kaldığını görünce, An Yize şaşırmıştı. “Jian Jian?”

“Sadece doğum günüme ne kadar kaldığını hesaplıyordum.”

“Birkaç ay var. Neden?”

“Sen de bana doğum günüm için hediye alacak mısın?”

“Ne istersin?”

“Hiçbir şey istemiyorum. Neden şey yapmıyoruz? Sana bir şey alacağımdan sen de bana almak zorundasın. Bu şekilde bir ileri bir geri gitmek çok zahmetli gözüküyor! Neden bir kağıt parçası alıp üzerine “hediye” yazmıyoruz? Doğum gününde bunu sana hediye edeceğim, sen de bana doğum günüm olduğunda geri verebilirsin. O zaman ikimiz de diğerine borçlu kalmamış oluruz. İkimiz içinde ekonomik ve avantajlı olacak! Harika!”

An Yize: “……”

  ……..

Su Jian bunun iyi bir fikir olduğunu düşündü ancak An Yize şiddetle karşı çıkmıştı. Sadece karşı çıkmamış, aynı zamanda biraz da üzülmüş gibiydi.

Su Jian biraz kötü hissetmişti. Aslında, daha önce bir adam için hiç doğum günü hediyesi almamıştı. Eskiden, yakın arkadaşlarının doğum günlerinde, herkes bir şeyler yemek, şarkı söylemek ya da kaçış odasına falan gitmek için bir araya gelirdi. Neredeyse hiç hediye almazlardı. Ancak, An Yize’ye hediye almak zorundaydı. Aslında oldukça zordu. Ayrıca, An Yize daha önce oldukça abartılı doğum günü hediyeleri almıştı, geçici olarak işsiz olan ve An Yize’nin desteğine muhtaç olan Su Jian bunu nasıl karşılayabilirdi ki?

Tek başına iyi bir çözüm bulamadı. Bu yüzden An Yirou’dan tavsiye almaya gitti.

An Yirou ne sorduğunu anlayınca, hevesle, “Endişelenme görümcem! Hediye sorununu çözmeme izin ver. Kesinlikle abimin beğeneceği bir hediye seçeceğim!” dedi.

Su Jian biraz rahatlamıştı. Bunun üzerinde biraz düşündü sonra utangaç bir şekilde, “Çok pahalı olmasın. Abin en önemli şeyin iyi niyet olduğunu söyledi.” dedi.

“Anladım. Görümcem, sadece iyi haberlerimi bekle!”

  ………………

Kısa bir süre sonra, An Yize’nin 30. doğum günü gelmişti.

Bir gece önce, Su Jian okumak için özellikle sakinleştirici bir roman seçti.

An Yize saatin geç olduğunu fark ettikten sonra yatağın diğer tarafındaki telefonuna dalmış olan kişiye baktı. Kaşlarını çattı. Sonra sakince, “Jian Jian. Geç oldu. Yatmıyor musun?” dedi.

Su Jian pırıl pırıl gözlerle ona doğru döndü. “Sen de mi uyumadın?”

An Yize ona doğru uzandı ve telefonu elinden aldı. “Az sonra uyuyacağım. Sen de uyumalısın.”

Su Jian onu protesto etti. Telefonu geri almak için kendini destekledi. An Yize onun kolunu itti ve Su Jian dengesini kaybetti. An Yize’nin üstüne düştü.

O anda, göz göze geldiler.

Su Jian gözlerini kırpıştırırken An Yize’nin nefesi hızlanmıştı.

“Yize, çabuk saate bak!”

An Yize tüm dikkatini vücudundaki yumuşaklığa vermişti. Kendine gelmeden önce boş boş baktı. Sessizce elindeki telefona baktı.

Neredeyse gece yarısıydı... Su Jian’ın konuşmasını duyduğunda, Su Jian telefonu hemen geri almıştı.

Telefonu başarıyla alan Su Jian ekrana baktı. Ekrandaki 00:00 yazısını görünce, gözlerinin içinde ve suratında bir gülümseme belirdi.

“An amca,” hafifçe eğildi ve An Yize’ye tatlı bir şekilde bakıp, “30. doğum günün kutlu olsun!” dedi.

(DN: Bir bölüm daha gelebilir.)