Çevirmen: Solevra

Düzenleyen: Gandalf

An Yize Su Jian’ı götürdükten sonra Ji Mingfei Ji Yan’a baktı. Ji Yan’ın acınası bir şekilde ona sarıldığını görünce cekedini çıkarıp onu sarmadan önce biraz düşündü. Centilmence, “Bayan Ji sizin için yapabileceğim başka bir şey var mı?” dedi.

Ji Yan sessiz ve düşünceleri gözlerinde gizlenmiş bir şekilde, giden An Yize’nin arkasından bakıyordu. Soruyu duyunca, “Sıkıntı yok, teşekkür ederim.” Dedi ve “Yarın ceketinizi birisiyle yollarım.” diye ekledi ve arkasını dönüp gitti.

Ji Yan’ın arkasından bakarken Ji Mingfei omuzlarını silkti.

Ji Mingfei bir süre dışarıda oturmuştu. Su Jian’ı muayene eden doktorun gitmiş olduğunu tahmin ederek An Yize’nin odasına doğru yürüdü.

Beklediği gibi oda da yatakta yatan Su Jian ve Su Jian’ın elini battaniyenin altına koyan An Yize’den başka kimse yoktu.

Ji Mingfei fısıldayarak, “Yengem nasıl oldu?” diye sordu.

An Yize dönüp ona baktı ve sessizce, “Ciddi bir şeyi yok. Sadece bacağına kramp girmiş ve suda boğulmuş, bu yüzden dinlenmesi gerekiyor.”

Ji Mingfei Su Jian’a baktı. “Bu iyi.” Kafasını çevirince An Yize’nin ona baktığını fark etti. Kalbi titredi, şaşkınlıkla, “Yize?” dedi.

An Yize’nin yüzünde şaşkın bir surat ifadesi vardı. “Jian Jian ve Ah Yan’ın suya düşmesi… kaza değildi.”

Ji Mingfei iç çekti ve alaycı bir şekilde gülümsedi. “Sen çoktan sonuca varmışsın, söyleyecek başka ne var ki?”

An Yize kaşlarını çattı. “Ah Fei, gerçekten Ah Yan’ı ittin mi?”

Ji Mingfei açıkça kabullendi. “Evet. Bütün kadınlar bu konuyla ilgilenmiyor mu? Sanırım senin Su Jian’ın da eğer eski sevgilin ve o suya düşerse kimi kurtaracağını merak etti. Elbette, kendimin de merak ettiğini itiraf ediyorum.” An Yize’nin suratının iyi olmadığını görünce gülümsedi ve  “Aslında bunun sana bazı yararları da olabilir. Zor durumdaki küçük kızı kurtaran kahraman gibiydin. O küçük kız kesinlikle duygulanacaktır.”

An Yize Su Jian’ın hafif soluk dudaklarına doğru baktı ve kaşlarını çatarak, “Buna ihtiyacım yok.” dedi.

“İhtiyacın yok mu?” Ji Mingfei kaşlarını kaldırdı. “Küçük kızına kanıtlamana gerek olmadığını mı yoksa işgüzar olmama ihtiyacın olmadığını mı söylüyorsun?” Ji Mingfei An Yize’ye baktı ve “Yize, Ji Yan… suya düşünce kalbin acıdı mı?”

An Yize sorusunu görmezden gelip Su Jian’ın nasıl olduğunu kontrol etti.

Ji Mingfei’nin gözlerinde hafif bir ışık parladı. Yavaşça, “Yize, ya sadece küçük bir güç kullandığımı söylersem ne olur?” dedi.

An Yize kendine gelmişti. “Ne demek istiyorsun?”

“Hiçbir şey.” Ji Mingfei çaresizlikten üzgün hissederek dudaklarını büzdü. “Bana inanmayacaksın biliyorum. Sana nasıl davranırsa davransın, her zaman yüreğindeki en önemli kişi olacak değil mi?”

“Ah Fei!” An Yize’nin kaşları çatılmıştı. Aniden ayağa kalktı.

Ji Mingfei yataktaki Su Jian’a baktı. An Yize’ye tekrar baktığında suratı biraz çökmüştü. “Yize, bana inanmıyorsan sorun yok. Ancak yengeme böyle davranırsan o kesinlikle çok üzülecektir. Kadınlar çok hassastır. Ona güvenmemek onu sevmemekten daha çok acı verir.”

An Yize kaşlarını çatarak, “Sana güvenmediğimi söylemedim.” dedi.

Ji Mingfei zorla gülümsedi ve fısıldadı, “Biliyorum. Geç oldu, yengeye iyi bakmalısın. Ben gidiyorum.” An Yize’nin cevabını beklemeden arkasını döndü ve onun sırtına bir yük bırakarak gitti.

Kapı sessizce açılıp kapandı.

Kapının kapanma sesi duyulduktan sonra dışarıdaki Ji Mingfei artık daha önce sahip olduğu umutsuz görünüme sahip değildi. Uzun boylu ve düz duruşla sabit bir hızla zarif bir gülümseme ve yakışıklılıkla yürüdü.

Havuz yanında kaos sırasında Su Jian’ı tutmaya çalışırken yanlışlıkla Ji Yan’a çarpmıştı.

Ji Yan’ın Su Jian’ı suya itmeyi isteyip istemediğini öğrenmeye cesaret edememişti. Ancak, öhö, kendi gücünü biliyordu. Su Jian’ı suya düşüren ana “suçlu” gerçekten de Ji Yan değildi…

   ……

Su Jian uyandığında çoktan sabah olmuştu.

Yatakta başka kimse yoktu. Su Jian yatağa uzandı ve olanları hatırladı. Sonra ellerinin tersiyle gözlerini kapadı.

Suya düşmüştü ve neredeyse boğuluyordu. Ne kadar utanç verici...

Su Jian yavaşça ayağa kalktı ve kendini toparladı. Kıyafetlerini giyerken An Yirou’nun içeri girdiğini fark etti.

An Yirou başını kaldırıp onu gördüğünde gözleri parladı. “Görümce uyandın mı?”

Su Jian onu selamladı. “Günaydın Xiao Rou.”

An Yirou gülümsedi. “Artık sabah değil! Abim işe gitti ve seninle güzelce ilgilenmemi söyledi.”

Su Jian utanmıştı. “İyi hissediyorum, neden benimle ilgilenmene ihtiyacım olsun ki? Dinleme onu Xiao Rou.”

An Yirou, “Abim senin için endişeleniyor!” Elindeki eşyayı yatağın üzerine koyan An Yirou Su Jian’ın başucuna oturdu ve Su Jian’a doğru baktı. “Abim bütün gece seninle ilgilendi. Görümce çok mu duygulandın?”

Su Jian, “Nasıl bütün gece ya?” An Yize ona sarılarak uyumuştu. Her ne kadar uyuyor olsa da yanında biri olduğunu hissedebilmişti.

An Yirou gülümsedi. “Başından sonuna kadar abim seninle bizzat ilgilendi! Yardım etmek istesem bile gerek olmadığını söyledi.”

Su Jian şöyle düşündü: Tabii ki gerek yoktu. Sadece boğuldum, sıkıntım yok… An Yize onunla özel olarak ilgilendiyse, o zaman An Yize kıyafetlerini de değiştirmiş miydi?

Su Jian o kadar da utanmamıştı. Ancak, ailesinin gizli hazinesinin bulunduğunu ve daha sonra toprağı kazan bir domuz tarafından çalındığını ve ondan yararlanıldığını hissetmişti.

An Yirou onun duygularını fark etmemişti ve sadece yakınmıştı, “Görümce abim sana çok iyi davranıyor! Dün gece ilk kez senin için piyano çaldı. Sonra, seni kurtarmak için suya atladı. Abim seni buraya taşıdığında tüm ifadesi değişmişti. Eminim ki abimin kalbinde önemli bir yerin var.” An Yirou iç çekti, “Sevdiğim kişi de bana böyle davranırsa çok mutlu olurum.”

An Yirou’nun kıskandığını gören Su Jian gülse mi ağlasa mı bilememişti. Dünkü ortamın harika olduğunu düşünüyordu. Eğer gerçekten kadın olsaydı, muhtemelen etkilenirdi. Ne yazık ki sahte bir eşti. An Yize ne kadar harika olursa olsun bu sadece bir oyundu.

Su Jian aniden dün gece duyduğu dedikoduyu hatırlamıştı. Geçmişte, An Yize’nin gerçekten aşık olup olmadığını ve kime aşık olduğunu gizlice tahmin etmişti. Ancak cevap dün gece ortaya çıktığında, bu onu gerçekten şaşırtmıştı. An Yize önceden Ji Yan’a evlenme teklifi etmişti ve hatta reddedilmişti!

Su Jian bunu öğrenince çok mutlu olmuştu. Ananı, An Yize’nin bir gün böyle bir duruma düşeceğini düşünmek garip! Kızın bu uzun boylu, zengin ve yakışıklı adam tarafından cezbedilmesiyle bu uzun boylu, zengin ve yakışıklı adamın kalbinin gerçek aşkı tarafından parçalanması nasıl karşılaştırılabilirdi ki!  İnsanın hayatındaki mutluluk çok çabuk geçer!

Su Jian, An Yize bu gece dönünce kendisini daha şanslı hale getiren An amcanın talihsizliğini net bir şekilde öğrenmek için bir fırsat yakalaması gerektiğine karar vermişti.

Görümcesinin çok fazla surat ifadesi yaptığını gören An Yirou gözlerini kırpıştırdı. “Görümce?”

Su Jian kendine gelmişti. “Hı?”

An Yirou getirdiği şeyi ona verdi. “Bu senin için.”

Su Jian içinde bir kutu olan poşeti aldı ve başını eğip içine baktı. “Bu da ne?”

“Senin için seçtiğim hediye. Bunu dün gece abime veresin diye sana verecektim. Beklenmedik bir şekilde… Bu gece abim gelince ona verebilirsin.”

Su Jian merakla, “Ne tür bir hediye seçtin?” diye sordu.

An Yirou gizemli bir şekilde gülümsedi. “Kıyafetler.”

“Kıyafetler mi?” Su Jian biraz şaşırmıştı. Bir süre düşündükten sonra bunun kötü bir fikir olmadığına karar verdi. An Yize’nin hiçbir şeyden yoksun olmasına imkan yoktu. Zaten An Yize’nin ne sevdiğini de bilmiyordu. Ayrıca, An Yize’nin sevdiği bir şey olsa bile onu alamayabilirdi. Kıyafetlere gelirsek, bir eş olarak An Yize’ye hediye etmesi oldukça uygundu.

Ancak An Yize’nin giydiği kıyafetler de ucuz değildi. Müdür An’ın sıradan kıyafetleri beğenip beğenmeyeceğini bilmiyordu.

Su Jian, “Xiao Rou, kıyafetler ne kadar? Parasını ödeyeceğim.”

An Yirou, “Gerek yok!” diye reddetti.

“Bunu nasıl yaparım?” Hediyeyi benim için seçtin, neden parasını ödemeyeyim ki?” Bu parayı bana zaten abin verdi. Kız kardeşine versem de abin sorun etmez!

“Görümce buna gerçekten gerek yok. Kıyafetler çok pahalı değil ama abim kesinlikle sevecektir! Eğer görümcem bana borcunu ödemek istiyorsa, neden benim için güzel şeyler pişirmiyor? Abimden duyduğuma göre aşçılık konusunda harikaymışsın!”

Hmm? An Yize onu başka birinin önünde övmüş müydü? Su Jian memnun olmuştu ve hemen kabul etti. “Sorun değil!”

   ……

An Yize işten döndüğünde Su Jian’ı odada görememişti. Hizmetçiye, “Jian Jian nerede?” diye sordu.

Hizmetçi saygıyla, “Sanırım üçüncü küçük hanım bahçede.” diye cevap verdi.

An Yize döndü ve bahçeye doğru yürüdü. Bir çiçek çalısının yanından dönerken, Su Jian’ı kulaklıklarını takmış salıncakta otururken gördü.

An Yize ona doğru yürüdü ve aniden salıncağı itti.

Su Jian şok olmuştu. Arkasını dönüp An Yize’yi görünce “Ne yapıyorsun?” diye yakındı.

An Yize salıncağın ipini tuttu ve önüne doğru yürüdü. “Hala kötü hissediyor musun?” diye sordu.

Su Jian üzgün bir şekilde, “Harika hissediyorum!” dedi. Sadece biraz havuzda boğulmuştu, soyadı An olan bu adam neden yaygara koparıp tekrardan utanç verici olayı hatırlamasına neden olmuştu ki!

An Yize hiçbir şey söylemedi, sadece saçını okşadı.

Su Jian elini itti. Aklına bir şey gelince kulaklığını çıkardı ve An Yize’ye baktı. An Yize onun parlak gözlerle kendine baktığını görünce “Sorun ne?” diye sordu.

Su Jian hızla diğer salıncağı çekip ciddiyetle, “Buraya otur. Ayakta durmak çok yorucu!” dedi.

An Yize şüpheli bir şekilde ona baktı. Bir süre tereddüt ettikten sonra salıncağa oturdu.

Su Jian döndü ve ona baktı, “Yize, sana bir şeyler soracağım!”

An Yize sakince, “Ne soracaksın?” dedi.

“Hehe. Şey... Kraliçe Ji ile aranızdaki şey ne?”

An Yize sessizce ona baktı ve hiçbir şey söylemedi.

Su Jian biraz hayal kırıklığına uğramıştı. “Sorun ne? Bana söylemek istemiyor musun?”

“Hayır. Sadece şimdi sırası değil.”

Su Jian anlayamamıştı. “Ne? Doğru zaman ne zaman?”

An Yize cevap vermek yerine soru sordu. “Neden bu konuyu öğrenmek istiyorsun?”

Çünkü merak ediyorum ve dedikoducu yanım yanıyor! Su Jian içtenlikle, “Çünkü senin için endişeleniyorum!” dedi.

An Yize sessizce ona baktı.

Su Jian’ın surat ifadesi oldukça samimiydi. “Artık karı kocayız. Doğal olarak senin için endişeleniyorum ve senin hakkında daha çok şey öğrenmek istiyorum.” An Yize’nin bir şey söylemek istemediğini gören Su Jian şöyle devam etti: “Şunu ekleyeyim, ben şu anda senin eşinim. Geçmişini bilmeye hakkım olduğunu düşünüyorum.”

An Yize sakince, “Geçmişimi bilmenin ne faydası var?”

Ne faydası var mı? Merakımı giderecek! “Tabii ki bir faydası var! Bak, şu an karınım. Geçmişte hoşlandığın kız tipini bilirsem, kendimi aldatılma ihtimaline karşı hazırlayabilirim!”

An Yize: “……”

Bunu söyledikten sonra bir şeylerin yanlış olduğunu hissetti ve hemen ekledi: “Demek istediğim şey, sevgi dolu bir çift gibi davranmalıyız. Doğal olarak birbirimizi tanımalıyız. Yoksa zamanı geldiğinde kiminle uğraşmam gerektiğini bilemem. Ya bir şeyler ters giderse?”

An Yize ifadesizdi. “Uğraşacak kimse yok, bu yüzden de bilmene gerek yok.”

Su Jian çok çaba harcamıştı ancak An Yize bir şey söylememişti. İstemsiz olarak üzgün hissediyordu, “Senin için bir hediye hazırlamıştım ama şimdi sana vermek istemiyorum!” dedi.

An Yize’nin ruh hali değişti. “Hediye mi?”

Su Jian salıncaktan indi ve öfkeyle, “Artık hediye yok!” dedi.

An Yize bir şey söylememişti ancak surat ifadesi daha nazik görünüyordu.

   ……

Yemekten sonra, Su Jian odasına döndü ve yatağa uzanıp telefonuna bakmadan önce duş aldı.

An Yize sessizce yanına oturup ona baktı.

Su Jian bakmasından rahatsız olmuştu. Bedenini geri çekerek, “Ne istiyorsun?” diye sordu.

“Benim için bir hediyen olduğunu söylemedin mi?”

Su Jian gözlerini devirdi. Kenara çekildi ve merakla, “Gerçekten Ji Yan’dan hoşlanıyor musun?” diye sordu.

An Yize sakince, “Hayır.” dedi.

Su Jian: “……”

An Yize, “Sorunu cevapladım. Hediyem nerede?” diye devam etti.

Su Jian’ın dedikoducu ruhu tam anlamıyla tatmin olmamıştı. Soruyu duyunca, kendini yatağa bıraktı. Bacağını kaldırdı ve bir yeri işaret ederek, “Dolapta!” dedi.

An Yize ayağa kalktı ve dolabı açınca büyük bir kutu gördü.

Kutuyu çıkarıp yatağa oturdu ve “Nedir bu?” diye sordu.

Su Jian tembel bir şekilde, “Kıyafet. Denesene.” dedi.

“Kıyafet” kelimesini duyan An Yize kutuyu açmadan önce Su Jian’a baktı.

Su Jian tembel bir şekilde telefonuna bakıyordu. An Yize’nin aniden hareket etmeyi bıraktığını duyunca istemsiz olarak başını kaldırdı. “Ne oldu? Beğenmedin mi?”

An Yize tereddütle elini uzattı ve kutudan kıyafetleri çıkardı. Kıyafetleri dağıtarak sakince, “Bana bu tür kıyafetler mi vermek istiyorsun?” dedi.

Su Jian bir göz atmak için başını kaldırdı ve donakaldı.

Hasiktir! Hediyenin takım elbise, gömlek, kravat ya da çorap olması gerekmiyor muydu? Neden seksi iç çamaşırıyla birlikte bir denizci takımı var!