SAHİPKIRAN BÖLÜM 36 (Part1)

Neler olduğunu anlamaya çalışırken İstapha etrafına bakınıyordu.

‘’İstapha Kaviand teslim ol.’’

‘’Neler oluyor? Yanlış bir şey mi yaptım?’’
‘’Kraliyet ordusuna bağlı olan bir birliğe saldırı düzenlediğin öğrenildi. Teslim olman senin için en iyisi olur.’’

‘’Ben bu okuldan bile ayrılmadım ki nasıl saldırı yapabilirim?’’

‘’Zaten araştırdık, saldırı ise sen bu okula gelmeden hemen önce yaşandı.’’

İstapha zor bir durumda kalmıştı. Kendisini bir türlü açıklayamıyordu. Bu sırada Shizuku yanına geldi.

‘’Ne yaptın sen?’’

‘’Hiçbir şey, neler olduğunu bende anlamıyorum.’’

‘’Yani hiçbir şey yapmadın öyle mi?’’

‘’Evet, kimseyi öldürmedim.’’

‘’Ama onlar böyle düşünmüyor, çoktan en güçlü takımlardan birisini seni yakalamak için gönderdiler  bile, okul seni korusa da delilleri varsa bir şey yapamaz.’’

‘’Peki delilleri var mı?’’

‘’Bilmiyorum ama böyle özgürce dolaştıklarına göre öyle olmalı.’’

‘’Merak etmeyin, delilimiz var, çoktan okulun müdiresiyle görüştük ve o da bunu kabul etti.’’

Takımın başındaki adam yüksek sesle bağırdı. İstapha ve Shizuku’nun konuşmalarını duymuş olmalıydı. Bu sırada yaşlı bir adam yanlarına geldi. Bu okulun  baş öğretmenlerinden birisiydi.

‘’Müdire çoktan karışmamamızı söyledi, Shizuku lütfen geri çekil.’’

Shizuku bunu duyunca  yüzünü buruşturdu. Artık yapacak bir şeyi kalmamıştı, hem okul hem imparatorluk anlaşmaya varmışsa olay bitmiş demekti.

‘’Üzgünüm, sanırım artık seni savunamam, bundan sonrasını kendin halletmen gerek. Ne olursa olsun kendini aklamayı unutma. Yoksa kimse seni kurtaramaz.’’

‘’Sorun değil anlıyorum.’’

İstapha direnmemeye karar verdi, sonuçta ne olursa olsun masum olan her zaman eninde sonunda ortaya çıkardı.

‘’Yakalayın, hemen imparatorluk sarayına gidiyoruz.’’

İstaphayı aldıktan sonra hiç beklemeden okuldan ayrılıp saraya doğru yola çıktılar. Bir süre sonra nihayet saraya vardılar. Sarayın devasa kapsı açılınca içeriye girip devam ettiler, altından yapılma bir kapının önüne gelince ise durdular, girebilmek için izin gelince grubun lideri olan adam ve İstapha içeri girdiler. İçerde, tam karşı tarafta bir tül vardı, tülün arkasında birisi onlara bakıyordu. İstapha sağdaki ve soldaki korumalara baktı, onların çok güçlü olduğunu hissedebiliyordu. Muhtemelen onu buraya getiren adamdan daha zayıf değillerdi. Tülün arkasındaki kişi konuşmaya başladı.

‘’Temo, bu o kişi mi?’’

‘’Evet İmparatoriçe, alayı katletmekten sorumlu tutulan kişi bu.’’

‘’Adın ne?’’

İmparatoriçe İstaphaya doğru bir soru yöneltti.

‘’İstapha, Majesteleri.’’

‘’Bahsettikleri işi gerçekten yaptın mı?’’

‘’Hayır, ben kimseyi öldürmedim.Neler olduğunu bile anlamıyorum.’’

Temo ona sert sert bakmaya başladı, sözlerine inanmadığı belli oluyordu.

‘’Bahsedilen alay senin şehrinin yakınlarındayken katledildi, katledildiği yer bir ormanın yakınları, senin bu sıralarda o ormanda olduğunu biliyoruz, ayrıca taşıdıkları şey de senin üzerinden çıktı. Okuluna gelen iki koruma onu senden aldıklarını söylediler. Bu durumda eldeki tek şüpheli sensin ve senden şüphelenmekte pek haksız sayılmayız değil mi?’’

‘’Değil?’’

‘’Ne ?’’

Temo şaşkın ve sinirli bir şekilde ona bakmaya devam etti.

‘’Dedim ki olay bu değil?’’

‘’Ne demek istiyorsun?’’

‘’Burada kimseyi katletmekten dolayı bulunmuyorum.’’

Temonun ağzı bir karış açılmıştı, imparatoriçenin de sesi çıkmıyordu, şaşkınlık içeren bir sesle konuştu.

‘’Nasıl fark ettin?’’

 DEVAM EDECEK...