Yaşamayı seven insanlardan korkun. Çünkü onlar: Yaşamayı seçmek için size ihanet edebilecek insanlardır. Yaşamayı sevmeyen insanlardan daha çok korkun. Çünkü onlar: Yaşamdan kaçmak için sizi yüzüstü bırakabilecek insanlardır.

"Bugün de ölmemişim," diyerek uyandım bir hafta sonu sabahına. 

Sikeyim. Okul yok, meşguliyet yok. Erken uyanmak zorunda değildim.

İnsanlar öz eleştiriyi çoğunlukla yalnızken yapar. Peki, yalnızken ne düşündüğünüzü hiç düşündünüz mü? Ben başarılarımı ve başarısızlıklarımı düşünüyorum. Ve neden başarısız olduğumu düşündüğüm zaman ise hep kendi hatalarım olduğunu görüyorum. Başarısızlık aslında size ileride başarıyı getirecek en güçlü basamaktır. Ya da en azından ben öyle düşünüyorum. 

Başarılarla basamakları çabucak tırmanmak yerine, başarısızlıklarla temelimi daha sağlam yapmayı tercih ederim.

Belki benim hayata depresif, pesimist bakış açımı insanlar sevmeyebilir, bunu anlayabilirim. Fakat bardağın her zaman dolu tarafından bakmak kadar çocuksu bir düşünce yapısına sahip olmayacağım. 

Kazanırsanız şampiyon olacağınız 90 dakikalık maçın 85. dakikasına 1-0 yenik girdiğinizi düşünün. Maçın bitmesine 5 dakika kaldığı için olumlu yönden mi bakardınız, yoksa olumsuz yönden mi? Veya maçı çevirip kazanmak size ne ifade ederdi? Şanslı olduğunuzu mu? Yoksa takım olarak bir şeyleri beraber başardığınızı mı? Ya da olumsuz baktığınız için kendinizi suçlu mu hissederdiniz? Siz olumsuz olsanız bile her zaman sizin yerinize olumlu düşünen insanlar vardır.

Size bir tavsiye verebilir miyim? Tabii ki verebilirim. Ne de olsa kendimle konuşuyorum. (Evet, doğru. Sizle değil, kendimle.) Herkes aşık olur. Bazen aşık olduğunuz kişilerin peşinden delicesine, kimse sizi ondan alıkoyamazmışçasına koşarız. Peki niçin hayalleriniz için de bu şekilde çabalamıyorsunuz? Hayalleriniz gerçekleştirilebilir. Lakin aşk bir illüzyondur. İllüzyon: Sizi kandırmak, eğlendirmek için yapılmış bir gösteridir. Aşk geçicidir. Hayallerimiz daimdir. Yaşadığımız süre boyunca hayallerimiz de bizle beraber gelecek ve peşinde koşmadığınız için, kendinizi her zaman hayatınız boyunca suçlu hissedeceksiniz. Hayal yalnızdır. Bir kere bir hayale sahip olursunuz. Ama aşk... Birden fazla aşık olabilirsiniz. Daha önce hayalleriyle aşk arasında kalmış bir insan tanıyorum. O, aşık olduğu insanı elde edince dünyayı elde etmişçesine aldanmış duygularla hayallerinden vazgeçti. Sonrasında ne olduğunu sizle söyleyeyim: Aşık olduğu insanı kaybetti. Oysa hayalleri hâlâ onunla birlikte duruyor...

Şu anda hala yatağımda uzanmış, hafta sonu tatil günümde tavanı seyredip bilinçaltımda konuşurken, bilinçaltımda beni dinlediğini düşündüğüm insanlara soruyorum: Yaşamak için bir nedeniniz var mı? Veya yaşamayı mantıklı bulduğunuz bir neden? Hayat sizce de fazla anlamsız değil mi? Hayallerinin peşinde sürüklenen insanları kıskanıyorum. Anlamsız, 'Yaşam' denilen saçmalığa bir anlam katıyorlar. Ben her zaman kendi hayallerimde kayboldum ama asla peşinde kendimi sürükleme hırsına sahip olamadım. Zorlukla karşılaşınca hayallerimden kaçtım. Zaman yolculuğuna ilgisi olan insanlar, keşfedemedikleri duygularının derinliklerinde, pişmanlıklarını düzeltme arzusu yattığı için bu kadar ilgi duyuyorlardır. Çünkü ben,  pişmanlıklarımla yaşadım.