Bir insanın kötü ahlaklı olması onu kötü biri yapmaz. Ahlakının kötü olduğunun farkına vardığı halde düzeltmek için hiçbir çaba göstermemesi onu kötü yapar.

''Yemekhanedeki gibi kendine güvenir halinden eser yok sarışın,'' dedi Thiric. ''Korkma. Eğer nefes almanı istemeseydim, sen farkına varamadan gerçekleştirmiş olurdum. Burada asıl yapılan şeyin ne olduğunu biliyorsun; burası bir krallık ve kral benim. Burada sadece benim kurallarım geçerlidir. Buraya kimin gelip gelemeyeceğine ben karar veririm. Eğer krallığımı biri işgal ederse, işgalcileri bastırmak bir kral olarak benim görevim, anladın mı?''

Ivan'ın yüzünü göremiyordum, ama ifadesini hayal edecek olursam kesinlikle o da benim gibi bu sapkınlar ormanında çaresiz kalmıştı.

Ivan akıllıydı. Neden öldürülmediğimizi, neden ders verildiğini muhtemelen biliyordu. Yaşama sebebimizin amcasıyla olan konuşmamın olduğuna kesinlikle farkındaydı.

Ya nedenini bulursa? Gerçekten nedenini bulursa, beni affeder mi? Affedilmeyecek kadar büyük bir günah.

''Çıkışınıza kadar uslu uslu oturun. Size zarar gelmeyeceğinin garantisini veriyorum.''

Dövmeli adam Ivan'ı bıraktı ve Ivan yüzüme bakmaya tenezzül etmeden yanımdan geçip gitti. Dövmeli adam geldi ve elimden tutup kaldırdı.

Bakışları garipti.

Elimin tersiyle elini savurup oradan uzaklaştım.

Avluya vardım, Ivan beni beklemeden içeri girip gözden kaybolmuştu.

Kahel beni seyrediyordu. Yanına gitmek için hareketlendim, o da oturduğu banktan kalkıp uzaklaştı.

Avlu bir tabaksa, ben bir fakir için o tabağın içindeki yemek gibiydim. Hiçbir şekilde kendime yetemiyordum.

''Yalnızlık Tanrı'ya mahsustur'' diye bir söz vardı.

Tanrı olmayan birine göre fazlaca yalnızlık çektim.

''Çok güzelsin. Geldiğinden beri geceleri seni düşlüyorum,'' dedi arkamdan bir ses.

Hışımla dönüp baktım; devirmekte zorlanacağım cüssede bir ibne dikiliyordu.

''Ben de pipimin farkına vardığımdan beri elim oraya gittiğinde kız kardeşini ve reşit kızını düşlüyorum,'' dedim. ''Gerçekten tehdit işlerinden nefret ederim. Çünkü başkalarına sığınıp düşmanını tehdit eden insan güçsüzdür. Ama bu tehdidi güçsüz olduğum için değil, sadece senle uğraşmamak söyleyeceğim. Dünya Ağır Siklet Şampiyonu'ndan eğitim aldım.'' Elimle kışkışladım. ''Belanı bulmadan uzaklaş.''

Adam elini yanağıma attı. ''Senin narin ellerin benim üzerimde sadece zarar görür.''

Yumruğumu sıklaştırmamla çenesine indirmem bir oldu. Ne oldu, ne bitti demeye kalmadan dikkatini bize veren avludaki mahkumlar, fiziksel görünümüne aykırı ibnelik yapan mahkumun yere serilişini izledi.

O sırada Thiric yanıma yaklaştı. ''Seni yanlış değerlendirmişim,'' dedi. ''Bir kadına göre fazla cesursun.''

Başımı çevirdim ve içimde kendime karşı hissettiğim nefreti ona yansıttım.

Yatakhanenin yoluna koyuldum. Hücreme girdim. Kahel yatağında uzanmış, Arapça bir kitap okuyordu. Kitabı indirip bakmaya tenezzül etmeyince elinden kitabı alıp ranzanın üst tarafına bıraktım.

''Ne istiyorsun.'' Gözleri düşmanlıkla bakmak istese de bana karşı hissettiği kırgınlık yansıyordu.

''Özür dilerim,'' dedim. ''Irkçılık yapmak istemedim. Ben kesinlikle öyle bir insan değilim. Yoksunluk çekiyordum... Doğru düşünemiyordum...''

Yatakta doğruldu, eliyle durmamı isteyen bir hareket yaptı. ''Biliyorum,'' dedi. ''Ivan senin yerine özür diledi. 'O asla özür dilemez,' dedi. İlkin olduğunu varsayıyorum?''

''Dininde evlenmeden böyle şeyler yapmak günah değil mi?''

Kahkaha atarak ayaklandı ve elini uzattı.

Elini sıktım.

''Ivan'ı görmen lazım,'' dedi kaygıyla. ''Hiç iyi görünmüyordu.''

Başımı hafifçe salladım ve hücremden çıkıp sarışın bombanın hücresine doğru yol aldım.

Ivan sanki başından beri beni bekliyormuşçasına gözlerimin içine bakıyordu: Düşmanca.

''Kahel'den özür diledim.''

''Demek amcamla anlaşıp babamı öldürmeye karar verdin.''

Yahu bana kalsa ben daha önce karar verirdim de... Nabersiniz? Umarım beni özlemişsinizdir. Hadi, kandırmayın kendinizi, beni özlediniz. Ben ise bayanları ve erkek olmayan karşı insan cinsini özledim. Bu bölüm kısa olmuş. Doğru. Pekala bu sizi ilgilendirmez. Evet, yazar yalakası oldum. Neden diye sorun; tabii ki yazar yalakasıyım ulan! Ben bu adamın aksine gittikçe o beni yaşatmayı bırakıyor. Bırakmalı da. Ben yaşamazsam, belki de o mutlu olacaktır.