ÇEVİRMEN:SNBURAK

EDİTÖR:BLACKLOTUS

Jin-Ah başını iki yana sallarken Jin-Woo aniden ona bir şemsiye uzattı.

"Neden bir şemsiye?"

Jin-Ah aldı ve gökyüzüne baktı. Hala şafak vakti olduğu için gökyüzü karanlıktı, ama az çok açık ve bulutsuz görünüyordu.

"Fakat yağmur yağacak gibi gözükmüyor?"

"Yine de al."

"Ama ağır, biliyor musun?"

“Ne olursa olsun yanına al. Ayrıca, katlanır tip bir şemsiye, bu yüzden yük sayılmaz. Abartmayı kes, tamam mı?”

Çat.

Jin-Woo kapıyı kapattı.

“Üff... Kafasına göre davranıyor.”

Jin-Ah, hoşnutsuzluğunu ifade etmek için birkaç kez kapıyı tekmeledi, şemsiyeyi katladı ve okul çantasındaki boş alana attı ve gitmek için arkasını döndü.

‘Bekle...'

Onun ve abisi arasındaki göz hizaları arasındaki farkı hatırladıktan sonra adımları aniden durdu. Bir şey oldukça garipti.

Göz hizası kesinlikle öncekine göre daha yüksekti.

"Erkekler yirmili yaşlarında bile uzamaya devam ediyor mu?"

‘Yok canım, bunun gerçek olmasının bir yolu yoktu...’

Jin-Ah tekrar başını salladı ve aceleyle okuluna doğru yürüdü.

*

Tık.

Jin-Woo kapıyı kilitledi ve Envanteri çağırdı.

"Depolama."

Depolama, 'depo', Envanter.

Bunu çeşitli denemelerle keşfetmişti ve kullanılan kelimenin aynı anlama geldiği sürece önemli olmadığını öğrenmişti.

Posta kutusuna erişirken de aynısı geçerliydi.

Konuşulan kelime 'açık' anlamına geldiği sürece, istenen etki hatasız gerçekleşiyordu.

Daha sonra Jin-Woo, gözlerinin önündeki 'dijital' depodaki rastgele kutudan aldığı şemsiyeyi tıkıştırdı.

"Bugün yine iyi değil, ha."

O anlık zindanı temizlemesinden bu yana dört gün geçmişti.

Rastgele bir kutu açmak zorunda kaldığında her zaman umutluydu, başka bir zindan anahtarının çıkması için dua ediyordu ama ne yazık ki şimdiye kadar şanslı değildi. Bu kadar zorsa oldukça nadir bir eşya olmalıydı.

‘Demek öyle ama şimdi...'

Jin-Woo odasına girdi ve yatağının kenarında oturdu. Hemen çözdüğü bir sorun vardı.

"İstatistikler.”

[İstatistikler]

Güç: 48

Canlılık: 27

Çeviklik: 27

Zekâ: 27

Algı: 27

(Kalan kullanılabilir puanlar: 12)

Son dört günün görevlerinden kazandığı İstatistik puanlarını biriktiriyordu. Günlük görevi her gün tamamlamıştı. Elbette, ödüllerini de her zaman kontrol etmeyi de unutmamıştı.

Ancak şimdiye kadar puanları dağıtmamıştı.

Sorun...

“… Bu zor.”

Gerçekten de bir karara varmakta oldukça zorlanıyordu.

'Güç' İstatistiği.

Harika bir İstatistikti, kesinlikle. Bir kez bile pişman olmamıştı, bu şeye başladığında tüm puanlarını buna yatırmıştı.

Çeviklik.

Bu da oldukça iyi bir İstatistik idi. Zayıf düşmanlara karşı bu sadece biraz yardımcı oluyordu ancak rakiplerinin seviyeleri gelecekte yükseldikçe şüphesiz bu İstatistiğe daha fazla güveniyor olacaktı.

Sonuçta, 'hız' göreceli bir şeydi.

Ve sonra, Canlılık ve Algı.

Açıkçası Canlılığın yüksek olması harika olurdu. Ve bu Algı da çok faydalıydı.

Son olarak, 'Zekâ'.

… Bu sorunlu olan çocuktu.

Bu İstatistiğin kullanımlarını henüz anlayamamıştı.

Seviyesi oldukça artmıştı ama eskisinden daha akıllı hissetmiyordu. Anıları da iyileşmiş gibi görünmüyordu ve hızlı bir şekilde hesaplama yeteneği de yoktu.

'Bence sihirle ilgili olmalı...'

Bu İstatistik şu an için gerçekten ihtiyaç duymadığı bir şey olabilirdi. Geriye Güç, Canlılık, Çeviklik ve Algı kalmıştı.

“... Öyle olsa da bu gerçekten zor.”

Artık aralarından seçim yapabileceği daha az İstatistiğe sahip olmasına rağmen hala burada bir ikilem içindeydi.

Kendine hiç güvenmiyordu.

En azından 'Güç' ve 'Çeviklik' arasındaki sinerjinin çok iyi olduğunu anlamıştı. Büyük hasar verebilse bile hedefine vuramazsa anlamsız olurdu. Diğer taraftan her zaman doğru bir şekilde vurabilse bile yeterince hasar veremediği sürece zaman kaybı olurdu.

Bu bağlamda Güç ve Çevikliğin bir 'set' oluşturduğunu söyleyebilirdi.

'Güç İstatistiğim çok yüksek olduğu için Çevikliği buna uyacak şekilde yükseltmeliyim.'

Çeviklik İstatistiğini yükseltmeye karar verdiyse Canlılığı yükseltmeyi ertelemek zorundaydı. Sonuçta, Çeviklik ve Canlılık arasındaki sinerji o kadar iyi değildi.

Mesele şu ki Çeviklik arttırıldığında düşman tarafından vurulma ihtimali azalacaktı. Ancak diğer yandan, Canlılık ancak rakibin ona gerçekten zarar verdiği zaman gerçek değerini gösteren bir İstatistik idi.

'Tabii ki, en azından canlılığın en azına ihtiyacım var...'

Ancak hem Çevikliği hem de Canlılığı aynı anda yükseltmek, en azından onun bakış açısından oldukça verimsiz bir yöntemdi.

Uzun bir müzakereden sonra öncelik sırasına karar verdi.

Birincisi Çeviklikti. İkincisi Algı. Son olarak Canlılık.

Gücü yeterince yüksek olduğu için şimdilik ertelemişti. Çevikliğini arttırmayı planlarken Algı, Canlılığa göre öncelik kazanmıştı.

Buna karar verdikten sonra Jin-Woo, Güç için 2 puan harcadı.

Bip.

[İstatistikler]

Güç: 50

Canlılık: 27

Çeviklik: 27

Zekâ: 27

Algı: 27

(Kalan kullanılabilir puanlar: 10)

Şimdilik Gücü yuvarlamak ve hatta 50'ye yükseltmek istedi. Normal insanlar böyle davranırdı, değil mi?

Sonra Çeviklik için 8 puan harcadı.

[İstatistikler]

Güç: 50

Canlılık: 27

Çeviklik: 35

Zekâ: 27

Algı: 27

(Kalan kullanılabilir puanlar: 2)

Bunun nedeni de o kadar özel değildi.

Sadece son sayının '5' olmasını istemişti.

'5'in katındaki sayıları görmek daha fazla tercih edilir...'

Güç 50 ve Çeviklik 35.

Bunların 5'in katlarında sona erdiğini görünce aniden hiçbir sebep olmadan kendinden oldukça memnun olduğunu hissetti.

'Ve son 2 puana gelince...'

Jin-Woo onları Algı’ya yatırdı.

Bununla puan dağıtımı sona ermişti.

[İstatistikler]

Güç: 50

Canlılık: 27

Çeviklik: 35

Zekâ: 27

Algı: 29

(Kalan kullanılabilir puanlar: 0)

Tek rahatsız eden Algıyı 30'a kadar getirememesiydi.

‘Artık puanım kalmadığı için elimden bir şey gelmez.’

Bunun dışında her şey iyiydi. Seviye yükselterek Canlılık ve Çeviklik’i yükseltmenin iyi olacağını düşündü.

"Öyleyse, sanırım bu kadar."

Kim olursanız olun her şeyden %100 memnun olmanız çok zor olurdu. Seçimlerini uzun zamandır düşündüğü için onlarla böyle az ya da çok mutluydu.

O sırada oturma odasından telefonun zil sesini duydu.

Riiing, riiiing...

‘Birlik beni mi arıyor?'

Geçmişte baskınlara katılmak istemediği için mümkün olan en son ana kadar çağrıları görmezden gelmek için elinden geleni yapmıştı, ancak şu anda çeşitli canavarlara karşı yükselen yeteneklerini test etmek için çok istekliydi.

Jin-Woo hızla telefonu kaptı.

"Ben Avcı Seong Jin-Woo."

- "Amanın, sonunda telefonu açtın."

Ne yazık ki Birlik’in çağrısı değildi.

Üzgün bir nefes ağzından sızdı.

- "Öğrenci Jin-Woo, son zamanlarda sizinle iletişim kurmak neden bu kadar zor?"

Konuşandan gelen ses tanıdık geliyordu.

Liseden mezun olduğundan bu yana dört yıl geçmişti ve bu nedenle 'öğrenci' olmayı bırakmıştı, ancak binanın sahibi küçüklükten beri Seong kardeşleri tanıdığı için Jin-Woo'nun adının önüne her zaman bu sıfatı koyuyordu.

"Bunun için gerçekten üzgünüm. Birkaç gün önce meydana gelen bir olay yüzünden hastaneye kaldırıldım."

- "Tsk, tsk, demek öyle. Bilmeliydim. Eh, madem öyle öğrenci Jin-Woo... Bu ayın kirası henüz gelmedi, yani... Ne yapmalıyım? Senin için biraz zorsa bir ya da iki ay geciktirmeli miyim?"

"Ah, hayır. Sorun değil. Parayı biraz sonra göndereceğim."

- "Tamam. Ama kendini zorlama, tamam mı? Annene ve küçük kız kardeşine bakmaya çalışıyorsun, çok fazla zorluk çekiyorsun. Paranın önemli olduğunu biliyorum ama vücuduna da iyi bakmayı unutma.”

"Teşekkür ederim. Bunu unutmayacağım."

Çağrı orada sona erdi.

Jin-Woo, banka bilanço defterini çekmecelerden birinden çıkardı. Hesapta kalan miktar sadece 800.000 Won civarındaydı. (700 dolardan biraz fazla.)

"Si..."

Ağzından bir inilti çıktı.

500.000 Won’luk kirayı ödedikten sonra o aylık giderler için 300.000 Won kalacaktı.

Ve kira, apartman şehrin uzak eteklerinde, eski ve yıpranmış olması nedeniyle, binanın sahibi Jin-Woo'nun sıkıntılarını göz önünde bulundurduğu için bu kadar düşüktü ve son birkaç yıldır arttırmıyordu.

Bugünlerde kimsenin ayda 500 bine kiralayabileceği bir daire bulabilmesinin bir yolu yoktu.

Ve bütün ay boyunca 300 bin Won ile hayatta kalmaya çalışmak çok daha zordu.

"Önce biraz para kazanmalıyım."

Jin-Woo önce acil konularla ilgilenmeye karar verdi.

Artık E-Seviyeli tek bir canavarı bile öldüremeyen ve korku içinde ürperen birkaç gün önceki adam değildi.

***

Avcılar nasıl para kazanıyordu?

En iyi yol canavarları öldürmekti.

S ya da A-Seviyeli Avcılar sponsor alabilir, reklam çekebilir, televizyon şovlarında yer alabilir ve bazı chaebollerin[1] yaptığı kadar çok para biriktirebilirlerdi, ancak sayıları son derece azdı.

Gerçekten de çok azlardı.

Üstte bu kadar az olanlar hariç tutulduğunda Avcıların çoğunluğu para kazanmak için bir zindana gitmek zorundaydı.

Daha yüksek seviye...

Daha büyük deneyim...

Kazançlar her bireyin kendi yeteneklerine göre kararlaştırılıyordu.

E-Seviye olan Jin-Woo gibi biri sadece Birlik için çalışıyordu ve C'den daha yüksek seviyede olan zindanlarda hiç deneyimi yoktu, böyle bir durumun üstesinden gelmesi inanılmaz zor bir durumdu.

Jin-Woo'nun yüzü çirkin bir ifade ile buruştu.

'Şimdilik koşulları göz ardı edersek bir saldırı ekibine girebilseydim bu harika olurdu...'

Avcı internet sitelerinin duyuru panolarındaki iş ilanlarına bir göz attı ve birkaç numara aradı, ancak hepsi zaman kaybıydı. Hiç kimse bir E-Seviyeli bir Avcı ile çalışmak istemiyordu.

İş ilanları yoluyla dışarıdan yardım arayan bu Avcılar, neredeyse her zaman serbest çalışanlardı, bu da kendi boyunlarını korumaktan sorumlu oldukları anlamına geliyordu bu yüzden anlaşılır bir şekilde bir baskın ekibi oluştururken ya da birilerini ekibe alırken dikkat ediyorlardı.

Bu insanlar büyük Loncalara girmek için yeterli yeteneğe sahip değildi, ancak seviyeleri bir Birlik için çalışmak için çok yüksekti.

Hepsi bir kaya ile sert bir yer arasına sıkışmıştı ama her iki şekilde de gidemiyorlardı.

‘O zaman bile, bu Avcılar bildiğim kadarıyla ayda 10.000.000 Won'dan fazla kazanıyorlar.' (8830 dolar civarında)

'Büyük Risk, Büyük Ödül' durumuydu.

Hayatlarını ortaya koydukları için kazandıkları kar günün sonunda o kadar büyüktü. Genel halkın, yüksek seviyeli Avcıları kıskanması boşuna değildi.

Yine de Jin-Woo'nun bakış açısından sadece sabırsızlanabilirdi.

‘Seviye tayin testine girmeli ve seviyemi hemen arttırmalı mıyım?"

Sonunda, Jin-Woo başını iki yana salladı.

Ne kadar çok düşünse de bunun aptalca bir şey olduğunu biliyordu.

E-Seviyeli bir avcı aniden yüksek seviyeli bir Avcı olmuştu!

Bu A veya B, hatta C bile olsa da önemli değildi.

Yeniden Uyanış her zaman bir gündem maddesi olacaktı.

İnsanlar iyi bir dedikodudan başka bir şey sevmiyorlardı ve Avcılar kafa yoracakları iyi bir konuydu.

Eski bir deyiş, beş ağız varsa on göz vardır diyordu. Yani, hakkınızda ne kadar çok insan konuşursa o kadar fazla göz size odaklanırdı. İstatistikleri gelecekte yükselmeye devam edecekti bu yüzden 'özel' durumunun diğerleri tarafından keşfedilmesi sadece bir an meselesi olurdu.

"Yeteneklerini daha yükseğe çıkarabilecek bir Avcı mı?"

"Zaman geçtikçe güçleniyor mu?"

"Bu Avcı kim?"

"Böyle bir şeyi nasıl yapabilir?"

"Onun gibi olmak için ne yapmalıyız?"

Şüphesiz birçok insan ilgilerini ifade edecekti. Sonuçta daha önce onun gibi bir Avcı yoktu. Ve ilgisini dile getirenler arasında onu kullanmaya çalışanlar ya da ona karşı düşmanca niyetlerini ortaya koyanlar da olacaktı.

'Bunlardan sadece biri inanılmaz güce sahipse o zaman...'

Sadece hayal etmek tüylerini diken diken yaptı.

Şu anda çok zayıftı. Kendini korumak için yeterli güce sahip olana kadar dünyanın varlığını bilmesini istemiyordu. Yani seviyesini yeniden atamak için sınava girmesi söz konusu değildi.

‘Fakat yine de para kazanmam gerekiyor...’

Ancak bu da dışarı çıkıp yarı zamanlı bir iş bulabileceği anlamına gelmiyordu. Birlik ‘in ne zaman bir baskın için onu arayacağını bilmiyordu.

Bir zindana baskın yaparak hem para hem de tecrübe kazanacaktı, peki yerel bir mağazada çalışarak birkaç kuruş kazanabilmek için bu önemli şansı nasıl bulabilirdi?

Yapması gerekeni ciddi bir şekilde düşünürken duyuru panosunda dikkatini çeken bir şey fark etti.

 Acil durum! Seviyesine bakılmaksızın tek bir Avcı aranıyor! Hemen gelmesi gerekiyor!

Jin-Woo'nun gözleri hemen açıldı. Bu ilan tam anlamıyla bir saniye önce ortaya çıkmıştı.

Mesajın içeriğini aceleyle kontrol ettiğinde evinden de çok uzak değildi.

Jin-Woo hızla telefonu aldı. Diğer taraf da aceleci olmalıydı çünkü ilk zil sesinden önce aramayı yanıtlamıştı.

"Merhaba?"

Jin-Woo, mümkün olduğunca kesin arama nedenlerini açıkladı ve sakince cevap bekledi.

"Ah, E seviye misiniz?"

Diğer taraftan gelen cevap beklenenden daha iyiydi.

- "Sorun değil. Sadece personel sayısını göstermemiz ve doldurmamız gerekiyor, hepsi bu. Ancak bu C seviyeli bir Kapı bu yüzden orada avlanmanız zor olacak. Karları kendi aramızda bölüşeceğiz ve biz size sadece 2,000,000 Won nakit veriyoruz. Ne düşünüyorsunuz? Hemen gelebilir misiniz?"

Bir günlük iş için 2,000,000 Won! (Yaklaşık 1765 dolar)

Sadece sayıları doldurmak için orada bulunuyor diye çok para kazanıyordu.

Bu oldukça cazip bir teklifti.

Zindanın ganimetini paylaşamaması üzücüydü ama sadece açgözlü olmaya çalışarak 2 milyon kazanmayı kaybedebilirdi.

'Şimdilik önce acil yangınları söndürelim.'

Ne de olsa böyle bir fırsat her gün gelmezdi.

Onun ve kız kardeşinin aylık yaşam masrafları için 2 milyon yeterliydi.

Jin-Woo teklife evet dedi.

"15 dakikadan az bir süre içinde orada olacağım."

[1] Chaebol: Holding sahipleri.