ÇEVİRMEN:SNBURAK

EDİTÖR:BLACKLOTUS

Ahn Sahng-Min tekrar başını eğdi. Ve sonra, Hyun Ki-Cheol'a aceleyle emir verdi.

"Başkan Yardımcısı Hyun, sözleşme belgelerini hazırla."

"Tamam, Şef!"

Hazırlıkları bir göz açıp kapayıncaya kadar yapıldı.

İkili aceleyle ofisten ayrıldıktan sonra Baek Yun-Ho yanındaki bir erkek çalışana soru sordu.

"Burada neler oluyor? Ne tür bir görev şef Ahn'ın kollarını sıvamasına ve kişisel olarak bu şekilde atlamasına neden olabilir?”

Erkek çalışan, yanındaki bir kadın meslektaşına yalvaran bir gözlerle baktı ve sessizce yardım istedi. Ne yazık ki kadın başını iki yana salladı.

‘Ben de bilmiyorum,’ dedi gözleri.

‘Lanet olsun...’

Erkek çalışan nihayet pes etmeden önce biraz tereddüt etti ve başının arkasını kaşırken büyük bir zorlukla cevap verdi.

“Şey, efendim… Mesele şu ki hiçbirimiz…”

Patronun tıslamasını bekledi, ama sonra…

Beklenmedik bir şekilde patron başka bir şey söylemedi.

‘Öyleyse, o kadar gizli bir şeye karıştı ki kendi çalışanlarına bile söyleyemiyor, öyle mi?’

Baek Yun-Ho yavaşça çenesini ovuşturdu.

Beyaz Kaplan Loncası’nın şu anki büyüklüğüne ve gücüne katkıda bulunan kişi, Şef Ahn Sahng-Min'den başkası değildi.

Eğer böyle biri tamamen bu konuya odaklanmışsa o zaman….

‘Şef Ahn bir kez daha büyük bir balık yakalayacak mı?’

Baek Yun-Ho’nun yüzünde kocaman bir gülümseme yavaşça oluştu.

***

‘Bu kahve neden bu kadar acı?!’

Jin-Woo kaşlarını çattı.

Kafede bir fincan Espresso siparişi verirken otomat kahvesinin tadını düşünüyordu. Ama buna kahve demek yerine gerçekten acı bir geleneksel ilaç olarak etiketlemek çok daha uygundu.

Ve fiyatı da çok fazlaydı.

‘Dostum, 6,000 Won ile birkaç hazır teneke kutuda kahve alabilirim…’

Hazır teneke kutudaki kahve ile aynı tadı elde etmek için bu acı piçe kaç tane şeker atması gerektiğini merak etmeye başladı. Ama sonra…

Tıng.

Kafenin kapısı açıldı, Ahn Sahng-Min ve Hyun Ki-Cheol ikilisi içeri girdi.

"Buradayım."

Jin-Woo elini kaldırdı.

Ahn Sahng-Min ve Hyun Ki-Cheol hızlıca kafeye göz gezdirdiler ve Jin-Woo'yu fark ettiklerinde ciltleri bir anda parladı. İfadeleri, kırlangıç tarafından getirilen kabağı kesen ‘Heungbu’nun[1] ifadesine benziyordu.

“Dürüst olmak gerekirse sizi bu kadar yakında tekrar görmeyi beklemiyorduk.”

Ahn Sahng-Min selamladı ve Jin-Woo'nun karşısında otururken Hyun Ki-Cheol başıyla hızlı bir selam verdi ve üstünün yanına oturdu.

Jin-Woo da selam olarak başını hafifçe salladı.

‘Yağmur yağarken küpünü doldur’ diye bir atasözü vardı. Ahn Sahng-Min, oturur oturmaz sözleşmeyi çıkardı.

“Size sunabileceğimiz şartlar için pazarlık yapabiliriz…”

Sözleşmeyi hızlı bir şekilde imzalama konusundaki ateşli arzusunu görmek oldukça kolaydı.

Ne yazık ki Jin-Woo onu oldukça kararlı bir şekilde sözünü kesti.

“Bugün buraya imzalamayı konuşmak için gelmedim.”

Ahn Sahng-Min’in elleri, sözleşme uzatırken donakaldı. Hyun Ki-Cheol’un da aklı oldukça karışık görünüyordu.

Ahn Sahng-Min donmuş pozisyonda biri sanki düğmeye basmış gibi sordu.

“Peki o zaman sizi Beyaz Kaplan Loncamıza getiren şey…”

Beklentisi büyüktü ve bunu hayal kırıklığı takip etmişti.

Yılın en büyük bulgusu kendi ayaklarıyla Loncaya girmişti, ancak gözlerini kırptığı anda sözleşmeyi imzalamayı reddetmişti.

Bu sırada fikrini değiştirebilir miydi?

İkilinin kafa karışıklığı arttıkça Jin-Woo sakin bir şekilde onlarla konuştu.

“Buraya ikinize yardım etmeye geldim.”

"Affedersiniz?"

"Efendim?"

Ahn Sahng-Min ve Hyun Ki-Cheol'un reaksiyonları kabaca aynıydı. İki adam bakışlarını Jin-Woo'ya çevirmeden önce birbirlerine baktılar. Telaşlı durumlarının tam aksine, Jin-Woo tamamen sakindi

“Baskın ekibim bölgedeki tüm C-Seviyeli zindanları silip süpürdüğü için yeni üyelerinizin eğitimi ile ilgili sıkıntılarınızdan bahsettiğinizi hatırlıyorum.”

“D-Doğru. Sonuçta, yeni başlayanları C-Seviyeli Kapı’ya rezervasyon yaptıramıyoruz diye yüksek seviyeli bir zindana götüremeyiz.”

“Bu yüzden bugün buradayım.”

Ahn Sahng-Min başını hafifçe eğdi.

“Affedersiniz ama ben…”

Jin-Woo, lafı gevelemenin yeterli olduğunu düşündü, bu yüzden direkt sadede geldi.

"Baskın ekibimin aldığı üç C-Seviyeli Kapı’nın baskın izinlerini satmak istiyorum."

"Ah."

Hyun Ki-Cheol kısa bir soluk aldı.

Beyaz Kaplan Loncası’ndan iki adam nihayet Jin-Woo'nun onlardan ne istediğini anladı.

“Bize gerçekten yardım etmek istiyorsanız artık Kapılara rezervasyon yaptırmamak daha kolay olmaz mıydı?”

Jin-Woo başını iki yana salladı.

“Ne yazık ki, şimdilik C-Seviyeli zindanların sürekli temizlenmesini gerektiren bazı meselelerim var.”

“Peki o zaman neden bugün…?”

Jin-Woo ferahlatıcı bir şekilde gülümsedi.

“Sıkıntılarınıza yardım etmek istediğim için geldim.”

İkili bu kelimelerin değerine inanmalı mıydı?

Ahn Sahng-Min'in kafasındaki hesap makinesi bazı sayıları kırmaya başlamadan hemen önce, Jin-Woo açıklamalarına devam etti.

“Elbette, sadece bugün için düşünceli davranıyorum. Biz de operasyonlarımızı da geciktiremeyiz sonuçta. Bu şansı kaçırırsanız, yakın gelecekte C-Seviyeli Kapılara rezervasyon yaptırmanın daha da zorlaşacağından eminim.”

Nedense izleyicilerini indirim döneminin yaklaşan sonuna kadar uyaran bir ev alışveriş kanalının sunuculuğunu yapıyormuş gibiydi.

‘Hmm...’

Ahn Sahng-Min bir ikileme düştü.

Kapılar sadece başkentte ve çevresinde görünmüyordu.

Buralarda rezervasyon yapamazlarsa kırsal bölgeye gitme ve orada çaylakları eğitme seçeneği vardı. Ancak bunu yaparak yerel loncaların ve baskın ekiplerinin öfkesini kazanma şansı yüksekti.

Hepsi bu da değildi.

Bunu yapmak Honam'da bulunan Parlayan Yıldız veya Youngnam'daki Şövalye Düzeni gibi kırsal kesimde bulunan büyük Loncalara Beyaz Kaplan ile alay etmek için malzeme vermek gibi bir şey olacaktı.

Başka bir deyişle Loncası, çaylaklarını kendi arka bahçelerinde bile eğitemeyen kötü yönetilen bir organizasyon olarak bir şöhrete sahip olabilirdi.

‘Hmm... Bunun hak edilmemiş bir şöhret olduğunu bile iddia edebilir miyiz?’

Çünkü sonuçta bu kesinlikle doğruydu.

Durum ne olursa olsun hangi çaylak diğer ünlü Loncalar tarafından alay konusu olan bir Loncaya katılmak isterdi ki?

Lonca’nın genel imajının gerçekten önemli olmasının nedenlerinden biri de buydu.

“Tamam.”

Uzun bir müzakereden sonra, Ahn Sahng-Min bir sonuca vardı.

“Lütfen bize izinleri satın. Üç C-Seviyeli Kapı ihtiyaçlarımız için yeterli olacaktır. Üçü için ne kadar düşünüyorsunuz?”

Beyaz Kaplan Loncası gerçekten derin bir cebe sahipti.

Ancak finansal kuvvetlerini Yujin İnşaat'ınkiyle karşılaştırmaya çalışmaktan iyi bir şey çıkmazdı ve en önemlisi, Jin-Woo ile olan ilişkisini kötüleştirmekten korkuyordu, bu yüzden rekabet etmeye bile çalışmamıştı.

Ama şimdi Jin-Woo Kapıları teslim etmek için gönüllü oluyordu, bu yüzden minnettar olacak bir şey olmamalı mıydı?

Ne yazık ki önerilen fiyatlar için minnettar olamazdı.

“Kapı başına 300 milyon Won, üçü için 900 milyon Won.”

“Keok!!”

Hem Ahn Sahng-Min hem de Hyun Ki-Cheol aynı anda şokla tükürdü.

"Bu çok fazla."

Hyun Ki-Cheol araya girmeye çalıştı, ama Ahn Sahng-Min onu hemen durdurdu.

Böyle bir şey en son görüştüklerinde de olmuştu.

Jin-Woo, fiyatı karşılanamadığında görüşmeyi tereddüt etmeden sona erdirmişti.

Bir bakıma, bu onların kucağına yuvarlanan harika bir fırsattı.

Bu şansı yakalayamazlarsa o zaman ya şu andan itibaren sadece bir C-Seviyeli Kapı rezervasyonu yaparlar ya da en kötü senaryoda çaylakları eğitmek için kırsal alana giderlerdi.

‘En azından bugün düzgün bir şekilde pazarlık etmeyi denemeliyim.’

Görüşmelere hızlı bir şekilde son vermek, ağızda acı tat bırakırdı.

Yine de her biri 300 milyon fiyatlı bir Kapı çok pahalıydı.

Yu Jin-Ho'nun baskın izni için yaptığı teklif son zamanlarda ortalama 100 milyon Won civarındaydı. Bu miktarın üç katını istemek çok mantıksızdı.

Elbette, Jin-Woo da bunu biliyordu.

‘Yeterince yüksek bir miktardan başlamayı ve yavaş yavaş aşağı inmeyi düşündüğüne eminim.’

Baek Yun-Ho'nun ofisten ayrılmadan önce söylediklerini hatırladı.

[“Yüz milyon, iki yüz milyon olsun umrumda değil – sadece lanet Kapılara rezervasyon yaptır! Beni anlıyor musun?!"]

Bu, CEO’nun rızasını vermesiyle aynı şeydi.

Ayrıca, İkinci Bölüm'de çalışan her çalışan bu sözleri duymuştu, bu yüzden Baek Yun-Ho da sözünden dönemezdi.

Ahn Sahng-Min tükürüğünü yuttu ve karşı teklif sundu.

“300 milyon bizim için bile çok büyük, yani 200 milyon...”

"Kabul ediyorum."

Ahn Sahng-Min cümlesini bitirmeden önce bile Jin-Woo sağ eliyle uzanıyordu. Biraz sersemlemiş bir yüzle, Ahn Sahng-Min de uzanıp uzatılan eli salladı.

“Bu… Buna tamam mısınız?”

"Evet. Her C-Seviyeli Kapısı için 200 milyon Won. Lütfen parayı bu banka hesabına yatırın.”

Durumun çok hızlı çözülmüştü ama Ahn Sahng-Min'in bakış açısından bu gerçekten şanslı bir şey olarak sayılmalıydı.

Ahn Sahng-Min hafifçe Jin-Woo’nun elini sıktı ve başını eğdi.

“Bunun için minnettarım. Teşekkür ederim."

“Çok kibarsınız.”

Jin-Woo da parlak bir gülümseme takındı.

Ahn Sahng-Min içten içe biraz daha rahat nefes alabileceğini düşündü. Şimdilik, çaylakları eğitme durumu çözmeyi başarmıştı ve Jin-Woo ile olan ilişkisi de az çok düzelmişti.

‘Güven, sonuçta tüm müzakere ve anlaşmaların temelidir.’

Aslında.

Tıpkı bunun gibi, ilişkileri yavaş yavaş gelişecekti. Er ya da geç, avını yakalayabilecekti.

Kimse gülümseyen bir yüze tükürmez ve kimse size bir hediye verdiğinde fark etmiyormuş gibi davranmazdı.

Ahn Sahng-Min içinden yumruğunu sıktı.

Bu arada, Jin-Woo ilk önce sandalyesinden ayağa kalktı.

“Hallolduğuna göre ben gideyim. Görüşürüz. Oh ve buyurun.”

Jin-Woo, asıl sahibine boş bir bardak içeren bir poşet verdi.

“İçecek için teşekkürler. Gerçekten hoşuma gitti.”

“Beğendiğinizi duyduğuma sevindim, Bay Seong.”

Hafifçe kızaran bir yüzü olan Hyun Ki-Cheol poşeti aldı.

Bununla Jin-Woo kafeden çıktı.

Ahn Sahng-Min ve Hyun Ki-Cheol'dan yeterince uzakta olduktan sonra Jin-Woo, Yu Jin-Ho'yu aradı.

Daha sonra kısa bir pop müzik sesi…

Yu Jin-Ho’nun açıkça heyecanlı sesi hoparlörden duyuluyordu.

– “Hyung-nim, para geldi. Gerçekten 600 milyon Won!”

“....”

Jin-Woo sessizce memnuniyetle gülümsedi.

Bu alışveriş büyük bir başarıydı.

Baskın izinlerini işe yaramaz hale gelmeden önce ödedikleri şeyin iki katı fiyatla satmayı başarmıştı. Bu onlar için büyük bir kazançtı.

Yu Jin-Ho ona gizemli bir sesle sordu.

– “Hyung-nim, ne yaptın? C-Seviyeli Kapı izinlerini nerede sattın?”

“Bu benim ticari sırrım.”

– “Eh?”

"Tatilinin tadını çıkar, iki gün sonra görüşürüz."

Yu Jin-Ho diğer tarafta kızarırken Jin-Woo aramayı sonlandırdı.

Tık.

*

Daha sonra, aynı gün.

İkinci Bölüm'ün ofisi.

Hyun Ki-Cheol acilen Ahn Sahng-Min'i arıyordu.

"Şef! Şef!!"

"Sorun nedir?"

Ahn Sahng-Min bilgisayar monitöründen gözlerini ayırdı. Hyun Ki-Cheol telefonunun ekranına yüzünde acil bir ifadeyle işaret etti.

“Buna bir bakmalısın, Şef!”

"Şimdi ne oluyor?"

Ahn Sahng-Min ekrana baktı ve gözlerini kıstı.

‘Bu değil mi…?’

Ekranda Avcı Birliği internet sitesinin sadece Avcıların erişebildiği bölümü vardı.

Daha kesin olmak gerekirse ekran, bildirilen Kapıların bulunduğu yeri herkese bildiren ve herkesin bu Kapılar için baskın izinlerini satın almasına izin veren sayfayı gösteriyordu.

"Bu nedir?! Bölgemizde neden bu kadar çok C-Seviyeli zindan var?!”

“Sadece bu değil, her biri şu anda 10 milyon Won'dan daha aza gidiyor!”

"Olamaz..."

Ahn Sahng-Min burada bir şeyin çok kötü olduğunu fark etti.

“…Yu Jin-Ho’nun ekibi yarın için tek bir Kapı rezervasyonu yapmadı.”

Hyun Ki-Cheol’un sözlerini duyan Ahn Sahng-Min, Seong Jin-Woo'nun ona telefonda söylediklerini hemen hatırladı.

[“Perşembe günü boş zamanım var.”]

Ve yarın perşembeydi. Yu Jin-Ho’nun ekibinin yarın baskın düzenlemesi yoktu. Bunu bile bilmiyordu ve bu izinleri büyük bir prim ile satın almıştı.

“Ha…”

Ahn Sahng-Min’in ağzından eğlenceli bir kıkırdama sızdı.

Yeterli ipucu vardı, ama onları bir araya getirdiği zaman çok geçti. Bu onun hatasıydı. Sonunda CEO'nun öfkesini soğutmayı başarmıştı, bu yüzden çok kötü değildi.

"Görünüşe göre kandırıldık, Şef.”

O sırada Ahn Sahng-Min’in telefonuna mesaj geldi.

Ding-dong.

Seong Jin-Woo'dandı.

[Bununla birlikte eşitiz. Adamlarınızın bana casusluk yaptıklarını asla gerçekleşmemiş bir şey olarak göreceğim.]

‘Bu adamı hafife alamam, değil mi?’

Ahn Sahng-Min içinden kıkırdadı.

Jin-Woo ve Beyaz Kaplan arasındaki tek uzlaşılamayan konu, gençlerin ima ettiği gibi bu şekilde çözülebilseydi, o zaman bu, günün sonunda lonca için kötü bir ticaret olmazdı.

Nihayetinde amaçları Jin-Woo'yu ikna etmekti.

Ayrıca, bugün harcadıkları miktar o kadar da çok değildi.

"Bunu Seong Jin-Woo'ya yatırım yaptığımızı düşünelim."

Yine de yatırım yaptıkları kadar geri kazanabilseler iyi olurdu.

Ahn Sahng-Min telefonuna bakmayı bıraktı ve yüzünde bir gülümsemeyle gelen kutusunu kapattı.

***

Mesajı gönderdikten sonra Jin-Woo çevresine bir kez daha baktı.

Burada kesinlikle kimse yoktu.

Sadece yoğun orman bakan gözlerini karşılıyordu.

Nispeten güvenli bir arayışın 'tadını çıkarabileceğinden' emin olmak için neredeyse hiç insan varlığı olmayan bir dağ yamacı aradı ve en uygun adayı buldu.

Şu anda saat 17.44’tü.

Bu saatte herhangi bir yürüyüşçü olmamalıydı, ayrıca mevcut konumu herhangi bir yürüyüş parkurundan uzak, boş bir yerdi.

‘Başlama zamanı.’

Jin-Woo gelen kutusunu açtı.

[Şimdi Sınıf Değişikliği Görevi’ni alacak mısınız?] (E/H)

Mesaj sanki onu sabırla bekliyormuş gibi ortaya çıktı.

[1] 'Heungbu', eski bir Kore romanı 'Heungbu ve Nolbu'nun ana karakteridir.