ÇEVİRMEN:SNBURAK

EDİTÖR:BLACKLOTUS

“Sana eve kadar eşlik edelim, Seong Jin-Woo Avcı-nim.”

Jin-Woo ayrılmak için ayağa kalkarken Birlik Başkanı Goh Gun-Hui aceleyle bu teklifi yaptı.

“Bir dakika beklersen ajanlarımızdan biri bir araba getirecek. Onun yerine bununla eve gitmeye ne dersin?”

“….”

Jin-Woo, Avcı Birliği'nin ve özellikle patronu Goh Gun-Hui'nin ona karşı son derece minnettar hissettiğini tamamen anlamıştı.

Ancak bu, bunun kadar küçük bir şey olsa bile kraliyet ailesi muamelesi görmek istediği anlamına gelmiyordu.

Sanki evi çok uzaktaydı ve bir araba ödünç alması gerekiyordu. Zamandan tasarruf etmek istiyorsa Kaisel'e binebilirdi. Ya da eve kadar koşardı ki bu aslında daha hızlı olurdu.

Jin-Woo bu yüzden teklifi reddetti.

“Teşekkür ederim ama iyi olacağım.”

Ancak, Goh Gun-Hui başını salladı ve ısrar etti.

“İnanıyorum ki... Bence arabayla gitmen daha uygun olur.”

“Bununla ne demek istiyorsunuz…?”

Goh Gun-Hui pencereye yaklaştı ve onunla konuştu.

“Lütfen bu tarafa gelebilir misin?”

Jin-Woo da pencereye doğru yürüdü ve gördü.

…Pencerenin dışında.

Bir saatten daha kısa bir süre önce, Birliğin ön girişi kalabalık değildi. Ama şimdi, orada büyük bir insan kalabalığı toplanmıştı ve hiçbir açıklık göremiyordu.

“Bütün bu insanlar buraya seni görmeye geldi, Seong Jin-Woo Avcı-nim. Birliği ziyarete geldiğini duydular.”

Jin-Woo'nun bu insanların nasıl bildiklerini sormasına gerek yoktu.

‘Şey, buraya gelmek için Kaisel ile uçtum, yani…’

Bugün ve çağda herkes en az bir kamerayla etrafta dolanıyordu. Jin-Woo'nun Kaisel'e bindiğini ve Birlik önünde indiği görüntüler, sosyal medya ortamında orman yangını gibi yayıldı. Ve tabii ki, haberleri duyanlar arasında çevrimiçi muhabirler de vardı.

Tüm gereken sadece bir başlıktı. Makalenin kendisi de o kadar uzun değildi.

‘Birliğe inen canavarın sahibi kim?’⸥

Makalede canavarın kesinlikle ortalama diyebileceğimiz bir şey olmadığı ve bir gölge gibi simsiyah olduğu belirtiliyordu. Son olarak makale, milyonlarca kişinin televizyonlarında gördüklerine benzediği için büyük olasılıkla Jin-Woo’nun çağrılan yaratıklarından biri olduğunu öne sürüyordu.

Haberleri duyup gerçeği teyit etmek için buraya gelenler ve sadece Jin-Woo ile şahsen tanışmak isteyenler, Birlik binasının ön bahçesinde toplanan bu büyük insan kalabalığını oluşturuyordu.

Tüm bu insanlara bakarken Jin-Woo'nun içinde bir duygu seli fışkırdı.

Goh Gun-Hui de sessizce ağzını açmadan önce kalabalığa bir süre sessizce baktı.

“Eminim şimdiye kadar bunun farkındasındır... Vatandaşlarımız zafer için can atıyordu.”

Güney Kore, dört yıl önce Jeju Adası'nda meydana gelen feci bir zindan molasından sonra topraklarının bir kısmını canavarlara kaptıran tek ülke oldu.

Pek çok ülke dayanışmalarını dışa doğru ifade ettiler ama içten bakıldığında işe yaramazlıkları için Koreli Avcılarla alay ediyorlardı. Üçüncü boyun eğdirme operasyonu başarısızlıkla sonuçlandığında bu duygu zirveye ulaşmıştı.

İki yıl aşağılamadan sonra…

İnsanlar, dördüncü boyun eğdirme girişiminin Japonlarla ortak bir operasyon olacağını öğrendi. Korelilerle Japonların yardımı olmadan canavarlarla baş edemedikleri için alay eden bazı şüpheci sesler vardı. Ne yazık ki, bu acı gerçekti.

Ama sonra….

Kudretli Japonlar ve yirmiden fazla S Seviye Avcıları kuyruklarını kıstırıp ve baskından kaçtı. Fakat Jin-Woo aniden siyah askerleriyle birlikte ortaya çıktı. İnsanların onun için kesinlikle delirmesi anlaşılabilirdi.

Tıpkı bir vahadaki susuzluğunu gidermek gibi, vatandaşlar Jin-Woo'nun başarılarına tanık oldu ve güçsüzlük duygularını bir kenara attı. Pek çok izleyici, dizginlenemeyen neşesini zapt edemeyerek sokaklara dökülmek zorunda kaldı. Ve Jin-Woo’nun nerede olduğunu duyduklarında buraya koştular.

“Elbette, canavarını kullanarak da uçup gidebileceğinden eminim.”

Goh Gun-Hui yandan kıkırdadı.

“Ancak, kalabalığı göz önünde bulundurarak aşağı inmen gerektiğine inanıyorum. Çünkü insanların… Bir kahramana ihtiyacı var, görüyorsun.”

***

Jin-Woo cam kapıyı itti ve Birlik binasından çıktı. Tüm kaos aniden yok oldu.

Burada toplanan herkes ağızlarını kapalı tuttu ve sessizce Jin-Woo'ya baktı.

“….”

“…..”

Jin-Woo’nun kıyafetlerinin pek çok yeri hala onun savaştığı savaşların izlerini taşıyordu.

Karınca canavarın vücut sıvısı lekeleri vardı ve bir kısmı da mutasyona uğramış karınca canavarın ellerinde yırtılmıştı. Ancak buradaki hiç kimse Jin-Woo’nun şu anki görünümüyle dalga geçmedi.

Hayır, vatandaşlar göğüslerinin derinliklerinden belli bir şeyin kaynadığını hissederken ona sessizce baktılar.

Jin-Woo da onlara sessizce baktı. Onunla vatandaşlar arasına ağır sessizlik çöktüğü an…

“Avcı-nim, lütfen. Bu taraftan.”

Woo Jin-Cheol, Jin-Woo'ya rehberlik etmekle görevlendirilmişti ve görevini sadakatle yerine getiriyordu.

İzleme Bölümünün ajanları, kalabalığın anlayışını isterken ileriye doğru bir yol oluşturdu. Vatandaşlar herhangi bir şikâyette bulunmadan kenara çekildi.

Ancak, tek bir istisna vardı.

Bekleyen arabaya çok fazla mesafe kalmadığında bir büyükbaba Jin-Woo'nun önünde durdu.

“Avcı-nim…”

İzleme Bölümü'nün ajanlarından biri, büyükbabayı durdurmaya çalıştı ama bir adım geri atmadan önce yaşlı adamın yaşlı yüzünü görünce biraz tereddüt etti. Çünkü Jin-Woo ajanı durdurdu.

Büyükbaba nihayet Jin-Woo'nun önünde durabildi. Yüzünden kalın gözyaşları süzüldü ve boğuk bir sesle genç Avcıya seslendi.

“Avcı-nim… Senin sayende... Oğlum artık gözlerini kapatıp dinlenebilir.”

Güç bacaklarını terk ederken büyükbaba sendeledi. Jin-Woo düşmeden önce onu hızla destekledi.

Büyükbaba, Jin-Woo’nun ellerine ve kollarına tutunup başını defalarca eğmeye devam etti.

“Teşekkür ederim, Avcı-nim… Gerçekten, ben…”

“Ben sadece yapılması gerekeni yaptım. Lütfen ayağa kalkmaya çalışın.”

Woo Jin-Cheol, büyükbabaya yardım etti ve sonra hala ağlayan yaşlı adamı astına emanet etti. Yaklaşıp Jin-Woo'ya fısıldadı.

“Avcı-nim. Kalabalık büyüyor. Gitmeliyiz…”

“Pekâlâ.”

Jin-Woo başını salladı. Woo Jin-Cheol arabanın arka kapısını açtı ve tuttu.

Jin-Woo arabaya binmeden önce kalabalığa son bir kez baktı.

İlk kimin başlattığı bilinmiyordu.

Kalabalığın içinden biri, bir teşekkür işareti olarak Jin-Woo’nun bakışlarıyla karşılaşır karşılaşmaz başını hızla eğdi, ama sonra herkes aynı şeyi yaptı. Gözlerinin geçtiği her yerde içten bir takdirle dolu selamlar geri geldi.

“…Avcı-nim.”

Woo Jin-Cheol'un endişeli sesi Jin-Woo'yu kendine getirdi ve ancak o zaman arabaya tamamen bindi.

Woo Jin-Cheol, astı sürücünün koltuğuna yerleşirken ön yolcunun koltuğuna bindi. Sonunda, araba Birlik arazisinden yavaşça uzaklaştı.

Jin-Woo tek kelime etmeden pencerenin dışına baktı.

Kalabalık, artık görülemeyene kadar arabaya bakmaya devam etti.

Koltuğa yaslandı ve elini kuvvetli göğsüne koydu.

Güm, güm, güm…

Harika başarı duygusu onu doldururken kalbi hızla atıyordu.

Başlangıçta, Birlik Başkanı kalabalıkla görüşmesi gerektiğini önerdiğinde kötü hissetmişti. Ama şimdi yanlarından geçip gitmediğine memnundu.

Karşılaştığı her bakışın, iyi yapılan bir işin ödülü olduğunu hissetti.

O anda…

“Ah!”

Woo Jin-Cheol, Jin-Woo yanlışlıkla bağırdıktan sonra aceleyle arkasına baktı.

“Bir şey mi oldu, Avcı-nim?”

“...Hayır, önemli bir şey değil.”

Jin-Woo, annesinin hissedebileceği şoku azaltabilmek için televizyonu açıklama yapmadan kırdığını hatırladı. Çaresizce alnına masaj yaptı.

‘Bütün bunları nasıl açıklamam gerekiyor?’

Beklendiği gibi…

Evden gelen 13 cevapsız çağrıyı görmek için telefonunu tekrar açtı.

***

Çevrimiçi forumlarda da kargaşa vardı. Ancak bu beklenen bir şeydi.

Jeju Adası boyun eğdirme baskını, Jin-Woo'nun S-Seviyeli lisansını aldığından beri ilk kez kamuoyuna çıkışıydı. Halka ilk çıkışını yapması ile aynı şeydi.

Ve ilk ortaya çıktığında, herkesi korkutan mutasyona uğramış canavar karıncayı alt etti ve sonra, çağırdığı yaratıklarla kaçış yolunu tıkayan binlerce karıncayı süpürdü.

Bir maçın ardından sokaklara dökülen heyecanlı taraftarlar gibi, baskına tanık olanların tamamı internete girip fikirlerini dile getiriyordu.

└ Vay canına… Söyleyecek söz bulamıyorum…

└ Ama o kadar çok çağrılmış yaratığı söyleyemeyeceğini düşünmüştüm.

└ On yıllık tümörüm, Seong Jin-Woo Avcı-nim’in çağrılan yaratıklarının saldırısını izleyince geçti.

└ Bu arada, bayım? O tümör sizde on yıldır olduğuna göre küçük olmalı.

└ Çok havalıydı. En iyisiydi.

└ Dört yıl önce Jeju Adası'nda ailemi kaybettim. Seong Jin-Woo Avcı-nim'in bunu okumayacağını biliyorum, ama…

Operasyon tüm Güney Koreli vatandaşların ilgisini çekmeyi başarmıştı. Çeşitli çevrimiçi forumların baskınla ilgili hikâyelerle dolup taşması şaşırtıcı değildi. Ve Jin-Woo’nun adı bu tartışmalarda hep vardı.

Ayrıca, karşılaştırma sevgileriyle ünlü netizenler arasında Jin-Woo’nun becerilerinin ne kadar yüksek derecelendirilmesi gerektiğine dair ateşli bir tartışma başladı.

└ Onun güçleriyle artık aramızda bir Özel Otorite seviyesine sahip olduğunu söylememiz gerekmez mi?

└ Eiii. Sadece bununla mı? Günlük Kimchi çorbası içmeyi sınırlamalısınız. (ÇN: Korece bir deyim, ‘Kimchi çorbası içmek’. At arabasını atın önüne koyduğunuz anlamına gelir.)

└ Ama neden olmasın? Neredeyse tek başına bir S-Seviyeli zindanı temizledi ve onunla diğer S-Seviyeli Avcılar arasındaki fark oldukça büyük.

└ Avcı Seong Jin-Woo’nun sicili yeterince kapsamlı değil. Becerileri gerçekse insanlar onu er ya da geç kabul eder.

└ Her halükarda adamım, harikaydı.

└ E-Seviyeli biri, sıradan bir insandan sadece biraz daha iyi, peki böyle biri nasıl bu kadar güçlü olabilir?

└ Avcı Seong Jin-Woo Yeniden Uyanmış mı?

└ Pek çok insan Seong Jin-Woo'nun Yeniden Uyanmış olduğunu bilmiyor. Hemen özel bilgilerinin korunması için başvurdu, yani…

Tabii ki, Jin-Woo hakkında çok rahatsız hisseden birçok insan da vardı.

└ Ama durun… Seong Jin-Woo başında baskına katılsaydı Min Byung-Gu ölmezdi, değil mi?

└ Başlangıçta dışlanmak istiyordu, öyleyse neden ortasında ortaya çıktı?

└ Görünüşe göre benim üstümdekiler, Birlik tarafından hazırlanan ve kendilerini açıklayan makaleyi henüz görmemişler.

└ Hangi makale? Link atın.

Makalenin içeriği şöyleydi.

Jin-Woo, S-Seviyeli olmasına rağmen, yüksek seviyeli zindanlara girme konusunda deneyimsizdi. Bu nedenle Birlik, acil bir durumda baştan baskın ekibine katılmasını sağlamak yerine onu yakınlarda yedek tutmayı seçti. Durum kötüleştiğinde onu hemen sokmaya karar verdiler.

Aceleyle uydurulmuş bir hikâyeydi ama insanları ikna etmeye yeterliydi.

‘Avcı Seong Jin-Woo için yapabileceğimin en iyisi bu.’

Goh Gun-Hui’nin hızlı tepkisi, keskin eleştiri oklarının Jin-Woo’yu işaret etmesini engellerken Jin-Woo’nun özel işlerini halkın ilgi odağından uzak tutmayı başardı.

Bu yüzden bazı insanlar Birliğin kendi Avcılarının yeteneklerini doğru bir şekilde ölçememesini kınadı, ancak kimse Jin-Woo'yu suçlamadı.

Hayır, Jin-Woo’nun övgüsü halkın gözünde daha da arttı.

Durum en kötü noktasındaydı, zaman kazanmakla görevlendirilen Japon ekibi adadan çekilmişti ve Kore ekibi belirli bir imha ile karşı karşıya kalmıştı. Yine de bir kez bile şikâyet etmemişti ve tek başına karınca tüneline girmişti.

└ Biri beni arkamdan itse bile oraya giremezdim, çünkü korkardım. Diğer S-Seviyeli Avcılar orada katlediliyordu, peki ben neden gireyim?

└ Kabul edildi.

└ Oraya girdiğinde ne düşünüyordu?

└ Seong Jin-Woo, oradaki tüm Avcıların gerçek rol modeli olması gerekmiyor mu?

└ Seong Jin-Woo'ya katılmadığı için hakaret eden bu aptalların şu anda affedilmeleri için yalvarmaları gerekmiyor mu?

└ HAHAHA İşte bu yüzden hiçbir şey bilmediğinizde böyle konuşmamalısınız.

Jin-Woo hızla Güney Kore'deki en ünlü Avcı haline geliyordu, çok da telaşlıydı. Özel bilgilerinin korunmasını erkenden talep etmesine rağmen ünü yükselmeye devam etti.

***

İki gün sonra.

Askeri personel ve Avcılar, Avcı Min Byung-Gu'nun kalıntılarını kurtarmak için Jeju Adası'na indi.

Onlar Yeongnam Bölgesi Loncası, ‘Şövalye Düzeni’ üyesiydi. Güney Kore'yi temsil eden beş büyük Loncadan biri olmalarına rağmen, aralarında S-Seviyeli bir Avcı yoktu ve bu nedenle baskına katılamamışlardı.

Bu olay nedeniyle itibarlarının azaldığını hissettiler ve bu göreve gönüllü oldular. Bunun sayesinde işler oldukça hızlı ilerledi.

Avcılar, özel eğitimli askerlerin biraz tereddüt ettiğini gördükten sonra liderliği ele geçirmek zorunda kaldı.

“Oii, dur, hadi.”

“Size söylüyorum, bu adada tespit edilebilen sihirli enerji yok. Ahh, çok güvensizsiniz.”

Çok ileride yürüyen avcılar askerlere el salladılar. Tereddütlü askerler dikkatlice arkadan takip ettiler ama yine de diken üstündeydiler.

Avcıların bakış açısına göre, bu kesinlikle görmesi sinir bozucu bir manzaraydı ancak hiçbir faydası yoktu. Sıradan insanlar sihirli enerjiyi hissedemezlerdi ve canavarlara karşı savaşamazlardı. Bu yüzden sadece böyle aşırı temkinli olabilirlerdi.

“Cık, cık.”

Şövalye Düzeni Lonca Ustası, mutsuz bir tavırla çevresini tararken ellerini beline koydu.

‘Ha…’

Çenesi kendi kendine düştü.

Karınca tünelinin yakınına yaklaştıkça yere serpilmiş ölü karıncaların sayısı da artıyordu.

Hayır, artık küçük dağlara benziyorlardı.

Lonca Ustası Yardımcısı, yakın bir arkadaşı ve uzun süredir birlikte savaştığı bir Avcı arkadaşı, çaresizce başını salladı.

“Hyung-nim… Sen buna inanabiliyor musun? Bana bütün bunları yalnız bir Avcı'nın yaptığını mı söylüyorsun?”

“…..”

Şövalye Düzeni Loncası, sayısız diğer Avcı ile birlikte üçüncü boyun eğdirme operasyonu sırasında da yer almıştı. Bu yüzden, bu yaratıkların ne kadar korkutucu olabileceğini buradaki herkesten daha iyi biliyorlardı.

“Karıncaların bu üzücü duruma düştüğünü düşünmek…”

“Vay… O çocuk, Seong Jin-Woo ya da adı her neyse, sıradan biri değil, bu kesin.”

Lonca Ustası Yardımcısı çevresine bakmaya devam etti ve sesi biraz bıkmışken konuştu.

“Bu koca adadaki her bir karıncayı yok etmeyi nasıl başardı?”

“Bunu ben de merak ediyorum.”

Şövalye Düzeni’nin canavarlarla ilgili her konuda oldukça bilgili olan elit üyeleri, yalnızca ölü canavar yığınlarının üstündeki yığınlara şaşkınlıkla bakabiliyorlardı.

Ancak sonunda şaşkın adımları, onları karınca tünelinin girişine getirdi.

“Hyung-nim, görebiliyorum.”

“Evet, ben de.”

Avcılar karınca tünelinin önünde durup askerlerle birlikte girebildiler. İkinci grup hala biraz uzaktaydı. Bekleme sırasında yapılacak pek bir şey olmadığı için Lonca Ustası bir sigara yaktı. Lonca Ustası Yardımcısı da kendisi için bir tane yaktı.

Ama sonra…

Lonca Lideri, yanan sigaranın dudaklarından düştüğünü gördükten sonra kaşlarını çattı.

“Hey. Sorun ne?”

“H-Hyung-nim!!”

Lonca Ustası Yardımcısı, önü işaret ederken telaşla Ustanın omzuna vurdu. Usta, sonunda bir şeyin tuhaf olduğunu fark etti ve hızla başını öne çevirdi.

“Heok!!”

Tünelin girişinde belirgin bir adam gölgesi belirmişti.

Gözleri açık olan Lonca Ustası, konuşmak için ağzını açmadan önce şaşkınlıkla irkildi.

“S-Sen, sen… Kimsin?”

BL:  Adada kalanları temizlerken kim geldi acaba? Seong Jin-Woo’nun babası mı yoksa başka birimi? Çok yakında sizlerle 1 2 dk içinde .D