ÇEVİRMEN:SNBURAK

EDİTÖR:BLACKLOTUS

Şövalye Düzeni Loncası'nın Efendisi Park Jong-Su kendi gözlerinden şüphe etmek zorunda kaldı. Çünkü tam o sırada karınca tünelinin girişinden yavaşça yürüyen iyi görünümlü bir yabancı vardı.

Fakat bu imkânsızdı.

‘Karıncaların tamamen yok edilmesi hala çok gizli olmalı, öyleyse bu nasıl olabilir?’

Yerde yuvarlanan her şey, kelimenin tam anlamıyla birinci sınıf sihirli kristallerdi. Bu nedenle Birlik, girişimci ruhların burada şanslarını denemelerini önlemek için en azından bu soruna uygun bir çözüm bulana kadar karıncaların yok edilmesini gizli tutma kararı almıştı.

Yani, bu adada canavar kalmadığını sadece birkaç seçilmiş kişi biliyordu.

‘Yalnızca Birlik misyonu bize, orduya emanet ettiği ölçüde ve sonra…’

Ve sonra, Avcı Seong Jin-Woo.

Ancak Park Jong-Su, karınca tünelinin önünde duran adamın kesinlikle Seong Jin-Woo olmadığına dair tüm birikimlerini güvenle oynayabilirdi.

O adamın yüzünü kim unutabilirdi? O sadece Güney Kore'de en çok konuşulan Avcı olmakla kalmamıştı, aynı zamanda Şövalye Düzeni’nin mutlaka izlenmesi gerekenler listesinde en üst sırada yer alıyordu.

Park Jong-Su tekrar sordu.

“Sana kim olduğunu sordum! Neden oradan çıkıyorsun?”

Yabancının ağzından çıkan tek bir kelimeyi bile anlamadığı ya da ilk başta cevap vermeyi planlamadığı bilinmiyordu. Hayır, o adam orada durup öylece gülümsedi.

Şövalye Düzeni’nin Usta Yardımcısı Jeong Yun-Tae, Park Jong-Soo'nun hemen yanına geldi, şüpheli gözleri sıkıca yabancıya kilitlendi.

“Hyung-nim. Bu adam bir insan mı?”

“Ben… Emin değilim.”

Gizemli adamdan herhangi bir sihirli enerji yayılımı hissedemediler, bu yüzden o bir Avcı ya da canavar olamazdı… Ama nedense garip aura da yayıyordu.

Jeong Yun-Tae her zaman ‘önce hareket et, sonra konuş’ tipi bir adamdı. Ama o bile bir adım geri atmalı ve uğursuz aurayı algıladıktan sonra çevresini dikkatlice gözlemlemeliydi.

Ne yazık ki askerler, Avcı benzeri duyusal algıya sahip değildi. Yabancının varlığını geç fark ettiler ve aceleyle ateşli silahlarını kaldırdılar.

Park Jong-Su, farkında olmadan birini öldürmekten korkarak onları çabucak caydırdı.

“Hey, hey! Ateş etmeyin! O bir canavar değil!”

“O bir insan mı o zaman?”

“Şey, bu… Belki?”

Park Jong-Su, ikna olmayan bir ifadeyle ancak başını salladı.

‘Canavar değilsen yalnızca insan olabilirsin.’

Park Jong-Su’nun sınırlı bilgi kapsamı, yalnızca bu hatalı sonuca varabileceği anlamına geliyordu.

Askeri komutan kısaca başını salladı.

“Anladım. Bundan sonra o kişinin işlerini biz halledeceğiz.”

“Affedersiniz? Avcı Min Byung-Gu’nun kalıntılarını eve götürmek için buraya geldiğinizi sanıyordum.”

“Emirlerimiz, Avcı Min Byung-Gu'nun kalıntılarını güvence altına almak ve adadaki durumu kontrol etmekti.”

Park Jong-Su, işin özünü anladıktan sonra geri çekildi.

Canavarlarla ya da diğer Avcılarla uğraşmıyorlarsa Şövalye Düzeni’nin buraya dahil olması gerekmiyordu. Üstelik bu şekilde gereksiz baş ağrıları da olmayacaktı.

Komutan gizemli adama bağırdı.

“Şu anda sınırlı bir alandasınız. Lütfen emirlerime harfiyen uyun yoksa vurulursunuz.”

“…”

Gizemli adam gülümsemeye devam etti, yüzünde hiç gerginlik bile yoktu.

Gulp.

Askerler kendi kendilerine, “Ona gerçekten ateş mi açacağız?” diye düşünürken tükürüklerini yuttu.

Bu, tetiği daha önce başka bir insana hiç çekmemiş olan askerlerden beklenen bir cevaptı.

Avcılar da artık gergin ifadeler taşıyorlardı. O gizemli adam böyle gülümsemeye devam ettiğinde bu durumda tuhaf bir şeyler olduğunu düşünmeye başladılar.

O zaman oldu – adam ellerini pantolon ceplerinin içine soktu.

‘O adam… O gerçekten bir insan mı?’

Bu kadar çok silah doğrultulduğunda biri bu kadar ilgisiz kalabilir miydi?

Park Jong-Su’nun ifadesi yavaş yavaş sertleşti. Bu arada, gizemli adamın ellerini artık göremediklerinde askerlerin gerginliği doruk noktasına ulaştı.

“Ateş etmeyin!! Ateş etmeyin! Henüz değil!”

Komutanın boynunda askerlerine bağırırken kalın bir damar belirdi.

Ama sonra….

“Komutan, bakın!”

Komutan bu acil çağrıyı duyar duymaz başını hızla gizemli adama çevirdi. O adam yavaşça ağzını açıyordu.

“…??”

Burada konuşulan dili anlayamıyordu.

Bunu hiç duymamış olmasından değildi, ama daha çok Dünya'dan gelmemiş gibiydi, adamın sesine ve kelimeleri nasıl söylediğine bakılırsa.

“Ne?”

“Ne söylüyor?”

Askerler daha önce hiç karşılaşmadıkları bu durumdan kurtulmuşken Park Jong-Su’nun dudakları kendi başlarına çırpınmakla meşguldü.

“C-Canavar dili??”

Bazen daha yüksek seviyeli zindanlarda zeki canavarlarla karşılaşılabiliyordu. O adamın söylediği, neredeyse o yaratıkların konuştuğu dil gibiydi.

“Bu şu anlama geliyor…”

Komutan cümlesini “…bu bir canavar mı?” gizemli adam ellerini ceplerinden çıkardı.

Çat-!

Sağır eden bir patlama toprak boyunca yankılandı.

Bu gizemli adam şüpheli bir şekilde davrandığında iyi eğitimli özel kuvvet askerlerinden biri refleks olarak tetiği sıktı.

‘Heok!’

Komutanın şaşkın gözleri hızla adama kilitlendi.

Adamın düz alnına giremeyen mermi hafif bir gürültüyle yere düştü. Yüzündeki gülümseme çoktan gitmişti.

“O bir canavar!”

“O bir insan değil!”

Çığlıkları kısa bir süre devam etti çünkü adamın gözleri kırmızıya döner dönmez buradaki herkes kalplerinde sıkıca sıkışan inanılmaz bir baskı hissetti.

“Ah, ah-!!”

“Ahh...”

Ama sonra…

Çat!

İpleri kesilmiş kuklalar gibi, askerler ve Avcılar da keskin bir parmak sesi eşliğinde yere yığıldılar. Bu gizemli adam bu olaydan sorumlu değildi.

Arkasına baktı ve huysuzca konuştu.

“Ne yaptığını sanıyorsun?”

Şimdi arkasında duran kısa boylu, orta yaşlı bir adam vardı.

“Burada kargaşa çıkarmaya gerek yok. Sadece hepsini uyuttum.”

Orta yaşlı adam da insanların dilinde konuşmuyordu.

“…Aslında.”

Gizemli adam üzgün görünüyordu, ancak yine de yeni konuğuyla aynı fikirdeydi. Orta yaşlı adam bakışlarını karınca tünelinin içine çevirdi ve sordu.

“Onayladın mı?”

Gizemli adam başını salladı.

“Kesinlikle ‘onun’ gücü.”

“Ne kadar garip.”

Orta yaşlı adamın bakışları şimdi yerdeki Avcılara kaydı.

“Neden ‘o’ bu insanlara yardım ediyor?”

“Ne düşündüğünü kim bilebilir? Merak ediyorsan neden gidip ‘ona’ şahsen sormuyorsun?”

“...Reddedeceğim.”

Orta yaşlı adam devam etmeden önce başını salladı.

“Planlandığı gibi ava başlıyoruz. Hiçbir şey değişmedi.”

“Anladım.”

Orta yaşlı adam elini hafifçe havada döndürdü. Orada bir kişinin geçebileceği kadar küçük siyah bir Kapı açıldı.

“Ah, bu arada.”

Orta yaşlı adam kısa bir süre durdu ve gizemli adam ona seslendiğinde arkasına baktı.

“Sanırım onlardan biri burada.”

“Güney Kore'de mi demek istiyorsun?”

“Hazır buradayken önce o adamla ilgilensek nasıl olur?”

Orta yaşlı adam gözlerini hafifçe kapattı. Kısa süre sonra, gizemli adamın bahsettiği bilgi kafasına aktı. Ancak orta yaşlı adam tam anlamıyla ikna olmuş görünmüyordu.

“Eğer buralardaysa… Onun ellerine bırakalım.”

“Sen karışmak istemiyorsun, değil mi?”

“Böyle düşünmek sorun değil. Önemli değil. “

Orta yaşlı adam ve onu takip eden sesi kısa süre sonra Kapı ile birlikte kayboldu.

Kara Kapı’nın tamamen kapatıldığını doğruladıktan sonra gizemli adam kendi kendine mırıldandı.

“Ne korkak…”

Yerde yatan tüm hareketsiz insanlara bir göz attı. Sadece kısa bir süreliğine bayılmışlardı ve kısa süre sonra bilinçlerini geri kazanmaları gerekiyordu.

“Hmph.”

Adam alaycı bir şekilde homurdandı ve elini insanlara doğru uzattı. Ancak…

‘……’

Elini sessizce çekti.

“Kargaşa çıkarmaya gerek yok.”

O da küçük bir Kapıya girdi ve oradan da kayboldu.

***

Gece geç saatte.

Jin-Woo, kısa kılıcına daha yakından bakmakla meşguldü, yatak odasında oturuyordu. Şu anda mutasyona uğramış karınca canavarla savaş sırasında değerini defalarca kanıtlamış bir silah olan ‘İblis Kralın Kısa Kılıcı’nı tutuyordu.

[Eşya: İblis Kralın Kısa Kılıcı]

Nadirlik: S

Tür: Kısa kılıç

Saldırı: +220

İblis Kral Baran'dan alınmış bir kısa kılıç. İki ‘İblis Kralın Kısa Kılıcı’nı kullanmak bir set etkisi etkinleştirir.

Set etkisi ‘İkisi Bir Oluyor’: Her kısa kılıca, mevcut Güç İstatistiğine eşit ekstra saldırı gücü ekler.

Bu saldırı gücünü ve ek özelliğini ilk gördüğünde gözleri neredeyse dışarı fırladı. Aslında, bu bilgiyi kaç kez tekrar okuduğunu artık unutmuştu.

Yine de tepkisi haklıydı. Nadir bir eşya olan ‘Baruka’nın Hançeri’, sonuçta yalnızca 110'luk saldırı gücüne sahipti. Her ihtimale karşı Mağaza'yı çağırdı ancak orada satılan nadir S-Seviyeli hançerlerinin çoğunun saldırı gücü 200'ü aşmıyordu.

‘Sadece bu da değil…’

İblis Kral’ın Kısa Kılıçlarını aynı anda kullanırken Güç İstatistiğinin dönüştürülüp silahların mevcut saldırı gücüne eklenmesini gerçekten sevdi.

Mevcut Güç İstatistiği 200’ü çok aşmıştı ve 250'ye hızla yaklaşıyordu. Ve şimdi, bu kadar yüksek bir İstatistik değeri silahın saldırı gücüne de mi eklenecekti?

Son basamağı atlayıp sayıları toplasa da ‘Baruka’nın Hançeri’nin sahip olduğu saldırı gücünün dört katı korkunç bir saldırı gücüne sahip olacaktı.

‘Bu yüzden onları geri döndürdüğümde çok iyi hissettirdi.’

Diğer Avcılar, eşyanın bilgisini onun gibi görebilselerdi deli gibi köpürür ve bu kısa kılıçların üzerine atlarlardı.

Peki ya uzun kılıcın özellikleri?

[Eşya: İblis Kral’ın Uzun Kılıcı]

Nadirlik: S

Tür: Uzun Kılıç

Saldırı: +350

İblis Kral Baran'ın gücünü içeren bir uzun kılıç. Kılıcı sallamak ‘Beyaz Alev Fırtınası’ etkisini etkinleştirir.

‘Beyaz Alev Fırtınası’ Etkisi: Belirlenen alanda kalıcı bir fırtına yaratır.

Ellerinin her birinde bir kısa kılıç tutarken iki eliyle bir uzun kılıç tutmalıydı. Bu, açık bir şekilde uzun kılıcın daha iyi saldırı hasarına sahip olacağı anlamına geliyordu.

Ancak uzun kılıcın kutsandığı ilave etki hiç de ‘açık’ değildi.

‘Sadece bu şeyi sallayarak AOE saldırısı yapabilir miyim?’

Birden fazla rakibe karşı bir mücadele sırasında değerini şüphesiz kanıtlayacak bir silahtı.

Baran'ın sihirli saldırılarının Gölge Askerlerini nasıl çaresizce oturan ördeklere dönüştürdüğünü düşündüğünde omurgasından aşağı inen ürperti hissetti.

Elbette, kılıcın etkisi Baran'ın büyüsü kadar iyi değildi, ama yine de tutunması gereken mükemmel bir kozdu.

‘Hançer becerilerim olmasaydı bunun yerine bu uzun kılıcı kullanmayı düşünebilirdim…’

Jin-Woo kılıcı sallamak üzereydi, ancak zamanında kendini durdurdu.

‘……’

Saat geç oluyordu. Odanızın yanındaki odaya bir şimşek çaktığında yine de uykunuzdan büyük bir korku içinde uyanırdınız, değil mi?

Annesini daha fazla şok etmek istemiyordu. Bu yüzden kılıcı dikkatlice yere koydu.

‘En azından ne kadar rahatlatıcıydı.’

Gerçekten de annesinin kararına itiraz etmemesi bir rahatlamaydı.

O gün Jin-Woo, annesine olan her şeyi elbette Sistemle ilgili şeyler hariç, açıklamıştı.

Ona tesadüfen bir Yeniden Uyanış sürecinden geçip e S-Seviyeli Avcı olduğunu ve gelecekte de çalışmaya devam etmek istediğini söyledi.

Annesi onun için endişeliydi ama sonunda oğlunu sonuna kadar desteklemeye karar verdi.

- Annen hayatın için istediğin şeyi yaptığını görmek istiyor, oğlum.

Annesinin öne sürdüğü tek koşul, kendisini çok zorlamasının yasak olmasıydı.

‘Ama eğer kendimi o kadar zorlamam gereken bir durumdaysam o zaman…’

Jin-Woo, hayal gücü onu oldukça karanlık ve korkunç bir yere götürmek üzereyken başını salladı.

O zaman aniden annesinin ona söylediği bir şeyi hatırladı.

- Bu yüzden mi ‘o’ ortaya çıktı? ‘O’ böyle bir şeyin olacağını bildiği için mi?

- ‘O’ kim?

- Hastanede uyurken babanın sesini duydum.

- Ne dedi?

- Dedi ki…

Annesi o günden önce ve sonra başka birinin sesini hiç duymadığını da ekledi.

’Sanırım annem hala babamı unutmadı.’

O zaman bile annesi, tek oğlunun Avcı olmasını engellemeye çalışmadı. Bu, ona güvendiğinin kanıtıydı. Jin-Woo yakın zamanda bu güvene ihanet etmeyi düşünmedi.

Hayatta kalma.

Bu her zaman onun önceliği, nihai hedefi olmuştu.

Buraya tam olarak hayatının en tehlikeli anlarından birinde pes etmediği ve sonuna kadar mücadele ettiği için gelmişti.

‘…Pekâlâ.’

Artık en büyük endişesi, hayır, annesi ele alındığına göre zindanlara girmesini engelleyen hiçbir şey yoktu. Kendi Loncasını kuracak, yüksek seviyeli zindanları tekelleştirecek ve seviyelerini hızla daha da yükseltecekti.

Jin-Woo’nun kalbi daha hızlı atmaya başladı.

‘Eh, şimdi seviyemi yükseltmek için farklı bir nedenim var, değil mi?’

Shururuk…

Jin-Woo onu çağırdıktan sonra İgris kendini gösterdi.

Bu adam, tüm askerleri arasında en uzun süredir onunla birlikteydi.

‘Sadece bu da değil…’

Ayrıca Sistemin ona hediye ettiği tek Şövalye sınıfı askerdi.

Başka bir deyişle, İgris’in şu anda tüm askerler arasında Sisteme en yakın olduğu söylenebilirdi.

“Sınıfın yükseldiğinde konuşabileceğinden eminim, değil mi?”

Jin-Woo'nun İgris’e sormak istediği çok şey vardı. Elbette, henüz sadık şövalyesinden bir cevap alamadı.

“…”

İgris her zamanki gibi sessizce cevap verdi.

Sessizlik bir kelime olarak görülebilseydi, o zaman bu adam tüm dünyadaki en konuşkan asker olmaya hak kazanmaz mıydı?

Jin-Woo kendi kendine sırıttı ve başının yanını kaşıdı. Daha sonra İblis Kral’ın silahlarını Envanterinde saklamak için dikkatlice aldı.

‘Envanter…?’

Ama sonra Jin-Woo’nun gözleri bir nesneden yansıyan bir ışık parıltısı yakaladı.

‘…Neydi o?’

Jin-Woo’nun gözleri daha geniş açıldı.

Envanterinin içinde bir eşya pırıl pırıl parlıyordu.

BL: Envanterde yansıyan eşya ne? Çok yakında öğreneceğiz gibi:D