ÇEVİRMEN:SNBURAK

EDİTÖR:BLACKLOTUS

Bu durumu çözmeye nasıl başlanmalıydı?

Bu manzarayı seyreden öğrencilerin çeneleri yere düştü.

Sınıf arkadaşlarının öldürüldüğü sahneden bakışlarını kaçırmak üzereydiler, ancak siyah zırhlı bu ‘askerler’ hiçbir uyarı olmadan aniden belirmişti.

Askerler?

Hayır, bekle – bunlara ‘asker’ demek doğru muydu?

Ancak, bu canavarlar Orklardan daha çok Ork gibi görünüyordu ve bir Ork'un en az iki katı büyüklüğünde ve kırmızı tenli miydi? Gerçekten mi?

Kara zırhlı Ork'un önünde dururken o korkunç görünüşlü Ork ergenliğe girmek üzere olan bir çocuğa benziyordu. Ancak bu beklenen bir şeydi.

Jin-Woo'nun Jin-Ah’ın gölgesinde geride bıraktığı Gölge Askerler, yüksek seviyeli zindandaki patron canavar ‘Köpek Dişleri’nin muhafızları olarak görev yapan Yüce Orklardı. Sadece bu da değil, bu adamlar orada bulunan en iyi savaşçılardı.

Sıradan Orklar, Yüce Ork savaşçılarına karşı koymaya cesaret mi etmişti? Bu ne kadar komik bir fikirdi.

Yüce Ork iktidardaki bu açık boşluğu göstermek istercesine güçlü bir yumruk attı.

Kwajeeck!!

Çarpışmayla bir Ork'un kafası paramparça oldu ve ölü canavar sınıfın zeminine düştü. Bu arada, öğrenciler artık tam anlamıyla çıldırıyorlardı.

‘Heok!!’

Sadece birkaç saniye öncesine kadar hayatlarını tehdit eden korkunç canavarlar, şimdi daha da canavarımsı canavarlar tarafından katlediliyorlardı.

Şimdiki şok ve korku düzeyleri, tahammül edebileceklerinin çok ötesine geçmiş ve bu öğrencilerin kafalarının tamamen boş kalmasına neden olmuştu. Bir kişi dışında öyleydi.

Sadece Jin-Ah bu kara zırhların önemini biliyordu ve yavaşça ağlamaya başladı.

‘Oppa? Oppa…?’

Jin-Ah, oppasının onu üç koruma gibi çevreleyen bu üç Yüce Ork'u hissedebiliyordu.

“Gururu…”

Arkasında duran iki Yüce Ork'un öne çıkmasına bile gerek yoktu. Öndeki Yüce Ork, keşif lideri Ork'un başını yok ederek kaçmaya çalışan kalan iki Ork'un ayaklarını kavramak için uzandı.

“Kururuk!!”

“Kheuwahahahk!”

Şimdi havada yükselen iki canavar tekmeledi ve çaresizce mücadele etti. Ancak başları şiddetle birbirine çarptığı için mücadeleleri nihayetinde boşunaydı.

KWAHNG!

Ölü canavarlar ve parçalanmış alınları yere bir çift yığın halinde düştü.

Lap.

Lap…

Göz açıp kapayıncaya kadar sınıfı işgal eden üç Ork ile ilgilenildi. Bu sondu.

Yüce Orklar yine yerlerinden hareket etmeyi bıraktılar ve sessizce Jin-Ah’ın yanlarını korudular.

Bunun gibi kaç saniye geçti?

Öğrenciler o zamana kadar biraz sakinlik kazanmışlardı. Hala çarpan kalplerini bastırmak için ellerinden gelenin en iyisini yapmaya çalışırken birbirlerine sessizce baktılar.

‘B-Burada neler oluyor?’

‘O canavarlar bizi kurtardı mı?’

‘Korunuyor muyuz?’

En azından, bu kara zırhlı Orkların onlara zarar vermeyeceğinden emindiler.

“O-Oppam nerede? Burada mı?”

Jin-Ah, Jin-Woo'yu ağlamaklı bir şekilde istedi, ancak Yüce Ork askerleri ona cevap vermedi.

“Oppa?”

Bunun yerine başka bir yere gitmeye çalıştığında onu hafifçe durdurdular.

“…..?”

Jin-Ah, Yüce Ork'a dikkatlice baktığında yaratık sessizce başını salladı. Bu Yüce Orklar için en büyük öncelik Jin-Ah’ın güvenliğini sağlamaktı. Şu anda bina düşmanlarla doluyken binada dolaşmasına izin veremezlerdi.

Ve elbette sınıfın dışından merdivenleri tırmanan ayak sesleri duyulabiliyordu.

Pat, pat, pat!

Pat, pat, pat.

Yüce Ork askerleri sırtlarında ve bellerinde bulunan silahlarını çıkarmaya başladılar.

Bu ayak sesleri yaklaştıkça öğrenciler daha da gerginleşti ama aynı zamanda bu Yüce Orkların sakince savaşa hazırlanmalarını izlerken umut da kalplerine sızdı.

Buradan canlı çıkabilecekleri umudu ve onları koruyan güçlü müttefiklerin olduğu rahatlama duygusu.

Yine de aralarında korku, endişe, kaygı, keder vb. duyguların karışmasından ağlayan birkaç kişi vardı.

“Hıh… Hıh...”

Öğrenciler ağlayan arkadaşlarına sıkıca sarıldılar ve nefeslerini tuttular.

Ayak sesleri gittikçe yaklaşıyordu.

Pat, pat, pat.

Ve böylece – okul binasının etrafına dağılmış Orkların hepsi kardeşlerinin ölüm sancılarını duydu ve son sınıf öğrencilerinin sınıfının yakınında toplanmaya başladılar.

***

Sinyal yüksek ve net geliyordu.

Kız kardeşini korumakla görevli Yüce Orklar güçlü sinyaller gönderiyorlardı.

‘Jin-Ah’ın yakınında bir şey mi oldu?’

“Seong Avcı-nim?”

Jeong Ye-Rim hala endişeli bir sesle ona seslendi.

“…”

Jin-Woo dudakları sıkıca kapalıyken onun yanından geçti.

Kafasını tam bir şaşkınlıkla yana eğdi.

‘Ona ne oldu?’

Birkaç saniye öncesine kadar pratikte bir rahatlama örneği olan Avcı Seong Jin-Woo'nun tavrı birdenbire 180 derece dönmüştü. Şimdi yüzündeki ifadeye bakarak başka biri olduğunu bile söyleyebilirdi.

‘Bekle…’

Avcı Seong Jin-Woo, S-Seviyeli idi. Böyle bir adam şimdi arkasına, yüzüne kazınmış ciddi bir ifadeyle bakıyordu. Bu, daha önce geçtikleri yolda fark edemediği bir şeyi fark ettiği anlamına gelebilir miydi?

Birdenbire endişesinin arttığını hissetti.

‘Ha?’

Jeong Yun-Tae, bir kişinin yaklaşımını algıladıktan sonra arkasına baktı.

“Hyung-nim? Seong Avcı-nim buraya geliyor.”

“Ne?”

Park Jong-Su ilerlemesini durdurdu, bu da saldırı ekibinin ilerlemesinin de doğal olarak durduğu anlamına geliyordu.

‘Seong Jin-Woo Avcı-nim neden…’

Dönüp bakmak için döndü ancak yaklaşan Jin-Woo ve gözleriyle bakışları kilitledikten sonra istemeden nefesi kesildi.

‘Heok!’

Jin-Woo’nun atmosferi yalnızca birkaç dakika öncekinden tamamen farklıydı.

‘Neler oluyor?’

O kısa anda Park Jong-Su, Jin-Woo’nun sinirlerini bozmak için aptalca bir şey yapıp yapmadığını görmek için hızla anılarını taradı. Ama beynini ne kadar zorlamış olursa olsun bir cevap bulamadı.

‘Eğer durum buysa…’

Eğer durum buysa o genç adamın sertleşen ifadesini ve o kanlı bakışını nasıl yorumlayacaktı?

Park Jong-Su, şu anda açıkça iyi vakit geçirmeyen daha güçlü bir varlıkla başa çıkmanın nasıl bir his olduğunu nihayet anladıktan sonra gergin bir şekilde tükürüğünü yuttu.

Burası bir zindanın içiydi. Burada herhangi bir şey olabilirdi ve bu hiç de tuhaf görülmezdi.

Park Jong-Su’nun tutumu daha temkinli oldu.

“Avcı-nim, canınızı sıkan bir şey mi var?”

Jin-Woo şu anda gerçekten baskı altında hissediyordu, bu yüzden lafı gevelemedi.

“Acil bir şey oldu ve hemen gitmeliyim.”

‘Heok!’

Park Jong-Su çıldırdı. Bu, beklentilerinden çok daha kötü bir durumdu.

Baskın şimdiye kadar nispeten kolaydı. Gerçekten de o kadar acısız bir şekilde ilerliyordu ki Jin-Woo'dan ilk etapta onlara eşlik etmesini istemenin bir zorunluluk olup olmadığını bile merak etmişti.

Ancak, Park Jong-Su, tüm bu şey yıllar önce başladığında ortaya çıkan ilk Avcılardan biriydi. Yani, kazaların her zaman çok dikkatsiz davrandığında meydana geldiğini unutabilecek saf bir çaylak değildi.

‘Şimdiye kadar hiçbir şey olmadı, bu yüzden bundan sonra daha da dikkatli olmalıyız.’

İleride ne tür tehlikelerin saklandığını kimsenin bilemediği bir durumda en güçlü savaş potansiyelini kaybetmek büyük ve acı verici bir darbe olurdu.

Park Jong-Su’nun cildi karardı.

“Sizin varlığın olmadan, Seong Avcı-nim, kendimizi büyük bir tehlikede bulabiliriz. Bunu da biliyorsunuz, değil mi?”

Park Jong-Su, Jin-Woo'yu düşünebildiği en dolaylı yoldan caydırmak için elinden geleni yaptı. Jin-Woo'yu kışkırtmanın, bu zindanı genç S-Seviyeli Avcı'nın yardımı olmadan temizlemeye çalışmaktan çok daha tehlikeli olduğunun kesinlikle farkındaydı.

Jin-Woo’nun şu anki ifadesi daha da bozuldu.

‘……..’

Park Jong-Su, Jin-Woo’nun tepkisini dikkatle izlerken baş döndürücü bir yükseklikte asılı bir ip üzerinde yürüyormuş gibi hissetti.

Dudakları gerginlikten kururken…

Jin-Woo sonunda sesini yükseltti.

“O zaman, bunu yapayım.”

“Ah, tabii.”

Park Jong-Su, Jin-Woo'nun söylemek zorunda olduğu şeyi duymadan başını salladı.

“Şu anda, bana güvendiğiniz kadar güvenebileceğiniz bir arkadaşımı çağırayım. Bundan sonra o arkadaş her şeyin icabına bakacak.”

Park Jong-Su’nun kulakları canlandı. Sadece herhangi biri değil, yeteneğini Avcı Seong Jin-Woo'nun garanti ettiği başka bir Avcı?

‘Kim olabilir? Choi Jong-In? Yoksa Cha Hae-In mi?’

Park Jong-Su’nun şimdi aklına geldi, dün Jin-Woo’nun ofisinde Avcı Cha Hae-In’in profilini içeren bir belge görmemiş miydi?

‘Cha Avcı-nim ise, o zaman evet, fazlasıyla yeterli olacaktır.’

Jin-Woo'nun gitmesini engelleyememesi üzücü olsa da yine de Park Jong-Su'nun ifadesi, potansiyel değiştirme olasılığı karşısında daha parlak hale geldi. Parlayan Yıldız'dan Mah Dong-Wook olmadığı sürece herkesi hoş karşılardı.

“Eğer bunu yaparsanız biz…”

Park Jong-Su’nun gözleri parıldadı. Bu Avcı, Avcı Seong Jin-Woo boyun eğebildiğine göre ne kadar güçlüydü?

Beklenti, zihnindeki kaygı azaldığında geride kalan boşluğu doldurmaya başladı. Ekip üyelerinin geri kalanı da sohbete kulak misafiri oldu ve Jin-Woo'ya beklenti ve kuşku ile karışık gözlerle bakmaya başladı.

Jin-Woo tereddüt ederek zaman kaybetmedi ve gölge ordusundaki en güçlü askeri çağırdı.

‘Beru.’

Vücudu siyah sisle örtülmüş karıncaların kralı, efendisinin çağrısına cevap verdi.

‘Ah, kralım…’

Beru gölgeden çıktı ve nazikçe Jin-Woo'nun önünde diz çöktü, başı saygıyla eğildi.

“Ha?! Ha-ha!!”

“Ha?!”

Beru, onun ezici bir şekilde şeytani sihirli enerjisini maskeleme zahmetine girmedi ve bu, Avcıları o kadar çok korkuttu ki hemen uzaklara geri çekilmek zorunda kaldılar.

Bu kesinlikle korkunç miktarda sihirli enerji ve ‘o’ şeyle tamamen aynı dış görünüş.

“Y-Yoksa…??”

“H-Hayır, fakat nasıl?!”

Bu Avcılar, Beru'nun kimliğini hemen tanıdı.

Şüphesiz, bu, Jeju Adası'nın karınca tünelinde Koreli S-Seviyeli Avcılarla oynayan mutasyona uğramış karınca canavardı. Park Jong-Su hızlıca sordu, sesinde şokunu gizleyemedi.

“Avcı-nim, Jeju'daki mutasyona uğramış karınca canavar değil mi?”

Jin-Woo başını salladı. Bu yüksek seviyeli Avcıların Beru'yu tanıması ile artık kendini daha fazla açıklamasına gerek kalmadığı için onun için daha uygun hale geldi.

Ne de olsa tüm ülke Beru’nun gücüne tanık olmuştu.

“Bundan sonra, bu adam benim yerimi alacak.”

“EH??”

Park Jong-Su’nun gözleri daha da büyüdü. Jin-Woo ne söyleyeceğini biliyordu. Ancak tüm sorularını yanıtlamak için yeterli zamanı yoktu. Panikleyen Park Jung-Su'yu görmezden geldi ve Beru'ya yeni bir emir verdi.

‘Bu insanları koru.’

‘Baş üstüne.’

Beru kısa bir cevap verdi ve başını kaldırdı.

‘O zaman, kralım. Bu insanların dışındaki varlıklar konusunda ne yapmalıyım…?’

Jin-Woo, Beru'ya bir emir daha vermeden önce bakışlarını bir veya iki saniyeliğine zindanın en derin kısmına kaydırdı.

‘Ne istersen onu yap.’

O anda… Beru’nun bastırılmış öldürme arzusu dizginlenemeyen bir neşeye dönüştü ve tüm vücuduna yayıldı.

Kiiiiieeeehk-!!

Beru ayağa kalktı ve yüksek sesle çığlık attı, tüm mağara o korkunç sesten yankılanıyordu.

Titreme.

Avcılar, onlara yöneltilmemiş olmasına rağmen bu çığlıktan titremeye başladı.

‘B-Bekle... Bizim, bizim baskını bu, bu şeyle mi bitirmemiz gerekiyor?!’

Park Jong-Su’nun sırtından soğuk terler aktı.

Jin-Woo, Avcıların tepkilerine aldırış bile etmedi ve Beru'ya yardımcı olmaları için yirmi tane daha ‘karınca’ Gölge Canavarı Askeri çağırdı.

Kiiiehhk-!

Kiiieehk!

Uzun zamandır ilk kez ‘temiz’ dış havayı soluyan Canavar Askerler de yüksek sesle çığlık atmaya başladı. Ve oldukça açık bir şekilde, bu gösteriye tanık olan her Avcı durdukları yerde dondu.

“B-Bekleyin!!”

Jeong Ye-Rim hızla arkasını döndü ve Jin-Woo'ya seslendi.

“A-Aynen böyle mi gideceksiniz? Bu canavarları burada serbest bıraktıktan sonra mı??”

“İsterseniz çağırmayı geri alırım. Ama o zaman…”

Jin-Woo’nun soğuk bakışı ona indiğinde Jeong Ye-Rim yüzünü buruşturdu.

“...Artık Şövalye Düzeni Loncası’na ne olacağı umurumda olmaz.”

Jin-Woo bir söz vermişti. Ve bu, Şövalye Düzeni Loncası üyelerini koruyacak ve zarar görmemelerini sağlamaktı.

Ancak, karşı taraf önce iyi niyet eylemini reddetmişse o da bu insanlardan sorumlu olma gereğini görmezdi.

“….”

Jin-Woo’nun boyun eğmeyen açıklaması sadece Jeong Ye-Rim’in değil, Şövalye Düzeni’nin Avcılarının da ağzını kapattı.

Jin-Woo döndü. Ve neredeyse anında, Şövaye Düzeni’nin baskın ekibi üyeleri tarafından artık görülemiyordu.

‘Soğuma süresinin bitmesine ne kadar zamanım var?’

Baskın ekibinden uzaklığı arttıkça Jin-Woo onaylamak için Beceri penceresini çağırdı.

[Beceri: Gölge Takası 1. Seviye]

Sınıfa özel…

…Becerinin tekrar kullanılması için kalan süre [01:02:16].

‘Kahretsin…’

Jin-Woo alt dudağını ısırdı.

Gölge Takası becerisini kullanması için bir saatten fazla beklemesi gerekiyordu. Şu anda bile askerlerinden gelen sinyaller gelmeye devam ediyordu.

Burada gerçekten kötü bir önsezi alıyordu.

‘Bir saat daha bekleyemem.’

Önce bu zindandan çıkması gerekiyordu. Kararını böyle veren Jin-Woo bir adım daha attı, ama sonra…

Saldırı ekibi buradan geçtikten sonra ölmesi gereken ölü canavarlar vücutlarını yeniden kaldırmaya başladı.

‘……’

Jin-Woo’nun gözleri öfkeyle parlak bir şekilde yandı. Yolunu kapatmaya çalışan bu değersiz canavarlar tarafından öfkelenmişti.

Bu olduğunda…

‘……..??’

Birden ölümsüz canavarların hepsi Jin-Woo'ya diz çöktü.

Lap.

Lap.

Burada hiçbir istisna yoktu. Canlanan her bir ölümsüz canavar şimdi Jin-Woo'nun önünde secde ediyordu.

‘Ama neden?’

Jin-Woo başını eğdi. Saldırı ekibinin karşılaştığı her canavarın bu kadar korkmasının sebebi onun yüzünden olabilir miydi?

‘Ölümsüzleri kontrol edebilen bir Ölü Çağırıcı’dan daha yüksek bir sınıfa sahip olmamdan mı?’

Mevcut durum kafa karıştırıcıydı, ancak bunu çok derinlemesine düşünmek için yeterli zamanı yoktu. Kısa kılıcı Envanterinde sakladı ve tüm gücüyle Kapıdan çıkmak için koştu.

Kapının dışında bekleyenlerin dikkati bir anda ona odaklandı.

Neden sadece Avcı Seong Jin-Woo Kapı’dan çıkmıştı?

Merak dolu bakışlarını onun yönüne gönderdiler, ancak Jin-Woo hepsini görmezden geldi.

‘Kaisel!’

Aniden, siyah sisle kaplı bir Gök Ejderhası kendini gösterdi.

Kiiiaaahhk-!!

İzleyenler, daha önce birkaç kez haberlerde yer alan Gök Ejderhası’nı hemen fark ettiler ve Jin-Woo'yu işaret ederek bağırmaya başladılar.

“Waaaahh-!!”

“Bak! O!!”

“O Seong Jin-Woo!!”

İnsanlar tezahürat ederken Jin-Woo hızla Kaisel’in sırtına bindi ve bir emir verdi.

‘Kız kardeşimin olduğu yere! En yüksek hızında!’

Bir şey yolunu kesmeye çalışırsa ne olursa olsun onları geçerdi.

Kaisel, artık hiçbir sınırlama olmaksızın kanatlarını çırpabileceğini bilerek mutlulukla kükredi.

Kiiiaahk!

Kaisel hemen devasa kanatlarını açtı ve gökyüzüne çıktı.

BL: Hatamız varsa bildirin düzeltelim arkadaşlar. Ne kadar çok okusak da bazen gözden kaçabiliyor. Bu arada arkadaşlar yönetimden habersiz bir karar aldım. Yorun beğenme ve ifade koyma sayınıza bakarak ufak bir toplu bölüm hazırlamayı düşündüm. Bu Sayılar ne kadar çoksa o kadar çok atabilirim ona göre

BL: Bu arada Jin-Woo yetişebilecek mi? Jin-Ah kurtarılacak mı? Olaylar nasıl gelişecek. Yarın ki bölümde tüm sorularımızın cevapları ortaya çıkacaktır arkadaşlar. İyi okumalar