ÇEVİRMEN:SNBURAK

EDİTÖR:TERTEMİZDELİ

Yan Hikâye 17: Şimdi Seninle Buluşmak için Oraya Gidiyorum (3)

‘Dürtü’.

Kim Cheol'un hissettiği ezici bir dürtü, mantığını neredeyse tamamen ortadan kaldıracak kadar güçlü olan bu güçlü dürtü, onu neredeyse tamamen yuttu.

“Ama… Ama nasıl oluyor da ben…”

Neden daha önce hiç görmediği bir çocuğun, yaşıtı bir öğrencinin, ama başka bir okuldan öğrencinin önünde diz çökmek istemişti?

O kısa anda, ayak bileklerini ve baldırlarını tüm gücüyle hareketsiz kalmaya zorlamasaydı o zaman herkese oldukça utanç verici bir manzara gösterecekti.

Gerçekten rahatlık için çok yakın.

Kim Cheol bu durumu başka türlü tarif edemezdi. Yine de bir şekilde üstesinden gelmeyi başardı ve alnındaki soğuk teri elinin tersiyle sildi.

Tam o anda kafasında gerçekten makul bir teori ortaya çıktı.

‘Yoksa… Benimle aynı yaştaki birinden mi korkuyorum?’

Öyle değilse, o halde rakibinin gözleriyle buluştuğu anda, nefesinin aniden hızlandığı ve bacaklarından tüm gücü boşalırken bakışlarını kaçırmak istediği bu mevcut durumu başka nasıl açıklayabilirdi?

Ne yazık ki Kim Cheol gerçeği olduğu gibi kabul edemiyordu.

‘Beni güldürme!!’

Kim Cheol, lise öğrencilerini aşan üstün fiziğine ve bedenine uygun fiziksel güce güvenerek ortaokul zamanlarında inanılmaz bir öneme sahipti. Yine de burada aynı yaş aralığındaki başka bir çocuktan mı korkuyordu?

Böyle bir şey mümkün değildi. Hayır, bundan daha fazlası, böyle bir şeyin olmasına izin verilemezdi.

“H-hey, Cheol-ah? Sorun nedir?”

“İyi hissediyor musun, dostum?”

Sunbaeler, onun iyiliği için endişelenmeye başladılar ve cevap olarak Kim Cheol bağırırken boğazındaki damarlar şişti.

“Hiçbir sorun yok, sunbaelerim!!”

‘Doğru, bende bir sorun yok!’

Kim Cheol kendini bu gerçeğe ikna etti ve güçlü bir şekilde başını salladı.

‘Doğru, doyurucu bir kahvaltı yapmadığım için biraz başım döndü. Ondan olmalı.’

Kim Cheol, az önce ortaya çıkardığı teorinin doğruluğunu kanıtlamak için yavaşça başını kaldırdı ve doğrudan karşı okulun birinci sınıfına baktı.

Kendisi oldukça iyi geliştirilmiş bir fiziğe sahip olmasına rağmen, orada duran lise birinci sınıftaki çocuk kendine kıyasla saman sapı gibiydi. Nihayet şimdi bir boşluk kazandığında Kim Cheol’un dudaklarında bir gülümseme belirdi.

Sırıtış.

‘…Biliyordum.’

Tek yumrukta bayılabilecek bir çocuktan korkmak mı? Bu ne kadar saçma bir şeydi.

Kim Cheol, daha önceki dizginsiz özgüveninin yüzüne dönmesiyle hafifçe kamburlaşan bedenini düzeltti.

Hwaseong Teknik Lisesinin atletizm ekibinin üyeleri, Kim Cheol'un yaşadığı ani değişikliklerden endişe duyuyorlardı, ancak aslarının eski haline döndüğünü onayladıktan sonra gülümsemelerini yeniden kazandılar.

“Kahretsin, beni şaşırttın.”

“Size söylüyorum, as birinci sınıf öğrencimiz dikkatleri nasıl toplayacağını gerçekten biliyor.”

Sunbaeleri onu cesaretlendirmek için omzunu okşadı ve Kim Cheol bakışlarını tekrar Jin-Woo'ya çevirmeden önce kendinden emin bir gülümsemeyle cevap verdi.

‘Ne rezalet, neden o adamın gözlerine bakarken baş döndürücü bir büyü de meydana geldi…?’

Kim Cheol, yaşadığı bu yanlış zamanlanmış rezaleti bir şekilde rakibine on kat ödetmesi gerektiğini düşünmeye başladı. Utanç verici bir durumu alt üst etmenin en iyi yolu, diğerinin ruhunu bastırmaktı.

‘…….’

Ancak şimdi, çocuğa dik dik bakmasına rağmen, bu birinci sınıfın dik durarak ve hemen arkasına bir bakış atarak küstah davrandığını fark etti.

Kim Cheol şimdiye kadar böyle bir salağın tek parça halinde gitmesine izin vermemişti.

“Hey, sen.”

Sesini alçalttı ve çenesiyle atletizm sahasının arkasını işaret etti.

“Sana bir şey söyleyeceğim, beni oraya kadar bir saniye takip et.”

Oh, ohh-!

Hwaseong Teknik Lisesinin atletizm ekibinin üyeleri, gençlerinin canlı gösterisine heyecanla ıslık çalarke, Jin-Woo’nun sunbaeleri aceleyle Kim Cheol’un peşinden ilgisizce onu takip etmesini engelliyordu.

“Jin-Woo! Beni dinle, cinayet işlememelisin!”

“Darışma gününde birinin kanını dökmeyi düşünmüyorsun, değil mi? Dayanman lazım.”

“Doğru, bunu bugün fakir bir ruhu kurtarmak olarak düşünelim ve o çocuğu rahat bırakalım.”

Jin-Woo kıkırdadı ve sunbaelerinin ellerini nazikçe salladı.

“Merak etmeyin, sunbaelerim. Orada hiçbir şey olmayacağına eminim.”

Sunbaeler, ‘rakibinin’ güvenliğini bir kez daha doğrulamaya çalıştı.

“Gerçekten mi? O çocuğa gerçekten kötü bir şey olmayacak, değil mi?”

“Sana inanmayı seçiyoruz.”

“Oradaki arkadaş, kesinlikle buraya kendi ayaklarıyla dönecek, değil mi?”

Jin-Woo, sunbaelerinin endişelerini dindirmek için parlak bir şekilde gülümsedi ve hızla Kim Cheol'un kaybolduğu yöne doğru yürüdü.

‘…..’

Hwaseong'un pist takımının kaptanı Joh Gi-Seok, tüm bunları yandan izledi ve rakiplerine yaklaşmadan önce inanmayan bir ifade oluşturdu.

“Siz çocuklar…. Şu anda hepiniz ciddi misiniz?”

Choi Tae-Woong, bakışlarını Jin-Woo'nun gittiği yöne çevirmeden önce Joh Gi-Seok'un yüzüne gizlice baktı ve endişeli bir ses tonuyla konuştu.

“Benimle konuşma, dostum. Şu anda gerçekten çelişkili hissediyorum.”

Choi Tae-Woong, Jin-Woo’nun canavarımsı motor reflekslerini yakın bir noktadan izliyordu, bu yüzden şimdi tek yapabileceği, Kim Cheol adındaki çocuğun üstünde komik bir şey denememesi için hararetle dua etmekti.

***

Kim Cheol'un peşinden yürürken Jin-Woo'nun beklentisi biraz arttı. Bu çocuk da geçmişin hatıralarını yeniden kazanmış olabilir miydi?

Hatırladıysa o günlerin anılarına Gölge Asker ‘Demir’ değil, insan ‘Kim Cheol’ nasıl tepki verirdi?

Ne yazık ki Kim Cheol, arkasını dönerken çocuğun gözlerindeki ışığa bakarak geçmişlerini tartışmak için onu buraya çağırmış gibi görünmüyordu.

“Hey, sen.”

Liseli çocuğun cani gözleri şimdi Jin-Woo'ya bakıyordu.

“Ne, seninle aynı sahada dururken okul üniforması giydiğim için benim çocuk oyuncağı olduğumu mu düşünüyorsun?"

Kim Cheol öfkeleniyordu, ama bu şekilde telaşlanmış görünmesi Jin-Woo'ya Kızıl Kapı'nın içine geri döndüğünü hatırlattı, bu da karşılık olarak istemsizce sırıtmasına neden oldu.

Elbette, o zamanlar sinirlenmişti, ama şimdi, hepsi değerli anıları değil miydi? Yine de ne yazık ki, Kim Cheol o günlerle ilgili hiçbir şey hatırlamıyordu ve Jin-Woo'nun gülümsemesi de pek hoşuna gitmemişti.

“Seni orospu çocuğu!”

Kim Cheol’un kaba elleri uzanıp anında Jin-Woo’nun yakasını kaptı. Bu olduğunda, Gölge Askerler tarafından yüksek sesle tezahürat yapılan bir ‘Waaaah-!!’ korosu onun gölgesinden fırladı.

[Evet, Demir bize geri dönüyor!]

[Tekrar hoş geldin, Demir!]

[Efendim, bu kayıp koyunu bana emanet edin. Ben, Bellion, onu doğru bir şekilde yeniden eğiteceğime ve böyle bir olayın bir daha asla olmayacağına dair yemin ederim...]

‘……’

Görünüşe göre Gölge Askerlerine modern dünyanın yöntemlerini öğretmesi gerçekten gerekiyordu. Jin-Woo içten içe tutuldu ve Kim Cheol'un gözlerine derinden baktı.

Şüphesiz, şu anda biri ona meydan okuyordu ama belki de bu çocuğun sadık bir Gölge Asker olduğu günlerin sevecen anıları yüzünden Jin-Woo kendisini küçümseyemedi.

Hayır, bunun yerine, fiziksel temas kurarlarsa Kim Cheol'un tüm kayıp anılarını geri kazanıp kazanmayacağını gerçekten merak etti.

‘…..’

İri yarı liseli çocuk, Jin-Woo’nun gözlerinden garip bir şey sezdi ve istemeden kuru tükürüğü yuttu.

‘Neler oluyor...?’

Bu geçmişte olsaydı yarışmadan diskalifiye edilmesi umurunda olmazdı ve diğer adam onunla dalga geçtiği için şimdiye kadar bir yumruk atardı.

Ancak öfke duyguları ve hatta skoru belirleme arzusundan ziyade, her şeyden daha kalın ve daha saf farklı bir duygu, göğsünün en derin kısmından şiddetle kıpırdatmaya başladı.

Kim Cheol bundan sonra ne yapılacağı konusunda çelişki içinde dururken Jin-Woo o sırada çocuğun bileğini yavaşça ve dikkatlice kavradı.

Parmaklarının uçları Kim Cheol’un derisine dokundu.

Bu olduğunda…

“Ha…??”

Çocuğun gözlerinden yaşlar akmaya başladı.

Neden birdenbire ağladığını bilmiyordu, yine de gözyaşları düşmeyi bırakmak istemiyordu. Kısa süre sonra tüm güç bacaklarını terk etti ve yere düştü.

“F-Fakat, neden…?”

Kim Cheol, Jin-Woo'ya baktı.

Bir cevap arıyordu, ama karşılığında aldığı tek şey gizemli çocuktan kederli bir gülümsemeydi.

‘Egemen'in anıları geçmişte paylaşılmadıysa fiziksel temas kursak bile anılar geri gelmeyecek, ha?’

Tabii… Anıları zorla geri yüklemediyse, öyleydi.

Jin-Woo, silinen geçmişte anılarını paylaştığı insanların yüzlerini hatırladı.

‘Birlik Başkanı Woo Jin-Cheol ve…’

...Ve Madam Norma Selner.

Silinen zaman çizelgesindeki hatıraları da geri kazanmış olabileceği olasılığını düşündü ve bunu merak ederken gitmek için arkasını döndü.

Artık ‘Demir’ ile işi kalmamıştı, hayır, ‘Kim Cheol’ ile. Çünkü... Çocuk artık Gölge Asker olarak değil, ‘insan’ olarak yaşıyordu.

Fakat sonra dizlerinin üzerindeki çocuk Jin-Woo'ya seslendi ve onu durdurdu.

“B-Bekle... Bekle.”

Kim Cheol elleriyle gözlerini sildi ve aceleyle ayağa kalktı. Gözyaşları durmuş olabilirdi, ama burnu hala pancar kırmızısıydı fakat bunu umursamıyordu, Jin-Woo’nun bakışları ona dönerken konuşabildi, sesi yoğun bir duyguyla boğulmuştu.

“Bu mu? Aşk dedikleri şey?”

Daha önce hiç yaşamadığı ani güçlü duygu seline kapılmıştı. Duygularının ne olduğu konusunda derinden yanılmış olmasına rağmen ilk defa bu kadar ciddiydi.

“…”

Jin-Woo uzun bir süre çocuğa şaşkınlıkla baktı ve başının arkasından sert bir şekilde vurulmuş gibi hissetti. Sonunda ağzından uzun bir inilti kaçtı.

“…Faydası yok.”

Gerçekten de zavallı bir çocuğun hayatının geri kalanını bu şekilde cinsel yönelimi konusunda kafası karışmış halde yaşamasına izin veremezdi, değil mi? Jin-Woo yaklaştığında Kim Cheol'un yanakları aşık bir bakire gibi pancara döndü.

Ne yazık ki…

Şak!

Çocuğun yüzündeki tüm bilgi ve duygu işaretleri, parmakların şakırdayan sesiyle birlikte silindi. Kim Cheol’un gözleri odağı kaybetti ve bulanıklaştı. Jin-Woo önünde durdu ve eskisinin yerine yeni anılar eklemeye başladı.

“Tamam, peki…. Beni kışkırtmaya çalıştın, ama tesadüfen babanın arkadaşının arkadaşının arkadaşının oğlu olduğumu öğrendin ve anlaşmazlıklarımızı bu şekilde çözdük.”

Kim Cheol sersemlemiş bir şekilde başını salladı.

“Ah, bir de…”

Kısa bir an için Jin-Woo, çocuğun hala ‘Demir’ olduğu ve Yeniden Doğuş Kadehi kullanılmadan hemen önce veda etmek üzereyken ağlayan gözlerini hatırladı. Dudaklarında ince bir gülümseme belirdi ve devam etti.

“Bundan sonra, kötü biri gibi davranmayı bırakmalısın, tamam mı? Bu dünyayı korumak için savaşan adamlardan biriydin, bu yüzden kendinle gurur duy, dostum.”

“…Tamam, efendim.”

Jin-Woo, Kim Cheol'un dudaklarından sızan sessiz ve yumuşak cevabı duyduktan sonra hipnozu geri aldı ve çocuğu rahat bıraktı.

Şak..

“Ah... He?”

Kim Cheol bilincini geri kazandı ve bir süre olduğu yerde kaldı, tamamen kafası karışmıştı ancak Jin-Woo'nun uzaklaştığını geç de olsa fark etti.

Uzun bir süre sonra tanıştığı bir arkadaşından tekrar ayrılıyormuş gibi Jin-Woo elini güler yüzlü bir şekilde salladı.

“Hey, görüşmek üzere!”

“Ah... T-Tamam.”

Bu duruma şaşırmış hisseden Kim Cheol elini salladı ve beceriksizce gülümsedi.

‘Güzel.’

Jin-Woo çocuğun yönünden uzaklaştı ve yüzünde mutlu bir gülümseme oluştu. Eski bir yoldaşıyla beklenmedik karşılaşması başarılı bir şekilde sona ermişti, ama şimdi o kızı ciddi olarak arama zamanı gelmişti.

Mükemmel zamanlamayla atletizm sahasında yankılanan duyuruyu duydu.

- Ortaokul katılımcıları için ön hazırlık çalışmaları kısa süre içinde başlayacak. Tüm sporcular, lütfen yarışmacı alanına rapor verin.

***

Atletizm sahasının çok gerisinde, sessiz ve seyrek nüfuslu bir yer.

Genç bir kız biraz güçlükle bir ağacın gölgesine çıkmayı başardı ve poposunun üzerine çöktü. Titreyen elleri ayakkabılarından birini ve çorabını çıkarmak için uzandı. Şişmiş bileği mevcut durumunu belirtiyordu.

Alt dudaklarını hafifçe ısırdı ve ayak bileğine baktı, gözlerini kapattı ve ağacın sağlam gövdesine yaslandı.

Ne büyük bir hataydı.

Omzunu hemen yanında başka bir koşucu itti ve bu da yarış sırasında tökezlemesine neden oldu. Bu oldukça ağır sakatlığa rağmen ilk turu bir şekilde geçmeyi başarmıştı, ama şimdi…

Şimdi, açıkça bacağının böyle olmasıyla tekrar rekabet etmek için çok şey istiyordu.

‘Öfkeliyim…’

Gerçekten öyleydi.

Bu, ortaokul öğrencisi olarak son yarışması olabilirdi ve bu yüzden günü bir sakatlıkla bitirmek istemiyordu.

Bu yüzden….

‘Bu yüzden… Devam etmeliyim.’

Bu, henüz çocuk zihniyeti değişmemiş olan olgunlaşmamış bir ortaokul öğrencisinin düşünebileceği bir şeydi.

Ve dünyanın başından beri böyle bir çocuğun yanlış yola girmesini engellemek yetişkinlerin göreviydi.

“Yaranı gizlemek mi istiyorsun?”

Kız, ağacın arkasından çıkan ve daha önce fark etmediği bir erkek öğrencinin sesini duyduktan sonra irkildi. Bu gizemli erkek öğrenci ona bakmıyordu, onun yerine uzaklara bakıyordu.

“Birisi bu durumda yarışsa bileğini daha da incitse ve iyileşmek için bir yıldan fazla zaman harcamak zorunda kalsa da yine de üçüncü sınıf bir atlet olursa bugün verdiği karardan pişman olur muydu?”

Erkek öğrenci gözlerini kocaman açık gözleriyle kıza çevirdi ve canlandırıcı bir şekilde sırıttı.

“Aslında tanıdığım bir insandan bahsediyorum.”

Burada garip bir çocuk ona garip bir hikâye anlatıyordu. Fakat Cha Hae-In adlı kız hemen kaçmadı ve onun yerine çocuğu biraz daha uzun süre gözlemlemeyi seçti.

‘O bir atlet değil mi…? Bir lise öğrencisi, değil mi?’

Nedense erkek öğrenciden gelen bu güzel kokuyu algılayabiliyordu.

Bu kokunun kimliğini, Jin-Woo'dan sızan en saf Mana'nın ‘kokusu’nu ve Mana'yı koklamasına izin veren benzersiz bir yapıya sahip olmasıyla ilgili olarak, daha sonra onlarla ilgili çok şey öğrenebilirdi.

Hae-In daha da heyecanlanırken Jin-Woo yanına çömeldi ve elini dikkatle şişmiş ayak bileğine koydu.

“Ah…”

Orada bir an tekrar ürktü ama o kadar direnmedi. Ve elini derisinden çektiğinde bileği tamamen iyileşmişti.

Şok içindeki gözlerini kaldırdı ve Jin-Woo'ya baktı.

“Pişmanlık duymadan koş. Tek bir şansın var, değil mi?”

Canavar tehditlerine karşı savaşan S-Seviyeli bir Avcı kadar parlak bir şekilde parlıyordu, ama bugün parlak güneş ışığı altında terleyen figürü aynı derecede harika bir şekilde parlayacaktı.

Jin-Woo gülümsedi ve ayağa kalkarken bileği Hae-In tarafından kavrandı.

“B-Bir dakika bekle.”

“…..?”

Az önce kurdukları bağlantıyla ilgili bir değişiklik olmuş olabilir miydi? Jin-Woo’nun merak yüklü bakışıyla karşı karşıya kalan Hae-In’in yüzü biraz kızarmıştı.

“Affedersin…. Daha önce bir yerde tanışmış mıydık?”

Bu kadar basit soruyu sormak için o kadar çok cesaret toplamış olmalıydı ki sorusunu bitirdiğinde boynu bile pancar kırmızısına dönmüştü.

“Koşalım.”

“He?”

Hae-In gözle görülür şekilde kafası karıştı ama Jin-Woo sırıtmasını sürdürdü.

“Bana karşı gelirsen ve kazanırsan sana her şeyi anlatırım.”

“…Yarışmanı gördüm, oppa. Girdiğin her hazırlık yarışında ilk sırada geldiğini gördüm.”

Jin-Woo sırıttı ve ayağa kalktı.

“Sen vazgeçerken bunu cevap alacağım.

Fakat sonra…

“M-Madem öyle!”

Cha Hae-In cesaretini bir kez daha topladı ve bir öneride bulundu.

“Ön elemelerin rekoru birazdan yapılacak... Bunu kırdığımda bana doğruyu söylemeye ne dersin? Şu anda olmasa bile?”

Jin-Woo başını eğdi ve kıkırdamalarını bastırmak için elinden geleni yaptı.

‘İster genç ister büyük olsun, hala çok saf.’

Bugün 18 yaş altı pist yarışmasında dünya rekorunu kırma fikrini hafife alırken başını salladı, yüzünü sıcak bir gülümsemeyle doldurdu.

“Pekala, anlaştık.”

Bahsin durumunu başarıyla değiştiren Hae-In de parlak bir gülümseme oluşturdu.

‘Şey, daha sonra gülümseyemeyeceksin.’

Jin-Woo arkasını döndü ve kıkırdamalarının patlamasını bastırmaya devam ederken atletizm sahası için yanından ayrıldı.

O gün.

Parlak bahar güneşinin altında, liseli erkek sporcular için dünya rekoru, başka bir sıradan ön yarış karşılaşması olması gereken yerde paramparça oldu.

Ve Jin-Woo, rakipleri Hwaseong Teknik Lisesiningenel birincilik hedefine ulaşma yolunda mağlup eden ekibin bir parçasıydı.

Egemenler Listesi

1) Gölge Egemeni-Ölülerin Kralı ( Seong Jin-Woo) Eski Gölge Egemeni(Osborne)(öldü)

2) Beyaz Alevlerin Egemeni - İblis Kralı ( Baran) (öldü)

3) Başlangıç Egemeni - Devlerin Kralı (Reghia) (öldü)

4) Yıkım Egemeni - Vahşi Ejderhalar Kralı (Antares)(öldü)

5) Buz Egemeni - Kar Halkının Kralı (Beyaz Hayaletlerin kralı)(Hockwan)(öldü)

6) Canavar Egemeni - Canavarların Kralı Köpek Dişleri(öldü)

7) Veba Egemeni – Böceklerin Kraliçesi(Querehsha)(öldü)

8) Başkalaşım Egemeni- (Yogumunt) -(öldü)

9) Demir Beden Egemeni - İnsansı Canavarların Kralı(öldü)

 TD: 1. Bölüm. Dündü sorumun nedenini sırf size 2 bölüm atmak değil de fazla beklemeyin güzel bölümleri diye olduğunu anlayacaksınız. Nasılsa biz sadistiz ya :D